Ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της αντιύλης έφεραν επιστήμονες του CERN την ανθρωπότητα με μία νέα έρευνα. Συγκρίνοντας τις ιδιότητες του υδρογόνου με αυτές του αντίστοιχού του, αντιυδρογόνου, ανακάλυψαν πως η βαρύτητα επηρεάζει και τα δύο σωματίδια με τον ίδιο τρόπο.
Μέλη ομάδας συνεργαζόμενων επιστημόνων στο project ALPHA (Συσκευή Λέιζερ Αντιυδρογόνου) εξέδωσαν άρθρο στο περιοδικό Nature με τίτλο «Παρατηρήσεις πάνω στην επίδραση της βαρύτητας στην κίνηση της αντιύλης». Σε αυτό το άρθρο οι ερευνητές παρατήρησαν πως φορτισμένα σωματίδια αντιυδρογόνου συμπεριφέρθηκαν υπό συνθήκες βαρύτητας με τον προβλεπόμενο τρόπο που θα συμπεριφέρονταν κανονικά σωματίδια.
Τα σωματίδια αντιυδρογόνου παγιδεύτηκαν σε μία συσκευή απωστικού μαγνητικού πεδίου, κατασκευασμένη για να αποτρέψει την επαφή τους με οποιοδήποτε σωματίδιο ύλης, αφού σε τέτοια περίπτωση θα καταστρέφονταν στιγμιαία.
Μόλις η κίνηση των αντισωματιδίων σταθεροποιήθηκε, το μαγνητικό πεδίο απενεργοποιήθηκε και παρατηρήθηκε αν τα σωματίδια θα έπεφταν προς τα κάτω κατά τη βαρύτητα, ή προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τον Νεύτωνα, θα πούμε εμείς.
Τι είναι η αντιύλη
Η αντιύλη είναι ένας τύπος ύλης στη σύγχρονη φυσική που ορίζεται από τα συστατικά του. Κάθε άτομο αντιύλης αποτελείται από τα λεγόμενα αντισωματίδια, όπως αντιπρωτόνια και αντιηλεκτρόνια, τα οποία διαφέρουν εκ διαμέτρου σε κάποιες ιδιότητές τους από τα κανονικά.
Σχεδόν όλα τα πράγματα, ζώντα ή μη, με τα οποία αλληλεπιδρούμε καθημερινά αποτελούνται από την κανονική, συνηθισμένη σε εμάς ύλη. Δεν ήταν έτσι όμως και στην αρχή του σύμπαντος.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Big Bang, η οποία υποθέτει πως όλο το σύμπαν ξεκίνησε ως μία κοσμική έκρηξη υλικών από ένα μοναδικό σημείο ανυπαρξίας, τουλάχιστον κατά τις πρώτες στιγμές του παράχθηκαν ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης.
Το πρόβλημα της αμοιβαίας εξόντωσης
Το φαινόμενο της σπανιότητας της αντιύλης σε σχέση με τη θεωρητική αφθονία της είναι ένας γρίφος που ταλανίζει τους επιστήμονες εδώ και χρόνια και αυτό οφείλεται στη φύση της αλληλεπίδρασής της με την ύλη.
Όταν σωματίδια ύλης και αντιύλης έρχονται σε επαφή, αυτό που συμβαίνει είναι η αποκαλούμενη "εξόντωση" των δύο, όπου αμφότερες οι ουσίες καταστρέφονται παράγοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας.
Με βάση αυτή την ιδιότητα, θεωρητικά, το νεαρό σύμπαν, ισαποτελούμενο από ύλη και αντιύλη θα έπρεπε να είναι θνησιγενές. Κι όμως εδώ είμαστε, σπαζοκεφαλιάζοντας για το πια θεωρία πρέπει να ακολουθήσουμε.
Η σημασία για τη θεωρία της Σχετικότητας
Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν είναι ένα κουβάρι που δεν μπορεί να ξεμπλεχτεί εδώ ολόκληρο. Για το παρόν θέμα, ένα είναι το σημείο που μας αφορά, η Ασθενής Αρχή Ισοδυναμίας που βασίστηκε στον ίδιο. Βάση αυτής προβλέπεται πως κάθε ποσότητα μάζας ανταποκρίνεται με τον ίδιο τρόπο στη βαρύτητα, ανεξάρτητα από τη δομή της.
Η παρούσα έρευνα επιβεβαίωσε σε πρώτο στάδιο τη θεωρία αυτή, αφού όπως αναφέρθηκε, τα ασταθή άτομα αντιυδρογόνου έπεσαν προς την κατεύθυνση της βαρύτητας.
Δεν είναι ώρα ακόμα βέβαια για πανηγυρισμούς. Όπως αναφέρουν και οι ίδιοι οι ερευνητές, χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να εξακριβωθεί αν τα αντισωματίδια θα συμπεριφερθούν κατά την πρόβλεψη για λοιπές ιδιότητες, όπως η ταχύτητα της πτώσης τους. Αν η απάντηση είναι θετική, θα μπορούσε να δώσει απάντηση στο αρχαιότερο ερώτημα όλων: «Από που ήρθαμε;»
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
