Ας ξεκινήσουμε με μια μεγάλη δήλωση, σαν αξίωμα, στο οποίο όλοι συμφωνούμε: Κάθε μουσική playlist για κάθε πάρτι που σέβεται τον εαυτό του, δεν γίνεται να μην περιέχει το «Σε θέλω» των Modern Fears ft. Άρης Τόμας. Είναι ένα κομμάτι που μπορεί να κυκλοφόρησε πριν από 32 χρόνια, όμως ο urban pop ήχος του, το ελληνοαμερικανικό rap του Άρη και τα γυναικεία φωνητικά (Εύα Τσελίδου) στο ρεφρέν, το κάνουν απλά εθιστικό. Επίσης το «Σε θέλω» μοιάζει άχρονο, σχεδόν σαν να γράφτηκε χθες, ή σαν να βγήκε από ένα παράλληλο σύμπαν που οι άνθρωποι έκαναν ασταμάτητα πάρτι. Όπως και τα περισσότερα κομμάτια από την παράξενη, ψυχεδελική, πολύχρωμη μουσικά και αισθητικά «Αναμέτρηση».
Συνάντησα τον Άρη πριν από 10 μέρες σε ένα ήσυχο καφέ στην Αγία Παρασκευή. Η πρώτη εικόνα με εντυπωσίασε, ήταν και παραμένει ένας pop star. Επίσης όμως, ο Άρης είναι και ένας αρκετά χαμογελαστός και φιλικός άνθρωπος, με τεράστια όρεξη να μιλήσει για όλες τις εποχές του hip hop που έχει ζήσει. Μιλάμε για αγαπημένα hip hop συγκροτήματα, του λεώ για τους δικούς μου, υπέρ-αγαπημένους, Beastie Boys και μου αποκαλύπτει πως ήταν μέσα στα πρώτα parties, στις πρώτες αυτοσχέδιες συναυλιές τους. Και η κουβέντα συνεχίζεται...
«Το ξέρεις το κομμάτι τους το πρώτο, το Cookie Puss;»
Φυσικά!
«Λοιπόν, αυτοί δεν έκαναν τότε ακόμα hip hop, έκαναν κάτι πιο πειραματικό, σαν hardcore punk, αλλά η κατεύθυνση τους ήταν προς το hip hop. Και αργότερα που γνώρισαν τον Rick Rubin, τότε έκαναν το μπαμ. Έχω να σου πω και ένα αστειό με το Cookie puss, που δεν το ξέρουν πολλοί».
(Τον ακούω με προσοχή)
«Υπάρχει ένας στίχος στο κομμάτι, δεν το θυμάμαι καλά, νομίζω πάει κάπως έτσι: "Hello, Carvel Yo, man, Cookypuss there?" (ραπάρει με προφορά New Jersey, σταματάει απότομα)».
«Αυτός ο Carvel που αναφέρει, είναι ο Τομ Κάρβελ, γνωστός και ως Αθανάσιος Καρβέλας, Έλληνας επιχειρηματίας που έφερε στην Αμερική το δικό του παγωτό. Σήμερα είναι από τις πιο δημοφιλείς αλυσίδες»
- Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω την αφήγηση της ζωής του Άρη, με τον ίδιο σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ξεκινώντας από την αρχή, από τα παιδικά του χρόνια ανάμεσα σε Νιού Τζέρσι και Αθήνα. Άρη, δικό σου.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αμερική, στην περιοχή Ελίζαμπεθ, του Νιού Τζέρσι. Ερχόμουν στην Ελλάδα τα καλοκαίρια, από μικρό παιδί, κι έτσι αγάπησα τη χώρα. Ερωτεύτηκα την φωτεινή της πλευρά, όπως όταν ανοίγεις ένα καρπούζι και δοκιμάζεις κατευθειάν την καρδιά του. Ήρθα και εγκαστάθηκα μόνιμα σε ηλικία 18 ετών, αποφασισμένος να κάνω μουσική, να δημιουργήσω νεά πράγματα, επηρεασμένος από τους ήχους και από τους καλλιτέχνες που είχα ακούσει στην εφηβεία μου. Δηλαδή από τον Τζιμ Μόρισον και τον Τζον Λένον, ως τους Djs, και τους ράπερς, τους πρώτους που δοκίμασαν να κάνουν hip hop στην ιστορία της μουσικής. Και είχα την χαρά να βρίσκομαι εκεί, όταν συνέβαιναν κάποια από τα πρώτα hip hop parties στην ιστορία».
«Γνώρισα τον Dj Palmer, αείμνηστο πλέον. Και μαζί γράψαμε μουσική. Βγάλαμε το 1986 το "Computer Guy", με τη μουσική από τον Palmer και το στίχο από εμένα (εδώ μου αφήνει μια ίντριγκα για το στίχο του κομματιού, δεν θα την αποκαλύψω, αναζητήστε το Computer Guy και διαβάστε το στίχο). Ήταν ένα κομμάτι σε ύφος italo disco. Μετά, ο Palmer μου λέει, «θέλω να κάνουμε κάτι με το rap» και τότε ξεκινάμε να γράψουμε το "Dj's Life". Και εκεί έγινε κάτι πολύ όμορφο και πρωτοποριακό».
«Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα οι καλλιτέχνες προσπαθούσαν να αφουγκραστούν τι έπαιζε στην Αμερική, αλλά οι τάσεις έρχονταν εδώ με τουλάχιστον έξι μήνες καθυστέρηση. Και μην ακους αυτά που λένε διάφοροι «εγώ άκουγα NWA τότε» και άλλα τέτοια. Ναι μπορεί να άκουγαν κάποιοι Έλληνες το αμερικάνικο hip hοp, αλλά το άκουγαν στη γειτονιά τους, στο δωμάτιο τους, με τους φίλους τους, και ως εκεί. Ναι, το πιστεύω ότι υπήρχαν κάποιες ομάδες παιδιών που θέλανε να παίξουν hip hop, υπήρχαν σχήματα όπως οι FFC που προσπαθούσαν να ξεκινήσουν κάτι. Όταν ακούω όμως ισχυρισμούς ότι οι FFC ήταν το πρώτο ελληνικό hip hop act, επέτρεψε μου να αμφιβάλλω. Σίγουρα ήταν ένα από τα πρώτα».
- Εσύ έκανες την πρώτη επίσημη κυκλοφορία ελληνικού hip hop;
«Εγώ, και σε αυτό ήθελα να καταλήξω παραπάνω, είμαι ο πρώτος Έλληνας rapper, με το "Dj's Life" που γράψαμε μαζί με τον DJ Palmer, το οποίο κυκλοφόρησε το 1987 σε maxi single από την MBI. Kαι αυτό ήταν πρώτο ελληνικό hip hop κομμάτι. Δεν είναι κάτι που λέω με έπαρση, ήταν ένα γεγονός, τότε στα 1986-87 ήταν μια εποχή που οι τάσεις της μουσικής από το εξωτερικό έρχονταν με αρκετούς μήνες καθυστέρηση. Πάντα υπάρχουν κάποια παιδιά που προσπαθούν να φέρουν μια τάση μουσικής στη χώρα τους πιο γρήγορα, που πειραματίζονται με beats και breaks. Ίσως σε κάποιο δωμάτιο αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας πιτσιρικάς που γράφει ένα φανταστικό τραγούδι που δεν το'χουμε ακούσει ακόμα».
(σημείωση συντάκτη: Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και την ύπαρξη του "Devil`s Rap" της Opera Band, με τον Στέφανο Κορκολή, αν και ο ήχος του ακούγεται περισσότερο ως «πειραματική ποπ»)
Επιστροφή στον Άρη:
«Το DJ'S Life έπαιξε σε δύο ταινίες. Η μια ήταν ο «Χασοδίκης», και η άλλη δεν την θυμάμαι. Εγώ ήμουν τότε 18-19 ετών, και μου λένε οι άνθρωποι που έκαναν την ταινία «Πάμε για ένα γύρισμα στην Αερόμπικ (ντισκοτεκ)» και πήγα με μεγάλη χαρά. Το αστείο ήταν πως ένα χρόνο μετά, το 1988, με πήραν τηλέφωνο από άλλη βιντεοταινία, και μου έιπαν ότι ήθελαν το κομμάτι. Ήταν ο «Υπνοβάτης» με τον Δημήτρη Πιατά».
«Ήταν μια εποχή που κάποιοι τη νοσταλγούν και τη θυμούνται με αγάπη, αλλά η αλήθεια είναι πως τότε το σινεμά στην Ελλάδα είχε πέσει πάρα πολύ, κανείς δεν πήγαινε στις αίθουσες να δει ταινίες, όλοι προτιμούσαν το home video. Αυτό ήταν κι εκείνες οι ταινίες που παιζόταν η μουσική μου, ένα πολύ πρόχειρο home video. Δεν θυμάμαι και πάρα πολλά να σου πω».
- Πολλοί στην Ελλάδα δεν θέλουν να θυμούνται τις βιντεοταινίες! (Γελάμε)
«Ε, δεν τους αδικώ. Ο «Χασοδίκης» πάντως λειτούργησε και σαν ένα άτυπο βιντεοκλίπ για το κομμάτι μου».
- Πάμε στα επόμενα λοιπόν, πως σε βρίσκει η δεκαετία του 1990;
«Είναι η εποχή που ξεκινάμε το σχήμα Modern Fears, με πρώτο σινγλε το "We Got to Love: (στην β' πλευρά υπήρχε και το το "Nostradamus" γνωστό αρχικά και ως «Ιράκ Light» - ;ένα κομμάτιπου συνδύαζε μουσική και DJ τεχνικές cutting και scratching). Είναι η εποχή που θέλω να κάνω hip hop, θέλω να φτιάξω έναν ξεχωριστό urban ήχο, θέλω να αναδείξω ότι έχω και μια πλευρά που δεν είναι κολλημένη με τις ρίμες, ένα versatility...»
- Είσαι ένας ράπερ με αίσθηση της μελωδίας δηλαδή!
«Ναι σωστά! Rapper with a sense of tone θα έλεγα! (γελάει). Ήταν λοιπόν η εποχή που ξεκινούσε ο πόλεμος στο Ιράκ, και αυτό το ζήτημα με απασχολούσε πάρα πολύ, και το ίδιο το κομμάτι, το "We got to Love" μιλούσε γι' αυτό που συνέβαινε εκεί. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η φάση των Modern Fears».
«Δεν μπήκα ποτέ στο τριπάκι του να μιλάω, να φέρομαι, να το παίζω gangsta. Τα σέβομαι, και ενίοτε τα γουστάρω, αλλά δεν μπορούσα να γίνω αυτό. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει όμως ε; Όλοι θέλουν να γίνουν GANGSTA (το υπογραμμίζει με βαριά αμερικάνικη προφορά) σήμερα».
«Εγώ μεγάλωσα ανάμεσα σε gangstas. Ο πατέρας μου είχε γνωστούς στην ιταλική μαφία. Το ξέρεις το "Sopranos", τη σειρά του HBO;»
- Φυσικά, την αγαπώ πολύ
«Στην εισαγωγή του κάθε επεισοδίου, υπάρχει μια σκηνή που ο Τόνι Σοπράνο οδηγεί το αμάξι του, βγαινει από το τούνελ Λίνκολν, και εκεί που ακούς να παίζει το intro "Wake up this morning, got myself a gun", βλέπει από το παράθυρο του μια ταμπέλα. Τι γράφει αυτή η ταμπέλα, θυμάσαι;»
- Ελίζαμπεθ!
«Ακριβώς! Εκεί υπήρχαν κάποιοι gangstas, όσο γι' αυτούς που βγαίνουν στο ραπ και το παίζουν γκάνγκστερ, άστο καλύτερα, ας μη μιλήσουμε άλλο.
Είμαστε στο 1990-92 λοιπόν, μια εποχή που θέλουμε να βγάλουμε τον πρώτο μας δίσκο ως Modern Fears, έχουμε κιόλας υπογράψει σε μια πολυεθνική εταιρεία για να κάνει τη διανομή. Και τελικά, χωρίζουμε».
- Πώς έγινε αυτό;
«Ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Είναι κάτι που το έχω εδώ και χρόνια ως αρχή μου, όταν ξεκινάς κάτι στη μουσική, να ακούς μόνο τον εαυτό σου και κανέναν άλλον. Εγώ ήμουν νέος και άπειρος και παρασύρθηκα ακούγοντας κάποιες συμβουλές. Εν τω μεταξύ τα είχαμε πάει πολύ καλά εισπράκτικά, το maxi single είχε πουλήσει 3.000 αντίτυπα, αριθμός πολύ μεγάλος για την εποχή, αλλά και για σήμερα, καμία σχέση με τα σημερινά νούμερα των downloads και των streams. Φαντάσου ότι 3.000 άνθρωποι είχαν πληρώσει για να πάρουν σπίτι τους ένα βινυλιο με δύο κομμάτια, ένα σε κάθε πλευρά».
- Συγνώμη αλλά θα σε πάω λίγο πίσω ξανά. Τι ήταν το Nostradamus; Περιέγραψε μου αυτό το πολύ παράξενο κομμάτι...
«Ήταν η εποχή που είχε γίνει χιτ το "Groove is in the Heart" των Dee Lite, ένα φοβερό κομμάτι. Θυμάμαι ότι με είχε αφήσει άφωνο, ήταν πολύ εντυπωσιακό, και σε αυτό προσπάθησα να πατήσω για να δημιουργήσω κάτι σαν mashup, με αναλογικά μέσα, μια «συρραφή» από σχεδόν 100 κομμάτια, σε συνεχόμενη ροή και με φωνητικά. Το αγαπώ το "Nostradamus".
«O καθένας σήμερα κάνει μουσική για το δικό του λόγο, εγώ κάνω καταρχήν, γιατί θέλω να διασκεδάσω, θέλω να διασκεδάσω τον εαυτό μου. Γι' αυτό και στο δίσκο αυτό, στην «Αναμέτρηση», που είχε το «Σε θέλω» και όλα τα χιτς, έβαλα ακόμα και λαϊκά στοιχεία. Αλλά το έκανα for the fun, δεν ήθελα να γίνω λαϊκός τραγουδιστής, προς Θεού. Κάπως έτσι βγήκαν αυτά τα κομμάτια, σαν τον Τσιφτετέλι της Μασαχουσέτης, που δεν έχει καμία σχέση με την Μασαχουσέτη . Είχα ρωτήσει πως μεταφράζεται στα ελληνικα΄το Massachusets και μου είχαν πει «Μασαχουσέτη» και είχα μείνει άφωνος, μου είχε φανει πολύ παράξενη λέξη. Και θυμάμαι τότε ήταν ένας μπουζουκζής, ο Μπουρνέλης, που έπαιζε το «Τσιφτετέλι του Μπουρνέλη», και τον έβαλα μέσα στο κομμάτι μου μέσα, δημιουργώντας όλο αυτό το crossover. Και η «Εκδίκηση του Καραγκιόζη» ήταν ένα πολύ πειραματικό κομμάτι, που και εκεί δοκιμάσαμε κάποιες ιδέες που θυμίζουν mashup (σημείωση: στο κομμάτι συμμετέχει και ο Dj Sparky T)».
- Και τελικά, διαλύετε το συγκρότημα όταν γίνεστε διάσημοι..
«Οχι! Πριν! Εδώ επιστρέφουμε σε αυτό που σου είπα πριν, το «Μην ακούς τι λένε αριστερά και δεξιά, ακολούθησε το δρόμο σου». Εμένα μου λέγαν κάποιοι φίλοι, «κράτα το Modern Fears, μη το κάψεις». Από την εταιρεία μου έλεγαν με νόημα, "Aris Thomas!". Προσπάθησα να κρατήσω για ένα χρονικό διάστημα το σχήμα ως Modern Fears, φέρνοντας κι άλλους τραγουδιστές μέσα, στη λογική να γίνουμε σαν τους Soul II Soul που είχαν βγει τότε. Τους θυμάσαι; Τότε είχαμε βρει και την κοπέλα που έκανε τα φωνητικά στο «Σε θέλω»κάπως έτσι οι Modern Fears από το 1992 και μετά πήραν δρόμους χωριστούς».
- Στο «Σε Θέλω» πάντως ήθελες να βγεις σαν τον Michael Hutschence των INXS.
«Σ' αρέσουν οι INXS ε;»
- Πάρα πολύ, όπως μου άρεσε και το afro look που είχες στο βιντεοκλιπ
«Α ναι! Κοίτα, τότε στα πρώτα χρόνια των 90s θέλαμε να γίνουμε σαν τα είδωλα μας, και μουσικά και εμφανισιακά. Εγώ αγαπούσα τον Τζιμ Μόρισον, γι' αυτό και το μακρύ μάλλι, αυτή η αφάνα που είχα τότε. Και άλλοι τα είχαν μακρύνει τότε, ήμασταν οι 20άρηδες που αντιγράφαμε με δέος τα είδωλα μας, σε όλα. Και όταν οι Metallica κουρεύτηκαν, τότε με το "Load" που είχαν βγάλει, ήταν ένα σημάδι πως είχαν αλλάξει εποχές. Τότε είχα υπογράψει σε μια άλλη δισκογραφική εταιρεία, ήθελα να κάνω διαφορετικά πράγματα στη μουσική, και κάπως έτσι, άλλαξα και το στυλ μου. Πάνε και τα μαλλιά! (γελάει)».
- Αισθανόσουν λίγο σαν alien στην ελληνική μουσική των 90s;
«Ναι, αυτός ήταν και ο στόχος μου. Φαντάσου, πως όταν προετοιμάζαμε το δίσκο «Επίθεση απ' τον Άρη», ξέρεις, αυτό που είχε το κομμάτι «Φάε την Μπανάνα», και κυκλοφόρησε το 1993, είχα σκεφτεί για το εξώφυλλο μια ιδέα που τους είχε τρομάξει. Ήθελα να είμαι πάνω σε ένα διαστημόπλοιο, σαν ήρωας της Marvel, και να προσγειώνομα στη γή. Και αυτό θα ήταν μια «Επίθεση απ' τον Άρη» κυριολεκτικά».
- Προσπαθώ να σκεφτώ την έκφραση των υπαλλήλων της δισκογραφικής όταν τους έλεγες για διαστημόπλοια
«Ναι είχαν πάθει πλάκα! Ήταν πολύ δύσκολο να γίνει τέτοιο εξώφυλλο τότε. Σήμερα με το fiverr και όλες αυτές τις εφαρμογές νομίζω θα ήταν πιο εύκολο. Και τελικά βγάλαμε ένα εξώφυλλο γι' αυτό το άλμπουμ, που ήταν το χειρότερο εξώφυλλο στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας! (γελάει)».
- Σου ζήτησαν ποτέ να παίξεις στα μπουζούκια;
«Φυσικά. Μου το είχαν προτει΄νει πολλές φορές, αλλά εγώ το θεωρούσα sellout (ξεπούλημα). Και ήταν λάθος μου, νομίζω. Θα μπορούσα να μπω στο σύστημα αυτό, των μπουζουκιών, και να το αλλάξω. Όταν δεν έχεις τρελά λεφτά, όταν δεν είσαι δισεκατομμυριούχος, για να δημιουργήσεις δικό σου σύστημα, κάνεις αυτό: Μπαίνεις στο σύστημα που ήδη υπάρχει και προσπαθείς να το αλλάξεις. Ήμουν λίγο φανατισμένος, λίγο τρελός εκείνη την εποχή, και έλεγα «εγώ στα μπουζούκια! Αποκλειέται!».
- Εκτός από μουσικός δημιουργός, και ερμηνευτής, και Dj, είσαι και remixer όμως.
«Το remix είναι κι αυτό ένας πυλώνας της hip hop κουλτούρας, μαζί με το mc'ing και με το dj'ing. Ακολούθησα κατά γράμμα όσα υπαγορεύει η κουλτούρα της hip hop, είναι κομμάτι της ζωής μου. Συγκεκριμένα, το 1991, έκανε η Γλυκερία το «Κάνε Κάτι» και σε αυτό δούλεψα για πρώτη φορά ως remixer, αν και το credit το πήρε ο μουσικός με τον οποιό συνεργάστηκα»
Αργότερα δούλεψα στο κομμάτι «Η Νύχτα Θέλει Νάζια», που βγήκε το 1992 (το τραγούδησε η Δήμητρα Παπίου). Μου αρέσουν πολύ τα λαϊκά, τα τσιφτετέλια κατά κύριο λόγο, γιατί ανεβάζουν τις γυναίκες στα τραπέζια. Είναι να μην τα απολαμβάνεις;»(συμείωση συντάκτη: Ακολούθησε και το αρκετά ενδιαφέρον «Ζήτημα Ζωής» του Στέφανου Κορκολή, στο οποίο επίσης έκανε remix).
Το 1997 έφυγα για Αμερική. Έριξα μαύρη πέτρα, γιατί δεν έβλεπα ότι γινόταν στην ελληνική μουσική αυτό που ήθελα να κάνω. Βέβαια μετά έκαναν πολύ ξεχωριστά πράγματα η Δέσποινα Βανδή με το «Γειά», η Άννα Βίσση, ως τις αρχές των 00s έβγαιναν αξιοπρόσεκτες ποπ παραγωγές στην Ελλάδα. Εγώ όμως, ακολουθούσα το δικό μου δρόμο. Άνοιξα δικό μου στούντιο, έφτιαξα την Magic Island Records, αργότερα τη Wizard Records. Θα μπορούσα να γίνω μεγάλο ποπ όνομα στην Ελλάδα, αλλά πρότιμησα να κάνω τη δική μου μουσική»
- Ακολούθησες το ένστικτο σου δηλαδή...
«First you make mistakes, then you go with your gut! (Πρώτα κάνεις τα λάθη σου, και μετά πας με το ένστικτο!)» μου λέει γελώντας και συνεχίζει ως εξής.
«Κατάφερα να μπώ στις πρώτες πέντε θέσεις του Billboard Singles Chart, με μια συνεργασία μου με τη θρυλική disco diva Tina Charles, στο κομμάτι "Higher", ενώ συνεργαστήκαμε και σε μια διασκευή του "Ι Love To Love" με ελληνικόφωνο ραπ μέσα. Και συνέχισα να γράφω τραγούδια, χωρίς σταματημό. Βέβαια, δεν ήταν μόνο η μουσική που με ώθησε να πάω στην Αμερική, ήταν και η οικογένεια. Έγινα πατέρας, μεγάλωσα ένα υπέροχο παιδί μαζί με τη σύντροφο μου, τη Νάνσι».
«Στην Αμερική τα έζησα όλα, και την 11η Σεπτεμβρίου, μια φρικτή, εφιαλτική μέρα, που το World Trade Center και όλη η πόλη ήταν σαν σκηνικό πολέμου, ακόμα και -παλαιότερα- τη δολοφονιά του JFK, έζησα. Και φυσικά, την οικονομική κρίση του 2008, με τη Lehman Brothers και όλο αυτό το domino που δημιούργησε, κι αυτή κι αν την έζησα. Και με ταρακούνησε έντονα, όπως και εκατομμύρια άλλους σαν εμένα. Και μετά το 2008, γύρισα στην Ελλάδα»
- Δεν ήταν πιο safe επιλογή να μείνεις στην Αμερική, από το να γυρίσεις στην πιο μικρή και ευάλωτη Ελλάδα;
«Όπως σου ανέφερα παραπάνω, η οικονομική κρίση ταρακούνησε κι εμένα, και μου άλλαξε τη ζωή. Όμως δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος που γύρισα. Ήταν η κόρη μου στην Ελλάδα, και ήθελα να είμαι κοντά στο μεγάλωμα της».
- Τι σου αρέσει από τη σύγχρονη ελληνική μουσική;
«Μου αρέσει πάρα πολύ η tech house, βγαίνουν φοβερές παραγωγές στη σύγχρονη χορευτική μουσική, τόσο εδώ, όσο και έξω. Με εμπνέει αυτός ο ήχος και στις δικές μου παραγωγές, αλλά και στο dj act μου, ως A.T (το πιο πρόσφατο κομμάτι του λέγεται "Big Boss" και περιγράφεται από τη σελίδα του ως ένα "hip hop inspired dance track").
Eγώ θα τολμήσω να πω ότι στο κομμάτι «Μου αρέσουν τα κορίτσια» ο Άρης Τόμας έκανε ακρίβως το ίδιο με αυτό που κάνουν σήμερα οι trappers, 14 χρόνια πριν. Προσπαθήστε να εντοπίσετε διαφορές (δεν υπάρχουν).
«Που λές λοιπόν Γιάννη, όλα στη music business είναι να ξέρεις να πουλάς παραμύθι. Τώρα πχ, βλέπεις πρώτο όνομα τον Έρικ Πρίτζ σε αυτό το Primer Festival.Είναι να μπορείς να πείσεις ότι ξέρεις πως να γεμίσεις ένα ολόκληρο event. Είναι να το έχεις με το παραμύθι, και μπορείς να ανέβεις. Εγώ προτιμώ ένα διαφορετικό δρόμο, προτιμώ να είμαι ο εαυτός μου, να είμαι αυτό που βλέπεις και τίποτα έξτρα από πίσω, στις συναυλίες μου,στα dj sets που έχω κάνει, στο Λας Βέγκας, στην Ίμπιζα και οπουδήποτε άλλου έχω πάει. Αυτός είμαι κι έτσι θα συνεχίσω».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
