Η λέξη «διχασμός» έχει γίνει τα τελευταία χρόνια καραμέλα. Ο μεν διχάζει, ο δε είναι σπόνσορας του διχασμού και κάπως έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε με αναρίθμητες πομφόλυγες.
Στην περίπτωση του εμβολιασμού, όμως, η επίκληση του διχασμού γίνεται για ορισμένους πονηρούς λόγους. Κανείς δεν ανησυχεί σοβαρά για τις επιπτώσεις ενός κοινωνικού διχασμού. Τουναντίον, ορισμένοι κρύβουν πίσω από τη φαινομενική τους ανησυχία τη βαθύτερη επιθυμία τους να επικρατήσει μια άναρχη κατάσταση. Και ορισμένοι άλλοι φαντασιώνονται διχασμούς, προκειμένου να αποκτήσουν λόγο ύπαρξης.
Η ουσία του προβλήματος, όμως, είναι πέρα από συνθήματα. Από τον Σεπτέμβριο και μετά, συγκρούονται δύο κόσμοι: αυτός των εμβολιασμένων, που έχουν αναλάβει την ευθύνη έναντι του εαυτού τους και των γύρω τους, και αυτός των ανεμβολίαστων που επιμένουν να τζογάρουν, όχι μόνο την υγεία τους, αλλά και την υγεία των γύρω τους, λειτουργώντας ως βόμβες διασποράς. Η επίκληση του διχασμού, λοιπόν, δεν απαντά στο θεμελιώδες ερώτημα: πώς θα ζούμε σε ένα περιβάλλον που ο ιός θα υπάρχει, αλλά, αν δεν πάρουμε μέτρα, το πράγμα θα ξεφύγει και πάλι;
Για να είμαστε, δε, και ρεαλιστές, σε αντίθεση με την αντίστοιχη περίοδο του 2020 που μπαίναμε στο δεύτερο κύμα με ελάχιστους διασωληνωμένους, τώρα βιώνουμε τους πρώτους γύρους του τέταρτου κύματος και μπαίνουμε στο φθινόπωρο με πάνω από 300 ανθρώπους σε ΜΕΘ. Στατιστικά, οι μισοί από αυτούς δεν θα τα καταφέρουν. Με δεδομένο ότι το 90% αυτών είναι ανεμβολίαστο, είναι σαφές πως, αν είχαν κάνει το εμβόλιο, σήμερα μπορεί να μην αναμετριούνταν με τον θάνατο.
Τα πράγματα είναι απλά και χιλιοειπωμένα: όποιος κάνει το εμβόλιο έχει μικρότερες πιθανότητες να κολλήσει και έχει ελάχιστες πιθανότητες να πάει στο νοσοκομείο και, βεβαίως, να διασωληνωθεί ή να πεθάνει. Αν δεν εμβολιαστεί, καλή τύχη. Το γεγονός, όμως, ότι κάνουν μια λογική επιλογή και μένουν ανεμβολίαστοι, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παύσει εκ νέου η κοινωνική ζωή όσο περνάμε σε κλειστούς χώρους. Και, επειδή η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία, να πηγαίνει κανείς σε εστιατόριο με αρνητικό εργαστηριακό τεστ 48 ωρών, οι εμβολιασμένοι πολίτες δεν θα μπουν και δεν πρέπει να μπουν ξανά «στον πάγο».
Έχει έρθει η ώρα να τελειώνει η πλάκα. Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που θέλουν και να μην κάνουν αυτό που τους αναλογεί για τους εαυτούς τους και τη δημόσια υγεία και από την άλλη θέλουν να κυκλοφορούν κανονικά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ανάμεσα σε αυτούς που επέλεξαν να προστατεύσουν εαυτούς και τους γύρω τους. Αυτοί θα καταλάβουν από πρώτο χέρι ότι το να συμπεριφέρεσαι αντικοινωνικά έχει κόστος σε μια σειρά δραστηριοτήτων. Και έχει, επίσης, και οικονομικό κόστος. Διότι, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας ανεμβολίαστος σερβιτόρος ενθουσιάστηκε με την προοπτική να δίνει 80 ευρώ τον μήνα σε τεστ για να μπορεί να δουλέψει.
Το φθινόπωρο έρχεται και θα πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή: και το σύστημα Υγείας να αντέξει και οι εμβολιασμένοι πολίτες να υποστούν λιγότερους περιορισμούς, τηρώντας, βεβαίως, όλα τα μέτρα. Για να συμβεί αυτό, δικαιολογείται απολύτως να περιοριστούν οι ανεμβολίαστοι. Διότι, από ένα σημείο και μετά που η πειθώ αποτυγχάνει, πρέπει ο καθένας να έρθει αντιμέτωπος με την ευθύνη του.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
