«Μείνετε στις θέσεις σας, και προχωρήστε σύμφωνα με το παράγγελμα μου, καταλαμβάνουμε το ξενοδοχείο Βανκούβερ». Τα ξημερώματα του Σαββάτου 26 Ιανουαρίου 1946, ο λοχαγός Μπομπ ΜακΓιούαν με τα παραπάνω λόγια, οδήγησε μια ομάδα 35 βετεράνων στρατιωτών από την περιοχή Legion Hall, προς το ξενοδοχείο Βανκούβερ.
Στη συνέχεια, ανακοίνωσε τις προθέσεις του στον φύλακα του ξενοδοχείου, ο οποίος δεν έδειξε καμία αντίσταση. Αμέσως μετά, 100 βετεράνοι με τις οικογένειες τους, μπήκαν στο κτίριο και βρήκαν τα επόμενα τους σπίτια.
Σε μια εποχή που ο πληθυσμός στον Καναδά αυξανόταν διαρκώς και οι επίσημες αρχές δεν έδειχναν διάθεση να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, οι στρατιωτικοί που είχαν πολεμήσει στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, βρήκαν μόνοι τους μια κάποια λύση.
Το ξενοδοχείο που είχε φιλοξενήσει αστέρες όπως ο αθλητής Μπέιμπ Ρουθ, ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, είχε βρεθεί το 1939 ένα βήμα πριν από την κατεδάφιση. Σώθηκε χάρη σε πολιτική παρέμβαση.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο κατάταξης στρατιωτών και στη συνέχεια ερήμωσε. Μετά το τέλος του πολέμου, 600.000 στρατιώτες και 43.000 γυναίκες, μοναχοκόρες ρημαγμένων οικογενειών, είχαν μεταναστεύσει στον Καναδά, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Χρειάζονταν κατ' αρχήν, ένα σπίτι. Όλοι τους.
Τον Μάρτιο του 1945, ένα νομοσχέδιο για την εξαγορά του ξενοδοχείου και την αλλαγή της χρήσης του σε χώρο διαμονής βετεράνων του πολέμου, προτάθηκε στην Βουλή, όμως δεν είχε το τέλος που όλοι περίμεναν. Ακόμα και επιστολές είχαν σταλεί προς τον πρωθυπουργό της χώρας και προς διάφορους υπουργούς, χωρίς αποτέλεσμα.
Την πρωτοχρονιά του 1946, ξεκίνησαν διαδηλώσεις στο ξενοδοχείο Βανκούβερ, με ομάδες στρατιωτών να κατασκηνώνουν έξω από αυτό. Αξίζει να τονίσουμε πως ο ΜακΓιούαν είχε πολεμήσει με διμοιρία του Άξονα στην Ιταλία, κόντρα στο στρατό του Μουσολίνι. Όταν είχε γυρίσει στην πατρίδα του, κοιμόταν σε ένα δωμάτιο στο σπίτι του πατέρα του «με το κεφάλι στον φούρνο του γκαζιού και με τα πόδια στο νιπτήρα».
Όταν η νέα του σύντροφος, που είχε γνωρίσει στην Αγγλία, πολεμώντας και εκεί τις δυνάμεις του Άξονα, του ανακοίνωνε πως θα ερχόταν στον Καναδά για να ζήσουν μαζί, έπρεπε να αναλάβει δράση, έπρεπε να βρει σπίτι. Τα πανό της διαμαρτυρίας των στρατιωτών έγραφαν «Welcome Home. What Home? Where?». (Καλωσήρθατε στο σπίτι, Ποιο σπίτι; Πού;).
Ο ΜακΓιούαν δεν έχασε χρόνο. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, συνέλεξε μια ομάδα από τους πιο τολμηρούς, και τους πρότεινε την τρελή του ιδέα: να επιτάξουν το ξενοδοχείο.
Όταν βρέθηκαν αρχικά αστυνομικοί, και στη συνέχεια δημοσιογράφοι στο κτίριο, ο ΜακΓιούαν και οι στρατιωτικοί είχαν μια ξεκάθαρη απάντηση προς όλους. «Έπρεπε να αναλάβουμε δράση. Περιμέναμε έξι μήνες. Είμαστε τώρα εδώ. Θα μείνουμε μέχρι να μας διώξουν».
Το ξενοδοχείο μπήκε αμέσως σε ένα αυστηρό καθεστώς αυτo-οργάνωσης από τους στρατιώτες. Ζευγάρια έμεναν σε δίκλινα δωμάτια, οικογένειες σε τρίκλινα ή τετράκλινα, μοναχικοί άντρες ή γυναίκες πήραν, αντίστοιχα, δωμάτια με μονά κρεβάτια. Τα παντρεμένα ζευγάρια κατέθεταν πιστοποιητικά γάμου για να πάρουν δωμάτιο, ενώ οι επισκέπτες έπαιρναν το σχετικό πάσο, για να μπουν στο ξενοδοχείο.
Το καφέ Έντεν, που βρισκόταν κοντά, τροφοδοτούσε εθελοντικά, με γεύματα, κάθε θαμώνα. Συνολικά 700 άτομα είχαν βρει στέγη στο ξενοδοχείο Βανκούβερ. Δεν άργησε να έρθει και μια κρατική χρηματοδότηση στο ξενοδοχείο των απόμαχων στρατιωτών, ύψους 90.000 δολαρίων. Μια ακόμα πιο σημαντική αλλαγή βρισκόταν στα σκαριά.
Το 1948, το Εργατικό Κόμμα του Καναδά, αγόρασε χώρο στην εφημερίδα Sun. Η πληρωμένη καταχώρηση περιλάμβανε ένα σαφές μήνυμα: «Σταματήστε τις καθυστερήσεις! Αρχίστε το κτίσιμο!», έγραφε, απαιτώντας από την κυβέρνηση να επενδύσει 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε επιχορηγήσεις εργατικών κατοικιών, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
Η πίεση είχε αποτέλεσμα. Το National Housing Act, έγινε νόμος του κράτους, και έκανε την αρχή στην κρατική χρηματοδότηση στέγης στον Καναδά. Η αποστολή των βετεράνων είχε ολοκληρωθεί επιτυχώς.
Το ξενοδοχείο Βανκούβερ κατεδαφίστηκε το 1949, αφού είχε περιέλθει πια, στα χέρια ενός άλλου ιδιοκτήτη. Στη συνέχεια, το ξενοδοχείο κατασκευάστηκε ξανά από την αρχή, και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο πολυτελή καταλύματα της πόλης του Βανκούβερ.
Παράλληλα, μια νέα στεγαστική κρίση υφίσταται παγκοσμίως. Μήπως να πάρουμε ιδέες;
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
