Μία πολύ καλή μου φίλη που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό, ενημερώθηκε για την ύπαρξη του Στέφανου Κασσελάκη λίγο αφότου εκείνος είχε δηλώσει την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρώτο πράγμα που σχολίασε ήταν ότι είναι πολύ συμπαθής. Το δεύτερο είναι ότι θυμίζει πολύ τον Τσίπρα. Δεν μπορούσε όμως να εντοπίσει σε τι, οπότε περιορίστηκε σε ένα αόριστο «στον τρόπο που μιλάει».
Αυτή την ατάκα λογικά θα την έχετε ακούσει. Συχνά-πυκνά πολλοί άνθρωποι βρίσκουν (ή εφευρίσκουν) μία ομοιότητα μεταξύ των δύο. Ομοιότητα μπορεί και να μην υπάρχει πουθενά αλλά είναι σημαντικό και μόνο το γεγονός ότι τη βλέπουν.
Όταν ψάχνεις, βρίσκεις λέει ο θυμόσοφος λαός. Ούτως ή άλλως τη φιγούρα του Αλέξη Τσίπρα θα τη βλέπουν για πολύ καιρό μέσα στην Κουμουνδούρου, όπου και αν βρίσκεται ο ίδιος.
Αυτό το κυνήγι να βρούμε πού μοιάζουν μπορεί εν πολλοίς να εξηγεί τα αποτελέσματα του α’ γύρου των εσωκομματικών εκλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε ένα Τσίπρα που να μην είναι όμως ο ίδιος ο Τσίπρας. Δεν θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος των δύο εκλογικών συντριβών. Δεν μπορεί όμως και να απεξαρτηθεί τόσο εύκολα από την παρουσία του.
Η ουδετερότητα του Αλέξη Τσίπρα
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας δεν παρενέβη -και πολύ καλά έκανε- στη διαδικασία με κάποια δημόσια τοποθέτηση. Από ένα σημείο και μετά όμως και χάρη στην επικοινωνιακή καταιγίδα της καμπάνιας του Κασσελάκη -που εν πολλοίς βασίστηκε πάνω στην παρακαταθήκη του Τσίπρα- η μη παρέμβαση έμοιαζε κάτι αδύνατο.
Αν έβγαινε δημόσια να πει ότι δεν στηρίζει κανέναν εκ των υποψηφίων, τότε θα ήταν σαν να αδειάζει εμμέσως τον Κασσελάκη. Το γεγονός ότι δεν το έκανε είναι εκ πρώτης όψεως στάση ουδετερότητας, ναι. Ήταν όμως τόσες οι αναφορές του επιτελείου του Κασσελάκη σε εκείνον που τελικά η σιωπή μοιάζει με κλείσιμο ματιού.
Ούτως ή άλλως, αν κρίνουμε από κινήσεις ατόμων και τάσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί από τους θερμότερους «προεδρικούς» στήριξαν με ζήλο την υποψηφιότητα Κασσελάκη εναντίον των υπολοίπων κομματικών υποψηφιότητων οι οποίες χαρακτηρίζονταν συχνά ως υποψηφιότητες της τέως εσωκομματικής αντιπολίτευσης και της ομπρέλας. Διόλου τυχαίο ότι πλάι στον Κασσελάκη βρέθηκε και ο ναύαρχος Αποστολάκης.
Πρόκειται για τον άνθρωπο που βρέθηκε και δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, στο Ζάππειο, σε εκείνη τη μάλλον μοναχική παραίτηση που έγινε μέσα στο κατακαλόκαιρο. Μετά, η Θεοδώρα Τζάκρη, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Ελένη Αυλωνίτου, ο Γιώργος Τσίπρας και φυσικά ο Παύλος Πολάκης.
Οι ομοιότητες και οι διαφορές
Ο Κασσελάκης, περίπου στην ηλικία που ξεκίνησε ο Αλέξης Τσίπρας, έφτασε χθες στο εκλογικό τμήμα του Περιστερίου πάνω σε μία μηχανή (θυμηθείτε τις πρώτες ημέρες του Τσίπρα). Φορούσε ένα μαύρο πόλο μπλουζάκι που έμοιαζε με εκείνο με το οποίο πήγε να ψηφίσει ο Αλέξης Τσίπρας αρκετές ώρες αργότερα. Δεν λέει κανείς ότι αυτό έγινε επίτηδες αλλά καμιά φορά οι συμπτώσεις παίζουν ωραία παιχνίδια.
Και οι δύο ως οι άνθρωποι που θα ενσάρκωναν μία διαδικασία παράδοσης-παραλαβής από την προηγούμενη γενιά αριστερών στην επόμενη. Και οι δύο με μία εντυπωσιακή για τα δεδομένα της αριστεράς απήχηση σε ευρύτερα κοινά.
Προφανώς βέβαια υπάρχουν και πολλές διαφορές. Ο Τσίπρας εμφανίστηκε πράγματι ξαφνικά στο πολιτικό προσκήνιο. Μεγάλωσε όμως μέσα στην αριστερά και ακολούθησε μία πεπατημένη πορεία. Πρώτα από τη νεολαία και μετά -μέσω της εκλογικής επιτυχίας στις δημοτικές εκλογές του 2006- έφτασε στην ηγεσία ενός μικρού τότε κόμματος..
Ο Στέφανος Κασσελάκης από το κομματικό πουθενά. Χωρίς ένσημα και αγώνες αλλά και χωρίς τη φθορά της διακυβέρνησης 2015-2019. Δεν κολύμπησε μόνος του στα βαθιά νερά. Εμφανίστηκε ως πολιτική επιλογή του Τσίπρα για το ψηφοδέλτιο Επικρατεία. Τέκνο της διεύρυνσης προς το λεγόμενο κέντρο ο πρώτος. Τέκνο του ανοίγματος Αλαβάνου προς τη νέα γενιά ο δεύτερος.
Για το παραδοσιακό αριστερό δράμα
Το επικοινωνιακό Blitzkrieg ήταν προφανώς σημαντικό. Σημαντική ήταν και η ικανότητα του επιτελείου του και τα social media αλλά ίσως και η απόγνωση των ψηφοφόρων της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Ο Κασσελάκης αντιμετωπίζεται (και ίσως είναι) ως αλεξιπτωτιστής. Πάτησε όμως σε συγκεκριμένους μηχανισμούς, πολιτεύτηκε με συγκεκριμένες αναφορές και στηρίχθηκε από συγκεκριμένους ανθρώπους. Όλοι γνωστοί στην Κουμουνδούρου.
Κανένας θρίαμβος και καμία καταστροφή. Κανένα δραματικό τέλος και καμία σαρωτική νέα αρχή. Απλά ένα κόμμα που ψάχνει την ταυτότητά του μετά από μία εκλογική συντριβή και τελικά στρέφεται σε κάτι που μοιάζει τελείως διαφορετικό από την υπάρχουσα κατάσταση αλλά ίσως και να μην είναι.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
