Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα (Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, Μιζούρι), το 2008 χάρισε στην κινηματογραφική ιστορία ένα γλυκόπικρο χριστουγεννιάτικο παραμύθι, γεμάτο πιστολίδι και γκάνγκστερ με καρδιές μαρουλιού.

Δύο πληρωμένοι δολοφόνοι, Ο Ρέι (Κόλιν Φάρελ) και ο Κεν (Μπρένταν Γκλισον) βρίσκονται να περνούν τις ημέρες των Χριστουγέννων στην Μπριζ περιμένοντας οδηγίες από το «μεγάλο» αφεντικό για την επόμενη αποστολή. Κι αν η πανέμορφη Μπριζ, έμοιαζε στην αρχή με πληκτικό αστικό προορισμό γρήγορα μετατρέπεται σε τόπο φιλόξενο για τον έρωτα του Ρέι και σε «παράδεισο» ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ των τριών κακοποιών.

Η ταινία του Μακ Ντόνα μπορεί να είναι γεμάτη όπλα και «κακούς», είναι όμως εν τέλει μια υπέροχη μαύρη κωμωδία που υπόσχεται ερωτοχτυπημένους μαφιόζους, ξεκαρδιστικό χιούμορ και νοσταλγία για όλα εκείνα τα Χριστούγεννα που δε θα ζήσουμε ποτέ.

Ο Μπίλι Γουάιλντερ των πολλών αριστουργημάτων, υπογράφει εν έτει 1960 μια από τις απολαυστικότερες κωμωδίες όλων των εποχών με σύμμαχο έναν ακαταμάχητα γλυκό Τζακ Λέμον.

Ο Σι Σι Μπάξτερ υπάλληλος σε εταιρεία και απόλυτα εκμεταλλεύσιμος παραχωρεί τη γκαρσονιέρα ,στην οποία μένει, ως ερωτική φωλιά για τις εξωσυζυγικές σχέσεις  διευθυντικών στελεχών. Κι αν ,αρχικά, το μοναδικό πρόβλημα του, ήταν τα κρύα βράδια που ξεροστάλιαζε έξω από το ίδιο του το σπίτι, η κατάσταση θα παρεκτραπεί όταν, την Παραμονή των Χριστουγέννων,  θα ερωτευτεί ένα εκ των κοριτσιών (Σίρλει Μακ Λέιν) που φιλοξενήθηκε στη γκαρσονιέρα ως ερωτική σχέση προϊσταμένου. 

Μια κωμωδία που κυλάει σαν ξεκαρδιστικό νεράκι και αποδεικνύει όχι μόνο πως τα κορίτσια – τελικά – αγαπάνε τα καλά παιδιά, αλλά πως τα Χριστούγεννα προσφέρονται για όλα εκείνα τα μικρά θαύματα που την υπόλοιπη χρονιά μοιάζανε ουτοπίες και πόθοι για πάντα ανεκπλήρωτοι.

O Τοντ Χέινς, το 2015, μάγεψε σύσσωμη την έβδομη τέχνη με τον έρωτα της σαραντάρας και μητέρας, Κάρολ (Κέιτ Μπλάνσετ) με τη νεαρή επίδοξη φωτογράφο Τερέζ (Ρούνεϊ Μάρα). 

Ένας έρωτας που ξεκινάει ένα χριστουγεννιάτικο απόγευμα στο πολυκατάστημα όπου δουλεύει η Τερέζ την ώρα που η εύπορη Κάρολ επιδίδεται στα χριστουγεννιάτικα της ψώνια. Και εξελίσσεται στη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών, διακόπτοντας οριστικά ρουτίνες και συνήθειες και κόβοντας δύο ζωές σε κομμάτια.

Ένας ύμνος στην έλξη των σωμάτων και των βλεμμάτων. Και μια ταινία που δεν υπόσχεται κραυγαλέες ερωτικές σκηνές, αλλά αναδεικνύεται σε απόλυτα σεξουαλικό κινηματογραφικό «προορισμό» με τα όσα ανοιχτά υπαινίσσονται δύο άνθρωποι ερωτευμένοι. Και φυσικά, ένα ακόμα κινηματογραφικό παραμύθι για τα όνειρα (μας) που εκπληρώνονται (πάντα) τα Χριστούγεννα.

O Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ,το 1982, παρέδωσε ένα ονειρικό οικογενειακό δράμα υπό τον τίτλο «Φάνι και Αλέξανδρος», κέρδισε τέσσερα Όσκαρ και – για άλλη μια φορά – σύσσωμο το χειροκρότημα της απανταχού σινεφιλικής κοινότητας.

Είναι Χριστούγεννα και η οικογένεια Έκνταλ γιορτάζει με μια συνάθροιση που ,όμως, παρεκτρέπεται σε καταστάσεις οργιαστικές. Σύντομα, η Φάνι και ο Αλέξανδρος, τα παιδιά της οικογένειας, θα βιώσουν το χαμό του πατέρα τους. Όταν η μητέρα τους θα αποκτήσει νέο και απόλυτα καταπιεστικό σύζυγο, ο νεκρός πατέρας τους θα αναλωθεί σε εμφανίσεις εν είδει φαντάσματος μπροστά στα μάτια των παιδιών του.

Μια οικογενειακή ιστορία καταπίεσης, αναζήτησης συναισθημάτων και ανεκπλήρωτων ονείρων. Και τα Χριστούγεννα που, εδώ, είναι το όχημα για την κατάρρευση οικογενειακών δεσμών. Και ναι, τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια μοιάζουν –τελικά- με βόμβα στην εορταστική καλοπέραση της δυτικής πυρηνικής οικογένειας.

O Αλφόνσο Κουαρόν, του φετινού Ρόμα, υπέγραψε το 2006 «Τα παιδιά του θεού», μια δυστοπική ταινία επιστημονικής φαντασίας για έναν κόσμο όπου δεν γεννιούνται πια παιδιά.

Όταν ως εκ θαύματος μια γυναίκα θα μείνει έγκυος, ο Τέο (Κλαίβ Όουεν) θα βρεθεί, από σπόντα της τύχης, επιφορτισμένος με την προστασία της και με την εξασφάλιση της γέννησης του παιδιού. Όταν την ύπαρξη του παιδιού θα πληροφορηθούν καλοθελητές και μη, ο δρόμος για την προστασία της μέλλουσας μητέρας και –τελικά- του ανθρώπινου είδους θα αποδειχθεί στρωμένος με αγκάθια και με νεκρούς να σωριάζονται σαν τραπουλόχαρτα.

Μια ταινία που δεν μυρίζει μελομακάρονα, ούτε θυμίζει πρωτοχρονιάτικο πάρτι, αλλά είναι εν τέλει μια σύγχρονη παραβολή για ένα ακόμα παιδί προορισμένο να αλλάξει έναν κόσμο καταδικασμένο. 

Ο εγκεφαλικός ερωτισμός του Ρομέρ σε όλο του το μεγαλείο και στην πλέον χριστουγεννιάτικη εκδοχή του.

Ο τριαντάρης και πιστός καθολικός Ζαν Λουί (Ζαν Λουί Τριντινιάν) διάγει έναν συντηρητικό και μοναχικό βίο στη γαλλική επαρχία ψάχνοντας την αγάπη στα μάτια μιας πιστής και όμορφης πλην – μάλλον – ξενέρωτης γυναίκας.  Ένα χριστουγεννιάτικο παγωμένο απόγευμα τα βήματα του θα τον φέρουν πρόσωπο με πρόσωπο με έναν παλιό γνωστό, τον Βιντάλ. Βιντάλ και Ζαν Λουί θα βρεθούν τότε καλεσμένοι για χριστουγεννιάτικο γεύμα και συμπάθεια στο σπίτι της Μοντ (Φρανσουάζ Φαμπιάν). Η Μοντ είναι γοητευτική και χωρισμένη, ο Βιντάλ πρώην εραστής της και το σπίτι του Ζαν Λουί αποκλεισμένο από τα χιόνια. Ζαν Λουί και Μοντ θα βρεθούν ,για μία χριστουγεννιάτικη νύχτα, πιασμένοι στη φάκα των τεσσάρων τοίχων και του μαγνητικού ερωτισμού. 

Μια ιστορία που μιλάει για όλα εκείνα τα Χριστούγεννα που οικειοθελώς παρεκτραπήκαμε και που εκουσίως αποφασίσαμε πως τα ρούχα που φορούσαμε τις προηγούμενες 350 μέρες μας ήταν τελικά στενά. 

Ή αλλιώς όταν ο δυτικός κόσμος κατασπαράσσει τα παιδιά του. Ο Κρίστιαν Μπέιλ 18 χρόνια πριν, υποδύεται τον Πάτρικ, ένα σύγχρονο σχιζοφρενή γιάπη με τσεκούρι. Είναι 28 χρονών, διαθέτει ένα ντιζανάιτο γραφείο σε μια τεράστια πολυεθνική και ένα πλήθος γυναικών να κοσμούν την καθημερινότητα του. Και αναλώνεται καθημερινά σε ασκήσεις σκληρής  γυμναστικής και σε ατέλειωτες περιποιήσεις της επιδερμίδας του. Με λίγα λόγια, η καυτή του ανάσα αγγίζει το αμερικάνικο όνειρο.

Πλην, όμως, το προσωπείο του αμερικάνικου ονείρου θα αποδειχτεί κατώτερο (;) των περιστάσεων, όταν ο τέλειος εκπρόσωπος του, θα ξεκινήσει αβίαστα να επιδίδεται σε ένα κρεσέντο νυχτερινών δολοφονιών.

Ένα άγριο παραμύθι με φόντο χριστουγεννιάτικα πάρτυ με πάσης φύσεως ναρκωτικά και λαμπάκια να αναβοσβήνουν – σχεδόν – πένθιμα. Τα Χριστούγεννα, εδώ, είναι ένα ακόμα υποκριτικό λιθαράκι στην κατάρρευση ενός μοντέλου ζωής που μοιάζει να κρέμεται από μία γιρλάντα στο πιο ψηλό κλαδί ενός πολυτελούς χριστουγεννιάτικου δέντρου. 

Μια απολαυστική κωμωδία σε χριστουγεννιάτικο φόντο, δια χειρός Τζον Λάντις.

Δύο εύποροι ηλικιωμένοι αποφασίζουν να οργανώσουν ένα ιδιότυπο κοινωνικό πείραμα.  Και να επιχειρήσουν να μετατρέψουν έναν άστεγο μικροεγκληματία (Έντι Μέρφι) σε επιτυχημένο υπάλληλο της εταιρείας τους, και τον μπον βιβέρ αρραβωνιαστικό (Νταν Ακρόιντ) της ανιψιάς τους σε άστεγο. Το πείραμα εξελίσσεται κατά τη διάρκεια κάποιων Χριστουγέννων και βαίνει καλώς, έως ότου ο αρχικά άστεγος θα ανακαλύψει πως οι δυο τους αποτελούν μέρος ενός σχεδίου. 

Μια από τις καλύτερες κωμωδίες των ‘80s υπόσχεται να σας κάνει να γελάσετε και να πιστέψετε πως το πνεύμα των Χριστουγέννων ξέρει και μπορεί να ενώσει ετερώνυμα και να αντιστρέψει καταστάσεις.