Οι εξελίξεις και κυρίως η Συμφωνία των Πρεσπών, αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό και πιο συγκεκριμένα στη Βουλή. Η κυβερνητική συμμαχία διαλύθηκε, ενώ τα μικρότερα κόμματα όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το Ποτάμι ή η Ένωση Κεντρώων μοιάζουν να αποσυντίθενται. Κόσμος πάει και έρχεται ανάμεσα στα κόμματα, με τους βουλευτές να προσπαθούν να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση την επόμενη μέρα, που δεν αργεί. 

Με αφορμή τα όσα ακούστηκαν, περί γυρολόγων και αποστατών, το Reader.gr θυμάται τους Έλληνες που έχουν αλλάξει τα περισσότερα κόμματα. Άλλοι εξελέγησαν με όλα τα κόμματα στα οποία βρέθηκαν, άλλοι με κανένα από αυτά, σίγουρα όμως η διαδρομή ήταν... μεγάλη και για κάποιους από αυτούς αρκετά αντιφατική.

Ανιψιός του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Νικηφόρου, ως νέος στρατεύτηκε πολιτικά για πρώτη φορά στον παράνομο «Ρήγα Φεραίο», νεολαίας του «ΚΚΕ εσ.» στη Δικτατορία. Συμμετείχε ως φοιτητής στις κινητοποιήσεις σε Νομική και Πολυτεχνείο. Στη διάσπαση του «ΚΚΕ εσ.» το 1987, ακολούθησε τους Λεωνίδα Κύρκο και Φώτη Κουβέλη στην Ελληνική Αριστερά που το 1989 συνεργάζεται με το ΚΚΕ συγκροτώντας τον ενιαίο «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου». Το 2006 εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, στο ψηφοδέλτιο του πρωτοεμφανιζόμενου στην πολιτική σκηνή του τόπου, Αλέξη Τσίπρα. Ένα χρόνο αργότερα εκλέγεται με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή. Επανεκλέγεται το 2009, όμως έναν χρόνο αργότερα, στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στο 6ο του συνέδριο, ακολουθεί τον Φώτη Κουβέλη που αποχωρεί από το κόμμα για να δημιουργήσει τη Δημοκρατική Αριστερά, με την οποία ο Γρηγόρης Ψαριανός εκλέγεται βουλευτής το 2012. Παραιτείται από βουλευτής, «δια ασήμαντον αφορμήν» με αιτία όμως την απόσυρση της υποστήριξης της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Σαμαρά και υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα για την προεδρία της Δημοκρατίας. Το 2015 εκλέγεται για τέταρτη συνεχόμενη φορά βουλευτής αυτή τη φορά με τα ψηφοδέλτια του Ποταμιού, θεωρείται όμως «φευγάτος» και από το Ποτάμι. 

Διαδρομή: ΚΚΕ εσ. - Συνασπισμός - ΔΗΜΑΡ - Ποτάμι

Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ από το 1990 ως το 1996, ως ιδιαίτερα δραστήριο μέλος της ΠΑΣΠ, της οποίας υπήρξε γραμματέας από το 1994 ως το 1996. Διετέλεσε αναπληρωτής γραμματέας της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ από το 1998 ως το 2000 και συνεργάτης του υπουργείο Εθνικής Άμυνας επί Άκη Τσοχατζόπουλου από το 1997 ως το 2000. Αυτή είναι η πρώτη χρονιά που εκλέγεται βουλευτής με τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ, αν και η εκλογή του θα ακυρωθεί, λόγω της σχέσης του με το Δημόσιο. Επανεκλέγεται σταθερά από το 2004 ως και το 2009. Το 2010 ως μέλος της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, αρνείται να ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο και διαγράφεται από τον Γιώργο Παπανδρέου. Μαζί με τον Γιάννη Δημαρά φτιάχνουν το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών, το οποίο όμως διασπάται με τον Βασίλη Οικονόμου να ιδρύει αυτή τη φορά τους Ελεύθερους Πολίτες. Οι τελευταίοι θα συνεργαστούν με τη Δημοκρατική Αριστερά και ο Βασίλης Οικονόμου θα εκλεγεί και πάλι βουλευτής το 2012. Αντίθετος και εκείνος με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ θέτει θέμα ηγεσίας του κόμματος μετά την αποτυχία στις Ευρωεκλογές του 2014 και τελικώς ανεξαρτητοποιείται από την ΚΟ. Προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία πριν τις εκλογές του 2015, στις οποίες εκλέγεται εκ νέου.

Νέα Δημοκρατία: ΠΑΣΟΚ - Άρμα Πολιτών - ΔΗΜΑΡ (Ελεύθεροι Πολίτες)- Νέα Δημοκρατία

Ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών, υπήρξε εκ των «θεωρητικών» του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Συγγράφει μάλιστα το βιβλίο σχετικά με τους σκοπούς του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου το 1987. Δυο χρόνια αργότερα, όταν ο Συνασπισμός θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση Ζολώτα, ο ίδιος θα αποχωρήσει από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αλλά και μεγάλο κομμάτι της ΚΝΕ που δημιούργησε το ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα). Από το 1996 κιόλας μοιάζει να προσεγγίζει το ΠΑΣΟΚ, μέσω του υπουργείου Εξωτερικών, στο οποίο δουλεύει ως εμπειρογνώμονας και σύμβουλος του αναπληρωτή τότε, Γιώργου Παπανδρέου. Αργότερα διορίζεται πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ. «Τα σπάει» με τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν το 2009, περιμένει τη θέση του υπουργού Εξωτερικών, την οποία ο πρωθυπουργός θα του αρνηθεί. Από το 2012 και έπειτα προσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με την «κίνηση ΠΡΑΤΤΩ που έχει δημιουργήσει και το 2015, όταν το κόμμα γίνεται κυβέρνηση, αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών.

Διαδρομή: ΚΚΕ - ΝΑΡ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ (Πράττω)

Η πολιτική σταδιοδρομία του Μάκη Βορίδη ξεκινά το 1985, όταν διορίζεται από φυλακισμένο πρώην δικτάτορα Παπαδόπουλο, γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ένωση), στην οποία διαδέχεται το σημερινό γραμματέα της Χρυσής Αυγής, Νίκο Μιχαλολιάκο. Το 1994, ιδρύει το Ελληνικό Μέτωπο, ένα λεπενικό, σκληρά δεξιό και αντιμεταναστευτικό κόμμα. Ως πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου, συμμετέχει από το 2005, στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό του Γιώργου Καρατζαφέρη, με τον οποίο εκλέγεται το 2007 και επανεκλέγεται βουλευτής το 2009. Το 2011, στο πλαίσιο της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου, διορίζεται υπουργός Υποδομών.Τον Φεβρουάριο του 2012, υπερψηφίζει το Μνημόνιο 2, διαγράφεται από την ΚΟ του ΛΑΟΣ και εντάσσεται στη ΝΔ. Το 2014, διορίζεται και πάλι υπουργός Υγείας, αυτή τη φορά της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά.

Διαδρομή: ΕΠΕΝ - Ελληνικό Μέτωπο - Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός - Νέα Δημοκρατία

Ο κορυφαίος Έλληνας τσιγγάνος τραγουδιστής, και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Τσιγγάνων και Φίλων της Τσιγγάνικης Μουσικής, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην πολιτική σκηνή της χώρας, από τα ψηφοδέλτια της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά, το 1993, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί. Αργότερα, εντάσσεται στο ΔΗΚΚΙ, του Δημήτρη Τσοβόλα, ο οποίος έχει εν τω μεταξύ, αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ. Το 2004, θα θέσει υποψηφιότητα με τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή. Την ώρα μάλιστα των πανηγυρισμών για τη νίκη της παράταξης, ο Βασίλης Παϊτέρης, βρίσκεται έξω από την Ρηγίλλης, όπου συνοδεία μουσικών οργάνων τραγουδά τα «Λόγια Κλειδωμένα». Το 2012, προσπαθεί να επιστρέψει μέσα από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Η Κουμουνδούρου τον συμπεριλαμβάνει στο ψηφοδέλτιο του πάλαι ποτέ Υπόλοιπου Αττικής, κόβοντας τον όμως λίγο καιρό αργότερα, καθώς από πολλούς θεωρήθηκε... γυρολόγος.

Διαδρομή: Πολιτική Άνοιξη - ΔΗΚΚΙ - Νέα Δημοκρατία - ΣΥΡΙΖΑ

Ο Στέφανος Μάνος, ξεκινά την πολιτική του πορεία το 1977, από τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, με τα οποία εκλέγεται και στη συνέχεια διορίζεται υφυπουργός Δημοσίων Έργων. Εκλέγεται βουλευτής από το 1977 ως το 2007, εκτός από τις αναμετρήσεις του 1985 και του 1989. Διεκδικεί δυο φορές την προεδρία του κόμματος, το 1993 και το 1997, χωρίς όμως επιτυχία. Το 1998, υπερψηφίζει τροπολογία του ΠΑΣΟΚ για τις ΔΕΚΟ, και διαγράφεται από τη ΝΔ. Το 1999, ιδρύει το κόμμα των Φιλελευθέρων, το οποίο το 2000 συνεργάζεται με τη Νέα Δημοκρατία. Το 2004, συμπεριλαμβάνεται όμως στην 3η θέση του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια μιας «αμφίπλευρης διεύρυνσης» του κόμματος που έχει κηρύξει ο Κώστας Σημίτης. Το 2009 ιδρύει τη Δράση, μαζί με τους Βασίλη Κοντογιαννόπουλο και Γιάννη Μπουτάρη. Το 2012, συμμετέχει με την κίνησή του, στη Φιλελεύθερη Συμμαχία, ενώ τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, ανακοινώνεται η κοινή κάθοδος της Δράσης με τη Δημιουργία Ξανά του Θάνου Τζήμερου.

Διαδρομή: Νέα Δημοκρατία - ΠΑΣΟΚ (Φιλελεύθεροι) - Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία 

Ο άνθρωπος που μαζί με το Λάκη Σάντα κατέβασε τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη, εντάσσεται από τα χρόνια της κατοχής στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Εργάζεται μάλιστα ως συντάκτης και αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη μέχρι το 1947. Αν και φυλακισμένος εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής με την ΕΔΑ το 1951. Επανεκλέγεται και πάλι ως φυλακισμένος το 1961 και απελευθερώνεται ένα χρόνο αργότερα. Συλλαμβάνεται τη νύχτα του πραξικοπήματος, φυλακίζεται και εκτοπίζεται. Κατά τη διάρκεια της επταετίας, αποχωρεί από το ΚΚΕ, ενώ με το τέλος της προσπαθεί να «νεκραναστήσει» την ΕΔΑ. Εκλέγεται ως ανεξάρτητος, πρόεδρος του δήμου Απειράνθου στη Νάξο, από την οποία κατάγεται. Το 1981 και το 1985, συμμετέχει με την ΕΔΑ στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και εκλέγεται και τις δυο φορές. Ανεξαρτητοποιείται το 1985 από το ΠΑΣΟΚ και το 1987 παραιτείται και από βουλευτής. Στην κεντρική πολιτική σκηνή επιστρέφει το 2000 ως υποψήφιος του Συνασπισμού. Το 2002 διαμορφώνει την ομάδα «Ενεργοί Πολίτες» με την οποία θα συμμετάσχει στον ΣΥΡΙΖΑ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα εκλεγεί το 2012, ενώ θα βγει πρώτος σε σταυρούς στις εκλογές του 2014. Διαφωνεί με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ από τον Φεβρουάριο του 2015, ανοιχτά και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, παραιτείται από ευρωβουλευτής. Τον Σεπτέμβριο του 2015, είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας του Παναγιώτη Λαφαζάνη, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί καθώς το κόμμα δεν εξασφάλισε τη συμμετοχή του στη Βουλή.

Διαδρομή: ΚΚΕ - ΕΔΑ - ΠΑΣΟΚ (ΕΔΑ) - ΣΥΡΙΖΑ (Ενεργοί Πολίτες) - Λαϊκή Ενότητα 

Αδερφός του Αλέκου Παναγούλη, Στάθης εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ το 1977 και επανεκλέγεται το 1981. Μετέχει στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ως υφυπουργός Εσωτερικών. Το 1982 όμως διαγράφεται από κόμμα και παραμένει ανεξάρτητος βουλευτής. Το 1984 ιδρύει την Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη Ελλάδας, η οποία συνεργάζεται με το ΚΚΕ το 1985, με τον Στάθη Παναγούλη να εκλέγεται και πάλι. Το 1993 συμμετέχει και εκείνος στην Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά, με της οποίας τα ψηφοδέλτια κατεβαίνει, χωρίς όμως να εκλεγεί. Επανέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή, το 2012, ως υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ και εκλέγεται τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Εκλέγεται και τον Σεπτέμβρη του 2015, όμως διαγράφεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας αποχής του από κρίσιμη ψηφοφορία. Έχει προσεγγίσει πλέον το Κίνημα Αλλαγής. 

Διαδρομή: ΠΑΣΟΚ - ΚΚΕ (ΕΣΠΕ) - Πολιτική Άνοιξη - ΣΥΡΙΖΑ - Κίνημα Αλλαγής

Γεννημένος το 1968 στην Κομοτηνή, ο Ιλχάν Αχμέτ ξεκινά την πολιτική του σταδιοδρομία από τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, η οποία εκείνη την εποχή (το 2004) προσπαθεί να δημιουργήσει μια ομάδα νέων στελεχών, με επιρροή στον μειονοτικό πληθυσμό. Γίνεται ο πρώτος μειονοτικός βουλευτής της ΝΔ, ενώ το 2007, χάνει την έδρα του από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη. 

Το ίδιο θα συμβεί και το 2009, ενώ με την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματος θα ακολουθήσει την Ντόρα Μπακογιάννη στη Δημοκρατική Συμμαχία. Στις εκλογές του Μαΐου του 2012,  φέρνει σχεδόν... μόνος την ΔΗΣΥ, τρίτο κόμμα στην Ροδόπη, η οποία όμως δεν καταφέρνει να μπει στη Βουλή. 

Με την επιστροφή της Ντόρας Μπακογιάννη στη Νέα Δημοκρατία και την διάλυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας, μετακινείται στην Δημοκρατική Αριστερά. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, μέσα σε έναν μήνα δηλαδή, η ΔΗΜΑΡ εκτινάσσεται στη Ροδόπη από το 3,87% στο 17,74%, χωρίς όμως ο ίδιος να εκλεγεί. Το 2015, θα συμπορευτεί με το Ποτάμι και αν και τον Ιανουάριο δεν θα καταφέρει να εκλεγεί, θα το πετύχει τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης θα τον τοποθετήσει επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο της Ροδόπης, το οποίο ήρθε 3ο. Το 2017 ο Ιλχάν Αχμέτ θα αποχωρήσει από το Ποτάμι και θα ενταχθεί στην ΚΟ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. 

Διαδρομή: Νέα Δημοκρατία - Δημοκρατική Συμμαχία - Δημοκρατική Αριστερά - Το Ποτάμι - Δημοκρατική Συμπαράταξη