Η ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής στις 7 Οκτωβρίου 2020 από την πρόεδρο της έδρας, αεροπαγίτη Μαρία Λεπενιώτη, έκλεισε τον δεκαετή κύκλο της εγκληματικής δράσης της ναζιστικής οργάνωσης με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η θερμή υποδοχή από τον βρετανικό Guardian της ετυμηγορίας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων «στη μεγαλύτερη δίκη νεο-φασιστών από την ποινική δίωξη των Ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», αποτυπώνει τη διεθνή διάσταση μιας δίκης-σταθμό όχι μόνο για τα ελληνικά αλλά και για τα ευρωπαϊκά δικαστικά χρονικά.
Δείτε ΕΔΩ το αφιέρωμα του Reader στον έναν χρόνο από την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης
Μιας δίκης με 68 κατηγορούμενους, που διήρκεσε 5,5 χρόνια και μέσα από την αποδεικτική διαδικασία 453 εξαντλητικών συνεδριάσεων και την εξέταση 216 μαρτύρων, στοιχειοθετήθηκαν τα κακουργήματα, που τέλεσε η πυραμίδα της ιεραρχίας της Χρυσής Αυγής οδηγώντας τη στη φυλακή. Ο πολιτικός συμβολισμός της καταδίκης της οργάνωσης ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας μέσα από την ολοκλήρωση μιας δικαστικής διαδικασίας, που παρέμενε προσηλωμένη στο αυστηρό δικονομικό πλαίσιο και δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο στους κατηγορούμενους να επιτύχουν τους σχεδιασμούς τους. Να επιχειρήσουν δηλαδή να προσδώσουν στην ποινική ακροαματική διαδικασία στοιχεία, που θα παρέπεμπαν σε πολιτική δίωξη με ιδεολογικό υπόβαθρο.
Η παρουσία της Μαρίας Λεπενιώτη στην έδρα υπήρξε καταλυτική διασφαλίζοντας την αψεγάδιαστη διεξαγωγή της δίκης διευθύνοντας με υποδειγματικό, κατά κοινή ομολογία, τρόπο τη διαδικασία. Η άρτια ποινική αντιμετώπιση των πεπραγμένων της Χρυσής Αυγής με την αποκάλυψη ακλόνητων αποδεικτικών στοιχείων κατέδειξε την έκταση των εγκληματικών πρακτικών, που υιοθέτησε το πολιτικό κόμμα, κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, συγκροτώντας εγκληματική οργάνωση με κεντρικό διευθυντήριο τους Νίκο Μιχαλολιάκο, Ηλία Κασιδιάρη, Γιάννη Λαγό, Γιώργο Γερμενή, Ηλία Παναγιώταρο, Χρήστο Παππά και Αρτέμη Ματθαιόπουλο.
Μαρία Λεπενιώτη: Από το «συνδικάτο του εγκλήματος» στη δίκη της Χρυσής Αυγής
Ηταν η 20ή Απριλίου 2015 όταν η τότε εφέτης Μαρία Λεπενιώτη κήρυσσε την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Προηγουμένως, είχε χειριστεί σημαντικές υποθέσεις, μεταξύ των οποίων, το «συνδικάτο του εγκλήματος», κυκλώματα εκβιαστών και υποθέσεις, που αφορούσαν σε προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων με βασικό κατηγορούμενο τον Κύπριο πρώην υπουργό Εσωτερικών, Ντίνο Μιχαηλίδη. Ομως η Μαρία Λεπενιώτη είχε πλήρη γνώση για το παραβατικό παρελθόν της Χρυσής Αυγής ήδη από το 1998.
Το καλοκαίρι της χρονιάς εκείνης ο φοιτητής, Δημήτρης Κουσουρής, μαζί με δύο ακόμη άτομα, κάθονταν σε καφετέρια απέναντι από τα δικαστήρια της Ευελπίδων πριν δεχτούν επίθεση από μέλη της οργάνωσης, μεταξύ των οποίων και το τότε «δεξί χέρι» του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, γνωστός και με το ψευδώνυμο «Περίανδρος». Η αεροπαγίτης ως 9η τακτική ανακρίτρια την εποχή εκείνη πήρε την πρώτη κατάθεση από τον φοιτητή, που υπέστη βαρύτατες κρανοεγκεφαλικές κακώσεις από τα πολλαπλά χτυπήματα και στη συνέχεια εξέδωσε το ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου.
Δεκαεπτά χρόνια μετά την επίθεση στην Ευελπίδων με λόγο κοφτό και ξεκάθαρο, χωρίς σχολιασμούς και προσωπικές αναφορές η Μαρία Λεπενιώτη έθεσε εξαρχής τους όρους διεξαγωγής της μεγάλης δίκης της Χρυσής Αυγής, αποτρέποντας παρελκυστικές τακτικές και ακρότητες από την πλευρά των κατηγορουμένων. Ο τεράστιος όγκος της δικογραφίας με τη συνένωση πολλών υποθέσεων και η συμπλήρωση του παζλ της εγκληματικής δράσης της οργάνωσης, που δρούσε με τον μανδύα ενός νόμιμου πολιτικού κόμματος, υπήρξε η μεγαλύτερη έως τότε πρόκληση στη δικαστική διαδρομή της προέδρου της έδρας.
Με σοβαρότητα αλλά και νηφαλιότητα, αυστηρότητα και ψυχραιμία και πάνω από όλα υψηλή νομική κατάρτιση και άτεγκτο τρόπο έβαλε την υπογραφή της σε μία ιστορική απόφαση αλλά και σε μία άψογη δικαστική διαδικασία, που επί της ουσίας δεν αμφισβητήθηκε ούτε και από τους ίδιους τους κατηγορούμενους με τους συνηγόρους τους να της απονέμουν κατά τις αγορεύσεις τους τα εύσημα. Η διασφάλιση μιας δίκαιης δίκης, που αποτελεί την κορωνίδα του νομικού πολιτισμού μας, ειδικά στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, ενίσχυσε περαιτέρω το θεσμό της Δικαιοσύνης αλλά και της ίδιας της Δημοκρατίας, επιβεβαιώνοντας με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι η Δημοκρατία δεν εκδικείται αλλά αποδίδει Δικαιοσύνη μέσω του καταλογισμού από τη δικαστική εξουσία συγκεκριμένων ποινικών ευθυνών.
Οσοι παρακολούθησαν τη δίκη έχουν να θυμούνται ότι η πρώτη λέξη που επί 5,5 χρόνια επαναλάμβανε με σταθερό τόνο η Μαρία Λεπενιώτη στην αρχή κάθε συνεδρίασης, ήταν «Αγγος», το πρώτο δηλαδή αλφαβητικά όνομα κατηγορουμένου. Πέρα από αυτό, κανένας σχολιασμός, καμία προσωπική αιχμή ή οτιδήποτε, που να ξεφεύγει έστω και στο ελάχιστο από το προβλεπόμενο δικονομικό πλαίσιο. Στο αφιέρωμά του για την πρόεδρο του δικαστηρίου μετά την έκδοση της καταδικαστικής απόφασης, ο Guardian περιγράφει τον υποδειγματικό τρόπο, όπως τον διαπίστωσαν οι Βρετανοί δημοσιογράφοι, που παρακολούθησαν τη δίκη, με τον οποίο η αεροπαγίτης χειρίστηκε την υπόθεση της Χρυσής Αυγής.
«Η Ελληνίδα δικαστικός, πάντα λακωνική και ήπιων τόνων, είχε την ευθύνη να κρατήσει τις λεπτές ισορροπίες προεδρεύοντας σε μια υπόθεση που έφερε στο εδώλιο τους περισσότερους ναζί μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης... Στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας δίκης κάθε λέξη μέτρησε. Σε καμία περίπτωση δεν έδειξε ανοχή στην ακραία ρητορική που τροφοδότησε τη θεαματική άνοδο της νεοφασιστικής ομάδας και ούτε ανοχή για υπερβολές από την άλλη πλευρά. Η Μαρία Λεπενιώτη διατηρούσε την ισορροπία», σημείωνε η βρετανική εφημερίδα αναφερόμενη στον κεφαλαιώδη ρόλο, που διαδραμάτισε η πρόεδρος του δικαστηρίου στην αποκαθήλωση της Χρυσής Αυγής, μνημονεύοντας και το έργο των δύο εφετών ειδικών ανακριτριών Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητροπούλου, στις οποίες ανέθεσε η Ολομέλεια των Εφετών τον φάκελο της Χρυσής Αυγής μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα συντάσσοντας φάκελο-καταπέλτη 15.0000 σελίδων.
Η Μαρία Λεπενιώτη εισήλθε στο Δικαστικό Σώμα το 1984 σε ηλικία 26 ετών και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο Αστικό και Εργατικό Δίκαιο. Η ανώτατη δικαστική λειτουργός κατάγεται από το Βλαχοχώρι Τζούρτζια ή Αγία Παρασκευή στις πλαγιές των Τζουμέρκων απέχοντας σχεδόν 100 χλμ. από τα Τρίκαλα. Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες οδηγούν τον πατέρα της στην Αθήνα, όπου ανοίγει μπακάλικο για να ζήσει την οικογένειά του. Η Μαρία Λεπενιώτη από πολύ νωρίς επικεντρώνεται στη μελέτη με τους συγγενείς της να τη θυμούνται να κρατά πάντα ένα βιβλίο στο χέρι της. Η είσοδός της στο Δικαστικό Σώμα αποτελεί τον μεγάλο στόχο της. Τα καταφέρνει και έπειτα από 37 ολόκληρα χρόνια παρουσίας στις δικαστικές αίθουσες τη συνοδεύει ως τίτλος τιμής ο χαρακτηρισμός συναδέλφων της και συνηγόρων, «σκληρή αλλά δίκαιη».
Σημείο αναφοράς της τα Τζουμέρκα, όπου τον περασμένο Αύγουστο, η Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα Τζούρτζιας της Αθαμανίας, που ιδρύθηκε το 1893, διοργάνωσε μουσική εκδήλωση με παραδοσιακά τραγούδια. Πριν ξεκινήσει η καλλιτεχνική βραδιά, το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου απέμεινε ειδικούς επαίνους σε αριστούχους μαθητές του χωριού αλλά παράλληλα απέμεινε τιμητική πλακέτα στη Μαρία Λεπενιώτη με την ίδια να απευθύνει συγκινημένη χαιρετισμό αναφερόμενη στην ιστορική και κοινωνική σημασία του χωριού αλλά και στην αγάπη των συγχωριανών της. Η αρεοπαγίτης είναι παντρεμένη με τον προϊστάμενο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών, Νίκο Καρακούκη, με τον οποίο έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
