Κάθε Ελληνας όπου και αν βρίσκεται, στην πατρίδα και στη διασπορά, σε όποιον πολιτικό χώρο επιλέγει να κινείται ή να ταυτίζεται ιδεολογικά, δεν μπορεί να μην ικανοποιείται από όλα όσα έχει πετύχει μέχρι σήμερα η ελληνική διπλωματία. Τα γεγονότα, οι εξελίξεις, αλλά κυρίως η τουρκική απόγνωση επιβεβαιώνουν τη σημασία της ελληνικής θέσης στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αλλά και των αξιωματούχων του καθεστώτος Ερντογάν, ενθαρρύνουν ακόμη περισσότερο τις επιλογές μας και την επιμονή της πολιτικής μας στους βασικούς άξονες της στρατηγικής μας. Η εμμονή της Τουρκίας στην πλήρη αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών αντιστρατεύεται την αμυντική πολιτική της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στην ανατολική και νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Το casus belli που προβάλλει με απύθμενη πολιτική αμετροέπεια και συμμαχική ασυνέπεια το βαθύ τουρκικό πολιτικό-στρατιωτικό κατεστημένο, προηγούμενο, σημερινό και μελλοντικό, θίγει άμεσα το αμυντικό νατοϊκό δόγμα. Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί στρατηγική μεθόδευση που διασπά τη συνοχή του γεωστρατηγικού ευρωατλαντικού δόγματος, από τη βόρεια Ευρώπη μέχρι και τη Σαουδική Αραβία, διερχόμενο από Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο.
Η ανυποχώρητη τουρκική αντίθεση στην υποψηφιότητα Σουηδίας, Φινλανδίας και η παράνομη κατοχή κυπριακού εδάφους από νατοϊκό στρατό δυναμιτίζει κάθε συμμαχική προσπάθεια για επιστροφή στη σταθερότητα και την αποφυγή επέκτασης του πολέμου, που εξελίσσεται στην Ουκρανία με αποκλειστική ευθύνη της Μόσχας. Οι δήθεν μονομερείς διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες του κ. Ερντογάν δεν έχουν την αποδοχή κανενός. Ρωσία, Ουκρανία, ΗΠΑ και ΕΕ διαπιστώνουν καθημερινώς, η κάθε χώρα με διαφορετικό τρόπο, την ανεπάρκεια και την ασυνέπεια της Άγκυρας αναδεικνύοντας απέλπιδα και επικίνδυνη προσπάθεια του Τούρκου ηγέτη να εμφανίσει στον λαό του ελάχιστη πολιτική αποδοχή από τη διεθνή κοινότητα για να αποκομίσει εκλογικά οφέλη.
Λάθος επιλογές της τουρκικής ηγεσίας έφεραν την Τουρκία στο περιθώριο των γεωπολιτικών εξελίξεων. Χωρίς πολιτική αξιοπιστία, χωρίς οικονομική σταθερότητα, αναζητώντας ταυτότητα ακόμη και σήμερα, στον 21ου αιώνα, η αλαζονική Τουρκία από τη στρατοκρατία του Κεμαλισμού προσήλθε στη στρατοκρατία του ισλαμισμού, με Ένοπλες Δυνάμεις βαθύτατα διχασμένες, σε λαϊκές και παραδοσιακές ιεραρχικές δομές, χαμηλόβαθμων ισλαμιστών και υψηλόβαθμων κεμαλιστών, κυρίως στρατηγών, ναυάρχων και πτεράρχων. Τώρα που όλοι απαλλάσσονται από τα ρωσικά οπλικά συστήματα η Άγκυρα παγιδευμένη στις διμερείς συμφωνίες με τη Μόσχα ίσως αντιλαμβάνεται, ότι η σχέση με τις υπερδυνάμεις δεν ισοσταθμίζεται με φαντασιώσεις και παρελάσεις οθωμανικού τύπου. Όπως λέει ο λαός «άλλος έχει τα γένια και άλλος τα χτένια». Προφανώς, τα χτένια, συμβατικά και πυρηνικά, στη σχέση Τουρκίας-Ρωσίας τα έχει κατ΄ αποκλειστικότητα η Μόσχα.
Η Τουρκία επιλέγει να αποτελεί τη μελανή κηλίδα στις διεθνείς εξελίξεις. Η Ελλάδα διέγνωσε εγκαίρως τις ανάγκες του διεθνούς διαλόγου, και αντιλαμβάνεται το πλαίσιο που τίθεται από ΗΠΑ και Ρωσία, στο οποίο συμμετέχει προσεκτικά με τους δικούς της όρους η Κίνα. Τον ελληνικό γεωστρατηγικό ορθολογισμό αδυνατεί να διαχειρισθεί η Άγκυρα. Η Τουρκία μας ενδιαφέρει, όσο προκλητική και αν γίνεται προς το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και τα Αραβικά κράτη. Με γνώση της πραγματικότητας επιλέγεται διαχρονικά και μεθοδικά από την Αθήνα η ανάδειξη των επιλογών της. Ακόμη τα σκληρότερα Ελληνικά δημοσιεύματα, και οι σκληρότατες μεταξύ των αναλύσεων δεν αμφισβητούν τη γεωστρατηγική σημασία της γειτονικής χώρας. Ακριβώς λόγω αυτής της ορθολογικής προσέγγισης και προς χάριν των ευρωατλαντικών συμφερόντων επισημαίνεται με κάθε τρόπο από ελληνικής πλευράς, ότι η Τουρκία έχει επιλέξει δρόμο που αντιστρατεύεται τις γεωστρατηγικές κοινές επιδιώξεις συμμάχων, εταίρων και ομονοούντων κρατών. Ελάχιστοι μεταξύ των συμμάχων εκπλήσσονται όταν η κατοχική Τουρκία επιδιώκει να γκριζάρει τη συζήτηση ένταξης Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ προτείνοντας να συζητηθεί και το καθεστώς των κατεχομένων. Η Τουρκία έχει αντιταχθεί στην προοπτική ένταξης της Κύπρου στη συμμαχία, αλλά φαίνεται ότι με τον παράδοξο αναθεωρητισμό της που αφορά αμέσως την Κυπριακή Δημοκρατία εισάγει προοπτική Κυπριακής ένταξης στο ΝΑΤΟ. Μήπως η Άγκυρα δι' αυτού του τρόπου, εισάγει αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Υπερβολική ανάλυση αλλά στη διεθνή πολιτική υπάρχουν πολλαπλές αναγνώσεις.
Η Άγκυρα ασυνήθιστη σε παρόμοια ελληνική συμπεριφορά εκπλήσσεται από την αποτελεσματικότητα της μεθοδικά επιλεγμένης στρατηγικής μας και απλοϊκά περιορίζεται να χαρακτηρίζει την ελληνική συμπεριφορά ως ασυνεπή. Αντιλαμβανόμαστε όμως σε τι κόσμο ζούμε όταν ο καθένας ερμηνεύει κατά το δοκούν το διεθνές δίκαιο και τους όρους διεθνούς ασφάλειας και ειρήνης; Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σκληρότητα της Μόσχας και «η τρέλα του τουρκικού μεγαλείου» δεν μας επιτρέπουν να νοιώθουμε ασφαλείς για να μη χαρακτηριστούμε αφελείς.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
