Το 2020 ο κόσμος όλος μιλούσε για το χειρότερο έτος της Ιστορίας. Μέχρι που έφτασε το 2021. Τα πρωτοχρονιάτικα σημειώματα έχουν πάντα την τάση να αισιοδοξούν. Και να ξορκίζουν όσα κακά μας βρήκαν τη χρονιά που δύει. Είναι μια παράδοση που πατάει επάνω σε μια ανθρώπινη ανάγκη, να κάνει την επανεκκίνηση, ένα restart που σηματοδοτεί ο ερχομός της νέας χρονιάς. Όμως, πόσα περιθώρια έχουμε ώστε να είμαστε αισιόδοξοι για αυτά που έρχονται;
Στην αυγή του 2021 πιστέψαμε πως τα εμβόλια θα είναι η λύτρωση στο δράμα της πανδημίας. Εν τέλει αποτέλεσαν την υγειονομική και κοινωνική ασπίδα απέναντι στη φονική λαίλαπα του κορονοϊού. Δεν σήμαιναν όμως το τέλος της πανδημικής κρίσης. Κάπου στο καλοκαίρι γνωρίσαμε την Δέλτα και επάνω στο χειμώνα μας ήρθε η μετάλλαξη Όμικρον. Η αισιόδοξη οπτική βλέπει την ηπιότερη Όμικρον ως το σήμα για κατευνασμό του φονικού ιού. Όμως, ποιος στα αλήθεια θεωρεί ότι έχουμε ξεμπερδέψει;
Μετά είναι η οικονομία. Ο πλανήτης όλος βιώνει τις συνέπειες του παρατεταμένου κλεισίματος των οικονομιών, της ενεργειακής κρίσης, του μεγάλου χρέους και του εφιάλτη του πληθωρισμού. Οι νέες γενιές που έμαθαν την σταθερότητα του ευρώ, ακόμη και τον αποπληθωρισμό και τη μείωση τιμών και εισοδημάτων, θα μάθουν πλέον να ζουν με τη μείωση της αξίας του χρήματος. Και οι τιμές των ακινήτων παίρνουν ξανά την ανιούσα, λες και πέρασαν χρόνια από την στεγαστική κρίση του 2010-2015. Η αβεβαιότητα επέστρεψε λες και μας είχε ποτέ εγκαταλείψει.
Έπειτα η ευρύτερη γειτονιά μας. Ο Ερντογάν κινδυνεύει να πέσει από την οικονομία που κάποτε ήταν το δυνατό του χαρτί. Αφού μάλωσε με όλους, τώρα τρέχει να τα ξαναβρεί με Εμιρατινούς, Αιγυπτίους, Σαουδάραβες και Ισραηλινούς. Εκτός από Ελλάδα και Κύπρο που μας έχει στοχοποιημένους – αφού προηγουμένως βάλαμε Αμερικανούς και Γάλλους ως ασπίδα προστασίας στην κυριαρχία μας. Όμως οι απειλές του είναι παρούσες και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την εξαγωγή της εσωτερικής του κρίσης στο Αιγαίο ή στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Οι Έλληνες υποδεχόμαστε το 2022 με την ελπίδα οι ζωές μας να πατήσουν στις ράγες της κανονικότητας. Είναι άλλωστε πολλά, πάνω από 12, τα χρόνια που ζούμε μέσα στην κρίση. Ίσως πάλι να έχουμε συνειδητοποιήσει πως η αβεβαιότητα είναι η νέα κανονικότητα, πως ο νέος παγκοσμιοποιημένος και τεχνολογικά προηγμένος κόσμος μας ορίζεται πλέον από μεταβλητές που δεν ελέγχουμε, πως τα πάντα εξελίσσονται με ταχύτατους ρυθμούς κι εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε όσα μπορούμε για να αντέξουμε στις συνεχείς αλλαγές. Κι ίσως τελικά το δίδαγμα της χρονιάς που φεύγει είναι πως η πίστη στην επιστήμη, η εμπιστοσύνη στους θεσμούς και σε αυτούς που τους υπερασπίζονται, η επένδυση στη γνώση και στην ανθρώπινη εξέλιξη είναι ο μοναδικός οδηγός αισιοδοξίας για τις χρονιές που έρχονται.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
