Μενού
  • Α-
  • Α+

Για να αρχίσει όμως (επισημαίνεται ξανά το δειλά-δειλά) η επιστροφή σε μία υποτυπώδη κανονικότητα, έπρεπε πρώτα οι Ιταλοί να περάσουν από πολλές φουρτούνες, με την δεινή κατάσταση στη χώρα, ελέω Covid-19, να καθρεφτίζεται και στα πολιτικά δρώμενα της χώρας με την πτώση του Τζουζέπε Κόντε να έρχεται να διαδεχθεί η νέα κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι.

Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή. Μέχρι να «αλώσει» τις ιταλικές πύλες ο κορονοϊός, υπήρχε η απατηλή ιδέα πως ο νέος αυτός ιός αποτελεί μόνο πρόβλημα της Κίνας. Όταν όμως άρχισαν να εμφανίζονται κρούσματα στη βόρεια Ιταλία και στη συνέχεια να αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς, το «ξυπνητήρι» για την Ευρώπη χτύπησε και μάλιστα ηχηρά. 

Υπήρχαν μάλιστα και πολλές φωνές (από αυτή αλλά και την... πέρα πλευρά του Ατλαντικού) που θεωρούσαν «υπερβολικά» τα μέτρα του lockdown που επιβλήθηκαν στις «χτυπημένες» από τον κορονοϊό περιοχές της Λομβαρδίας και της Εμίλια-Ρομάνια. Η Ιταλία είχε καταγράψει μόλις 152 περιπτώσεις κρουσμάτων και τρεις θανάτους από τον κορονοϊό και το κλείσιμο των σχολείων (αρχικά) φαινόταν σαν μία υπερβολική αντίδραση.

Αλλά με κάθε μέρα που περνούσε, φάνηκε πως τα μέτρα όχι μόνο δεν ήταν υπερβολικά αλλά ήταν και αρκετά χαλαρά για να συγκρατήσουν την «χιονοστιβάδα» που ήταν προ των πυλών. Έως τις 4 Μαρτίου, κάθε σχολείο στην Ιταλία έκλεισε, ενώ μία εβδομάδα αργότερα όλη η χώρα τέθηκε σε «σκληρό» lockdown.

Μέχρι τις 12 Μαρτίου οι νεκροί είχαν φτάσει τους χίλιους, ενώ μόλις τέσσερις μέρες μετά πέρασαν τους 2.000 και όλος ο πλανήτης εμβρόντητος άρχισε να παρακολουθεί εικόνες όπως αυτές στο Μπέργκαμο με κομβόι στρατιωτικών οχημάτων να μεταφέρουν φέρετρα για να αποτεφρωθούν σε άλλες πολεις.

Σύντομα οι θάνατοι έφτασαν τους χίλιους ημερησίως. Ακόμα και οι τοπικές εφημερίδες άρχισαν να έχουν μία ολόκληρη σελίδα αφιερωμένη σε... νεκρολογίες, ενώ viral γινόντουσαν οι εικόνες από πόλεις όπως η Ρώμη και το Μιλάνο, όπου στις πάλαι ποτέ πολύβουες μεγαλουπόλεις πλέον ακουγόντουσαν μόνο τα πουλιά (και οι σειρήνες των ασθενοφόρων).

Αισιοδοξία στα μπαλκόνια

Όμως σε αυτές τις δραματικές στιγμές, έκανε την εμφάνισή του και μία άλλη εικόνα. Η εικόνα ανθρώπων στα μπαλκόνια να τραγουδούν ο ένας στον άλλον για να δώσουν κουράγιο ή να χειροκροτούν για τους ανθρώπους που πάλευαν να κερδίσουν αυτή την άνιση μάχη με τον «αόρατο εχθρό» (που λένε και κάποιες ψυχές). Βιρτουόζοι μουσικοί παίζοντας βιολιά και κιθάρες μετέτρεψαν τα μπαλκόνια τους σε μουσικές σκηνές ενώ υπήρξε και η εικόνα δύο νεαρών κοριτσιών στη Γένοβα που έπαιξαν... τένις από τη μία στέγη στην άλλη!

Παρά την ατελείωτη θλίψη, συνέβαινε κάτι εξαιρετικό. Άρχισαν να κυκλοφορούν κοπάδια ψαριών στα πλέον καθαρά κανάλια της Βενετίας και δελφίνια να κάνουν άλματα γύρω από τα λιμάνια που πλέον δεν χρησιμοποιούνταν λόγω της καραντίνας. Λαγοί και ελάφια έκαναν την εμφάνισή τους στα δημόσια πάρκα και στα γήπεδα γκολφ ενλω μέχρι και αγριόπαπιες εμφανίστηκαν στην Piazza di Spagna της Ρώμης.

Διαβάστε ακόμη: Απίστευτο βίντεο: Η σύζυγός του νοσηλεύεται κι εκείνος της κάνει καντάδα

Προφανώς αυτές οι εικόνες δεν άλλαξαν τη τραγική κατάσταση που επικρατούσε στην «κορονο-χτυπημένη» Ιταλία αλλά ήταν μία περίοδος που φάνηκε να αλλάζει όχι μόνο η άποψη που είχε ο υπόλοιπος πλανήτης για τους Ιταλούς, αλλά και το πώς έβλεπαν οι ίδιοι οι Ιταλοί τους συμπολίτες τους. Σε μία χώρα που υπάρχουν στερεότυπα του στυλ «κοιτούν υπερβολικά την πάρτη τους» οι Ιταλοί παρέδωσαν μαθήματα πειθαρχίας (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) τηρώντας πιστά τα περιοριστικά μέτρα.

Μετά τα τραγούδια ακολούθησαν οι φωνές

Φυσικά όσο περνούσε η άνοιξη τόσο άρχισε πάλι η διάθεση να αλλάζει. Από τους 10.000 θανάτους στα τέλη Μαρτίου, οι νεκροί έφτασαν τους 20.000 στα μέσα Απριλίου και τους 30.000 στις αρχές Μαΐου, με την αισιοδοξία που διέκρινε τους περισσότερους Ιταλούς να έρχεται να διαδεχθεί η απελπισία και η οργή.

Η οικονομία της Ιταλίας - που εξαρτάται πολύ από τον κλάδο που επλήγη περισσότερο από τον κορονοϊό: τον τουρισμό - κατέρρεε. Πολύ λίγοι τουρίστες έκαναν κάποια κράτηση για τις διακοπές τους στη χώρα, ενώ η εστίαση βρέθηκε αντιμέτωπη με τις πολύ μειωμένες ώρες λειτουργίας και τα μέτρα που συνεχώς άλλαζαν. Η απελπισία οδήγησε κάποιους μέχρι την αυτοκτονία, με 14 επιχειρηματίες να δίνουν τέλος στη ζωή τους μέχρι τα μέσα Μαΐου. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί στους 71.

Είναι χαρακτηριστικό πως, σύμφωνα με τα ευρήματα έρευνας που παρουσιάστηκαν πριν λίγες εβδομάδες από το Ιταλικό Eθνικό Iνστιτούτο Στατιστικής Istat, μέσα σε έναν χρόνο χάθηκαν στην Ιταλία 440.000 θέσεις εργασίας.

Η ανεργία ανέβηκε στο 9%, με τα αντίστοιχα νούμερα για τους νέους να φτάνουν στο 30%, ενώ ιδιαίτερα σκληρό ήταν το χτύπημα στις γυναίκες, καθώς από τα 440.000 άτομα που έχασαν τη δουλειά τους, 312.000 (το 70%) ήταν γυναίκες.

Όπως είναι λογικό η οργή άρχισε να κάνει την εμφάνισή της στον ιταλικό λαό, με τις φωνές να στρέφονται κατά της κυβέρνησης Κόντε και των περιοριστικών μέτρων που συνέχιζε να λαμβάνει ακόμα και όταν το καλοκαίρι τα πράγματα φαίνονταν κάπως καλύτερα στον τομέα των κρουσμάτων. Πολυπληθείς συγκεντρώσεις άρχισαν να πραγματοποιούνται σε αρκετές μεγάλες πόλεις της Ιταλίας με κύριο αίτημα το άνοιγμα της οικονομίας.

Και υπάρχει ένας (άρρητος) κανόνας στην Ιταλία που θέλει όταν η κυβέρνηση χάνει το έρεισμά της στον λαό, κάνει την εμφάνισή της η... Μαφία. Την ώρα που η κυβέρνηση Κόντε έδειχνε να μην τολμά να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες για να «ξεκλειδώσει» η οικονομία, για τον φόβο νέου ξεσπάσματος κρουσμάτων, η Μαφία άρχισε να κάνει προσπάθειες για να «κυλήσει» το χρήμα αποκτώντας αρκετές επιχειρήσεις με οικονομικά προβλήματα. Το χρημα άρχισε να γίνεται πιο... βρώμικο αλλά οι περισσότεροι Ιταλοί στην απελπισία τους δεν νοιάστηκαν.

Από τη στιγμή που άρχισε να επωφελείται από το χάος η Μαφία, φάνηκε πως ξεκίνησε και η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση Κοντε. Αν και ο Τζουζέπε Κόντε προσπάθησε σιγά σιγά να ανοίξει μαγαζιά, ισχυριζόμενος παντού πως ενεργεί με κύριο γνώμονα το να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές, η υπομονή των Ιταλών φάνηκε πως είχε εξαντληθεί με αποτέλεσμα ο Ματέο Ρέντσι να αποφασίσει πως είχε έλθει η ώρα να δώσει την χαριστική βολή. Με εντολή του αποχώρησαν τα στελέχη του από την κυβέρνηση και ουσιαστικά οδήγησε την πολύπαθη χώρα σε μία πολιτική κρίση που -τηρουμένων των συνθηκών- δεν μπορούσε να κρατήσει πολύ γιατί τότε θα ακολουθούσε το χάος.

Εγένετω κυβέρνηση εθνικής ενότητας λοιπόν υπό τον Μάριο Ντράγκι, με τον πρώην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, με κύρια αποστολή του να «ξεκλειδώσει» την οικονομία της χώρας.

Οι λόγοι που κάνουν τους Ιταλούς πλέον να χαμογελούν

Μην σας ξεγελά ο τίτλος. Ακόμα τα πράγματα στην Ιταλία δεν τα λες ρόδινα. Μετά όμως από τον σχηματισμό της κυβέρνησης Ντράγκι, οι Ιταλοί φαίνεται πως έχουν αναθαρρήσει.

Αυτό το κύμα όμως (διστακτικής) αισιοδοξίας έρχονται να υποστηρίξουν και παράγοντες που κανείς δεν περίμενε να εμφανιστούν. Κάναμε αναφορά νωρίτερα στις αλλαγές που έφερε μαζί του ο κορονοϊός, που έδιναν τους Ιταλούς ένα δικαίωμα στο χαμόγελο.

Πέραν όμως από τις «περιβαλλοντολογικές βελτιώσεις» έκαναν την εμφάνισή τους και σημαντικές αξίες όπως η αλληλεγγύη. Το «χτύπημα» που δέχθηκε όλη η χώρα ήταν βαρύ και πολύς ήταν ο κόσμος που προσπάθησε να βοηθήσει τους πιο αδύναμους. Δημιουργήθηκαν φιλανθρωπικές οργανώσεις και προγραμματίστηκαν εθελοντικές δράσεις που μοναδικό τους σκοπό είχαν να προστατευθούν οι μη έχοντες, δείχνοντας έτσι πως μέσα σε αυτήν την «κόλαση» υπήρχαν ακόμα λόγοι για αισιοδοξία.

Αλλά υπήρξαν και άλλες αλλαγές. Ένας από τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους για την Ιταλία είναι και το λεγόμενο «brain drain», με πολλούς νέους (2,4 εκατ. Ιταλούς από το 2006) να μεταναστεύουν ψάχνοντας για ένα καλύτερο μέλλον. Τους τελευταίους 12 μήνες όμως, φαίνεται πως αυτή η τάση αντιστράφηκε, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που επέστρεψαν στη χώρα τους για να τη στηρίξουν στις δύσκολες στιγμές που περνά.

Αυτή η δημογραφική αλλαγή όμως συμβαίνει και στο ίδιο το εσωτερικό της Ιταλίας. Η εξ αποστάσεως εργασία, σε συνδυασμό με φορολογικά κίνητρα, επέτρεψε σε πολλούς νότιους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους από τις βιομηχανικές πόλεις του Βορρά. Και δεδομένου ότι τόσοι πολλοί Ιταλοί έχουν δεύτερες κατοικίες, πολλοί ήταν εκείνοι που αποφάσισαν να ξεπεράσουν την πανδημία στην ύπαιθρο. Όλο αυτό οδήγησε στην αναζωογόνηση αρκετών κωμοπόλεων και χωριών που προ κορονοϊού θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως «φαντάσματα».

Εν κατακλείδι, πρέπει να επισημάνουμε το εξής. Η Ιταλία είναι μία από τις χώρες που «χτύπησε» πιο πολύ ο κορονοϊός. Μία από τις πιο ισχυρές οικονομίες της Ευρώπης γονάτισε με αποτέλεσμα οι Ιταλοί να βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις πρωτόγνωρες. Όση αισιοδοξία και να τους προσέφερε το ατόφιο μεσογειακό τους ταμπεραμέντο, ήταν θέμα χρόνου να «σκληρύνουν» και να αντιμετωπίσουν την «κορονο-λαίλαπα» με πιο ρεαλιστικό (αν θέλετε) τρόπο. Έτσι αν και δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν ο Μάριο Ντράγκι θα βελτιώσει τα πράγματα στη γειτονική χώρα, είναι σίγουρο πως απέναντί του έχει πλέον πολύ πιο σοβαρούς και «νηφάλιους» πολίτες.

Διαβάστε ακόμα

ΠΟΥ: Αυτοί είναι οι οκτώ ιοί που απειλούν την ανθρωπότητα

Μουντιάλ 2022-Guardian: Πάνω από 6.500 μετανάστες νεκροί σε εργατικά ατυχήματα στο Κατάρ

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA