O Νίκος Νικολαΐδης εμφανίστηκε στο ελληνικό σινεμά στις αρχές δεκαετίας του `60, αρχικά ως βοηθός σκηνοθέτη και έπειτα ως σεναριογράφος (συνέγραψε κωμωδίες, αλλά και το κοινωνικό δράμα «Μια Αγάπη για Πάντα», με το Σταύρο Τσιώλη). Το 1975, και ενώ η Ελλάδα προσπαθούσε να βρει ένα δημοκρατικό «βηματισμό» στους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης, ο Νικολαΐδης, μαζί με τη συνεργάτιδα και σύντροφο του, τη σκηνογράφο Μαρί Λουίζ Μπλουμ, δημιούργησε στην ταινία «Ευρυδίκη ΒΑ 2037», ενώ είχε προηγηθεί και η ταινιά μικρού μήκους "Lacrimae Rerum".
Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη, το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού και το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Αθήνας, και θεωρείται ως η αγαπημένη του ίδιου του Νικολαΐδη, από όλη τη φιλμογραφία του. Η συνέχεια θα ήταν εκκωφαντική, σαν δίσκος rock n' roll σε τζουκμπόξ.
Όταν τα «Κουρέλια» συνάντησαν τη «Γλυκιά Συμμορία»
Αρχικά ήταν η ταινία «Τα Κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» (1979), ένα ρέκβιεμ για τη γενιά του `50, μια αλλόκοτη ιστορία με στοιχεία - δύσκολο να καταταχθεί σε είδος - για πέντε φίλους που συναντιούνται ξανά μετά από χρόνια, και προσπαθούν να βρουν τον βηματισμό τους σε μια νέα εποχή, που τους «διώχνει». Ο Άλκης Παναγιωτίδης, ο Κωνσταντίνος Τζούμας, ο Χρήστος Βαλαβανίδης, η Δώρα Μασκλαβάνου, η Όλια Λαζαρίδου, και ο ίδιος ο Νίκος Νικολαΐδης μας εισήγαγαν σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η μαγεία συνυπάρχει με το γκροτέσκο και η ίδια η ζωή καταλήγει να μοιάζει με φάρσα, σε μια ταινία ηλικίας 45 ετών, που μοιάζει να γυρίστηκε χθες. Η «Γλυκιά Συμμορία» ήταν το επόμενο βήμα αυτών των ιστοριών, τέσσερα χρόνια μετά, σε μια ταινία που είχε τεράστια εμπορική επιτυχία. Θα μπορούσε ο Νικολαΐδης να φτιάξει τη «Γλυκιά Συμμορία νούμερο 2» και να πατήσει σε αυτή την επιτυχία, επαναλαμβάνοντας τον εαυτό του μέχρι «ξεζουμίσματος». Έκανε κάτι ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό.
Και τότε έγινε η «Πρωινή Περίπολος»
Μπορείς να μεταμορφώσεις το κέντρο της Αθήνας σε δυστοπία, βγαλμένη από τα πιο εφιαλτικά βιβλία επιστημονικής φαντασίας; Ο Νικολαΐδης και η Μαρί Λουίζ δεν φοβήθηκαν την πρόκληση. Η «Πρωινή Περίπολος» μας σύστησε μια πόλη μεταμορφωμένη, σαν να διάβασε τους πιο σκοτεινούς εφιάλτες μας.
Η υπόθεση της ταινίας
Η "Πρωινή Περίπολος" (1987) είναι μια ελληνική ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Νίκου Νικολαΐδη. Η ταινία εκτυλίσσεται σε ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό, όπου μια άγνωστη καταστροφή έχει αφήσει την πόλη έρημη και γεμάτη ερείπια. Η ταινία ακολουθεί την πορεία μιας νεαρής γυναίκας (που υποδύεται η Μισέλ Βαλάνς) η οποία περιπλανιέται σε αυτήν την ερημωμένη πόλη, προσπαθώντας να φτάσει στη θάλασσα, ενώ ταυτόχρονα την κυνηγά μια στρατιωτική ομάδα, η "Πρωινή Περίπολος". Ένας άντρας χωρίς ταυτότητα (Τάκης Σπυριδάκης), θα βρεθεί στο δρόμο της για να τη βοηθήσει.
Η ταινία συνδυάζει την ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ με στοιχεία δυστοπίας και υπαρξιακού τρόμου. Χαρακτηρίζεται από την ποιητική της αφήγηση, τα μελαγχολικά της πλάνα και την ιδιαίτερη χρήση του ήχου και της μουσικής. Οι διάλογοι μοιάζουν περισσότερο με συνθηματικά που ανοίγουν πόρτες σε ένα λαβύρινθο υπαρξιακής αναζήτησης και απόγνωσης.
Η ταινία είναι ένα οπτικό αριστούργημα, και κάθε της σχεδόν, πλάνο, είναι ένας καμβάς από ένα μέλλον ανείπωτης μελαγχολίας και τρόμου που υποβόσκει. Ήταν δύσκολο και απαιτητικό κινηματογραφικό γεγονός, γι' αυτό και δεν είχε εισπρακτική επιτυχία. Ταυτόχρονα όμως παραμένει μέχρι σήμερα ένας κινηματογραφικός άθλος.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
