Ο Ντένις Νίλσεν έμεινε στην ιστορία των εγκλημάτων της Βρετανίας, ως ο serial killer που σκότωνε για να μην νιώθει μοναξιά. Συνολικά δολοφόνησε και διαμέλισε 15 άνδρες -κατά προσέγγιση και θα δείτε γιατί- σε μία περίοδο από το 1978 ως και το 1983, στο Βόρειο Λονδίνο.
Η έκθεση για τον “Muswell Hill Murderer”, όπως έγινε γνωστός λόγω της περιοχής που δρούσε, συμπληρώνεται και από άλλα χαρακτηριστικά. Όπως νεκρόφιλος καθώς είχε μέχρι και περιπτύξεις και κάποια από τα θύματα του. ΄Η κρυφό-ομοφυλόφιλος, με όλα του τα θύματα να είναι γκέι.
Σκότωνε για να μην νιώθει μοναξιά
Ο Νίλσεν ήταν από μικρός μοναχικός και με καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Αντίθετα όμως με άλλες περιπτώσεις κατά συρροήν δολοφόνων, δεν μεγάλωσε σε ένα βίαιο περιβάλλον ούτε είχε στερήσεις στην παιχνίδι του ηλικία. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν τριών και ο ίδιος όπως και τα δύο αδέρφια του μεγάλωσαν με τη μητέρα, τον παππού και τη γιαγιά τους.
Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε να νιώθει έλξη για άτομα του ίδιου φύλου και η αποκάλυψη έγινε η αιτία για να τον κοροϊδεύουν. Στα 14 χρόνια κατετάγη στον στρατό και όλα αυτά τα χρόνια απέφευγε να έχει συναναστροφές με άλλα αγόρια ή άνδρες φοβούμενος μήπως έχει στύση και προδοθεί. Ήταν ωστόσο η πιο ήρεμη περίοδος της ζωής του.
Στην πορεία άρχισε να φαντασιώνεται πως ασελγεί σε αναίσθητους άνδρες. Αυτές οι φαντασιώσεις του έγιναν ακόμα πιο έντονες όταν αντίκρισε τον πίνακα του του Ζαν Λουί Τεοντόρ Ζερικώ «Η σχεδία της Μέδουσας» όπου απεικονίζεται ένας άνδρας να κρατά το νεκρό σώμα ενός άλλου άνδρα και δίπλα να βρίσκεται ένα διαμελισμένο σώμα.
Το 1973 ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του και τοποθετήθηκε στο Λονδίνο ως κατώτερος αστυνομικός. Σταδιακά, όμως, βυθισμένος στη μοναχικότητά του βρήκε διέξοδο στο ποτό. Άρχισε να επισκέπτεται γκέι μπαρ και να έχει περιστασιακές επαφές με άλλους άνδρες. Κάτι που τον ενοχλούσε καθώς θεωρούσε πως χρειαζόταν κάτι μόνιμο.
Ακολούθησε μία αποτυχημένη σχέση παρότι οι δύο άντρες συγκατοίκησαν και στα τέλη 1978 άρχισε να δείχνει τι έκρυβε μέσα του.
Παραμονές της πρωτοχρονιάς του 1979 ο Νίλσεν συνάντησε τον ανήλικο Στέφεν Χολμς (το όνομα του οποίου δεν το θυμόταν μετά) και κατέληξαν στο σπίτι του όπου έπιναν. Αποκοιμήθηκαν και όταν ο Νίλσεν ξύπνησε κυριεύτηκε από φόβο πως θα τον έχανε. Αποφάσισε πως θα μείνει μαζί του «κατά τη διάρκεια της Πρωτοχρονιάς είτε ήθελε είτε όχι». Τον στραγγάλισε και όπως είπε μετά στους αστυνομικούς αυτή η πράξη τον έκανε να αισθανθεί πολύ δυνατός. Ακόμα και αν δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Κράτησε το πτώμα στο σπίτι του επί μήνες -κι ας μην θυμόταν καν το όνομά του- και έπειτα τον τεμάχισε και έκρυψε τα κομμάτια κάτω από τα ξύλα του πατώματος.
Το μοιραίο λάθος του
Η δολοφονική δράση του Νίλσεν μόλις είχε αρχίσει. Και θα κρατούσε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μέχρι οι αρχές να αποκαλύψουν τι ακριβώς συνέβαινε στο διαμέρισμά του.
Και για να συμβεί αυτό έπρεπε να κάνει το λάθος.
Εκείνο που δεν έκανε στο πρώτο του σπίτι, που είχε κήπο και μπορούσε να θάβει τα θύματά του, το έκανε στο επόμενο. Μιας και έπρεπε να βρει έναν νέο τρόπο για να εξαφανίζει τα μέλη των ανθρώπων που δολοφονούσε και τεμάχιζε.
Αξιοποιώντας τις γνώσεις που είχε αποκομίσει όταν εργάστηκε ως μάγειρας, άρχισε να τεμαχίζει να θύματά του και στη συνέχεια να βράζει τα μέλη σε μία κατσαρόλα. Όταν η σάρκα αποκολλούνταν από τα οστά τότε πετούσε τα υπολείμματα στην τουαλέτα.
Τον Φεβρουάριο του 1983 στο κτήριο με τα πέντε διαμερίσματα που διέμενε υπήρξε πρόβλημα με τις αποχετεύσεις. Ο υδραυλικός που κλήθηκε ήρθε αντιμέτωπος με ανυπόφορη μυρωδιά και στη συνέχεια αποκάλυψε από πού προερχόταν. Η αστυνομία που κλήθηκε βρήκε ότι όλα ξεκινούσαν από τον δεύτερο όροφο. Όταν επισκέφθηκαν το διαμέρισμά του, με τον ίδιο ατάραχο, η μυρωδιά επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις τους.
Δεν αρνήθηκε τίποτα και παρέδωσε στους αστυνομικούς τα μέλη - όλα σε αποσύνθεση - και τα κόκαλα που είχε στο σπίτι του. Στις 9 Φεβρουαρίου ο Νίλσεν οδηγήθηκε στην αστυνομία και στην ανάκριση δεν έκρυψε τίποτα. Για την ακρίβεια είπε όσα θυμόταν καθώς δεν μπορούσε να ονοματίσει παρά ελάχιστα θύματά του. Καθοδήγησε τους αστυνομικούς ώστε να βρουν κι άλλα ανθρώπινα μέλη και τους πληροφόρησε για τους φόνους του και στο πρώτο του σπίτι.
Η δουλειά του ιατροδικαστή ήταν δύσκολη, ωστόσο κατάφερε να «συναρμολογήσει» κάποια από τα θύματα και στη συνέχεια να ταυτοποιοηθούν.
Το πρώτο θύμα που ταυτοποιήθηκε ήταν ο 20χρονος Στίβεν Σίνγκλερ που τελικά ήταν κι εκείνος που άνοιξε τον δρόμο για να απαγγελθούν κατηγορίες στον Νίλσεν.
Δεν θυμόταν καν τα θύματά του
Κατά τη μεταφορά του στο αστυνομικό τμήμα ο Νίλσεν προσπαθούσε να θυμηθεί πόσους ακριβώς είχε δολοφονήσει. Αρχικά υποστήριξε πως αυτοί ήταν 16 για να αποδειχθεί εν τέλει πως ήταν 15, με βάση τουλάχιστον τα όσα περιέγραψε. Οι άλλοτε συνάδελφοί του -μιας και ο ίδιος ήταν αστυνομικός όταν πρωτοπήγε στο Λονδίνο- τον άκουγαν να περιγράφει τις πράξεις τους και βεβαιώθηκαν για ένα πράγμα. Αν δεν είχε συλληφθεί τότε θα συνέχιζε ακάθεκτος τη δράση του και στη λίστα των θυμάτων του θα βρίσκονταν κι άλλοι άνδρες.
Το δεύτερο θύμα του Νίλσεν ήταν ένας Καναδός τουρίστας τον οποίο έπνιξε με το καλώδιο των ακουστικών που άκουγε μουσική. Μετά από πιέσεις των αστυνομικών άρχισε να θυμάται και τα άλλα του θύματα. Οι περισσότεροι νεαροί, που είχαν φτάσει στο Λονδίνο για να αναζητήσουν καλύτερη τύχη, οπότε σπάνια είχαν κάποιον στην πόλη για να τους ψάξει αφού εξαφανίστηκαν.
Σύμφωνα με τα όσα είπε ο Νίλσεν στις καταθέσεις του, οι αστυνομικοί άρχισαν να ψάχνουν το παλιό του σπίτι για να ανακαλύψουν εκατοντάδες κόκαλα στον κήπο αλλά και υπολλείματα κάτω από το πάτωμα. Κανένα από τα πτώματα δεν μπόρεσε να ταυτοποιηθεί.
Παράλληλα εμφανίστηκε και ένα παρολίγον θύμα του. Ο Καρλ Στάτεν τον οποίο ο Νίλσεν αφού απέτυχε να τον πνίξει τον κράτησε για λίγες ημέρες στο σπίτι και στη συνέχεια τον άφησε ελεύθερο. Ωστόσο αρχικά και μέχρι να ξεσκεπαστεί η δράση του Νίλσεν, η ιστορία του Στάτεν δεν ήταν πιστευτή από κανέναν.
Κατηγορίες και μετά θάνατον!
Ο Νίλσεν ομολόγησε 15 δολοφονίες όμως κανείς δεν είναι σίγουρος πως είναι τόσες. Ακόμα και τώρα και το 2020 υπάρχουν ενδείξεις πως σκότωσε παραπάνω. Τελευταία υπόθεση που ερευνούν οι αρχές και που έγινε η αφορμή για να ασχοληθούμε με τον «Βρετανό Τζέφρι Ντάμερ», όπως τον χαρακτήρισαν, είναι η περίπτωση μιας εγκύου γειτόνισσας του Νίλσεν, που εξαφανίστηκε στην περίοδο της δράσης του και οι αστυνομικοί πλέον έχουν υποψίες πως έπεσε θύμα του μανιακού δολοφόνου.
Την ίδια περίοδο που ο Νίλσεν συνελήφθη δηλώθηκε η εξαφάνιση μιας γυναίκας που έμενε στο από πάνω διαμέρισμα.
Ο Ντέιβιντ Γουίλσον, εγκληματολόγος και πρώην διευθυντής φυλακών που γνώριζε τον Νίλσεν, είπε ότι «δεν ήταν περίεργο», ότι η νεαρή γυναίκα θα μπορούσε να γνωρίζει ή να έχει δει περίεργη δραστηριότητα στη λεωφόρο Μέλροουζ 195 του Κρίκλγουντ, όπου έμενε και δρούσε ο δολοφόνος.
Επίσης, η αστυνομία ποτέ δεν κατάφερε να διαλευκάνει την εξαφάνιση ενός άνδρα, το 1981, που επίσης έμενε στην ίδια πολυκατοικία με τον Νίλσεν.
Οι αρχές πιστεύουν πως ο Νίλσεν πιθανώς να εμπλέκεται με αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Στις 24 Οκτωβρίου του 1983 ο Ντένις Νίλσεν καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και πέρασε όλη του ζωή φυλακισμένος. Πριν από δυόμισι χρόνια, τον Μάιο του 2018 υπέστη ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής και χειρουργήθηκε. Δημιουργήθηκαν ωστόσο επιπλοκές, που τον οδήγησαν σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο μέχρι να εκπνεύσει δύο ημέρες μετά. Πολλοί θα πουν πως του άξιζε ένα τέτοιο τέλος...
Τα πρώτα χρόνια που βρέθηκε στη φυλακή, ο συγγραφέας Μπράιαν Μάστερς άρχισε να τον επισκέπτεται. Οι συνεντεύξεις και τα γράμματα που αντάλλαξαν έγιναν η βάση για το βιβλίο Killing For Company.
Αυτό το βιβλίο αποτέλεσε και την έμπνευση για τη σειρά «Des» από το κανάλι ITV, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
