Μενού
  • Α-
  • Α+

Ήταν ο γοητευτικός «άσχημος» του ευρωπαϊκού κινηματογράφου: Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό - Ο Τρελός Πιερό - πέθανε στα 88 χρόνια του. Ο θάνατος του «σκληρού» Μπεμπέλ, που έχει περάσει στη συνείδηση των θαυμαστών του με ένα τσιγάρο Gitanes κολλημένο στα χείλη και ένα αδιόρατο αινιγματικό χαμόγελο, είναι κάτι σαν «adieu» στον παλιό καλό γαλλικό κινηματογράφο!

Ο Μπελμοντό ουσιαστικά άρχισε την καριέρα του υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου Ζαν Λικ Γκοντάρ στην ταινία «Με κομμένη την Ανάσα» το 1960 κι από τότε κέρδισε μια θέση ανάμεσα στους δημοφιλείς ηθοποιούς του γαλλικού σινεμά. Ο Γκοντάρ στο ντεμπούτο του παραδίδει τον Μπελμποντό στο κοινό ως αυθεντικό απόγονο των πρωταγωνιστών των αμερικανικών film noir, σεξουαλικό σύμβολο, μυστηριώδη, κλασσικό και μοντέρνο μαζί.

Ο Μπελμοντό κάποτε περιέγραψε τη συνεργασία του με τον Γκοντάρ για εκείνη τη θρυλική ταινία: «Οταν δέχθηκα το ρόλο, μου έδωσε τρεις σελίδες όπου έγραφε “Ο Μισέλ φεύγει από τη Μασσαλία, κλέβει ένα αμάξι, θέλει να κάνει σεξ ξανά με το κορίτσι, το κορίτσι δεν θέλει, στο τέλος φεύγει ή πεθαίνει – μένει να αποφασιστεί”. Κάθε πρωί που πήγαινα στο γύρισμα μάθαινα τις νέες περιπέτειες του Μισέλ».

Ο Μπελμοντό δεν είχε την ωραιότητα και το sex appeal του Αλέν Ντελόν, ωστόσο έγινε περισσότερο γνωστός στο κοινό ως «ο άσχημος του γαλλικού σινεμά», αλλά ταυτόχρονα ως ένας από τους πιο διασκεδαστικούς. «Θα έλεγα ότι στη ζωή μου έκανα ό,τι ήθελα. Λατρεύω τον ήλιο. Λατρεύω τη θάλασσα. Πέρασα υπέροχα», είχε πει στους δημοσιογράφους λίγα χρόνια πριν, στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας.

Ο Μπελμοντό δεν είχε όνειρο να γίνει ηθοποιός. Ως νέος λάτρευε την πυγμαχία και αφιέρωνε ώρες προπόνησης στα ρινγκ. Όμως, η συνέχεια ήταν διαφορετική. Η πυγμαχία του άφησε μια σπασμένη μύτη, τον κέρδισε όμως το θέατρο από όπου άρχισε η καριέρα του στην υποκριτική, που κράτησε περισσότερο από μισό αιώνα.

Όταν τον ρώτησαν ποιοι ρόλοι του ταιριάζουν, οι κωμικοί ή εκείνοι του σκληρού, είχε απαντήσει: «Διασκέδασα παίζοντας και τους δύο τύπους ρόλων. Και οι δυο καλοί είναι. Τη μια μέρα γελάς και την επόμενη κλαις, έτσι είναι», είχε πει.

Καταδίωξη στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά

Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό είχε γυρίσει ταινία και στους δρόμους της Αθήνας: «Οι ληστές», στην οποία έχει αφήσει εποχή η καταδίωξη στους δρόμους Αθήνας και Πειραιά.  Επικεφαλής της Αστυνομίας που καταδίωκε τον Μπελμοντό ήταν ο Ομάρ Σαρίφ.

Η Βασιλίσσης Σοφίας θυμίζει νοσταλγικές αναμνήσεις της 10ετίας του '70 ενώ το έγχρωμο φιλμ μας δίνει μια ενδιαφέρουσα οπτική γωνία της Πλατείας Μαβίλη. 

Η σκηνή καταγράφεται ως μία από τις ωραιότερες σκηνές καταδίωξης με αυτοκίνητα στην ιστορία του κινηματογράφου, μ’ ένα Opel Rekord να κυνηγά ένα Fiat 124 Special. Εκείνη την εποχή, τον Φεβρουάριο του ’71, όλοι οι συντελεστές της ταινίας είχαν βρεθεί στην Αθήνα και είχαν δώσει συνέντευξη Τύπου. Σε ρεπορτάζ της εφημερίδας «Μακεδονία» της 23/2/1971 διαβάζουμε σχετικά: Ο Μπελμοντό φορούσε ένα μπουφάν με γούνα, γραβάτα δεμένη όχι στον γιακά του υποκαμίσου αλλά στον λαιμό του και παντελόνι κοτλέ, και όπως πάντα είχε ένα πούρο στο στόμα...

Ο Τρελός Πιερό ήταν ο καθρέφτης του

Ήταν (και είναι) η εμβληματική ταινία της Nouvelle Vague: Pierrot le Fou (Ο Τρελός Πιερό). Την μπαγκέτα της σκηνοθεσίας κρατούσε ο Γκοντάρ και σεναριογράφος ήταν ο Φρανσουά Τρυφό. Ο Πιερό μοιράζεται πολλά κοινά με την «Ανάσα», ταινίες αυτοσχεδιασμού πάνω στο «ένα αγόρι, ένα κορίτσι κι ένα πιστόλι». Δύο μέρες πριν αρχίσει το γύρισμα, ο Μπελμοντό του οποίου θα είναι η τρίτη και τελευταία ταινία υπό την καθοδήγηση του Γκοντάρ, μετά το «Με κομμένη την ανάσα» και το «Μια γυναίκα είναι μια γυναίκα», δεν είχε ούτε μια σελίδα σεναρίου στα χέρια του.

Ο Μπελμοντό και η Άνα Καρίνα γνώριζαν μόνο ότι η ταινία θα διαδραματιζόταν κοντά στη θάλασσα. Έχοντας διαβάσει το αστυνομικό μυθιστόρημα του Lionel White, τον «Ο Δαίμονας της 11ης ώρας», του οποίου υποτίθεται ότι ο Τρελός Πιερό ήταν η μεταφορά, ο Μπελμοντό είχε εκφράσει τον ενθουσιασμό του στον Γκοντάρ που του είχε απαντήσει: «Έξοχα, αλλά δεν είναι αυτό που γυρίζουμε»… Στο νησί Porquerolles θα γυριστούν οι τελευταίες σκηνές της ταινίας - τα γυρίσματα συνεχίστηκαν μέχρι τις 17 Ιουλίου 1965-, οι πιο δραματικές. Ο Μπελμοντό μετά από αυτή την ταινία καθιερώθηκε.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Ζαν Πολ Μπελμοντό ήταν πια ένας σπουδαίος δραματικός - πολύπειρος ηθοποιός, ανεβαίνοντας ολοένα και πιο συχνά στο θεατρικό σανίδι. Το 1987 κέρδισε βραβείο Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού για την ταινία «Ο κυνηγός της περιπέτειας». Το 2011, ο «άσχημος» του γαλλικού κινηματογράφου τιμήθηκε στις Κάννες με ειδικό Χρυσό Φοίνικα για τη συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη, ενώ με αφορμή την εμφάνιση και τη βράβευσή του, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Belmondo...Itineraire». Ο «Μπελ Μπελ», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, χαρακτήρισε τον ειδικό Χρυσό Φοίνικα «δώρο θεού», καθώς στα 53 χρόνια που δούλεψε στον κινηματογράφο (1956-2008) δεν τιμήθηκε ποτέ με κάποιο σημαντικό βραβείο, εξαιρουμένου του Σεζάρ.

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA