Όπως κάθε εσωκομματική διαδικασία και αυτή στο ΚΙΝΑΛ τα έχει όλα: ίντριγκες, παρασκηνιακές διεργασίες, ανατροπές, υποψηφιότητες της τελευταίας στιγμής. Με άλλα λόγια και στο ΚΙΝΑΛ ανακατεύεται η τράπουλα, όπως και σε πολλά άλλα κόμματα.
Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ από τη στιγμή της ίδρυσής του; Δεν πουλάει. Απευθύνεται και εκφράζει έναν εναπομείναντα σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και μερικούς ακόμα σκόρπιους, εκ της ανανεωτικής Αριστεράς προερχόμενους. Δεν έχε θέλξει, δεν έχει συγκινήσει και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στα τραγικά ποσοστά που απέσπασε στους νεότερης ηλικίας ψηφοφόρους το 2019. Με άλλα λόγια και με δεδομένο ότι ο ΚΙΝΑΛ έχει από ισχνή έως ανύπαρκτη παρουσία στις μικρότερες ηλικίες, είναι ένα κόμμα με εξαιρετικά δυσμενείς δημογραφικές προοπτικές.
Τι θα ήταν εύλογο, συνεπώς, να κάνει το κόμμα, αφού δοκίμασε διάφορες συνταγές και διατηρήθηκε σε ένα επίπεδο κοντά στο διψήφιο ποσοστό; Ανανέωση! Τα πράγματα είναι λίγο έως πολύ απλά. Από το κόμμα έφυγαν ψηφοφόροι για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τη ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια. Έμεινε, όπως είπαμε, ένας σκληρός πυρήνας, ο οποίος όμως δεν αποτελεί μια βάση για διεύρυνση. Με άλλα λόγια, κανένας άνθρωπος που είναι πολιτικά άστεγος σήμερα ή βρίσκεται σε άλλο κόμμα δεν έχει έναν ικανό λόγο για να ψηφίσει ΚΙΝΑΛ.
Η ανανέωση, βεβαίως, δεν μπορεί να συμβολίζεται μόνο στα λόγια, αλλά και με πρόσωπα. Υπάρχουν υποψήφιοι στο ΚΙΝΑΛ που είναι πολιτικά έμπειροι, αλλά όχι «καμένοι». Μπορεί κάποιος εξ αυτών να μεγαλώσει τον χώρο; Δεν το ξέρω, αλλά δεν χάνουν και τίποτα να το δοκιμάσουν στη Χαριλάου Τρικούπη. Διότι, αν το ΚΙΝΑΛ δεν μεγαλώσει και τώρα, θα μετεξελιχθεί σιγά-σιγά σε ένα γηρασμένο κόμμα με μονοψήφια ποσοστά που απλώς δεν καταφεύγει σε ρητορικές και πολιτικές ακρότητες. Με άλλα λόγια, ένα συμπαθές, αλλά ανεπίκαιρο κόμμα.
Αν συμφωνούμε, λοιπόν, ότι η αναγκαία συνθήκη για την πολιτική επιβίωση του ΚΙΝΑΛ είναι η έμπρακτη ανανέωση, σε πολιτικές και σε πρόσωπα, το επόμενο ερώτημα είναι πώς το κάνει κανείς. Εδώ, η συνταγή του Κυριάκου Μητσοτάκη από το 2015 είναι ενδιαφέρουσα: περιοδείες σε όλη την Ελλάδα, ζύμωση με την κοινωνία και τη βάση, συζήτηση επί πολιτικών και όχι προσωπικών ή συνθημάτων και, βεβαίως, «σπάσιμο» του κανόνα των βαρόνων. Η βάση του κόμματος θα πρέπει να νιώσει ότι κάτι διαφορετικό έρχεται. Και, βεβαίως, αν το κόμμα θέλει να έχει τύχει, δεν μπορεί να αφεθεί ξανά σε μια ομάδα ανθρώπων που, κατά βάση, στόχο έχουν τη δική τους πολιτική επιβίωση και μακροημέρευση, έστω και αν η εποχή τους έχει προ πολλού περάσει.
Ο κόσμος που ψηφίζει το ΚΙΝΑΛ είναι, ως επί το πλείστον, κόσμος που είτε έχει ζήσει είτε έχει ως ανάμνηση ή διήγηση στο μυαλό του μεγάλες πολιτικές νίκες του παρελθόντος. Και εδώ είναι η λεπτή κόκκινη γραμμή: ποιος μπορεί μετά από χρόνια να μεγαλώσει ξανά το ΚΙΝΑΛ; Αυτό είναι και το crash test για τους υποψηφίους, να πείσουν δηλαδή ότι μπορούν να φέρουν ψήφους, παρά απλά να λειτουργήσουν ως μια συνειρμική γέφυρα με τις «καλές εποχές ΠΑΣΟΚ».
Και αν και γι’ αυτό έχουν απορία πώς γίνεται, ας ξανακοιτάξουν τη ΝΔ του 2015.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
