Η επιτυχία της απεργίας της 10ης Ιουνίου έκανε σε όλους φανερό ότι οι εργαζόμενοι έχουν τον τελικό λόγο. Είναι αυτοί που βάζουν σε κίνηση όλα τα «γρανάζια» της οικονομίας και όταν το αποφασίσουν, «νεκρώνουν» τα πάντα. Τα ανθρώπινα ποτάμια που σχηματίστηκαν στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, σε όλη τη χώρα έδωσαν δύναμη και σε όσους δεν ήταν εκεί, σε όσους δεν πήραν ακόμα την απόφαση να κάνουν το βήμα.
Αυτές τις μέρες είδαμε αρκετούς - από κυβερνητικούς παπαγάλους και θλιβερούς “αναπολούντες” της κυβερνητικής καρέκλας, μέχρι δικαστές και φυσικά την ίδια την εργοδοσία- να κάνουν απελπισμένη προσπάθεια να συκοφαντήσουν, να υπονομεύσουν, ακόμα και να απαγορεύσουν αυτή τη μάχη. Είπαν ότι «δεν έχει νόημα», ότι «προκαλεί χάος», ότι «είναι παράνομη» κ.λπ. Έφαγαν όλοι τα μούτρα τους μπροστά στην τεράστια δύναμη των εργαζομένων που αποφασίζουν να παλέψουν για το δίκιο τους.
Αυτή η δύναμη είναι και ο λόγος που, με το αντεργατικό νομοσχέδιο, θέλουν να βάλουν νέα εμπόδια και περιορισμούς στη συλλογική δράση και διεκδίκηση των εργαζομένων, στο δικαίωμα στην απεργία. Δεν το κάνουν για να μην «ταλαιπωρείται ο κόσμος από μειοψηφίες», όπως λένε, αλλά για να μπορούν οι μειοψηφίες των εκμεταλλευτών να ταλαιπωρούν ελεύθερα τους πολλούς, αυτούς που παράγουν τα πάντα με τη δουλειά τους. Γι’ αυτό και το νομοσχέδιο βάζει πρόσθετα εμπόδια ακόμα και στη διαδικασία για τη λήψη απόφασης για απεργία. Πάνω στην προηγούμενη απεργοκτόνα διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ, που υποχρεώνει σε αυξημένη συμμετοχή (50%+1) στη Γενική Συνέλευση πρωτοβάθμιου σωματείου που αποφασίζει απεργία, προστίθεται το «φακέλωμα» των σωματείων και των εργαζομένων που συμμετέχουν σε αυτά, η ηλεκτρονική -εξ’ αποστάσεως- ψήφος για να παρθεί απόφαση για απεργία κ.ά. Στην ουσία τα προσωπικά στοιχεία των συνδικαλισμένων εργαζομένων θα είναι στα χέρια υπουργείων και εργοδοσίας, ενώ η εξ’ αποστάσεως ψηφοφορία ανοίγει το δρόμο σ’ αυτή τη διαδικασία της απόφασης να συμμετέχουν και να ψηφίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι της εργοδοσίας ή οι εργαζόμενοι με το “πιστόλι στον κρόταφο”.
Η επιτυχία της απεργίας στις 10/6 έδειξε ότι το νομοσχέδιο είναι καταδικασμένο στη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού, όσες “εξυπνάδες” και να πει ο Χατζηδάκης. Υποτιμούν τους εργαζόμενους και αυτό φαίνεται. Βέβαια, κάθε εργαζόμενος, από την ίδια του τη ζωή και την πείρα, μπορεί να καταλάβει ότι στην εργασιακή ζούγκλα δεν υπάρχει η έννοια της «από κοινού συμφωνίας εργαζόμενου και εργοδότη». Ότι δεν γίνεται να είναι προς το συμφέρον του να σμπαραλιάζεται το ωράριο, να δουλεύει όποτε, όπως και για όσο θέλει ο εργοδότης για να πάρει (αν πάρει) κάποια στιγμή κάποια παραπάνω ρεπό. Φτάσανε σε τέτοιο βαθμό γελοιότητας να λένε βουλευτές της ΝΔ ότι τα ρεπό μπορούν να είναι χρήσιμα για κάποιον εργαζόμενο που ασθενεί λες και δεν υπάρχουν οι αναρρωτικές άδειες, εκτός κι αν θέλουν να καταργήσουν κι αυτές.
Ακόμα και οι εργαζόμενοι που βιώνουν ήδη τους πιο άθλιους όρους εργασίας, όπως οι χιλιάδες νέοι που “στάζουν” κάθε καλοκαίρι στα πολυτελή ξενοδοχεία των τουριστικών προορισμών, μπορούν να καταλάβουν ότι η νομιμοποίηση αυτών των όρων θα ανοίξει τον δρόμο για τα χειρότερα.
Δεν πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με κάποια “γκρίζα σημεία”. Όλα τα σημαντικά άρθρα του νομοσχεδίου είναι γραμμένα από το χέρι της εργοδοσίας -η οποία δικαίως πανηγυρίζει- και κατά συνέπεια εναντίον του εργαζόμενου.Εξίσου ικανοί είναι οι εργαζόμενοι να καταλάβουν και την επιχείρηση εξαπάτησης που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να υποβιβάσει τους αγώνες των εργαζομένων και της νέας γενιάς, ώστε να αποτελέσουν απλώς το “ντεκόρ” για την επάνοδό του στη διακυβέρνηση. Λέει ότι το νομοσχέδιο είναι «αντιαναπτυξιακό», ότι πλήττει εργαζόμενους και επιχειρηματίες και εξυπηρετεί απλά «κάποιους λίγους κολλητούς του Μητσοτάκη».
Η αλήθεια είναι ότι μέτρα σαν αυτά που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσει ο κοινός στόχος της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων: η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, η απορρόφηση των πόρων του περιβόητου «ταμείου ανάκαμψης», με το οποίο όλοι συμφωνούν. Κάτι θα ξέρει, άλλωστε, ο Χατζηδάκης που σε όλες του τις τοποθετήσεις αναζητά νομιμοποίηση για το νομοσχέδιο στα πεπραγμένα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων δήθεν “προοδευτικών” κυβερνήσεων της ΕΕ, όπως της ισπανικής. skaiΤώρα είναι η ώρα της μάχης! Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ θα πρωτοστατήσουμε κάθε μέρα και ώρα, με αποκορύφωμα την επόμενη απεργιακή, για να γίνει σαφές ότι αυτό το νομοσχέδιο έχει θέση μόνο στα σκουπίδια.
Εκεί, όμως, είναι και η θέση ενός συστήματος που έχει σαπίσει πλέον τόσο πολύ ώστε να μας γυρίζει σε όρους δουλειάς που ίσχυαν τον 19ο αιώνα. Σήμερα, με την τεχνολογική πρόοδο που έχει συντελεστεί, με τα άλματα που έχουν γίνει στην παραγωγικότητα της εργασίας, δεν μπορούμε να συζητάμε για τίποτα λιγότερο από την 7ωρη, 5ήμερη, 35ωρη εργασία, με δυνατότητες ποιοτικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου. Για να μπορέσουμε επιτέλους να ζήσουμε όπως ταιριάζει στην εποχή μας!
*Ο Λεωνίδας Στολτίδης είναι βουλευτής του ΚΚΕ στη Β' Θεσσαλονίκης.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
