Η στιγμή που πάτησε την ψηλότερη κορυφή του κόσμου, έχει μείνει αποτυπωμένη στο μυαλό της. Είμαστε στο 2019, λίγο πριν την έξαρση της πανδημίας. Εκείνη βρίσκεται στο Νεπάλ για να αντικρίσει τον κόσμο από τα 8.849 μέτρα.
«Εκείνα τα δευτερόλεπτα, ένιωσα σαν γυναίκα και σαν οντότητα πως μπορώ να καταφέρω τα πάντα». Η Χριστίνα Φλαμπούρη, είναι η πρώτη Ελληνίδα που έχει ολοκληρώσει το 7 Summits, έχει καταφέρει να ανέβει στις 7 ψηλότερες κορυφές σε 7 ηπείρους. Η ίδια μίλησε στο reader για την προετοιμασία, τις στιγμές στη ζώνη του θανάτου, την αδρεναλίνη της κορυφής και για όλα όσα αισθάνεται όταν βρίσκεται στο βουνό.
«Το βουνό για εμένα ξεκίνησε από μια εκδρομή αναρρίχησης, όπου απέτυχα να ολοκληρώσω τη διαδρομή. Πείσμωσα και είπα πως θα ξαναγυρίσω στο βουνό για να καταπολεμήσω το φόβο που ένιωθα, όταν τα πόδια μου δεν ακουμπούσαν το έδαφος. Κάπως έτσι, από το 2014, άρχισα να ορειβατώ στα ελληνικά βουνά. Έχω καταφέρει να ολοκληρώσω το 7 Summits, να ανέβω στις 7 υψηλότερες κορυφές σε κάθε Ήπειρο του πλανήτη. Είναι κάτι που έχουν καταφέρει 500 άνθρωποι παγκοσμίως, ενώ όταν το ολοκλήρωσα εγώ το 2019, το είχαν κάνει 70 γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Εγώ είμαι η πρώτη από την Ελλάδα».
«Το γεγονός ότι δούλευα από μικρή σε πολυεθνική, με βοήθησε να καταλάβω τι σημαίνει στόχος και πώς να μπορώ να τα βάζω όλα σε σειρά για να πετύχω. Προσπάθησα να οργανώσω το χρόνο μου διαφορετικά. Η μέρα μου ξεκινούσε στις 6.30 το πρωί, όπου έκανα την πρώτη μου προπόνηση πριν πάω γραφείο. Όταν σχόλαγα, είτε πήγαινα για τρέξιμο, είτε στην Πάρνηθα για πεζοπορία. Δεν υπήρξε Σαββατοκύριακο που δεν ήμουν στο βουνό. Προσπάθησα να μηδενίσω τις ώρες που χάζευα στην τηλεόραση ή τα social και βρήκα το χρόνο για να κάνω διπλές προπονήσεις».
«Η προετοιμασία για το Έβερεστ, είναι πάρα πολύ απαιτητική. Η διατροφή παίζει μεγάλο ρόλο, αλλά επειδή δεν είμαι επαγγελματίας αθλήτρια, δεν έκανα αυστηρή δίαιτα. Προτεραιότητά μου ήταν να είμαι ευτυχισμένη γιατί το mental κομμάτι είναι σημαντικό. Προσάρμοσα τη ζωή μου στις νέες συνθήκες. Σταμάτησα να βγαίνω βράδυ, γιατί έπρεπε να κοιμηθώ νωρίς για να πάω προπόνηση. Όμως δεν έχασα τους φίλους μου, έρχονταν για παρέα όταν έτρεχα στο γήπεδο και με αυτό βοήθησε πολύ να συνεχίσω. Ό,τι και να έκανα μέσα στη μέρα μου, το σύνδεα με το στόχο. Όλοι μπορεί να ξεκινάνε να κυνηγήσουν ένα όνειρο, το θέμα είναι να μην τα παρατήσεις».
«Με νευρίαζε ότι είχαν περάσει 20 χρόνια από την πρώτη φορά που ανέβηκε ένας Έλληνας στην κορυφή, τη στιγμή που καμία ελληνίδα δεν τα είχε καταφέρει. Είχαν ανέβει κοπέλες από Ινδία, Πακιστάν, Αλβανία, Ιταλία, Αίγυπτο κλπ. και αυτό με στεναχωρούσε γιατί δεν ήταν θέμα δυνατοτήτων, αλλά θέμα στερεότυπων. Δηλαδή όταν ανακοίνωσα στον κύκλο μου ότι θέλω να πάω στο Έβερεστ, ήμουν λίγο πριν τα 30».
«Κάποιοι μου είπαν πως σε αυτή την ηλικία θα έπρεπε να παντρευτώ και να κάνω παιδιά, όχι να πάρω τα βουνά. Όταν ρωτούσα τους δασκάλους μου στην αναρρίχηση αν είμαι έτοιμη, μου απαντούσαν ότι υπάρχουν Έλληνες ορειβάτες με τριάντα χρόνια εμπειρίας στο βουνό και δεν έχουν καταφέρει να ανέβουν και ότι έχω πολλή δουλειά ακόμα. Αυτά με επηρέασαν ψυχολογικά, γιατί στερεοτυπικά σκεφτόμουν πως ήταν δύσκολο να το καταφέρω εγώ, εφόσον δεν το έχουν καταφέρει τόσοι άντρες στην Ελλάδα».
«Σίγουρα υπάρχουν δρόμοι προς την κορυφή που άνοιξε κάποιος άλλος, αλλά πάντα θα υπάρχει ένα καινούργιο μονοπάτι που θα ανοίξεις εσύ. Αυτό ήταν ένα μονοπάτι που άνοιξα μόνη μου, υπό την έννοια ότι δεν είχα μεγάλη εμπειρία στο βουνό, δεν ασχολούμουν με ορειβασία ούτε είχα γονείς ορειβάτες. Είχα μόλις πέντε χρόνια εμπειρίας, και σύμφωνα με τους κανόνες, ήταν παράλογο να προσπαθήσω κάτι τέτοιο. Γι' αυτό ξεχωρίζω τη στιγμή που πάτησα την κορυφή του Έβερεστ και ήμουν η πρώτη Ελληνίδα, γιατί σαν οντότητα και σα γυναίκα ένιωσα πως μπορώ να καταφέρω τα πάντα αν δουλέψω σκληρά και ποτέ δε θα δεχτώ κάποιον να μου πει πως κάτι είναι αδύνατο.
«Παίρνεις κάποια ρίσκα στην ανάβαση, όμως το θέμα είναι πόσο είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις τη ζωή σου. Εγώ πήρα το ελάχιστο δυνατό ρίσκο, ήμουν πολύ προσεκτική και τηρούσα τους κανόνες ασφαλείας στο βουνό. Όταν μου έλεγαν αν φοβάμαι μην πεθάνω, η απάντησή μου ήταν πως μπορείς να πεθάνεις παντού, από τροχαίο μέχρι σεισμό, επομένως προτιμούσα να πάρω κάποια υπολογίσιμα ρίσκα και να ζήσω όπως ονειρεύομαι. Δεν μετανιώνω για τίποτα».
«Είναι ένα σημείο που λέγεται Everest viewpoint στην αρχή της ανάβασης. Όταν αντίκρισα την κορυφή, ένιωσα κόμπο στο στομάχι. Αυτή η αίσθηση ότι έχω ένα στόχο που είναι τόσο ψηλός και με φοβίζει, είναι που θέλω να έχω κάθε φορά σε όποιο στόχο βάζω στη ζωή μου.
«Κατά τη διάρκεια της ανάβασης, που διήρκησε δύο μήνες, υπήρχαν άπειρες στιγμές που ένιωθα ότι δεν έχω σταγόνα ενέργειας, αλλά το σημαντικότερο για μένα ήταν να μην τα παρατήσω. Πρέπει να νιώσεις άνετα στο περιβάλλον, να κάνεις εγκλιματισμό σε πολύ κρύο και λίγο οξυγόνο. Άρα ανεβαίνεις ψηλά, μετά κατεβαίνεις ξανά χαμηλά υψομετρικά και δίνεις χρόνο στον εαυτό σου μέχρι να νιώσεις ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις στις συνθήκες».
«Πολύ συχνά δίπλα μου άνθρωποι έχαναν δάχτυλα ή ρίσκαραν τη ζωή τους γιατί δεν είχαν εγκλιματιστεί ή προετοιμαστεί σωστά. Υπήρχαν πολλές extreme στιγμές που έζησα: είχα πέσει σε κρεβάζ, είχε πέσει χιονοστιβάδα δίπλα μου, είχα κουραστεί σε σημείο που δεν ήξερα αν θα σταματήσει η καρδιά μου. Τότε, σκεφτόμουν πως θα ένιωθα αν ήμουν στην κορυφή. Αυτό το συναίσθημα της ολοκλήρωσης με έκανε να βλέπω σαν ταινία την προσπάθεια που είχα κάνει».
«Η αποστολή δεν ξεκινά όταν πάτησα το πόδι στο βουνό, αλλά μήνες πριν, με τις προπονήσεις, τις θυσίες, τη μελέτη. Το πήγαινα μέρα-μέρα. Κάθε βράδυ που έμπαινα στη σκηνή, είχα ρουτίνα να τσεκάρω τα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών για τυχόν κρυοπάγημα και να τους κάνω μασάζ, γιατί ξεκινάει από τα άκρα και εύκολα μπορεί να μην το καταλάβεις».
«Περίπου μια εβδομάδα πριν το Έβερεστ, ανέβηκα το Λότσε, που είναι η τέταρτη ψηλότερη κορυφή του κόσμου, ακριβώς δεξιά από το Έβερεστ. Ήμασταν μια ομάδα 4-5 ατόμων και λίγα μέτρα πριν την κορυφή, είδα έναν άνθρωπο να κάθεται στα βραχάκια. Μου φάνηκε περίεργο γιατί στο camp δεν μας είχαν πει ότι είχε ξεκινήσει κάποιος ανάβαση εκείνη την ημέρα. Τον πλησίασα και συνειδητοποίησα πως ήταν ένα παγωμένο σώμα που -όπως έμαθα μετά- βρισκόταν εκεί δέκα χρόνια. Παρατήρησα πως είχε τον ίδιο εξοπλισμό με μένα».
«Πέρα από το σοκ που είδα πρώτη φορά νεκρό άνθρωπο από τόσο κοντά, συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να ήμουν εγώ. Έγκλαιγα τόσο που δεν έβρισκα οξυγόνο. Δεν γινόταν να σταματήσω εκεί, γιατί ήμουν 20 μέτρα από την κορυφή. Αυτό τριγυρνούσε στο μυαλό μου και ήταν μάθημα γιατί μου έδειξε πόσο κοντά είναι η ζωή με το θάνατο και ότι δεν αξίζει όλη αυτή η προσπάθεια αν είναι να χάσεις ακόμα και το μικρό σου δάχτυλο».
«Πρέπει να προνοείς, γιατί το δύσκολο δεν είναι η ανάβαση, αλλά οι υπολογισμοί που πρέπει να κάνεις ώστε να γυρίσεις ζωντανός. Οι περισσότεροι που σκοτώνονται σε αυτά τα υψόμετρα δεν πεθαίνουν από ατύχημα. Τη χρονιά που ανέβηκα, είχαν πεθάνει 11 άνθρωποι, ένας από ατύχημα και οι υπόλοιποι από πνευμονική εμβολή, ανακοπή ή υπερβολική κούραση. Το σώμα σού δίνει σημάδια και οι ορειβάτες που χάνουν τη ζωή τους, συνήθως υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους, είτε το πάθος για την κορυφή τους μεθάει και δεν έχουν δυνατή ομάδα να τους τραβήξει πίσω».
«Αυτό που ακόμα με πονάει είναι ότι, κυνηγώντας το όνειρό μου, έκανα τους ανθρώπους μου να ανησυχούν. Θυμάμαι όταν γύρναγα από την Αλάσκα και πήρα τηλέφωνο σπίτι, η μητέρα μου έκλαιγε, ήθελε να ακούσει τη φωνή μου γιατί το μόνο που έβλεπε ήταν το στίγμα μου στο χάρτη από το GPS που είχα πάνω μου. Όταν κατέβαινα από το Έβερεστ και ήμουν ακόμα στη Ζώνη του Θανάτου, πάνω δηλαδή από τα 8.000 μέτρα που δεν έχει οξυγόνο, βρήκα ένα δορυφορικό τηλέφωνο για να ενημερώσω τους γονείς μου ότι είμαι καλά».
«Την ώρα που χτύπαγε το τηλέφωνο, ήταν τα πιο δύσκολα δευτερόλεπτα της ζωής μου γιατί έπρεπε να σκεφτώ τι θα τους πω για να μην φοβηθούν. Όταν το σήκωσε ο πατέρας μου, του είπα ότι “μετά το Νιάρχο -είναι Έλληνας που ανέβηκε το '99 στην κορυφή του Έβερεστ- η Φλαμπούρη!”. Έβαλε τα γέλια και κατάλαβα ότι αυτό έπρεπε να του πω για να μην ανησυχήσει άλλο».
«Ένα μήνα μετά αφότου γύρισα από τις 7 κορυφές, ήρθε η καραντίνα. Σε μια συνέντευξη μου είπαν πως θα πρέπει να γράψω βιβλίο για την ιστορία μου και αυθόρμητα απάντησα πως ίσως γράψω παραμύθι. Το ίδιο απόγευμα είχα ξεκινήσει να το γράφω».
«Είναι ένα αλληγορικό παραμύθι που λέγεται “Στις 7 κορυφές” από τις εκδόσεις Πατάκη, βασισμένο στην ιστορία μου, που μαθαίνει τα παιδιά πως να ανεβαίνουν κορυφές -με τη μεταφορική έννοια- να έχουν θάρρος, υπομονή και ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Είμαι πολύ περήφανη γι' αυτό. Σκοπός μου είναι να συναντήσω όσο περισσότερα παιδιά και να τους μιλήσω γι' αυτό και να δω τα μάτια τους να γυαλίζουν γιατί σκέφτονται το δικό τους όνειρο και τη δική τους κορφή».
«Με το πρώτο μου παιδί, ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στο βουνό από όταν ήταν 10 ημερών. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να συνεχίσω να κάνω πράγματα που αγαπώ, όντας μητέρα. Ο μικρός προσαρμόστηκε γρήγορα, ο άντρας μου με στήριξε. Όταν ήταν 2,5 μηνών κάναμε διακοπές στους Δολομίτες στην Ιταλία, με χειμερινές συνθήκες σε σκηνή. Τότε έλαβα πάρα πολλά μηνύματα στα social από μαμάδες. Οπότε σκέφτηκα πως αξίζει να κάνω ένα γκρουπ με μαμάδες για να κάνουμε διαδρομές μαζί, που το ονόμασα Outdoor moms. Ήταν τεράστια η ανταπόκριση».
«Η φύση είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους, ακόμα και ένας απλός περίπατος μειώνει τα επίπεδα του στρες. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τον τρόπο που φερόμαστε στη φύση και νομίζω είναι χρέος της γενιάς μας, αν δεν μπορούμε να σώσουμε κάτι, τουλάχιστον να μεγαλώσουμε παιδιά που να σέβονται τον πλανήτη και να συνεχίσει η φύση να μας δίνει όλα αυτά που μας δίνει»
«Αυτή την περίοδο, είμαι στην πιο δύσκολη κορφή που έχω ανέβει, αυτή της γονεϊκότητας. Είναι δύσκολη, γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν τα έχεις καταφέρει. Αυτή η καθημερινή ανάβαση είναι κάτι που με κάνει να νιώθω αυτό το συναίσθημα όπως πατάω σε μια κορφή. Όσο περιμένω το δεύτερο παιδί μου, θα συνεχίσω να κάνω όσα έκανα. Θέλω να πω στις γυναίκες πως για να κάνουμε ευτυχισμένους τους ανθρώπους που αγαπάμε, πρέπει να είμαστε πρώτα εμείς οι ίδιοι ευτυχισμένες για να μη χάσουμε τον εαυτό μας. Όσο κυνηγάμε όνειρα, παραμένουμε νέοι και ενεργοί».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
