«Το γκολ μπήκε λίγο με το κεφάλι του Ντιέγκο και λίγο με το χέρι του Θεού» («un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios»). Με αυτή τη φράση ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είχε σχολιάσει το αμφιλεγόμενο γκολ που είχε σημειώσει εναντίον της Αγγλίας στο Μουντιάλ του 1986. Το πρώτο γκολ. Γιατί για το δεύτερο είναι πολύ δύσκολο λίγα λόγια να σχολιάσουν ένα ποίημα.
Με αφορμή λοιπόν το «χέρι του Θεού» που σημειώθηκε σε έναν αγώνα που για πολλούς λόγους γράφτηκε στην Ιστορία, είναι μία καλή αφορμή να θυμηθούμε τον Ντιέγκο Μαραντόνα, τον «Πίμπε ντε Όρο», τον «Θεό της μπάλας».
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του ‘80 και ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών. Μικρός το δέμας (1,65 μ.), αγωνιζόταν με το νούμερο «10» στην πλάτη και φημιζόταν για την ικανότητά του να ελέγχει απόλυτα την μπάλα και να δημιουργεί ευκαιρίες για γκολ τόσο για τον ίδιο όσο και για τους συμπαίκτες του.
Οδήγησε τη Νάπολι στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων (1987, 1990) και με την εθνική ομάδα της Αργεντινής πανηγύρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Για αυτό και λατρεύεται από τους συμπατριώτες του όσο και η Εβίτα Περόν αλλά και από τους Ναπολιτάνους.
Ήταν μία εκρηκτική και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που ποτέ δεν «μάσησε» τα λόγια του, ενώ πολλές από τις δηλώσεις του έχουν μείνει στην Ιστορία. Αλλά ένα αξέχαστο παιχνίδι έμελλε να αναδείξει τον «Ντιεγκίτο» από έναν απίστευτο ποδοσφαιριστή σε μία φιγούρα με μυθικές προεκτάσεις. Ένα παιχνίδι όπου μέσα σε 5 λεπτά μπήκαν το «χέρι του Θεού» και το «γκολ του αιώνα».
«Το χέρι του Θεού»
Η αναμέτρηση Αργεντινή - Αγγλία ήταν στο πλαίσιο των προημιτελικών του Μουντιάλ 1986, και το πρώτο ημίχρονο δεν έδειχνε το τι θα ακολουθούσε... Φάσεις αλλά και μπόλικο ξύλο, με τις δύο ομάδες να θυμούνται την κρίση των Φώκλαντ και αντί να ξεδιπλώσουν τα ποδοσφαιρικά τους χαρίσματα να εκδηλώνουν τα... πατριωτικά τους αισθήματα. Όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο.
Στο 51ο λεπτό ύστερα από λανθασμένο γύρισμα του Στιβ Χοτζ, ο Μαραντόνα έτρεξε προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς τη μικρή περιοχή. Ο Άγγλος τερματοφύλακας, Πίτερ Σίλτον, έτρεξε για να αποκρούσει την μπάλα και η αλήθεια είναι πως φαινόταν πως θα το κάνει εύκολα. Ειδικά από τη στιγμή που αυτός που έτρεξε για να τη διεκδικήσει ήταν ο... κοντορεβιθούλης Μαραντόνα.
Αυτό που δεν είχε υπολογίσει όμως ο Σίλτον ήταν πως ο «κοντός» είχε άλλα σχέδια. Ο Μαραντόνα έκανε ένα εντυπωσιακό άλμα στον αέρα, σήκωσε το αριστερό του χέρι και για λίγα δέκατα του δευτερολέπτου πρόλαβε την μπάλα και την έστειλε να «αναπαυτεί» στα αγγλικά δίχτυα!
Τότε δεν υπήρχε... VAR και ο Τυνήσιος διαιτητής Αλί Μπιν Νάσερ έδειξε τη σέντρα χωρίς να δίνει σημασία στις έντονες διαμαρτυρίες των Άγγλων που είχαν προλάβει να δει πως ο Αργεντινός σούπερ σταρ είχε σκοράρει με το χέρι!
«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε... Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δε θα το μετρήσει» είχε πει αργότερα ο Ντιέγκο, ενθυμούμενος την αγωνία του να μην πάρει πίσω ο διαιτητής την απόφασή του.
«Το γκολ του αιώνα»
Τέσσερα λεπτά μετά, και ενώ ακόμη οι Άγγλοι δεν είχαν συνέλθει από τον εκνευρισμό τους, ο Ντιέγκο αποφάσισε να δείξει σε όλο τον πλανήτη γιατί από τούδε και στο εξής (sic) θα τον προσφωνούσαν όλοι Θεό. Ο «Πίμπε ντε Όρο» λοιπόν πήρε την μπάλα πίσω από τη μεσαία γραμμή, προσπέρασε σχεδόν όλους τους αντιπάλους του – ακόμη και τον τερματοφύλακα – και σκόραρε ξανά. Και το έκανε να μοιάζει το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Το συγκεκριμένο γκολ ψηφίστηκε από τη FIFA το 2002 ως το καλύτερο του 20ου αιώνα.
Ο Έκτορ Ένρικε έδωσε την μπάλα στον Μαραντόνα, 10 μέτρα πίσω από τη μεσαία γραμμή του γηπέδου, μέσα στο δικό τους μισό γήπεδο. Τότε ο Μαραντόνα ξεκίνησε μία ξέφρενη πορεία, στην οποία έτρεξε 60 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα, περνώντας πέντε Άγγλους παίκτες: τους Στιβ Χοτζ, Πίτερ Μπίρντσλεϊ, Πίτερ Ριντ, Τέρι Μπούτσερ (δύο φορές) και Τέρι Φένγουικ. Φτάνοντας στη μικρή περιοχή, ο Μαραντόνα πλάσαρε και τον τερματοφύλακα της Αγγλίας, Πίτερ Σίλτον και έκανε το 2-0 «κλειδώνοντας» ουσιαστικά την πρόκριση της Αργεντινής στα ημιτελικά του Μουντιάλ.
«Όταν είδα ότι ο Πίτερ Ριντ δεν μπορούσε να με φτάσει... Ένιωσα μεγάλη ανάγκη να συνεχίσω να τρέχω με την μπάλα… Ένιωσα ικανός να αφήσω τους πάντες πίσω» είχε πει ο ίδιος ο Ντιεγκίτο ενώ χρόνια αργότερα στην αυτοβιογραφία του είχε φροντίσει να «στολίσει» τον Σίλτον.
«Ο θερμοκέφαλος τα πήρε στο κρανίο επειδή του έβαλα γκολ με το χέρι. Για το άλλο τι έχεις να πεις Σίλτον; Μήπως δεν πρόλαβες καν να δεις το άλλο; Δεν με κάλεσε στον αγώνα που έγινε προς τιμήν του γιατί έλεγε ότι τον έκλεψα. Μου ράγισε την καρδιά…Αλλά αλήθεια, πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πάνε στον αποχαιρετιστήριο αγώνα για έναν τερματοφύλακα;».
Οι δηλώσεις του που έμειναν στην Ιστορία
Μεγαλώνοντας στη φτώχεια: «Η φτώχεια είναι κακή, είναι δύσκολη, το ήξερα καλά. Θέλεις πολλά πράγματα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα ονειρεύεσαι. Θα ήταν ωραίο αν υπήρχε περισσότερη δικαιοσύνη - αν εκείνοι που έχουν πολλά είχαν λίγο λιγότερα και όσοι έχουν λίγα να είχαν λίγα περισσότερα».
Για το Νο10 στη φανέλα του: «Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει και ανεξάρτητα από το ποιος είναι υπεύθυνος, το νούμερο 10 θα είναι πάντα δικό μου».
Σχετικά με την πεποίθησή του: «Είμαι προνομιούχος, αλλά μόνο επειδή ήταν το θέλημα του Θεού. Ο Θεός με έκανε να παίζω καλά. Μου έδωσε την ικανότητα στη γέννηση. Γι 'αυτό κάνω το σημάδι του Σταυρού κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο. Αν δεν το έκανα, θα τον πρόδιδα».
Σχετικά με τα λάθη του: «Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο και υγιές άθλημα στον κόσμο. Το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να πληρώσει για τα λάθη μου. Δεν φταίει η μπάλα».
Για τις κόρες του: «Αν οι φίλοι των κοριτσιών μου τις κάνουν να κλαίνε δύο ή τρεις φορές, θα έχουν ένα ατύχημα»
Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο: «Έχετε παρατηρήσει πόσο ενθουσιώδης φαίνεται ο Κριστιάνο Ρονάλντο; Σκοράρει ένα γκολ και σας πουλά σαμπουάν».
Για το σκοράρισμα: «Το να φτάσεις στη μικρή περιοχή και να μην μπαίνεις στο τέρμα είναι σαν να χορεύεις με την αδερφή σου».
Σχετικά με τη διαχείριση του ποδοσφαίρου: «Το ποδόσφαιρο δεν με ενοχλεί, αλλά αυτό που το περιβάλλει. Με ενοχλεί ότι υπάρχουν σκηνοθέτες που εργάζονται σκληρότερα για μια φωτογραφία παρά για τις ομάδες».
Σχετικά με τα ναρκωτικά: «Στην αρχή τα ναρκωτικά σας δημιουργούν ευφορία. Είναι σαν να κερδίζετε ένα πρωτάθλημα, έτσι νομίζετε: ποιος νοιάζεται για το αύριο, αφού κέρδισα το πρωτάθλημα σήμερα;»
Για τον Πελέ: «Αν ο Πελέ είναι ο Μπετόβεν, είμαι ο Ρον Γουντ, ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο Μπόνο του ποδοσφαίρου, όλα μαζί σε ένα. Επειδή ήμουν η παθιασμένη πλευρά του ποδοσφαίρου».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
