«Βλέπω τον κόσμο αργά αργά να μεταμορφώνεται σε άγριο τοπίο. Ακούω τον κεραυνό που πλησιάζει και που μια μέρα θα καταστρέψει κι εμάς τους ίδιους… Νιώθω τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι όμως, όταν κοιτάζω τον ουρανό, νιώθω μέσα μου πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, πως αυτή η σκληρότητα θα τελειώσει, πως η ειρήνη και η γαλήνη θα επιστρέψουν και πάλι… Πίστεψέ με, αν είσαι έγκλειστος για ενάμισι χρόνο, μπορεί να σου στοιχίζει πολύ κάποιες μέρες. Το ποδήλατο, ο χορός, το σφύριγμα, το να κοιτάς έξω απ’ το παράθυρο στον κόσμο, το να νιώθεις νέος, το να νιώθεις ελεύθερος, αυτά είναι τα πράγματα που μου λείπουν… Δεν θέλω να ζω μάταια όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Θέλω να εξακολουθήσω να ζω και μετά τον θάνατό μου… Κάποια μέρα αυτός ο φοβερός πόλεμος θα τελειώσει… Κάποια μέρα θα ξαναγίνουμε άνθρωποι κι όχι απλά Εβραίοι… Ποιος μας προκάλεσε αυτή τη συμφορά;».
Με αυτά τα λόγια έκλεινε το ημερολόγιό της η Αννα Φρανκ, ένα 15χρονο κορίτσι που κρυβόταν στη σοφίτα ενός διαμερίσματος στο Αμστερνταμ, μαζί με την οικογένειά της και τέσσερις ακόμη Εβραίους. Λίγες ημέρες αργότερα, σαν σήμερα στις 4 Αυγούστου 1944 η Γκεστάπο θα εντόπιζε και θα συνελάμβανε τους κρυμμένους Εβραίους, με τη μικρή Αννα να φεύγει από τη ζωή λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 1945, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η Γκεστάπο όταν εισέβαλε στη σοφίτα όπου κρυβόταν η οικογένειά της λεηλάτησε όλο τον χώρο, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Αννας και η Miep Gies, ένα από τα άτομα που είχε βοηθήσει την οικογένεια Φρανκ να κρυφτεί, το φύλαξε για να το δώσει στην Αννα όταν θα επέστρεφε. Μετά το τέλος του πολέμου, το ημερολόγιο δημοσιεύτηκε σε πολλές γλώσσες και εξακολουθεί να διδάσκεται σε πολλά γυμνάσια και λύκεια στην Ευρώπη και στην Αμερική, με την Αννα Φρανκ να γίνεται σύμβολο του χαμένου μέλλοντος των παιδιών που απεβίωσαν στο Ολοκαύτωμα.
Ποια ήταν η Αννα Φρανκ
Η Αννα Φρανκ (12 Ιουνίου 1929 - 12 Μάρτιου 1945) ήταν μία Γερμανίδα Εβραιοπούλα που έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Αμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας. Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στην ολλανδική πρωτεύουσα όταν οι ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία το 1933, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή έφτασε και εκεί. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1942 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Οττο Φρανκ. Επί δύο χρόνια ζούσαν κρυφά όλοι μαζί σε μια σοφίτα πίσω από τα γραφεία της οικογενειακής επιχείρησης στην οδό Prinsengracht 263, που η Αννα αποκαλούσε στο ημερολόγιό της «Μυστική Πτέρυγα». Οι φίλοι και συνάδελφοι του Οττο Φρανκ, είχαν στο παρελθόν βοηθήσει στην προετοιμασία της κρυψώνας και έφερναν τρόφιμα και ρούχα στην οικογένεια. Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στις 4 Αυγούστου του 1944.
Η Γκεστάπο τους έστειλε στο Βέστερμποκ και έναν μήνα αργότερα η οικογένεια Φρανκ και τα τέσσερα άτομα που κρύβονταν μαζί τους ταξίδευαν με ένα τρένο προς το Αουσβιτς. Η Άννα και η αδελφή της Μαργκό επελέγησαν ως εργάτριες λόγω του νεαρού της ηλικίας τους και, στα τέλη Οκτωβρίου του 1944, μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν. Και οι δύο αδελφές πέθαναν από τύφο το Μάρτιο του 1945, μόλις λίγες εβδομάδες πριν από την απελευθέρωση του στρατοπέδου από βρετανικά στρατεύματα, στις 15 Απριλίου 1945. Οι αξιωματικοί των SS είχαν επιλέξει και τους γονείς της Αννας για καταναγκαστική εργασία. Η μητέρα της Αννας, Ηντιθ, πέθανε στο Αουσβιτς στις αρχές Ιανουαρίου του 1945. Μόνο ο Οττο Φρανκ, ο πατέρας της Αννας, επέζησε του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Αννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψε σε αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Κατά τη διάρκεια των δύο ετών στην κρυψώνα, η Αννα κατέγραψε τα καθημερινά γεγονότα, αλλά και τα συναισθήματα και τις σκέψεις της. Επίσης, έγραψε διηγήματα, ενώ άρχισε και ένα μυθιστόρημα. Μετά την απελευθέρωση τα χειρόγραφα της Αννας ήρθαν στα χέρια του μοναδικού επιζώντα της οικογένειας, Οττο Φρανκ. Ο πατέρας της Αννας διάβασε με συγκίνηση ότι η κόρη του ήθελε να γίνει συγγραφέας ή δημοσιογράφος και ότι είχε την πρόθεση να δημοσιεύσει τις ιστορίες της για τη ζωή στη μικρή κρυψώνα.
Οι φίλοι έπεισαν τον Οττο να δημοσιεύσει το ημερολόγιο και τον Ιούνιο του 1947 εκτυπώθηκαν 3.000 αντίτυπα. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής, με τη μικρή Αννα να γίνεται μέσω των γραπτών της, ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.
Το βίντεο που ακολουθεί, χρονολογείται από το 1941 και είναι η μόνη απεικόνιση της Αννας Φρανκ σε φιλμ. Το βίντεο δείχνει την 13χρονη την ημέρα του γάμου μιας γειτόνισσάς της.
Θα κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα παραθέτοντας ένα τμήμα από το ημερολόγιο με την 13χρονη Αννα να δείχνει ένα μικρό κομμάτι από τις ώριμες σκέψεις της που τόσο όμορφα κατέγραφε στο χαρτί, δείχνοντας ένα πνεύμα που στο μέλλον θα έλαμπε αν δεν το διέκοπτε βίαια ο ανελέητος πόλεμος.
«Αγαπητή Κίτυ,
Τη μια μέρα, η Άννα είναι πανέξυπνη και μπορεί κανείς να μιλά μπροστά της για οποιοδήποτε θέμα. Την επόμενη, η Άννα είναι μια χαζούλα που δεν καταλαβαίνει τίποτε απολύτως και φαντάζεται πως έχει αντλήσει από τα βιβλία σπουδαία πράγματα. Ωστόσο, δεν είμαι πια μωρό και η χαϊδεμένη μικρούλα που γελάνε καλοσυνάτα μαζί της σε κάθε περίπτωση. Έχω το ιδανικό μου, έχω μάλιστα πολλά ιδανικά. Έχω τις ιδέες μου και τα σχέδια μου, μόλο που δεν μπορώ ακόμη να τα εκφράσω».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
