Για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές το πιο πιθανό είναι ότι γνωρίζετε την τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων «The Clone Wars» που προβαλλόταν από το 2008 έως το 2014 και κάλυπτε το κενό ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο πρίκουελ του Τζορτζ Λούκας. Αυτό που ίσως δεν θυμάστε είναι ότι ο Λούκας αποφάσισε να ενώσει τα πρώτα επεισόδια σε μια ταινία που προβλήθηκε στους κινηματογράφους και δεν άρεσε ούτε στους πιο φανατικούς. Η σειρά στη συνέχεια, με τη βοήθεια της τεχνολογίας βελτιώθηκε πολύ, αλλά εκείνη η πρώτη ταινία παραμένει η χειρότερη στιγμή του «Star Wars».

Βαθμολογία: 5,9/10 από 51.815 χρήστες

Ο κωμικός Πάτον Όσβαλτ είχε διατυπώσει εύστοχα (αν και καθόλου κομψά) τις αντιρρήσεις του για την ταινία που είχε θέμα της την προέλευση του Νταρθ Βέιντερ αλλά κατέληξε να περιστρέφεται γύρω από ένα ατάλαντο παιδάκι. «Δεν δίνω δεκάρα από πού προέρχονται τα πράγματα! Απλά αγαπάω τα πράγματα που αγαπάω! Αγαπάς την Ατζελίνα Τζολί; Σε "φτιάχνει"; Πάρε και δες τα @@δια του Γιον Βόιτ! Από εκεί προήλθε! Προσπάθησε τώρα να αυνανιστείς με αυτά!». Ο μικρός Τζέικ Λόιντ ήταν ένα από τα προβλήματα. Οπωσδήποτε και ο Τζαρ Τζαρ Μπινκς. Κάποια άλλα ήταν το ατελείωτο μπλα μπλα και οι πολιτικές ίντριγκες που δεν ενδιέφεραν κανέναν. Αν έμεινε κάτι από την ταινία είναι ο «κακός» Νταρθ Μολ και η μπαλετική του μονομαχία με τους δύο Τζεντάι ήρωες.

Βαθμολογία: 6,5/10 από 673.649 χρήστες

Το παιδάκι μεγάλωσε και αντικαταστάθηκε από τον Χέιντεν Κρίστενσεν, αλλά δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο. Ίσως γιατί ο Τζορτζ Λούκας αποπειράθηκε να γράψει ένα ρομάντζο και τα θαλάσσωσε, ίσως γιατί δεν ασχολήθηκε καθόλου με τους ηθοποιούς και προτίμησε να παίζει με τις καινούργιες ψηφιακές του κάμερες και τα εφέ στον υπολογιστή. Μηδέν χημεία ανάμεσα στον Κρίστενσεν και τη Νάταλι Πόρτμαν, ακόμη περισσότερη πολιτική, ένας ψηφιακός Γιόντα που χοροπήδαγε σαν κατσίκι με φωτόσπαθο και λίγη εντυπωσιακή δράση στο τέλος που όμως δεν έσωσε την κατάσταση.

Βαθμολογία: 6,6/10 από 592.808 χρήστες

Ο Χαν Σόλο είναι ένας από τους πιο αγαπημένους χαρακτήρες των ταινιών Star Wars, αλλά μόνο όταν τον υποδύεται ο Χάρισον Φορντ. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα από την αποτυχία του «Solo: A Star Wars Story», της δεύτερης spinoff ταινίας μετά το «Rogue One». Ο Όλντεν Έρενράιχ που πήρε τη θέση του αποδείχθηκε λίγος – και όταν ο Χαν Σόλο είναι ο πιο αδιάφορος χαρακτήρας σε μια ταινία για τον Χαν Σόλο, έχεις πρόβλημα. Το άλλο συμπέρασμα είναι ότι η Disney το παράκανε με τον «βομβαρδισμό» από ταινίες Star Wars – η εταιρεία πήρε το μήνυμα και άλλαξε την τακτική της, ακυρώνοντας πολλές από τις νέες ταινίες που είχε σχεδιάσει. Παρά τα προβλήματα στην παραγωγή – οι σκηνοθέτες Κρις Μίλερ και Φιλ Λορντ απολύθηκαν στη μέση των γυρισμάτων και αντικαταστάθηκαν από τον Ρον Χάουαρντ – η ταινία δεν ήταν κακή. Πλήρωσε όμως τα σπασμένα των «Τελευταίων Jedi» που είχαν βγει μόλις πέντε μήνες πριν και είχαν απογοητεύσει, και τη συσσωρευμένη αγανάκτηση των φαν για τον τρόπο που η Disney χειριζόταν την αγαπημένη τους σειρά ταινιών.

Βαθμολογία: 6,9/10 από 246.714 χρήστες

Λίγο πριν την πρεμιέρα, οι περισσότεροι κριτικοί την χαρακτήριζαν ως τη δεύτερη καλύτερη ταινία «Star Wars» μετά από το «Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται». Το κοινό όμως δεν συμφώνησε. Μάλιστα πολλοί φανατικοί του «Star Wars» εξοργίστηκαν με τις σεναριακές πρωτοβουλίες των δημιουργών, που «έσβησαν» το παρελθόν της Ρέι, παραμέρισαν τον Σνόουκ και άλλαξαν τη «φιλοσοφία» της Δύναμης. Σίγουρα η ταινία είχε καλές στιγμές αλλά δυστυχώς στο μυαλό μένουν οι πιο ατυχείς όπως η αιώρηση της Λέια στο Διάστημα, οι εξωγήινες αγελάδες με το πράσινο γάλα που έπινε ο Λουκ, η απόδραση από το καζίνο στον πλανήτη Κάντο-Μπάιτ...

Βαθμολογία: 7,1/10 από 490.116 χρήστες

Οπωσδήποτε το πιο σκοτεινό και το καλύτερο από τα τρία πρίκουελ, ωστόσο παραμένει μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Ναι, επιτέλους είδαμε τον Άνακιν να γίνεται Νταρθ Βέιντερ, αλλά αυτή η α λα Φρανκενστάιν σκηνή δημιουργίας και το «Noooooo» που φωνάζει όταν μαθαίνει ότι πέθανε η αγαπημένη του χάλασαν το κλίμα. Η τελευταία μονομαχία Όμπι-Οουάν και Άνακιν στη λάβα του πλανήτη Μουσταφάρ έκανε τους θεατές να ξεχάσουν κάπως τις ατελείωτες βαρετές συζητήσεις που είχαν προηγηθεί και τις μούτες του «θυμωμένου» Κρίστενσεν.

Βαθμολογία: 7,5/10 από 659.247 χρήστες

Ήταν πολύ καλύτερη ταινία απ’ ό,τι περίμεναν όλοι, αν και μεγάλο μέρος της ξαναγυρίστηκε και ξαναμονταρίστηκε την τελευταία στιγμή. Σαν πείραμα «ανοίγματος» του Star Wars πέρα από τον Σκάιγουοκερ και την παρέα του ήταν απόλυτα επιτυχημένο και θα ακολουθηθεί από πολλά παρόμοια φιλμ. Πάντως οι σκηνές που έμειναν στη μνήμη αφορούσαν δύο «παλιούς» ήρωες. Τον Νταρθ Βέιντερ στη σφαγή του φινάλε και τη Πριγκίπισσα Λέια στο τελευταίο πλάνο, που χάρη στα ψηφιακά εφέ έμοιαζε να βγήκε απευθείας από την ταινία του 1977!

Βαθμολογία: 7,8/10 από 498.844 χρήστες

Ο λόγος για τον οποίο χάρηκαν όλοι βλέποντας για πρώτη φορά την ταινία είναι ο ίδιος για τον οποίο έχασαν τον ενθουσιασμό τους όσο περνούσε ο καιρός. Και αυτός είναι η προσπάθεια του σκηνοθέτη Τζ. Τζ. Έιμπραμς και των παραγωγών να μας πείσουν ότι βλέπουμε «το παλιό Star Wars, το ορθόδοξο» και όχι τα τρισκατάρατα πρίκουελ. Το δεύτερο μισό της ταινίας μοιάζει με αναμάσημα των greatest hits της πρωτότυπης τριλογίας. Το πρώτο μισό πάντως ήταν εξαιρετικό, ιδίως με τον τρόπο που μας συστήθηκαν η Ρέι, ο Φιν, ο Πο και οι υπόλοιποι νέοι χαρακτήρες.

Βαθμολογία: 7,9/10 από 803.886 χρήστες

Η επική κατάληξη της πρωτότυπης τριλογίας είναι γεμάτη από αξέχαστες στιγμές όπως η Πριγκίπισσα Λέια με μπικίνι, το κυνηγητό με τις ιπτάμενες μοτοσυκλέτες, η θυσία του Νταρθ Βέιντερ για να σώσει τον Λουκ από τον Αυτοκράτορα, τα Ίγουοκς – χμ, ίσως όχι το τελευταίο… Πολλοί – ανάμεσά τους και ο πρωταγωνιστής Μαρκ Χάμιλ – ισχυρίστηκαν ότι η κατάληξη με τον Λουκ και τη Λέια να είναι αδέρφια ήταν πολύ σαπουνοπερατική, αλλά ο Λούκας ήθελε να κλείσει την ιστορία του όμορφα και ωραία, χωρίς καμία εκκρεμότητα. Άλλο αν μετά από κάποια χρόνια μπήκε μέσα του το μικρόβιο των πρίκουελ.

Βαθμολογία: 8,3/10 από 887.000 χρήστες

Εδώ άρχισαν όλα. Γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον Λουκ, τη Λέια, τον Χαν και έναν από τους πιο εμβληματικούς κακούς στην ιστορία του σινεμά, τον Νταρθ Βέιντερ – και ας εμφανιζόταν μόνο για 12 λεπτά στην ταινία. Ξεκίνησε ως αυτοτελής ιστορία που μετά την τρομαχτική επιτυχία της πήρε τον υπότιτλο «Μια Νέα Ελπίδα» και έγινε το πρώτο μέρος μιας τριλογίας. Θα μπορούσε να ήταν η καλύτερη όλης της σειράς, αν δεν υπήρχε αυτό το σίκουελ – υπόδειγμα, που ακολούθησε τρία χρόνια μετά.

Βαθμολογία: 8,6/10 από 1.152.504 χρήστες

Από εδώ ξεκίνησε η παράδοση του «σκοτεινού» δεύτερου μέρους των τριλογιών. Μια σχεδόν τέλεια ταινία όπου όλα ενισχύθηκαν στο μάξιμουμ – από τον χρόνο του Νταρθ Βέιντερ επί της οθόνης μέχρι τις μάχες, τα εφέ, τους διαφορετικούς πλανήτες – στην ιστορία έγινε μια μεγάλη ανατροπή – «Λουκ, είμαι ο πατέρας σου» – και στο τέλος κέρδισαν οι κακοί. Χωρίς αυτό το σίκουελ, το «Star Wars» δεν θα είχε γίνει ποτέ το πολιτιστικό και οικονομικό φαινόμενο που είναι σήμερα.

Βαθμολογία: 8,7/10 από 1.083.810 χρήστες