Η ιστορία της αρπαγής του 6χρονου Ράινερ, ο οποίος μέσα σε λίγες ώρες από την Κηφισιά, όπου κατοικούσε με τη μητέρα του βρέθηκε στη Νορβηγία με τον πατέρα του, αποτελεί ένα ακόμα θλιβερό επεισόδιο στη μακρά δικαστική διαμάχη του ζευγαριού για την επιμέλεια του παιδιού τους, που είναι σίγουρο ότι θα στιγματίσει τη ζωή του. Οπως αποδείχτηκε από την εξέλιξη των γεγονότων, η συνδρομή των δικαστικών αρχών Νορβηγίας και Ελλάδας, με τον πατέρα να προσφεύγει στον Αρειο Πάγο αλλά, όπως προκύπτει, να αναλαμβάνει δράση πριν την έκδοση της απόφασης, δεν ήταν αυτή, που τελικά έδωσε τη λύση σε μία τυπική αντιδικία ενός ζευγαριού καθώς οι δικαστικές αποφάσεις δεν έγιναν σεβαστές.
Διαβάστε ακόμη: Αρπαγή 6χρονου Ράινερ: Πώς έφτασε σώος στη Νορβηγία - Η «γκάφα» των Αρχών στο αεροδρόμιο «Μακεδονία»
Ο πολιτικός γάμος Ελληνίδας με Ολλανδό και το παιδί
Η υπόθεση της επιμέλειας του μικρού Ράινερ και το εάν θα έπρεπε να συνεχίσει να ζει με τη μητέρα του στη χώρα μας ή να ακολουθήσει τον πατέρα του στο εξωτερικό, δεν είναι η μόνη, που έχει απασχολήσει τα ελληνικά δικαστήρια έχοντας φτάσει στον Αρειο Πάγο. Το Reader παρουσιάζει μία αντίστοιχη ιστορία ενός μικρού αγοριού με Ελληνίδα μητέρα και Ολλανδό πατέρα με το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο να αποφαίνεται οριστικά περί της παραμονής του στη χώρα μας. Ο πατέρας είχε προσφύγει στον Αρειο Πάγο ζητώντας την αναίρεση της εφετειακής απόφασης και την επιστροφή στην Ολλανδία του ανήλικου παιδιού τους ισχυριζόμενος ότι κατακρατούνταν παράνομα στην Ελλάδα από τη μητέρα του.
Ειδικότερα, το ζευγάρι ενάμιση χρόνο μετά τον πολιτικό γάμο, που τέλεσε στην Ολλανδία, απέκτησε τον γιο του ασκώντας από κοινού την επιμέλεια του. Η έγγαμη συμβίωση, η οποία στην αρχή ήταν αρμονική, άρχισε να διαταράσσεται αμέσως μετά την γέννηση του παιδιού εξαιτίας της συμπεριφοράς του συζύγου, όπως έκρινε το Εφετείο Αθηνών. Παρά τις εντάσεις και τις μεταξύ τους προστριβές το ζευγάρι αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για τη βάπτιση και να επιστρέψει οικογενειακώς στην Ολλανδία κάνοντας κράτηση των αεροπορικών εισιτηρίων.
Μετά από ένα έντονο επεισόδιο όμως ο Ολλανδός πατέρας κατέλυσε σε ξενοδοχείο χωρίς να επανέλθει στην πατρική κατοικία της συζύγου, όπου διέμεναν το διάστημα, που βρίσκονταν στην Ελλάδα, προκειμένου να επιστρέψουν όλοι μαζί στη χώρα του. Αναχώρησε δε, για την Ολλανδία χωρίς να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια - καταγγελία σε οποιαδήποτε αρχή και συγκεκριμένα στο Κέντρο Διεθνούς Απαγωγής Παιδιών ή στην ολλανδική πρεσβεία στην Αθήνα περί απόκρυψης ή παράνομης κατακράτησης του ανηλίκου παιδιού τους από τη μητέρα του. Στην καταγγελία αυτή προχώρησε αφού έφτασε στην πόλη της μόνιμης κατοικίας του υποβάλλοντας τη στην οικεία αστυνομική διεύθυνση.
Οπως ισχυρίστηκε ο ίδιος, η σύζυγος του κρύφτηκε κάπου μαζί με το γιο τους, χωρίς να μπορεί να τους εντοπίσει και μέχρι και την αναχώρηση του από την Ελλάδα αν και είχε επανειλημμένα τηλεφωνική επικοινωνία μαζί της, η ίδια αρνούνταν πεισματικά να του αποκαλύψει τον τόπο, στον οποίο διέμενε με το ανήλικο παιδί τους, καθιστώντας του σαφή την πρόθεση της να μην επιστρέψουν στην Ολλανδία, παρά την έλλειψη της δικής του συγκατάθεσης και τις επίπονες προσπάθειες του για την εξεύρεση σχετικής λύσης. Στην καταγγελία του ολλανδική αστυνομική αρχή, όπως αναφέρεται στην απόφαση του Εφετείου, υποστήριξε τα ακόλουθα: «Κατά τη διάρκεια των διακοπών υπήρξαν λεκτικοί διαξιφισμοί. Για να ηρεμήσει κάπως αυτός βγήκε να περπατήσει λίγο. Τελικά δεν του επετράπη πλέον να μπει στην οικία των πεθερικών του, όπου και διέμεναν. Χρειάστηκε να παραλάβει τα προσωπικά του αντικείμενα από το αστυνομικό τμήμα της συνοικίας όπου κατοικούν τα πεθερικά του και πέρασε το υπόλοιπο των διακοπών του σε ένα ξενοδοχείο. Η γυναίκα του γνωστοποίησε σ' αυτόν ότι ήθελε να μείνει στην Ελλάδα με τον γιο τους. Αυτός είχε προτείνει να επιστρέψουν μετά από τις διακοπές στην Ολλανδία, ώστε να μπορέσουν εκεί να διευθετήσουν αξιοπρεπώς τις υποθέσεις τους, αλλά αυτό δεν το ήθελε η σύζυγος του».
Η απόφαση του ελληνικού δικαστηρίου
Το ελληνικό δικαστήριο έκρινε ως αβάσιμους και απορριπτέους τους ισχυρισμούς του, οι οποίοι, κατά τη δικαστική απόφαση, αναιρούνται από το αποδεικτικό υλικό της υπόθεσης. «Ανεξαρτήτως όμως των παραπάνω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών και δεδομένου ότι εκείνο που προέχει, εν προκειμένω, είναι η προστασία του συμφέροντος του ανηλίκου, πρέπει να αναφερθούν και τα εξής: Από τα αυτά, ως άνω, αποδεικτικά στοιχεία απεδείχθη περαιτέρω ότι μεταξύ του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και της μητέρας του - καθ' ης έχει δημιουργηθεί ιδιαίτερος ψυχικός δεσμός, λόγω της νηπιακής του ηλικίας, αλλά και του γεγονότος ότι την αποκλειστική του φροντίδα, τόσον κατά την διάρκεια της έγγαμης συμβιώσεως των διαδίκων, όσο και μετά την διάσπαση αυτής, έχει η καθ' ης, η οποία εξακολουθεί να μην εργάζεται και έχει αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στο μεγάλωμα του παιδιού της, το οποίο μάλιστα θήλαζε μέχρι την ηλικία των δώδεκα μηνών και το οποίο έχει, εκ των πραγμάτων, προσαρμοστεί πλήρως τόσον με το περιβάλλον της, στο οποίο μάλιστα διαβιοί υπό άριστες υλικές συνθήκες όπως τούτο έχει κριθεί κατόπιν διενέργειας σχετικής κοινωνικής έρευνας όσον και με τις κλιματολογικές συνθήκες της Ελλάδος, ώστε, αν εξαναγκαστεί αυτό να απομακρυνθεί από την μητέρα του και να επιστρέψει στην Ολλανδία για να ζήσει με τον πατέρα του, με τον οποίο δεν έχει επικοινωνήσει ποτέ, από τότε που ήλθαν στην Ελλάδα οικογενειακώς, και τον οποίο, λόγω της βρεφικής του ηλικίας δεν μπορεί καν να θυμάται, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να εκτεθεί σε κατάσταση, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ομαλή, ή ψυχοσωματική του ανάπτυξη, αφού η μητέρα του, λόγω της διαστάσεως της με τον αιτούντα, δεν πρόκειται να επιστρέψει μαζί με το ανήλικο στην συζυγική κατοικία».
Οπως προστίθεται στην απόφαση, «έχει δε αυτή εγείρει αγωγή διαζυγίου κατά του αιτούντος, πέραν βεβαίως του κινδύνου βλάβης της υγείας του, εξ αιτίας της διαφοράς του κλίματος μεταξύ των δύο χωρών. Η τυχόν επιστροφή του δε, εν κατακλείδι, αντιστρατεύεται το συμφέρον του, το οποίο, στην συγκεκριμένη περίπτωση έγκειται στο να του αναγνωρισθεί το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται ως άτομο με τις δικές του ανάγκες και τα δικά του δικαιώματα και να μη μεταφέρεται από χώρα σε χώρα εν ονόματι του δικαιώματος επιμέλειας των γονέων του. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον δεν αποδείχθηκε παράνομη κατακράτηση του τέκνου των διαδίκων από την καθ' ης και περαιτέρω ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του στον πατέρα του στην Ολλανδία, λόγω συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 13 της αναφερόμενης στην αρχή διεθνούς συμβάσεως της Χάγης, αφού ο πατέρας του είχε συναινέσει στην διαμονή του στην Ελλάδα και η επιστροφή του υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να το εκθέσει σε σωματική και ψυχική δοκιμασία και να το περιαγάγει σε αφόρητη κατάσταση, η ένδικη αίτηση ελέγχεται αβάσιμη κατ' ουσίαν και απορριπτέα».
Σε κάθε περίπτωση, με βάση τη Διεθνή Σύμβαση για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών, που υπογράφηκε στη Χάγη στις 25 Οκτωβρίου 1980 και κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον ν. 2102/1992, η μετακίνηση ή η κατακράτηση παιδιού θεωρούνται παράνομες:
- εφόσον έγιναν κατά παραβίαση δικαιώματος επιμέλειας, αναγνωρισμένου σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή άλλη οργάνωση, είτε αποκλειστικά είτε από κοινού με άλλους, από το δίκαιο του Κράτους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την μετακίνηση ή την κατακράτηση του και
- το δικαίωμα αυτό ασκούνταν πραγματικά, αποκλειστικά ή από κοινού με άλλους, κατά το χρόνο της μετακίνησης ή της κατακράτησης, ή θα είχε ασκηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο εάν δεν είχαν επισυμβεί τα γεγονότα αυτά. Το δικαίωμα επιμέλειας που αναφέρεται στην περίπτωση α) μπορεί να απορρέει ιδίως είτε απευθείας από το νόμο, είτε από δικαστική ή διοικητική απόφαση, είτε από συμφωνία που ισχύει σύμφωνα με το δίκαιο αυτού του Κράτους.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
