Ανείπωτο θρήνο έχει προκαλέσει πανελλαδικά η μετωπική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, από την οποία σύγκρουση, σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, έχουν ταυτοποιηθεί 56 σοροί. Ο θρήνος και η οργή για τις οικογένειες ακόμη μεγαλύτερος, καθώς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ωστόσο, τον δικό τους «Γολγοθά» ανεβαίνουν και όσοι επέζησαν του μοιραίου σιδηροδρομικού δυστυχήματος, καθώς η σύγκρουση θα τους μείνει χαραγμένη στο μυαλό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί οι μαρτυρίες του από εκείνη τη νύχτα, όπου περιγράφουν το περιστατικό αλλά και τα πρώτα τους συναισθήματα μετά και τη σύγκρουση. «Ενιωθα ότι έρχονται πάνω μου τα σίδερα, έρχονται πάνω μου οι τοίχοι, απευθείας έπιασε φωτιά μέσα σε δευτερόλεπτα», λέει μία κοπέλα που επέζησε της τραγωδίας. «Τρόμος, φόβος» ήταν μερικά από τα συναισθήματα που βίωσε, όπως είναι λογικά, μία άλλη κοπέλα από το δυστύχημα.
Καπνός, φωτιές, θολούρα και φωνές να καλούν σε βοήθεια άκουγαν, μεταξύ άλλων, όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν από την «πύρινη λαίλαπα». Παράδειγμα ανάλογο αποτελεί η Βασιλική, η οποία ήταν στο εστιατόριο του τρένου με το αγόρι της, τον Στέλιο. Συζητούσαν πόσο ωραία πέρασαν το τριήμερο με τις οικογένειές τους, όσο ήταν καθοδόν για τη Θεσσαλονίκη που σπουδάζουν. «Ημουν μέσα στο τρένο με το αγόρι μου. Ημασταν στο εστιατόριο. Εγινε έκρηξη, πήρε φωτιά, έγινε χαμός. Εκείνη την στιγμή παίζαμε ένα παιχνίδι συγκεκριμένα, καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Ηταν πάρα πολύ ευχάριστο το κλίμα, ήμασταν πάρα πολύ καλά, λέγαμε τι θα κάνουμε όταν φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη. Δεν το χωράει ο νους μου το πού έχουμε βρεθεί σήμερα και τι συζητάμε».
Το χάος στο δεύτερο βαγόνι
Η κατάσταση στο δεύτερο βαγόνι είχε ξεφύγει, καθώς επικρατούσε το απόλυτο χάος. Οπως περιγράφει μία 20χρονη φοιτήτρια που πήγαινε να συναντήσει τις φίλες της, ξαφνικά ήρθαν τα πάνω κάτω. «Σε κάποια στιγμή νιώθω ένα από το φρενάρισμα και μετά βρέθηκα στον αέρα. Εκεί όλα μαύρισαν μετά. Υπήρχε η μυρωδιά του καμένου. Το δικό μας το βαγόνι σηκώθηκε στον αέρα και γύρισε ανάποδα, δηλαδή βρέθηκα ανάποδα εγώ προσωπικά, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω».
Προσπαθούσαν όλοι να καταλάβουν τι συνέβη σε κατάσταση σοκ, αλλά το μόνο που αντίκριζαν ήταν εικόνες θολές, αποτέλσμα της φονικής σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών. «Κάτι έπεσε πάνω στην πλάτη μου, σηκωθήκαμε, φωνάζαμε ο ένας στον άλλον, ψάχναμε ο ένας τον άλλον. Είδα τον Στέλιο μπροστά μου, ευτυχώς ήμασταν πολύ τυχεροί. Τι να μιλήσουμε τώρα για τύχη; Να είσαι τυχερός που ζεις; Για 28€ να είμαι τυχερή που ζω;». Η περιγραφή της Βασιλικής συγκλονίζει. Ο φίλος της και εκείνη κρατήθηκαν από το χέρι και κατάφεραν να βγουν από μία τρύπα που άνοιξε στο πάτωμα του βαγονιού.
«Καταλαβαίνω ότι το τρένο γύρισε ανάποδα, ενδεχομένως από ό,τι έμαθα μετέπειτα έπεσε άλλο βαγόνι πάνω στο δικό μας, οπότε το δικό μας βαγόνι λύγισε, γύρισε ανάποδα. Ένιωθα ότι καιγόμουν, για αυτό σηκώθηκα όρθια, ο Στέλιος ήταν ήδη όρθιος και κατεβήκαμε από μία τρύπα που βρήκαμε στο πάτωμα». Άλλοι δημιούργησαν μία ανθρώπινη αλυσίδα σωτηρίας. Μοναδική τους διέξοδος το να πηδήξουν από το παράθυρο. «Ηταν σπασμένο το παράθυρο, με βοήθησαν τα παιδιά να ανέβω με το χέρι και αποφασίσαμε εκεί με τα παιδιά αν και ήταν από κάτω συντρίμμια να πετάξουμε όλοι τις βαλίτσες και τα πράγματά μας και να πηδήξουμε πάνω στις βαλίτσες για να φύγουμε».
«Φοβηθήκαμε μην πάρουμε φωτιά»
Και από εκεί; Κενό. Σκοτάδι και μοναδικό φως, εκείνο της φωτιάς στα πρώτα βαγόνια. «Εκείνη την στιγμή που βγήκα έξω είπα: ‘Πάμε να φύγουμε’, λες και ήξερα, λες και ήμουν από τη Λάρισα και ήξερα τον δρόμο και του έλεγα: ‘Πάμε από εδώ, κάπου θα βγει’. Βρήκαμε ένα κινητό ξεκλείδωτο, ένα κινητό χωρίς κωδικό, το βρήκαμε στο πάτωμα. Ημασταν πάρα πολύ τυχεροί. Πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου, πήρα τον μπαμπά μου, του είπα ότι καιγόμαστε».
Στο τελευταίο βαγόνι, την στιγμή της σφοδρής σύγκρουσης ένα ζευγάρι κοιμόταν. «Με πήρε ο ύπνος και εμένα και τον σύζυγο εκείνη την στιγμή, μόλις μας πήρε ο ύπνος ακούσαμε το μπαμ και καταλάβαμε ότι σταματήσαμε απότομα. Με το που έγινε αυτό το τράνταγμα κοίταξα άμα είναι καλά η αρραβωνιαστικιά μου, ζαλιζόταν, χτύπησε στο μάτι και προσπαθούσαμε να βγούμε έξω γιατί ερχόταν καπνός και φοβηθήκαμε μην πάρουμε φωτιά».
Ευτυχώς, οι πόρτες είχαν ανοίξει και διέφυγαν με περισσότερη ευκολία. «Ήταν από τους τυχερούς επίσης γιατί ήταν στο μοναδικό βαγόνι που είχε ηλεκτρισμό και άνοιξε η πόρτα. Από τα άλλα βαγόνια σπάγανε παράθυρα για να βγούνε, αυτό είχε ηλεκτρισμό. Με το που άνοιξε η πόρτα μύριζε πάρα πολύ καπνός, Φοβόντουσαν για έκρηξη, μαζεύτηκαν πίσω τα παιδιά και μόλις πέρασαν ένα ή δύο λεπτά και δεν έγινε η έκρηξη άρχισαν να πηδάνε και να γαντζώνονται για να ανέβουν πάνω στην εθνική οδό», λέει ο πατέρας της 20χρονης φοιτήτριας.
Τα παιδιά που βγήκαν ζωντανά από το δρομολόγιο του θανάτου ζουν πια με την εικόνα της σύγκρουσης στο μυαλό τους. «Το κορίτσι προσπαθεί να αποβάλλει το σοκ έχουμε κάποιες φοβίες που έχουν αναπτυχθεί. Με σκοτάδι, με μοναξιές, με φως, κλειστές πόρτες. Πρέπει να βρω τον τρόπο να την υποστηρίξω ψυχολογικά γιατί κανείς δεν μιλά για την υποστήριξη των παιδιών, κανένας δεν λέει τίποτα». Παιδιά που θα ζουν για πάντα με τα σημάδια της σύγκρουσης αποτυπωμένα στο σώμα τους και την ψυχή τους.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
