Μενού
Περιπολικό στην Ακρόπολη
Περιπολικό στην Ακρόπολη | Eurokinissi
  • Α-
  • Α+

Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα…Ένα δυστύχημα με εκατό νεκρούς στο Πακιστάν, δεν είναι τόσο σημαντικό όσο ένα αντίστοιχο με είκοσι νεκρούς στην Ιταλία, ο πνιγμός δεκάδων μεταναστών έξω από την Πελοπόννησο λιγότερο βαρύς από αυτόν δύο νεκρών σε ναυάγιο με κάποιο σκάφος αναψυχής, η δολοφονία ενός παιδιού 15 ετών από αστυνομικά πυρά αρκετά… δικαιολογημένη επειδή ήταν αργά το βράδυ στα Εξάρχεια, τα 3.000 νεκρά παιδιά από ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα όχι τόσο σημαντικά από τα αντίστοιχα δολοφονημένα από τη Χαμάς.

Κάπως έτσι με αυτή την αλυσίδα των «δικαιολογιών» (ακόμα) ένας δολοφονημένος από πυρά αστυνομικού Ρομά δεν είναι μεγάλη είδηση. 

‘Η μάλλον είναι είδηση όχι γιατί δολοφονήθηκε, αλλά γιατί ανέλαβε την υπεράσπιση του αστυνομικού γνωστός ποινικολόγος. 

Όχι για όλα, για τα περισσότερα ΜΜΕ. Αυτά που θεωρούν λογική εξέλιξη το να φας μια σφαίρα και να αποχαιρετήσεις τον κόσμο ετούτο, αν π.χ δεν σταματήσεις σε έναν αστυνομικό έλεγχο ή αν σου πουν να κατέβεις από το αυτοκίνητο και δεν το κάνεις. 

«Το έφαγε το κεφάλι του. Ας πρόσεχε» είναι η μόνιμη επωδός…

Έχοντας τον τελευταίο χρόνο τη μανία να βλέπω αρκετά βίντεο με πρωταγωνιστές αστυνομικούς σε καταδιώξεις και μπόλικο πιστολίδι στην… γεννέτειρα της βίας από τις αρχές επιβολής του νόμου στις ΗΠΑ είμαι έκπληκτος που, ακόμα και εκεί, σε πολλές περιπτώσεις ακολουθείται μια διαδικασία που –τελικά- βγάζει κάπου. 

Σε ένα ποσοστό από αυτές (όχι μεγάλο, αλλά πάντως υπαρκτό) είναι αρκετοί οι αστυνομικοί που όχι μόνο παραπέμπονται (αυτοί είναι πολλοί), μετά από τέτοια περιστατικά, όχι μόνο γίνεται κανονική έρευνα αλλά αυτή φτάνει σε συμπεράσματα που ανακοινώνονται δημόσια και –μετά- δεν είναι λίγο αυτοί που αποτάσσονται, αλλά και αυτοί που δικάζονται, καταδικάζονται και εκτίουν ποινή. 

Όχι μόνο για δολοφονία πολιτών, αλλά και για φαινόμενα μη θανατηφόρου αστυνομικής βίας. 

Αυτά, επαναλαμβάνω, στη χώρα που θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό όχι μόνο να σε σημαδέψει, αλλά και να πυροβολήσει ένας αστυνομικός. Αλλά για έναν περίεργο τρόπο εκεί (παρότι πάρα πολλά πράγματα μπαίνουν κάτω από το χαλί) δεν έχουν τόσο μεγάλο… νεκροταφείο ΕΔΕ, όσο εμείς. 

Διάβασα το ρεπορτάζ για τα όσα θα επικαλεστεί στην απολογία του ο αστυνομικός που δολοφόνησε τον 17χρονο στη Βοιωτία. 

Αν η υπόθεση δεν ήταν τραγική θα μιλούσα για κωμικές καταστάσεις. Από έναν άνθρωπο που πάει να βγάλει κάποιον από ένα αυτοκίνητο με το ένα χέρι αφού στο άλλο κρατάει το περίστροφο (ούτε ο Τσάκ Νόρις) λες και παίζει σε γουέστερν, και έχει δει ότι στην πόρτα του συνοδηγού υπάρχει αιχμηρό αντικείμενο ενώ ανοίγοντας αυτή του οδηγού δεν μπορούσε να διακρίνει καν την ηλικία του οδηγού. 

Συγγνώμη που μπαίνω σε λεπτομέρειες χωρίς να είμαι ειδικός. Μπορεί ο άνθρωπος να λέει αλήθεια. Αυτό δεν αλλάζει το αποτέλεσμα που είναι, ένας νεκρός. Αν σκότωσες κάποιον λόγω βλακείας ή λόγω ελλιπούς εκπαίδευσης, κακής ψυχολογικής κατάστασης ή μειωμένης αντίληψης αυτός και πάλι  θα έχει φύγει από τη ζωή, θα λείπει πολύ σε λίγους και δεν έχει σημασία αν οι πολλοί, η…μεσαία τάξη, έχει αποδεχθεί ακόμα μια δολοφονία. 

Αυτός θα έχει φύγει και εσύ θα τον έχεις σκοτώσει.  Για να το πούμε με μεγαλύτερη σαφήνεια ένας εκπαιδευμένος ένοπλος, θα έχει δολοφονήσει έναν ανεκπαίδευτο ανήλικο. 

Επίσης ούτε και η δικαίωση του νεκρού, μέσα από μια καταδίκη τον φέρνει πίσω. Αλλά υπάρχει το αίσθημα δικαίου και το μήνυμα της τιμωρίας σε κάποιους που ναι μεν έχουν πολλή δύσκολη δουλειά να κάνουν, αλλά νιώθουν χρόνια τώρα και την ασφάλεια ενός συστήματος ελέγχου και απονομής δικαιοσύνης που –εκ του αποτελέσματος- δεν ελέγχει και δεν αποδίδει δικαιοσύνη, όταν (και για όσους) δεν την κάνουν σωστά με τραγικό αποτέλεσμα. 

Το σίγουρο είναι ότι σε σχέση με τους πολίτες που έχουν φύγει από τη ζωή από αστυνομική βία ή λάθη, είναι ελάχιστοι έως κανένας θύτης που βρίσκεται στη φυλακή. 

Άρα το συμπέρασμα που βγαίνει, αν εμπιστευόμαστε τη δικαιοσύνη, είναι πως έφταιγαν πάντα οι… σατανικοί άοπλοι και η επιδημία που κάνει τα όπλα να εκπυρσοκροτούν (ακόμα μια «παραδοχή»).  

Ως κοινωνία αν νομίζουμε ότι το πρόβλημα δεν μας αγγίζει πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι βρίσκεται απλά μια λάθος στιγμή, με μια λάθος κίνηση, σε μια κακή μέρα, μακριά μας. Είναι πιο απλό απ’ όσο φαντάζεται κάποιος όταν δεν υπάρχουν πλέον ασφαλιστικές δικλείδες. 
 

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.

BEST OF LIQUID MEDIA