Ο Γιώργος Διλβόης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου που η μοίρα του επιφύλαξε ένα τέλος που δύσκολα μπορεί να συνάντηση κάποιος. Πέθανε μια ημέρα σαν σήμερα αλλά έπρεπε να ταφή τρεις φορές πριν τελικά βρει την αιώνια ανάπαυση. Για την προσφορά του στα πολεμικά μέτωπα και τον ηρωισμό που έδειξε σε αυτά τιμήθηκε από τέσσερις διαφορετικούς προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών. Ούτε αυτό είναι κάτι που συναντάει κανείς εύκολα. Η ζωή του και το τέλος του θα μπορούσε να είναι το σενάριο κάποια κινηματογραφικής ταινίας. Αλλά δεν είναι. Είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Μια ζωή μέσα σε πολέμους και μάχες
Ο Γιώργος Διλβόης έζησε μια ζωή μέσα σε πολέμους, δίνοντας μάχες. Κυριολεκτικές και μεταφορικές. Γεννήθηκε στα Αλάτσατα της Σμύρνης στις 5 Φεβρουαρίου 1896. Όταν ο μικρός Γιώργος ήταν μόλις 12 ετών ο πατέρας του μετανάστευσε στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε στο Σόμερβιλ της Μασαχουσέτης. Ο μικρός Γιώργος έφτασε εκεί τον Ιανουάριο του 1910. Δεν έκατσε πολλά χρόνια όμως στις ΗΠΑ. Το 1912 επέστρεψε στην Ελλάδα προκειμένου να πολεμήσει ως εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να τελειώσει το σχολείο και όταν το κατάφερε κατατάχθηκε εθελοντικά στον στρατό των ΗΠΑ. Έλαβε μέρος στον Συνοριακό Πόλεμο του 1916-1917 με το Μεξικό και το φθινόπωρο του 1917 προωθήθηκε με την 26η Μεραρχία Πεζικού του Αμερικανικού Στρατού Δυτικό Μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Ιούλιο του 1918, λίγο πριν από τη λήξη του Μεγάλου Πόλεμου, η μονάδα του Διλβόη (του Τζόρτ Ντιλπόι, όπως τον αποκαλούσαν οι αμερικανοί) διατάχθηκε να καταλάβει τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Μπουρές στη βόρειο Γαλλία, κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Μάχης του Μάρνη εναντίον των Γερμανών.
Μια ημέρα σαν σήμερα, στις 18 Ιουλίου 1918, ο Διλβόης μαζί με κάποιους συμπολεμιστές του επιχείρησαν να καταλάβουν ένα γερμανικό πολυβολείο. Η μάχη ήταν σκληρή και αιματηρή. Ο Διλβόης τραυματίστηκε σοβαρά. Ήξερε και ο ίδιος πως δεν θα καταφέρει να επιβιώσει. Σε μια στιγμή σπάνιου ηρωισμού αποφασίζει να πέσει αλλά να πάρει μαζί του όσους περισσότερους Γερμανούς μπορεί. Κάνει μια τελευταία έφοδο και χρησιμοποιεί όσες χειροβομβίδες είχε στη διάθεσή του. Σκοτώνει δυο Γερμανούς, ενώ οι άλλοι δυο σπεύδουν να εξαφανιστούν. Οι συμπολεμιστές του Διλβόη, εξαιτίας του ηρωισμού του, κατορθώνουν να καταλάβουν το πολυβολείο.
Ο διοικητής του Αμερικανικού Εκστρατευτικού Σώματος, στρατηγός Τζον Πέρσινγκ, κατέταξε τον Διλβόη «στους δέκα μεγαλύτερους ήρωες, που πέθαναν στα πεδία των μαχών της Γαλλίας και επέδειξαν υπερφυσικό ηρωισμό και γενναιότητα». Στις 19 Ιανουαρίου 1919 του απονεμήθηκε μεταθανατίως το Μετάλλιο της Τιμής.
Τιμήθηκε από τέσσερις προέδρους των ΗΠΑ και τάφηκε τρεις φορές
Ο Διλβόης ενταφιάστηκε με στρατιωτικές τιμές στο συμμαχικό νεκροταφείο της Αργκόν στη Γαλλία. Το 1921, ωστόσο, και ενώ η οικογένειά του είχε επιστρέψει από τις ΗΠΑ και είχε εγκατασταθεί και πάλι στα Αλάτσατα στη Σμύρνη, ζήτησε από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να μεσολαβήσει, ώστε, να μεταφερθούν τα οστά του στη γενέθλια γη.
Η δεύτερη ταφή έγινε στις 10 Ιουλίου 1922 και λέγεται πως την άμαξα με το φέρετρο που ήταν τυλιγμένο με την αστερόεσσα μέχρι τα Αλάτσατα την συνόδευσαν πάνω από 15.000 άνθρωποι.
Στη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής, όταν οι Τούρκοι μπήκαν στα Αλάτσατα δεν δίστασαν να βεβηλώσουν τον τάφο του Διλβόη και να αφαιρέσουν από αυτόν τη σημαία των ΗΠΑ. Το γεγονός αυτό προκάλεσε διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία με το θέμα να φτάνει μέχρι τον Κεμάλ Ατατούρκ ο οποίος έδωσε εντολή να επιτραπεί στους Αμερικανούς να πάρουν τη σορό του Διλβόη και να την επιστρέψουν στις ΗΠΑ. Η τρίτη και τελευταία ταφή του Τζορτζ Ντίλμποϊ πραγματοποιήθηκε στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Άρλινγκτον. Ο Γιώργος Διλβόης τιμήθηκε συνολικά από τέσσερις Αμερικανούς προέδρους. Από τον Γούντροου Ουίλσον, τον Γουόρεν Χάρντινγκ, τον Κάλβιν Κούλιτζ και τον Μπιλ Κλίντον.
Ένα τελευταίο στοιχείο που δείχνει την ιδιαίτερη ιστορία του Διλβόη είναι πως το Μετάλλιο της Τιμής που του είχε απονεμηθεί μετά το θάνατό του, κατέληξε στα χέρια της αδερφής του η οποία μετά τη Μικρασιαστική καταστροφή, διέμενε μόνιμα στην Κρήτη. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το σπίτι της λεηλατήθηκε από τους ναζί οι οποίοι πήραν και το μετάλλιο. Μετά από πολλά χρόνια το μετάλλιο βρέθηκε και επέστρεψε στις ΗΠΑ. Το 1999 ο Κλίντον έδωσε εντολή το μετάλλιο να αποδοθεί με κάθε τιμή στον ανιψιό του Γιώργου Διλβόη, Γιώργο Ροζάκη!
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
