Σας λέει κάτι το όνομα Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε; Το πιθανότερο είναι πως όχι. Ούτε στον Χίτλερ έλεγε, ωστόσο, ο νεαρός, μισότυφλος, Ολλανδός αποδείχθηκε «χρήσιμος ηλίθιος» για τον «Φύρερ» που έψαχνε ένα μικρό πάτημα για να συνθλίψει το μοναδικό εμπόδιο που του είχε μείνει πριν την κατάκτηση της απόλυτης εξουσίας: Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας. Και αυτό το κατάφερε μια ημέρα σαν σήμερα, με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ που από πολλούς θεωρείται η αρχή της διαδρομής που θα οδηγήσει στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ναζιστικό Κόμμα VS Κομμουνιστικού Κόμματος
Στην πληγωμένη από την ήττα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου Γερμανία που η οικονομική ύφεση έχει γονατίσει τους πάντες, υπάρχει σε εξέλιξη μια τρομακτική κόντρα ανάμεσα σε Ναζί και Κομμουνιστές για το ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα της εξουσίας. Αμφότερα τα δυο κόμματα καταγράφουν, από το 1928 μέχρι και το 1932, αλματώδη αύξηση των ποσοστών τους.
Στις εκλογές της 31ης Ιουλίου του 1932 το ναζιστικό κόμμα καταγράφει την υψηλότερη επίδοση που είχε ποτέ με 13,7 εκατομμύρια ψήφους. Είναι τέτοια η εκτόξευση που γίνεται εύκολα αντιληπτή αν αναλογιστεί κανείς πως στις εκλογές του 1928 είχε λάβει 810.000 ψήφους, ενώ διπλασίασε τις δυνάμεις του σε σύγκριση με τις εκλογές του 1930. Το ζήτημα, ωστόσο, για τον Χίτλερ και τα σχέδιά του ήταν πως παράλληλα με τη δική τους άνοδο, υπήρχε και η ανάλογη του Κομμουνιστικού Κόμματος το οποίο από τις 4,6 εκατομμύρια ψήφους στις εκλογές του ’30 έφτασε στις 5,3 στις εκλογές του Ιουλίου του ’32. Τα πράγματα για το ναζιστικό κόμμα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα με τις δεύτερες εκλογές εκείνης της χρονιάς. Το Νοέμβριο του 1932 το NSDAP χάνει δύο εκατομμύρια ψήφους, την ίδια ώρα που το KPD κερδίζει επιπλέον 1,5 εκατομμύριο ψήφους. Και κάπου εκεί είναι το σημείο που οι Χίτλερ και Γκέμπελς αποφασίζουν πως είχε έρθει η ώρα να τελειώσουν μια και καλή με τους Κομμουνιστές πριν να είναι αργά.
Ο Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε και η καλοστημένη προβοκάτσια
Μια ημέρα σαν σήμερα, στις 27 Φεβρουαρίου 1933, μια μικρή φωτιά ξεσπάει στο τεράστιο κτίριο του Ράιχσταγκ. Η φωτιά φαινόταν μικρή και εύκολα ελέγξιμη αλλά ξαφνικά ο γυάλινος θόλος καταρρέει και έτσι δημιουργείται το «φαινόμενο της καπνοδόχου» το οποίο δίνει ορμή και ένταση στη φωτιά και την καθιστά μέσα σε μερικές μόνο στιγμές ανεξέλεγκτη.
Πριν φουντώσει η φωτιά μέσα στο κτίριο του Γερμανικού κοινοβουλίου συλλαμβάνεται ο Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε ένας νεαρός μισότυφλος Ολλανδός κομμουνιστής και δηλωμένος αντιφασίστας ο οποίος ομολογεί με κάθε λεπτομέρεια στους αστυνομικούς πώς έβαλε τη φωτιά. Μετά από βασανιστήρια ο δράστης λέει πως έδρασε μόνος του και ήθελε με την πράξη του αυτή να δώσει κίνητρο στους Γερμανούς, ώστε, να ξεσηκωθούν κατά του ναζιστικού καθεστώτος. Αυτή ήταν και η ευκαιρία που έψαχνε το ναζιστικό καθεστώς το οποίο «χρεώνει» την πυρπόληση σε οργανωμένο σχέδιο των κομμουνιστών.
Η πυρπόληση έγινε νωρίς το απόγευμα και μέχρι αργά τη νύχτα 1500 μέλη του κομμουνιστικού κόμματος συνελήφθησαν βίαια από τα σπίτια του και οδηγήθηκαν για ανακρίσεις. Ο Χίτλερ ζητά και πετυχαίνει να εκδοθεί το περιβόητο διάταγμα Ermächtigungsgesetz (νομοθετική εξουσιοδότηση) με το οποίο έχει πλέον υπερεξουσίες. Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να θέσει εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Εκτός από τον φαν ντερ Λούμπε οδηγούνται σε δίκη και τέσσερα μέλη του KPD, ανάμεσά τους και ο μετέπειτα γραμματέας της Κομουνιστικής Διεθνούς, Γκιόργκι Ντιμιτρόφ. Αν και η καταδίκη για εμπρησμό δεν οδηγούσε σε θανατική ποινή, με προσωπική απόφαση του Χίτλερ, ο Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό στις 10 Ιανουαρίου 1934. Οι τέσσερις συγκατηγορούμενοι κομμουνιστές αθωώθηκαν αφού προφανώς και δεν βρέθηκαν αποδείξεις (ή έστω ενδείξεις ακόμα και... στημένες, πως επρόκειτο για συνωμοσία) αλλά, πλέον, ο δρόμος προς την απόλυτη εξουσία για τον Χίτλερ ήταν ορθάνοιχτος.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
