«Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού στην προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη» προτείνει μέσα από άρθρο του ο Ανδρέας Παπαμιμίκος κι ακριβώς λίγα 24 ώρα πριν μια παρόμοια πρόταση είχε καταθέσει και ο Γιάννης Μπουτάρης μιλώντας για τη δημιουργία Κέντρου Ποντιακού – Μικρασιατικού Πολιτισμού. Mια ιδιότυπη συμπόρευση σε ένα ζήτημα που βεβαίως ενώνει τους Θεσσαλονικείς. Μήπως τελικά ο Παπαμιμίκος ακολουθήσει το δρόμο του Μπουτάρη;
Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος γράφει χαρακτηριστικά στο άρθρο του στο thestival.gr πως είναι επιτακτική η δημιουργία ενός Κέντρου Ποντιακού Ελληνισμού στην πρωτεύουσα της Μακεδονία, καθώς «είναι απαίτηση της εθνικής μας μνήμης, είναι απαίτηση του μέλλοντος της πατρίδας μας». Στο ίδιο μήκος κι ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης που τονίζει στο άρθρο του στο voria.gr πως δεν γίνεται να δημιουργείται εγκατάσταση στο Ελληνικό για τον Ποντιακό Ελληνισμό και να μην υπάρχει στη Θεσσαλονίκη. «Κρίνω τουλάχιστον προσβλητικό, ειδικά για τη Β. Ελλάδα, κυρίως τη Θεσσαλονίκη, έδρα αναρίθμητων ποντιακών συλλόγων, το να μην διεκδικηθεί αντίστοιχος χώρος και εδώ».
Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού στην προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη
«Το 1922 είναι μια χρονιά που πονάει τον ελληνισμό. Η μικρασιατική καταστροφή σηματοδότησε το τέλος μιας δημιουργικής και δυναμικής ελληνικής παρουσίας 35 αιώνων σε Ιωνία, Πόντο, Καππαδοκία, Ανατολική Θράκη. Οι γενοκτονίες των Νεότουρκων ξερίζωσαν τον ελληνισμό, δεν μπορούν να κάνουν όμως το ίδιο με τη μνήμη και το αποτύπωμα της ιστορικής πορείας και προσφοράς του ελληνισμού στις περιοχές αυτές.
Δεν είναι εύκολο να θυμάσαι τις δύσκολες και τραγικές στιγμές του Έθνους. Η μνήμη όμως είναι δύναμη. Είναι οδηγός για το μέλλον. Οφείλουμε 100 χρόνια μετά να θυμηθούμε και να αναδείξουμε αυτήν την επέτειο. Όχι μόνο στη διάσταση ενός ιστορικού αναστοχασμού που θα αναδείξει και τα δικά μας λάθη και θα σκαλίσει πληγές που ακόμη ματώνουν αλλά της προσφοράς των προσφύγων που ρίζωσαν στον ελλαδικό χώρο. Κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά οι πρόσφυγες αναγέννησαν τις περιοχές, κυρίως της Βόρειας Ελλάδας, που εγκαταστάθηκαν.
Κατέθεσα ήδη δημόσια την πρότασή μου για τη δημιουργία Εθνικής Επιτροπής για την επέτειο 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή, στο πρότυπο της Επιτροπής για τα 200 χρόνια από την κήρυξη της επανάστασης του 1821, με έδρα στη Θεσσαλονίκη. Μιας επιτροπής που θα πραγματοποιήσει και συντονίσει εκδηλώσεις που δήμοι και φορείς ήδη ανακοινώνουν με αποκορύφωμα την 14η Σεπτεμβρίου που είναι Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Μιας επιτροπής που θα αναδείξει διεθνώς τη Γενοκτονία και το αίτημά αναγνώρισής της από την Τουρκία, που θα δώσει στους μαθητές να σπείρουν νέους σπόρους στα “Ματωμένα Χώματα” της Δ. Σωτηρίου, να δώσουν ρίζες στις νέες γενιές.
Υπό το βάρος της τραγωδίας, με τις φωτιές από την καταστροφή της Σμύρνης να καίνε ακόμη τη ψυχή μας, 100 χρόνια μετά αυτό ακόμη δεν έγινε. Όπως ακόμη δεν δημιουργήθηκε στην προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη ένα Μουσείο για τον Προσφυγικό Ελληνισμό. Οι διαδικασίες για την δημιουργία του σε κτήριο του πρώην Στρατοπέδου Παύλου Μελά πρέπει να προχωρήσουν άμεσα, χωρίς καμία καθυστέρηση. Είναι απαίτηση της εθνικής μας μνήμης, είναι απαίτηση του μέλλοντος της πατρίδας μας»
Θεσσαλονίκη, μια πόλη σε παραίτηση
Ο Γιάννης Μπουτάρης γράφει για τις αρχαιότητες της Βενιζέλου και την ανάγκη δημιουργίας Κέντρου Ποντιακού – Μικρασιατικού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. «Μετά την απόφαση του ΣτΕ, φαίνεται ότι το θέμα των αρχαιοτήτων στον σταθμό Βενιζέλου παίρνει άλλον δρόμο, την απόσπαση και επανατοποθέτηση. Η ατυχής επανατοποθέτηση ευρημάτων στον σταθμό Αγίας Σοφίας είναι κακό σημάδι. Εκτιμώ πως ο αγώνας της Ενωσης Πολιτών και όλων των άλλων σωματείων κι ενώσεων έχει δικαιωθεί. Σε τελευταία δημοσκόπηση, το 60% των συμπολιτών μας θεωρούσε πως τα ευρήματα έπρεπε να παραμείνουν επί τόπου, δικαιώνοντας τον αγώνα μας, ενώ οι κυβερνώντες παρακολουθούν μόνον τις δημοσκοπήσεις που ταιριάζουν στο αφήγημα που προωθούν.
Ωστόσο, το θέμα δεν έχει τελειώσει. Ανακύπτουν τρία βασικά ερωτήματα.
Πρώτον, δεν έχουμε οποιαδήποτε επίσημη πληροφόρηση σχετικά με το τι θα γίνουν τα ευρήματα όλων των άλλων σταθμών, που βρίσκονται, κατά ισχυρισμούς της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, σε αποθήκη κάπου στο Καλοχώρι. Τί ακριβώς θα γίνει; Θα επανατοποθετηθούν προς έκθεση σε σταθμούς, όπως έγινε στην Αθήνα; Θα εκτεθούν σε κάποιο μουσειακό χώρο; Ελπίζω να μην εφαρμοστεί η αρχική ιδέα χρήσης του στρατοπέδου Παύλου Μελά. Ελπίζω, όμως, να εφαρμοστεί η ανάπλαση, βάσει της βραβευμένης μελέτης, της Αγ. Σοφίας, που ξεκινάει από την Πλ. Μακεδονομάχων και καταλήγει στην παραλία, η οποία θα αναδείξει την Αχειροποίητο και συνδυάζεται με τα βυζαντινά ευρήματα του σταθμού της Αγ. Σοφίας. Κάποιος φορέας πρέπει να λάβει απόφαση. Ο δήμος; Η περιφέρεια; Το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης; Το Υπουργείο Πολιτισμού;
Δεύτερον, διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι ο δήμαρχος Αθηναίων (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22/01/2022) κατέληξε σε συμφωνία με την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών για την κήρυξη αρχιτεκτονικών διαγωνισμών για τη διαμόρφωση του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου σταθμών στην Αθήνα, με διαπλατύνσεις πεζοδρομίων, επιπλέον πεζοδρομήσεις και άλλες ρυθμίσεις ήπιας κυκλοφορίας οχημάτων. Δεν θα ήταν διόλου κακό να αντιγράφαμε τον Δήμο Αθηναίων σε όσες καλές, όπως οι προαναφερθείσες, πρακτικές εφαρμόζει. Τι θα γίνει, επιτέλους, με το Αλκαζάρ, το οποίο, αντί να συντηρηθεί και να αναδεικνύεται ως μουσειακός – εκθεσιακός χώρος (π.χ.: οθωμανική ιστορία της πόλης), έχει καταλήξει ετοιμόρροπο σε βαθμό, πλέον, να αποτελεί δημόσιο κίνδυνο.
Τρίτον, η Θεσσαλονίκη είναι ιστορικά μεγάλη προσφυγομάνα. Δέχτηκε το μεγαλύτερο αριθμό Ποντίων και άλλων Μικρασιατών προσφύγων, ξεριζωμένων βάναυσα κατά την «ανταλλαγή» πληθυσμών του 22’-23’, οι οποίοι σκορπίστηκαν σε όλη τη Β. Ελλάδα και συνέβαλαν ουσιαστικά στην αναχαίτηση απειλών από τη Βουλγαρία, με αποτέλεσμα η Μακεδονία να παραμείνει ελληνική. Στις εφημερίδες ΒΗΜΑ (02/01/2022) και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (14/01/2022), βλέπουμε τις μακέτες και διαβάζουμε για το κτήριο που πρόκειται να ανεγερθεί στο Ελληνικό για τον ποντιακό ελληνισμό. Κρίνω τουλάχιστον προσβλητικό, ειδικά για τη Β. Ελλάδα, κυρίως τη Θεσσαλονίκη, έδρα αναρίθμητων ποντιακών συλλόγων, το να μην διεκδικηθεί αντίστοιχος χώρος και εδώ. Αναφέρω το παράδειγμα του Κυβερνείου (Παλατάκι) για το οποίο έχουν γίνει επανειλημμένα συζητήσεις για τη χρήση του ως Κέντρου Ποντιακού – Μικρασιατικού Πολιτισμού.
Περιμένουμε τις απαντήσεις που μας οφείλονται!
Έχοντας διατελέσει δήμαρχος για δύο θητείες διαδοχικά, έχω αγαπήσει ακόμη περισσότερο την πόλη όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα. Πλέον, ως απλός, αλλά ενεργός πολίτης, εκφράζω τις απόψεις μου, ιδιαίτερα όταν εντοπίζω ολιγωρία, έως και παράβλεψη, στην ανάδειξη της ιστορίας και της ομορφιάς της Θεσσαλονίκης Κλείνοντας, αρνούμαι να σχολιάσω τις αναίτιες κι αδικιολόγητα επιθετικές θέσεις που εξέφρασε σε άρθρο του της 14/01/2022 στην «Liberal» ο κύριος Ταχιάος, ο οποίος ρίχνει ευθύνες για τις καθυστερήσεις είτε τους αρχαιολόγους είτε τις ομάδες πολιτών με τις προσφυγές τους στα δικαστήρια, ενώ όλοι ξέρουμε ότι δεν προκαλούν καθυστερήσεις, και κατηγορεί, επιπλέον, ευθέως ότι δεν θέλουν να τελειώσει το μετρό, άποψη που είναι έως και συκοφαντική».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
