Η εφημερίδα που από το πρώτο έτος λειτουργίας της το 1952 έκλεισε μόνο κατά την περίοδο της Χούντας, μετά από ένα σκληρό εργασιακό μαρτύριο, φλερτάρει με το κλείσιμο, τουλάχιστον για την καθημερινή της κυκλοφορία. Η ιστορική εφημερίδα, που μέχρι σήμερα εξέφραζε το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, υποστηρίζοντας τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα αφήσει ένα τεράστιο κενό όχι μόνο στους λίγους αλλά πιστούς φίλους της αλλά κυρίως στο ίδιο το κόμμα, γεγονός που η ηγεσία του, φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται.
Διαβάστε ακόμη: Μητσοτάκης στα Μέγαρα: Η παροχή στήριξης θα διαρκέσει όσο και η κρίση στην παγκόσμια αγορά ενέργειας
Η Αυγή, με τη σειρά της βρίσκεται σε ένα θλιβερό κλαμπ εφημερίδων που κλείνουν. Όχι πάνω στο κύμα της οικονομικής κρίσης, όχι από κάποιο πολιτικό καθεστώς που τη φίμωσε αλλά από αδέξιους χειρισμούς, έλλειψη σχεδίου και κυρίως ενδιαφέροντος. Κομματικές παρατάξεις σαν να επαναπαύτηκαν σε ένα αόρατο σύννεφο προστασίας (από το ίδιο το κόμμα;) που ποτέ όπως αποδεικνύεται δεν υπήρξε. Οι ευθύνες βαραίνουν και τις πρόσφατες διοικήσεις αλλά και όσους άφησαν τη μοίρα ενός Μέσου σε κομματικούς σωτήρες που εκ του αποτελέσματος καμία επαφή με την εργασιακή, εταιρική πραγματικότητα δεν είχαν παρά μόνο όταν ερχόταν σε περικοπές ή απληρωσιές.
Η Αυγή, δεν «κλείνει» τώρα. Έκλεισε όταν εξουθένωσε τους εργαζόμενούς της με διαδοχικές μειώσεις ή όταν τους άφηνε μήνες και μήνες απλήρωτους. Έκλεισε όταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ την απαξίωσε βάζοντας της απέναντι σαν εχθρό.
Το κόμμα που τόσο φώναξε -και δικαίως- για πολυφωνία στα Media και για διαφανείς διαδικασίες σε αδειοδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις, βάζει ένα από τα μεγαλύτερα αυτογκόλ της ιστορίας του.
Στέλνει τη μπάλα στα δικά του δίχτυα, αγνοώντας το όφελός του από την ύπαρξη μιας ακόμη φωνής στα ελληνικά Μέσα. Χρωματισμένο ή μη, η Ελλάδα δεν έχει περιθώριο να απωλέσει ακόμη ένα φύλλο με τεράστιο ιστορικό, πολιτικό και πολιτιστικό φορτίο.
Η Αυγή ποτέ δεν θα έσωζε το κόμμα. Τα φύλλα φυσικά είναι απελπιστικά λίγα, όχι αρκετά για να διαμορφώσουν κλίμα ή συνειδήσεις. Αλλά η κοινωνικοπολιτική στρατηγική της αντιπολίτευσης δεν θα έπρεπε να τελειώνει εκεί.
Όπως όλες οι εφημερίδες στη χώρα αλλά και σε ολόκληρη την υφήλιο, πασχίζουν να κερδοφορήσουν σε ένα παιχνίδι που εν πολλοίς είναι χαμένο από τα αποδυτήρια. Το ίδιο έπραττε και η Αυγή και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για κανέναν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, προτίμησε να βλέπει τη βόμβα της Αυγής να σκάει στα χέρια του από το να δώσουν ένα σύνθημα αντεπίθεσης όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία αλλά και στον μη σκληρό του πολιτικό πυρήνα. Το σύνθημα ότι κόντρα σε δημοσκοπήσεις, πανδημία, χειρισμούς, έχει τη δική του ατζέντα.
Αν κλείσει η Αυγή, θα τους βρίσκει όλους απέναντι. Μιλώντας μιντιακά, παραδίδει τα όπλα και σε εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες, θα βρεθεί μόνος. Κάτι που δεν αφορά την κοινωνία φυσικά αλλά μειώνει την αξιοπιστία και την ευφυία του κόμματος τουλάχιστον όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από το μέσο πολίτη.
Η ιστοσελίδα του avgi.gr και ο ραδιοφωνικός σταθμός «στο Κόκκινο» παίρνουν την καυτή πατάτα, με ένα δυσβάσταχτο ψυχολογικό βάρος για τους εργαζόμενους που καλούνται να κρατήσουν ζωντανούς τους ίδιους, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ενημέρωση.
Η πιο σκληρή σελίδα της Αυγής, γράφεται τώρα. Στον πολύπαθο κλάδο των media, όπου τα είχαμε όλα (θαλασσοδάνεια, πολιτικά παιχνίδια, κιμπαριλίκια χωρίς πλάτες) ας προσθέσουμε την ανικανότητα ενός πολιτικού κόμματος να σώσει το δικό του παιδί.
Σε κάθε περίπτωση χαιρέκακοι σχολιασμοί για το κομματικό παρελθόν και μέλλον της εφημερίδας θα βρίσκουν τοίχο στην ανακοίνωση των εργαζομένων μετά τη χθεσινή γενική συνέλευση: «Η χρεοκοπία της εφημερίδας και η απαξίωση του δημοσιογραφικού της στίγματος έχει πρόσωπα και διευθύνσεις, και σίγουρα τα πρόσωπά αυτά δεν είναι των εργαζομένων, οι οποίοι επί σειρά ετών έχουμε βάλει πλάτη για τη διάσωση της εφημερίδας. Από το 2014 μέχρι σήμερα οι μισθοί της ΑΥΓΗΣ έχουν περικοπεί κατά το 1/3 και οι θέσεις εργασίας, κυρίως από αποχωρήσεις, έχουν μειωθεί κατά το 1/4, την ίδια στιγμή που υπάρχουν σημερινές οφειλές 600.000 ευρώ προς τους εργαζόμενους από δεδουλευμένα προηγούμενων ετών».
Ας μετρήσουμε χαμένους λοιπόν.
Παναγιώτης Γκανάς
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
