Ήταν τέλη Ιουνίου του 2014. Μια παρέα παιδιών που μόλις είχε τελειώσει το σχολείο στη Θεσσαλονίκη, έβλεπε σε ένα φαγάδικο στο κέντρο της πόλης τον αγώνα της Ελλάδας με την Κόστα Ρίκα και έκανε όνειρα για ένα πανηγυρικό ξημέρωμα στον Λευκό Πύργο.
Η επέμβαση του Νάβας στο πέναλτι του Γκέκα ήταν η τελευταία σημαντική σκηνή της Εθνικής στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού και μία από τις τελευταίες στιγμές μιας παρέας που άρχισε να σπάει με τα χρόνια. Εκείνη την καλοκαιρινή νύχτα όμως, καθόντουσαν όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, χωρίς να τους νοιάζει τίποτα.
Τα χρόνια πέρασαν, πάντα περνούν. Έντεκα άγονα χρόνια μετά, ο αγαπημένος του κοινού, κύριος Ιβάν Γιοβάνοβιτς, παρέλαβε μια Εθνική ομάδα στην κλασική της κρίση. Ανέλπιδη, σκουριασμένη, μίζερη.
Διαβάστε ακόμη: Το απίστευτο ποσό που μοίρασε το πρώτο δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ: Το αποτέλεσμα που δεν περίμενε κανείς
Οι ποιότητες στο χαρακτήρα του Σέρβου τεχνικού έφεραν μια νέα αύρα, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Ο θρίαμβος στο Γουέμπλεϊ σηματοδότησε μια νέα εποχή. Οι ιστορικοί του μέλλοντος πάντως (δηλαδή όσοι σχολιάζουν στο Facebook αθλητικών Μέσων) θα μιλούν για ένα άλλο γεγονός της θητείας Γιοβάνοβιτς και συγκεκριμένα για τη μάχη του Χάμπντεν Παρκ.
Πριν δύο Κυριακές, η ελληνική αποστολή προσγειώθηκε στη Γλασκώβη με στόχο μια θέση στην πρώτη κατηγορία του Nations League, με αντίπαλο την γηπεδούχο Σκωτία. Ο ομοσπονδιακός προπονητής ρίχνει στο τεραίν την πιο ελπιδοφόρα, φρέσκια και ανέμελη εθνική που έχουμε δει ποτέ, με μέσο όρο ηλικίας γύρω στα 22 έτη.
Τα πουλέν του Ιβάν κάνουν παπάδες και το διασκεδάζουν. Το τελικό 0-3 φέρνει ενθουσιασμό σε βαθμό που κάποιοι αθεράπευτοι στοιχηματίες κοιτάζουν αποδόσεις για Ελλάδα στο Μουντιάλ.
Η αστερόσκονη και το coolness στο παιχνίδι του ανήλικου Καρέτσα, στο δεύτερο μόλις επίσημο αγώνα του με το εθνόσημο, πείθει και τον πιο δύσπιστο φίλο της εθνικής ότι στα αποδυτήρια κάτι έχει αλλάξει. Η μόδα του κραξίματος και της αποδόμησης τα τελευταία χρόνια ίσως να είναι πλέον ντεμοντέ.
Το λήμμα “Καρέτσας” στην ποδοσφαιρική διάλεκτο δημιουργήθηκε περίπου ένα χρόνο πριν. Κάτω από τις πρώτες του αναρτήσεις στο προφίλ του στο Instagram άρχισαν να ξεπροβάλλουν emoji με την ελληνική σημαία και λίγο αμήχανα σχόλια του τύπου “Καρέτσα είσαι Ελληνάρας” (με φωνή Mikeius).
Οι νονοί του insta θέλησαν να βαφτίσουν το παιδί Έλληνα και έψαχναν κολυμπήθρα. Σχεδόν το ίδιο άβολο με την απόπειρα εκείνων των φίλων του Ολυμπιακού στο αεροδρόμιο να περάσουν το κασκόλ στους ώμους του Σάρας. Όλοι θυμούνται πόσο άσχημα γέρασε αυτή η κίνηση.
Ο Καρέτσας είχε την επιλογή να διαλέξει τα χρώματα της εθνικής ομάδας που θα εκπροσωπεί και με μια ανάρτηση ανακοίνωσε ότι τα γαλανόλευκα τον αφορούν πιο πολύ, απενεργοποιώντας παράλληλα τα σχόλια στο post. Δεν ξέρουμε γιατί το έκανε, αλλά δε νομίζω να φοβόταν μη του την πέσουν οι Βέλγοι από κάτω.
Διαβάστε επίσης: Μάχη για τη φανέλα του Κωνσταντίνου Καρέτσα - Το ποσό που πωλήθηκε σε θαυμαστή του
«Κράτα στην καρδιά σου την όμορφη και δοξασμένη πατρίδα σου» γράφει ένας άλλος τύπος. Ίσως έκανε copy paste το σχόλιο από post του Αντετοκούνμπο.
Αν ο Γιάννης δεν ήταν παικταράς, στην καλύτερη θα ήταν το παιδί από τα Σεπόλια. Θυμάστε εκείνους που δεν ήξεραν καν πώς προφέρεται το όνομα του, σωστά; Ναι, σε ζωντανή μετάδοση.
Αν δεν έχεις αριστερό πόδι διαβήτη ή δεξί φαρμακερό χέρι, περνάς σχεδόν απαρατήρητος στην δοξασμένη πατρίδα μας. Στο καλό σενάριο. Γιατί υπάρχει και το κακό, να σε κυνηγήσουν. Κι όταν πάψεις να είσαι πλέον απαρατήρητος στο δρόμο, οι επιτυχίες σου γίνονται σοβαρός λόγος να δοξάζεται η πατρίδα σου. Κι όλα τα τραγικά που συμβαίνουν στο δρόμο, έχουν μικρή σημασία πια.
Η απόσταση από το περιθώριο και τον ρατσισμό, μέχρι την αποθέωση και την δόξα, περνάει μέσα από το ταλέντο με τη μπάλα στα πόδια και τα χέρια;
Αν ο Γιάννης πούλαγε ακόμα CD στα Σεπόλια, ποιος θα τον ήξερε τώρα; Και που θα ήταν αυτός; Αν ο Καρέτσας δεν έκανε παπάδες στη μπάλα, ποιος θα γνώριζε το όνομα του;
Εκείνη η παρέα στα τέλη Ιουνίου του 2014 δεν μαζεύτηκε για να δει τον Σαμαρά και τον Μήτρογλου επειδή ήταν Έλληνες. Ούτε ξενέρωνε με τον Χολέμπας επειδή μασούσε τσίχλα στον εθνικό ύμνο.
Ήταν απλώς μια παρέα αγοριών και κοριτσιών που έτυχε να γεννηθούν στην Ελλάδα και μέσα σε μια καλοκαιρινή νύχτα στη Θεσσαλονίκη, βρέθηκαν να υποστήριζαν έντεκα τύπους που έτυχε επίσης να γεννηθούν (ή να μην) στην ίδια χώρα. Μέχρι εκεί.
Αν περιμένεις τον κάθε Καρέτσα για να νιώσεις περηφάνια για την όμορφη και δοξασμένη πατρίδα σου, τότε μάλλον κάτι δεν πάει πολύ καλά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
