Μενού
  • Α-
  • Α+

Το διαχωρισμό μεταξύ υποχρεωτικού και αναγκαστικού εμβολιασμού, επισημαίνει ο καθηγητής Πολιτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κυριάκος Σουλιώτης, αποσαφηνίζοντας τις δύο έννοιες που συχνά συγχέονται από το κοινό, προκαλώντας αντιδράσεις. 

Διαβάστε ακόμη: Τούντας: Υποχρεωτικός εμβολιασμός άμεσα – Το φθινόπωρο είναι αργά

Παράλληλα, δίνει μία άλλη διάσταση σε αυτό που κοινώς αποκαλείται «προνόμια» για τους πλήρως εμβολιασμένους, κάνοντας λόγο για «δικαιώματα» όσων μπορούν να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες χωρίς να αποτελούν απειλή για τους γύρω τους.

Στο πλαίσιο αυτό, τονίζει ότι τα «δικαιώματα» αποτελούν ένα σημαντικό κίνητρο για τον εμβολιασμό, σημειώνοντας ότι η υποχρεωτικότητα έρχεται εφόσον εξαντληθούν ήπιες πολιτικές, οι οποίες στόχο έχουν να πείσουν τους πολίτες που έχουν δεύτερες σκέψεις, με τεκμηριωμένο και έγκυρο τρόπο.

«Είναι άλλο πράγμα ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και άλλο ο αναγκαστικός. Αυτός που δεν θέλει να εμβολιαστεί δεν μπορεί να εξαναγκαστεί σε εμβολιασμό. Όταν, όμως, το επάγγελμά του είναι τέτοιο που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, τότε μπορεί να επιβληθούν συγκεκριμένοι κανόνες, μία πρακτική που εφαρμόζεται ήδη σε μία σειρά από επαγγέλματα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά», εξηγεί ο καθηγητής, μιλώντας στο Insider

Σύμφωνα με τον ίδιο, σε αυτήν την κατηγορία ανήκει εξ’ ορισμού το επάγγελμα του υγειονομικού αλλά και όσων εργάζονται σε οίκους ευγηρίας.

«Κατ’ εμέ το πρώτο πεδίο στο οποίο πρέπει να εφαρμοστεί ένα τέτοιο μέτρο είναι οι υγειονομικοί και οι εργαζόμενοι σε οίκους ευγηρίας

Όσοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή θα πρέπει αφενός να είναι οι ίδιοι προστατευμένοι, αφετέρου να προστατεύονται οι ευπαθείς πληθυσμοί με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Ειδικά για τους υγειονομικούς και για τους εργαζόμενους σε οίκους ευγηρίας, είναι αναπόφευκτο το να έρθουν σε επαφή με ευπαθή άτομα.

Ένας άλλος λόγος που προτάσσεται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός στους υγειονομικούς είναι ότι με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται μικρές εστίες και επιδημίες μέσα στα νοσοκομεία, οι οποίες ενέχουν τον κίνδυνο να στερήσουν από το σύστημα υγείας ολόκληρες δομές», σημειώνει.

Κλιμακωτή διεύρυνση και παρακολούθηση

Αναφορικά με τη διεύρυνση των επαγγελματικών κατηγοριών στις οποίες ενδέχεται να εφαρμοστεί η υποχρεωτικότητα, εκτιμά ότι όπως έγινε προτεραιοποίηση στον εμβολιασμό, πρέπει να γίνει και στο θέμα της υποχρεωτικότητας.

«Υπάρχει μία διαβάθμιση σε αυτά τα ζητήματα. Έτσι κλιμακωτά όπως άρχισαν να εμβολιάζονται ομάδες του πληθυσμού, έτσι ακριβώς κλιμακωτά μπορεί να δει κανείς την εφαρμογή μιας υποχρεωτικότητας σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Ωστόσο, αυτό πρέπει να γίνει παρακολουθώντας ταυτόχρονα τις τάσεις στον εμβολιασμό, έτσι ώστε να διαπιστώνεται αν πραγματικά είναι αναγκαίο να υπαχθούν και άλλες επαγγελματικές κατηγορίες στο μέτρο», διευκρινίζει.

Δικαίωμα και όχι προνόμιο

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η υποχρεωτικότητα μπορεί να κριθεί αναγκαία εφόσον πρώτα εξαντληθούν οι πολιτικές που έχουν στόχο την έγκυρη και ορθολογική ενημέρωση των πολιτών.

Εάν διαπιστωθεί ότι από ένα σημείο κι έπειτα τα τυπικά μέτρα πειθούς και τεκμηρίωσης δεν αρκούν, θα πρέπει η οργανωμένη πολιτεία  να κινητοποιηθεί προκειμένου να προστατευθούν οι πολίτες. Την τακτική αυτή ακολούθησε και η Ιταλία όταν διαπίστωσε ότι η εμβολιαστική κάλυψη έφτασε μέχρι ένα επίπεδο που δεν ήταν αρκετό για να αποτελέσει ασπίδα έναντι του ιού.

«Ένα αδιαμφησβήτητο τεκμήριο για την αξία του εμβολιασμού αποτελεί το γεγονός ότι αυτοί που είναι διασωληνωμένοι είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους μη εμβολιασμένοι. Δεύτερον βλέπουμε ότι στο Ισραήλ, το οποίο εφάρμοσε ένα εκτεταμένο και επιθετικό πρόγραμμα εμβολιασμού, μειώθηκαν κατακόρυφα τα νέα κρούσματα.

Εάν αυτό δεν αρκεί, η προώθηση των δικαιωμάτων, και όχι προνομίων όπως είθισται να αποκαλούνται, για τους πλήρως εμβολιασμένους είναι μία ήπια πολιτική που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Πρέπει να πειστούν οι πολίτες και για να πειστούν, θα πρέπει να βρεθεί το κατάλληλο μήνυμα, ο κατάλληλος πομπός, ο κατάλληλος τρόπος έκφρασης. Τα δικαιώματα στους εμβολιασμένους είναι ένα πολύ σημαντικό κίνητρο. Είναι δικαίωμα κάποιου, εφόσον εμβολιάζεται και δεν απειλεί πλέον τους γύρω του, να συμμετέχει σε δραστηριότητες», αναφέρει στο Insider ο κ. Σουλιώτης. 

Ο ίδιος σημειώνει, ότι αν και μπορεί να χρειαστεί κάποιες ομάδες να υπαχθούν στο μέτρο της υποχρεωτικότητας, εάν από την επιτήρηση διαπιστωθεί ότι, χάρη στον εμβολιασμό μεγάλου ποσοστού των πολιτών, έχει χτιστεί σιγά σιγά ένα τείχος ανοσίας, ενδέχεται τελικά και να μην χρειαστεί να εφαρμοστούν πιο επιθετικές πολιτικές.

«Οι κοινωνίες μας είναι κοινωνίες συνύπαρξης. Εφόσον οι επιλογές μας επηρεάζουν και τους άλλους, πρέπει να υπόκεινται σε κάποιους κανόνες. Μπορούμε να προχωρήσουμε στην υποχρεωτικότητα με μία κλιμάκωση και με τη λογική του "βλέποντας και κάνοντας", όχι επειδή δεν υπάρχει σχέδιο, αλλά γιατί ο σχεδιασμός πρέπει να γίνει παρακολουθώντας συστηματικά τις τάσεις», υπογραμμίζει.

Οι τάσεις των πολιτών

Υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού τάσσεται το 74% των Ελλήνων, ενώ ένα 62% δηλώνει την πρόθεσή του να εμβολιαστεί έναντι της Covid-19, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Πολιτικής Υγείας, που διενεργήθηκε τον Οκτώβριο του 2020 και δημοσιεύθηκε την 1η Ιουνίου στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Evaluation in Clinical Practice».

Yψηλότερα ποσοστά πρόθεσης εμβολιασμού έναντι της Covid-19 καταγράφονται σε όσους δηλώνουν αφενός ότι εμπιστεύονται τις συστάσεις και τις οδηγίες των επίσημων υγειονομικών αρχών, σχετικά με ζητήματα υγειονομικής περίθαλψης, αφετέρου ότι η εμπιστοσύνη τους στο κράτος και τους θεσμούς του αυξήθηκε, λόγω του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε την πανδημία. 

Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ ο κ. Σουλιώτης, ο οποίος είναι επιστημονικά υπεύθυνος της μελέτης, «υψηλότερα ποσοστά πρόθεσης εμβολιασμού κατά της Covid-19 (75%) σημειώνουν όσοι είναι υπέρ της υποχρεωτικότητας γενικά των εμβολιασμών, ενώ από το 38% των συμμετεχόντων που δηλώνουν αρνητική πρόθεση έναντι του εμβολιασμού κατά της Covid-19, το 60% επικαλούνται ανησυχία ως προς την ασφάλεια του εμβολίου εξαιτίας της διάρκειας των κλινικών μελετών και το 26% ενδεχόμενες παρενέργειες. Ένα 6% αυτών αποδίδουν την αρνητική τους στάση στο ότι «τα εμβόλια υπηρετούν άλλους σκοπούς». Θετικά προς την πρόθεση εμβολιασμού κατά της Covid-19 συσχετίζεται και η συχνή χρήση προληπτικών υπηρεσιών».

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA