Αν υπάρχει κάτι που αγαπάμε σε αυτή τη χώρα –ίσως λίγο περισσότερο από τον ήλιο και τη θάλασσα- αυτό είναι ο διχασμός. Στα 200 χρόνια ιστορίας του ελληνικού κράτους, ουκ ολίγες ήταν οι φορές που είδαμε το έθνος να διχάζεται, ακόμη και να παίρνει τα όπλα. Δυστυχώς, σε μία περίοδο που η πανδημία του κορονοϊού δοκιμάζει τις αντοχές (υγειονομικές, ψυχικές, οικονομικές) όλων μας, θα περίμενε κανείς πιο χαμηλούς τόνους πολιτικά και κοινωνικά.
Μόνο την τελευταία δεκαετία, οι Έλληνες χωριστήκαμε σε διαφορετικά στρατόπεδα για: το μνημόνιο, το ευρώ, το μεταναστευτικό, το σκοπιανό, ακόμη και για το εάν πρέπει η Δημοκρατία να υποκύψει στην απεργία πείνας του έγκλειστου τρομοκράτη Δημήτρη Κουφοντίνα. Εσχάτως, το αγαπημένο μας θέμα διχασμού είναι η Ελληνική Αστυνομία, με το μέτρο να έχει χαθεί και από τις δύο πλευρές. Μάλιστα, όποιος τολμήσει να εκφράσει νηφάλια άποψη κατηγορείται ως «ισαποστάκιας», λες και είναι παράλογο το να καταδικάζει κανείς την υπέρμετρη αστυνομική βία και τον εξτρεμισμό των μολότοφ!
Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, με σημείο εκκίνησης το απόγευμα της Κυριακής 7 Μαρτίου στη Νέα Σμύρνη. Τι είδαμε; Έναν αστυνομικό της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ. (έμπειρο και βαθμοφόρο) να χτυπάει χωρίς εμφανή αιτία και με γκλοπ αμφιβόλου νομιμότητας έναν πολίτη που δεν μοιάζει να τον απειλεί, δεν μοιάζει να αντιστέκεται, παρά μόνο επιχειρεί να αποφύγει τα χτυπήματα! Τι έχει προηγηθεί, μόνο οι «πρωταγωνιστές» και ο Θεός το γνωρίζουν. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι αστυνομικοί θα μπορούσαν απλά να του περάσουν χειροπέδες, να τον προσαγάγουν και να τελειώνει εκεί το θέμα.
Δύο 24ώρα αργότερα τι είδαμε; Έναν αστυνομικό της Ομάδας ΔΡΑΣΗ (όχι ιδιαίτερα έμπειρο, όχι βαθμοφόρο) να λιντσάρεται από ένα ετερόκλητο πλήθος, που παρεισέφρησε στην ειρηνική μάζωξη με μοναδικό στόχο να προκαλέσουν «μπάχαλα». Και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα... Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό ότι ενώ ο διχασμός και η βία καταδικάζεται απ’ όλους (σχεδόν όλους) τους πολιτικούς χώρους, δεν μπορεί κανείς να πει ότι γίνονται σοβαρές προσπάθειες για να σταματήσουν. Ίσως γιατί κανείς δεν το θέλει πραγματικά...
Και κάπου εκεί, συμπιέζονται στη μέση, οι πολίτες - η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας- που όντως απεχθάνεται τις γκλοπιές κατά δικαίων και αδίκων, όπως απεχθάνεται τις σπασμένες βιτρίνες και τις μολότοφ! Πολίτες εξαντλημένοι από την οικονομική κρίση, την πανδημία και τα όσα αυτή έφερε στη ζωή μας, που προσπαθούν να ακουστεί η φωνή τους, δυστυχώς, εις ώτα μη ακουόντων...
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
