Μενού
  • Α-
  • Α+

Το Politico αναλύει τη σχέση μεταξύ Κίνας και Ρωσίας κάνοντας μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα... ιστορική αναδρομή. Όταν ο Μάο Τσε Τουνγκ είχε επισκεφθεί τον Ιωσήφ Στάλιν, τον χειμώνα του 1949, ταπεινωμένος και αδύναμος για να ζητήσει τη βοήθειά του. Τότε, ο Στάλιν πέτυχε μια εξαιρετικά ευνοϊκή συμφωνία που ανάγκαζε τον Μάο να αγοράσει ρωσικούς εξοπλισμούς και βαριά μηχανήματα, λαμβάνοντας ένα δάνειο το οποίο θα αποπλήρωνε με τόκο.

Στο σήμερα, όμως, όλα έχουν ανατραπεί υπέρ της Κίνας καθώς το ποια είναι η πραγματική υπερδύναμη ανάμεσα στις δυο χώρες, είναι παραπάνω από εμφανές. Η οικονομία της Κίνας, των $18 τρισεκατομμυρίων, πλέον είναι 10 φορές πιο ισχυρή από εκείνη της Ρωσίας. Το Πεκίνο έχει στα χέρια του σχεδόν ολόκληρη την τράπουλα και είναι σε θέση να θέσει τους δικούς του όρους σε περίπτωση που προσφέρει την οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια.

Ο Σι Τζινπίνγκ μοιράζεται την εχθρότητα του Πούτιν για τη Δύση και το ΝΑΤΟ, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα φανεί και φιλάνθρωπος άνευ όρων. Η μεγαλύτερη στρατηγική του ανησυχία αφορά την ευημερία και την ασφάλεια της Κίνας, όχι τη σωτηρία της Ρωσίας. Το Πεκίνο είναι πιθανό να αγοράσει τουλάχιστον ένα μέρος του πετρελαίου που απαρνήθηκε η Ευρώπη, όμως μόνο αν λάβει σημαντική έκπτωση σε σχέση με τις τιμές της παγκόσμιας αγοράς. Η Κίνα, υποστηρίζει το Politico, θα βοηθήσει τη Ρωσία μόνο στο βαθμό που κάτι τέτοιο δεν θα προσελκύσει κυρώσεις και για εκείνη και δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη δυνατότητά της να πωλεί προϊόντα σε πλούσια κράτη στη Βόρειο Αμερική και την ΕΕ.

Οι σκληροί όροι μιας φιλίας

Δημοσίως, η Κίνα επιδεικνύει διαρκώς την πολιτική της αλληλεγγύη προς τη Μόσχα. Ο Σεργκέι Λαβρόφ, ο ρώσος ΥΠΕΞ, έχει αναγνωρίσει ότι το μέλλον της χώρας του εξαρτάται από την Κίνα, αναφέροντας: «Τώρα που η Δύση έχει λάβει τη θέση ενός δικτάτορα, οι οικονομικοί μας δεσμοί με την Κίνα θα αναπτυχθούν ταχύτερα». Ο ίδιος ο Σι εμφανίζεται να θαυμάζει πολύ τον Bλαντίμιρ Πούτιν σε προσωπικό επίπεδο. 

Σύμφωνα με το Politico, ωστόσο, αυτή η σχέση έχει πολύ σαφή όρια.Προς το παρόν, η Κίνα τονίζει απευθυνόμενη στη Δύση ότι δεν πουλά όπλα ή τμήματα αεροσκαφών στη Ρωσία. Το Πεκίνο δεν θέλει να υποστεί και το ίδιο κυρώσεις, για αυτό και έχει οριοθετήσει αυτή τη σχέση. Το πιο ανησυχητικό για τον Πούτιν, όμως, είναι ότι η Κίνα έχει απαιτήσει και ένα υψηλό τίμημα για την υποστήριξη που προσφέρει. Για παράδειγμα, επιθυμεί να περιορίσει το εξαιρετικά επικερδές εμπόριο ρωσικών όπλων στην Ινδία, τον μεγαλύτερο εχθρό της Κίνας στην άλλη πλευρά των Ιμαλαΐων.

«Σε μια αντιστροφή του μοτίβου του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία θα είναι ο αδύναμος συνεργάτης μιας πιο ισχυρής Κίνας. Αυτό θα εκνευρίσει τον Πούτιν», λέει στο Politico ο Μάθιου Κρένιγκ, αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Scowcroft του Atlantic Council για τη Στρατηγική και την Ασφάλεια.

Ίσως ο σημαντικότερος υπολογισμός της Κίνας μέχρι στιγμής, αφορά το πόσα είναι διατεθειμένη να κάνει για να βοηθήσει τον Πούτιν να αντιμετωπίσει το επερχόμενο ευρωπαϊκό εμπάργκο στο πετρέλαιο, το οποίο απειλεί τον ρωσικό προϋπολογισμό. Μέχρι να αποφασίσει πόσο να αγοράσει, το Πεκίνο μπορεί να το χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης προς τη Μόσχα.

Ρωσία και Σαουδική Αραβία είναι ήδη οι δυο μεγαλύτεροι προμηθευτές πετρελαίου της Κίνας. Το Μάιο, οι θαλάσσιες εισαγωγές ρωσικού αργού στην Κίνα έσπασαν ρεκόρ διετίας, αγγίζοντας τα 1,14 εκατ. βαρέλια την ημέρα, σε σχέση με τα 800.000 βαρέλια την ημέρα του 2021, σύμφωνα με στοιχεία της Vortexa Analytics που δημοσιοποιεί το Politico. Το γεγονός αυτό εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από τις ανάγκες της κινεζικής οικονομίας, και όχι από την πολιτική αλληλεγγύη του Πεκίνου προς τη Ρωσία. Οι διεθνείς κυρώσεις συνεπάγονται ότι οι έμποροι διστάζουν να προμηθευτούν ρωσικό αργό, δημιουργώντας ένα μικρό περίσσευμα που έχει ως αποτέλεσμα την πώληση του ρωσικού πετρελαίου στα 20$ ή και 30$ κάτω από τις διεθνείς τιμές.

Ο Πούτιν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Θα λάβει με χαρά οτιδήποτε του προσφέρει η Κίνα δεδομένης της πίεσης που αντιμετωπίζει η χώρα του – ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία θα αντιμετωπίζεται ως δεύτερο βιολί της Κίνας.  «Το πρόβλημα είναι ότι αντιμετωπίζει τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως πραγματικά κεντρική στην προσπάθειά του να κρατήσει όρθιο το καθεστώς του», σημειώνει στο Politico ο Αλεξάντερ Γκαμπούεφ, ειδικός στις σχέσεις Κίνας-Ρωσίας στο Κληροδότημα Carnegie για τη Διεθνή Ειρήνη, μια δεξαμενή σκέψης. . «Είναι τέτοια η εμμονή του στη σημασία του πολέμου στην Ουκρανία και στην εκδίκηση εις βάρος των Αμερικανών, ιδίως μετά και την αμερικανική αποστολή στρατιωτικής βοήθειας με τη μορφή χρημάτων, όπλων και πληροφοριών, που συμβάλλουν στους θανάτους ρώσων στρατιωτών».

«Φοβάται λιγότερο το ενδεχόμενο να βρεθεί υπό τον έλεγχο της Κίνας, επειδή στην πραγματικότητα δίνει έμφαση στη μάχη με τις ΗΠΑ», καταλήγει. «Αν η Κίνα του προσφέρει τους αναγκαίους πόρους – και ταυτόχρονα δεν εμπλακεί σε εσωτερικά ζητήματα της Ρωσίας – αυτό είναι ένα τίμημα που είναι πρόθυμος να πληρώσει για να συνεχίσει να μάχεται κατά της Κίνας».

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA