Μενού
  • Α-
  • Α+

Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει κενά νομοθεσίας, που βλάπτουν εργαζομένους και επιχειρήσεις, να φέρει τα πράγματα κοντά στην εποχή που ζούμε και όχι στο 1982 που είχε ψηφιστεί ο ισχύον νόμος. Το σχέδιο Χατζηδάκη είναι αυτό: σύμπλευση με πρότυπα, καλές πρακτικές που έχουν δοκιμαστεί σε σοβαρά κράτη, έχουν αποσπάσει τη συμφωνία συνδικάτων, εργαζομένων και επιχειρήσεων αλλά και προβλέψεις ευρωπαϊκές που, κακώς, είχαν μείνει στο …συρτάρι. Φέρνει αλλαγές σε αρκετά πεδία, με γνώμονα την διαφύλαξη των κεκτημένων των εργαζομένων, αλλά και προσαρμόζοντας τις ρυθμίσεις στην ευελιξία που χρειάζονται πολλοί και διαφορετικοί κλάδοι της οικονομίας. Τόσο εκείνοι που τώρα ανεβαίνουν, όσο και πιο «παραδοσιακοί» όπως καλά γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με την πολύτιμη για τον τόπο γεωργία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για εργασιακό μεσαίωνα και κατήργηση του οκταώρου, αυτό είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Το υπουργείο πρωτοπορώντας, διαφυλάσσει την κατάκτηση αυτή και επειδή τη διατυπώνει σε ξεχωριστό άρθρο (το 55) και επειδή δημιουργεί την υποχρεωτική ατομική και ψηφιακή κάρτα εργαζομένου, που διασφαλίζει με πιο ακριβή τρόπο τηντήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων μεταξύ του εργαζόμενου και του εργοδότη, καταπολεμώντας τις πρακτικές αυθαιρεσίας όπου και όταν παρατηρούνται σήμερα. 

Μια άλλη αλλαγή στην ίδια αυτή κατεύθυνση είναι το γεγονός ότι το ΣΕΠΕ, η Επιθεώρηση Εργασίας, αναβαθμίζεται σε ανεξάρτητη αρχή και εξασφαλίζει έτσι μεγαλύτερη αυτονομία και ανεξαρτησία από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Οι ανεξάρτητες αρχές προστατεύουν τους πολίτες και σταματάνε τις αυθαιρεσίες είτε του πολιτικού προσωπικού, είτε του εκάστοτε εργοδότη, μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες.

Αυτές οι αλλαγές όμως, σε συνδυασμό με τη διευθέτηση του οκταώρου από τα συμβαλλόμενα μέρη, πάντοτε και μόνον αν το επιθυμεί ή συμφωνεί ο ίδιος ο εργαζόμενος, ανάλογα με τις ανάγκες και την ευελιξία κάθε επιχείρησης, δίνει χώρο ώστε οι αλλαγές αυτές να μην είναι εις βάρος της παραγωγικότητας και των απαιτήσεων του κάθε κλάδου, διασφαλίζοντας βιωσιμότητα στην εκάστοτε επιχείρηση και δίνοντας την ευελιξία στους ανθρώπους να διαχειριστούν καλύτερα το χρόνο τους, ειδικά για προσωπικούς λόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συγκεκριμένο μοντέλο διευθέτησης ωραρίου ξεκίνησε και ορθώς για συγκεκριμένους κλάδους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι έτσι λειτουργεί η πλειοψηφία (54%)των Ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.

Μια άλλη σημαντική πτυχή του νέου σχεδίου νόμου είναι η δυνητική αύξηση των αποδοχών, μέσω της αύξησης υπερωριών στη βιομηχανία (από 96) και στους υπόλοιπους κλάδους (από 120), στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, δηλαδή στις 150 ώρες. Η αλλαγή αυτή θα συντελέσει σε αύξηση αποδοχών για τους εργαζομένους και θα καταπολεμήσει την αδήλωτη εργασία.

Το νομοσχέδιο έχει και άλλες διορθωτικές ρυθμίσεις, που ο κόσμος της εργασίας και της παραγωγής έχει ζητήσει όλα αυτά τα χρόνια. Μια από αυτές τις αδικίες είναι η αναντιστοιχία μεταξύ των αποζημιώσεων των εργατοτεχνιτών, που στο προηγούμενο καθεστώς αντιμετωπίζονταν με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τους υπόλοιπους υπαλλήλους. Αποτελούσε μια από τις σπουδαιότερες διεκδικήσεις των συνδικάτων και τώρα θα γίνει πράξη. Βέβαια, οι επικοινωνιακές προτιμήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης το ξεπερνούν με σιωπή.

Μια άλλη πτυχή του νομοσχεδίου, που επίσης έχει θετικές κοινωνικές συνέπειες, είναι η άδεια πατρότητας, η οποία θα διασφαλίζει και μεγαλύτερη ικανότητα του πατέρα να περνάει περισσότερο χρόνο στο σπίτι με την οικογένεια του, αλλά θα κάνει και τα φύλα πιο ισότιμα απέναντι στους εργοδότες, και να μην αντιμετωπίζονται οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν οικογένεια με καχυποψία. Αλλά σημαντική τομή είναι και η απαγόρευση απόλυσης του πατέρα για διάστημα 6 μηνών από τον τοκετό.

Αυτές είναι μερικές από τις αλλαγές, για τις οποίες είμαι βέβαιος πως θα αγκαλιαστούν από τον κόσμο της εργασίας τα επόμενα χρόνια. Είναι μεγάλες τομές στον τρόπο λειτουργίας της εργασίας, με στόχο να βελτιώσουν ένα σύστημα που είχε στρεβλώσεις, πολύ πριν μας χτυπήσει η μεγάλη κρίση, είναι αποκαρδιωτικό όμως να βλέπεις τους δήθεν προοδευτικούς να μιλάνε για «μάχη των μαχών». Εναντίον της λογικής; Η χώρα δε θα γίνει πεδίο αντιπαράθεσης για τα εσωκομματικά του κυρίου Τσίπρα, όπως έγινε το 2015, με τεράστιο κόστος για όλους. Προχωράμε όλοι μαζί μπροστά, μακριά από διχασμούς.

*Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής της Ν.Δ.

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA