Ήταν η Eurovision των μεταναστών, η Eurovision των ανατροπών, των καλών τραγουδιών και των εντυπωσιακών οπτικών εφέ, των πολλών αλλαγών ρούχων και των ξαναμμένων -δανείζομαι εύστοχο χαρακτηρισμό του Γιώργου Καπουτζίδη- καλλιτεχνών -βλ. Φινλανδία.
Όσο κι αν η υπερβολή είναι παραδοσιακά αυτό που μας χαρακτηρίζει στην προσέγγιση μας απέναντι στη Eurovision, είτε πρόκειται για “εθνικό θρίαμβο” ή για “εθνική καταστροφή”, αυτή τη φορά μπορούμε να είμαστε περήφανοι χωρίς καμία υπερβολή, γιατί η ελληνική συμμετοχή, με ελληνικό στίχο, ερμηνεία και act διεθνών προδιαγραφών κατέκτησε εντυπώσεις και έκτη θέση
Οκ, δεν είναι απαραίτητο να φτάσουμε στη συγκίνηση των πρωινών εκπομπών, που ρίχτηκαν με πάθος στις ζωντανές συνδέσεις με τη γιαγιά και την ξαδέρφη της Κλαυδίας (με ρωτήσεις τύπου “τι φάγατε χθες το βράδυ;”). Το γεγονός, όμως, ότι ένα τραγούδι, που κανείς δεν θεωρούσε φαβορί, με μια νεαρή τραγουδίστρια που στηρίχτηκε στη φωνή και στην ερμηνεία (κι όχι στα καταιγιστικά οπτικά εφέ) κατάφερε να περάσει το μήνυμα του σε όλο τον κόσμο και να τερματίσει έκτο (μπροστά από φαβορί όπως η Γαλλία) είναι μια μεγάλη επιτυχία, που έχουμε κάθε λόγο να πανηγυρίσουμε -σχεδόν όσο κι ο Ανδρέας Μικρούτσικος…
Δυνατά τραγούδια vs οπτικά εφέ
Το ενδιαφέρον στοιχείο της φετινής Eurovision είναι ότι όσο αυξάνονται τα καταιγιστικά οπτικά εφέ -που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν έως ενοχλητικά για τα μάτια- τόσο παρατηρείται μια πιο έντονη προτίμηση στα δυνατά τραγούδια με τις ευαίσθητες ερμηνείες και τις λιτές παρουσιάσεις -π.χ. η Ιταλία, που κανείς δεν περίμενε ότι θα τερματίσει στην πέμπτη θέση.
Διαβάστε ακόμη: Ρεκόρ τηλεθέασης για τη Eurovision: Άγγιξε μέχρι και το 89,5%
Υπήρξαν εμφανίσεις, με πολύ δυνατά εφέ, χορευτικά, αλλαγές ρούχων και ξέφρενο πάθος, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της -ξαναμμένης που λέγαμε- εκπροσώπου της Φινλανδίας, Έρικα, η οποία τραγουδώντας “Έρχομαι” (εννοεί σε οργασμό, όπως εξήγησε ο Καπουτζίδης), ανέβηκε σε ένα τεράστιο ιπτάμενο μικρόφωνο – πύραυλο ντυμένη με δερμάτινα και ψηλές μπότες. Κι η αλήθεια είναι ότι ποτέ κανείς στον κόσμο δεν χάρηκε τόσο πολύ που “έρχεται”, όσο η Έρικα. Κάτι είναι κι αυτό, δεδομένου ότι η συμμετοχή περιορίστηκε τελικά στην 11η θέση...
Ο θρίαμβος της πολυ-πολιτισμικότητας
Ακόμα ένα στοιχείο που χαρακτήρισε τον φετινό διαγωνισμό είναι το γεγονός ότι πολλές χώρες εκπροσωπήθηκαν από καλλιτέχνες με μεταναστευτικό υπόβαθρο ή καταγωγή από διαφορετικές εθνικές και πολιτισμικές κοινότητες, οι οποίοι μάλιστα διακρίθηκαν.
Ξεκινώντας από τον μεγάλο νικητή JJ, ο οποίος έχει αυστριακή και φιλιππινέζικη καταγωγή, ενώ μεγάλωσε στο Ντουμπάι. Γιος μεταναστών από το Κογκό ήταν και ο -συγκινημένος και συγκινητικός- εκπρόσωπος της Ολλανδίας, Φινλανδοί εκπροσώπησαν τη Σουηδία, αυστριακής και ουγγρικής καταγωγής ήταν οι εκπρόσωποι της Γερμανίας. Ενδεχομένως καταγωγή από τον κόσμο του GoT και τα Επτα Βασίλεια έχει η εκπρόσωπος της Πολωνίας (πρωτοξαδέλφη της Καλίσι), που -επιτέλους!- έφερε στη σκηνή της Eurovision αυτό που της έλειπε: δράκους.
Η πιο μεγάλη έκπληξη
Το γεγονός ότι το -εδώ και μήνες- μεγάλο φαβορί του διαγωνισμού, η Σουηδία με την ωδή στη σάουνα, σε κανένα σημείο της βραδιάς δεν κατάφερε καν να διεκδικήσει την πρώτη θέση, ήταν μια από τις εκπλήξεις. Όχι όμως η μεγαλύτερη.
Το πλέον αναπάντεχο -κι αλλοπρόσαλλο- του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision 2025 είναι ότι σε μια περίοδο που στη Βασιλεία γίνονταν διαδηλώσεις ενάντια στη συμμετοχή του Ισραήλ, τέσσερις χώρες ζήτησαν τον αποκλεισμό του, η ισπανική τηλεόραση ξεκίνησε τη μετάδοση με μήνυμα υπέρ της ειρήνης και δικαιοσύνης για την Παλαιστίνη, ενώ υπήρξε ακόμα και προσπάθεια διακοπής της πρόβας της Ισραηλινής τραγουδίστριας, το παγκόσμιο κοινό του televoting έδωσε με μεγάλη διαφορά την πρωτιά στο Ισραήλ, αγνοώντας όλα τα μεγάλα φαβορί και αουτσάιντερ.
Διαβάστε ακόμη: Πόσα χρήματα θα πάρει ο JJ από την Αυστρία που νίκησε στη Eurovision
Είναι εντυπωσιακό ότι το televoting έδωσε 297 βαθμούς στο Ισραήλ, αντί μόλις 178 στη νικήτρια Αυστρία, 195 στο μεγάλο φαβορί της Σουηδίας και μηδέν στη δεύτερη των επιτροπών Ελβετία! Διεθνή media, όπως η ισπανική El Pais χαρακτήρισαν την πρωτιά του Ισραήλ “παράλογη” και ήδη υπάρχουν δημοσιεύματα που αναφέρονται σε οργανωμένη εκστρατεία ενίσχυσης της ψηφοφορίας υπέρ της συμμετοχής. (Καθαρά αντικειμενικά, πάντως, το κοινό στο Ισραήλ ψήφισε απόλυτα δίκαια και καλόγουστα δίνοντας 12άρι στην Ελλάδα…)
Οι εμφανίσεις, που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε Αν ψάξουμε κοινά στοιχεία στις εμφανίσεις του φετινού διαγωνισμού, ένα είναι η αλλαγή ρούχων, που επαναλήφθηκε σε πολλές συμμετοχές (Λουξεμβούργο, Τσεχία, Ισπανία, Μάλτα, Δανία, όπου η τραγουδίστρια εμφανίστηκε ντυμένη αρχικά σαν τον Τζον Σνόου και κατέληξε σαν την Μπιγιονσέ) και Ελλάδα -εμείς βέβαια το κάναμε τέλεια, πάντα καθαρά αντικειμενικά.
Από εκεί και πέρα, δεν θα ξεχάσουμε την -ξεχωριστή- χορογραφία του Τόμι Κας από την Εσθονία, την γλυκιά κι ευαίσθητη ερμηνεία του Ιταλού, τις νεράιδες – ξωτικά της Λετονίας με τις κρυφές, μακριές ουρές (!), τη δροσερή και φρέσκια εμφάνιση της Γερμανίας (με ένα τραγούδι κι ένα act, που ελαφρώς αδικήθηκε), τις μπάλες γυμναστικής της Μάλτας και τον διάδρομο του survivor της Αρμενίας και φυσικά την Έρικα της Φινλανδίας και το πάθος της για το στήριγμα του μικροφώνου.
Κλείνουμε με τον νικητή, που με μια εξαιρετική οπερατική ερμηνεία και το -με διαφορά- καλύτερο, πιο ξεχωριστό κι ιδιαίτερο ασπρόμαυρο, ατμοσφαιρικό act, πήρε μια κατά κοινή ομολογία δίκαιη νίκη.
Αν τώρα, εξαιρώντας την Κλαυδία, αναζητήσουμε την πιο ευαίσθητη ερμηνεία της βραδιάς, ήταν εκτός συναγωνισμού κι ήρθε από το Nemo, περσινό νικητή, που γέμισε τη σκηνή, χωρίς ιδιαίτερα εφέ ή σκηνικά, μόνο με την παρουσία του, τη φωνάρα του και μια σκάλα, από όπου κρεμάστηκε με το ένα χέρι, ενώ συνέχιζε να τραγουδάει. Από μένα douze points.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
