Ο Αντρέας Κρίγκερ, ως πρώην αθλητής σφαιροβολίας έχει στο παλμαρέ του πολλές επιτυχίες, από την εποχή που προσδιόριζε την ταυτότητα του φύλου του ως θήλυ, με αφετηρία το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου Νεανίδων (1983). Τρία χρόνια μετά, ως ενήλικας, είχε κερδίσει και το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Στουτγάρδης, με βολή στα 2.10 μέτρα.
Η πορεία της έμοιαζε εντυπωσιακή. Μόνο που ένα στοιχείο, μια ανομολόγητη αλήθεια, βρισκόταν εκεί. Και μπορούσε να τα τινάξει όλα στον αέρα.
Ως αθλήτρια της Ντιναμό Βερολίνου, ένα από τα πιο γνωστά σωματεία αθλητών στίβου στην Ανατολική Γερμανία, η Χάιντι από την ηλικία των 13 ετών (1978) ξεκίνησε εντατικά προπονήσεις και μπήκε σε αυτό που τότε περιγράφονταν ως «πλάνο κατάκτησης μεταλλίων», δηλαδή ένα μοτίβο σκληρών προπονήσεων, με σκοπό τη διάκριση.
Ήταν το 1982, όταν ο τότε προπονητής της, Βιλ Κόουλ, της ανακοίνωσε πως είχε βρει ένα «τονωτικό προϊόν, που αυξάνει την αντοχή στις προπονήσεις». Της έδωσε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο που είχε μέσα δύο μπλε χάπια. Ακολούθησαν κι άλλα.
Ποτέ δεν έμαθε κάποια πληροφορία σχετικά με παρενέργειες. Αυτά ήταν «ψιλά γράμματα» μπροστά στις νέες αντοχές που είχε αποκτήσει η έφηβη κοπέλα, που «κατάπινε» τα χιλιόμετρα στο τρέξιμο και άντεχε την πίεση στα γυμναστήρια σαν να πίνει ένα ποτήρι νερό.
Χρόνια μετά, έμαθε πως το περιβόητο μπλε χάπι λεγόταν Οράλ Τουριναμπόλ. Την πρώτη χρονιά έλαβε περίπου 890 γραμμάρια. Τη δεύτερη, 1820. Το 1984, όταν ήταν πια 19 ετών, πήρε 2590 γραμμάρια! Ταυτόχρονα υποχρεούνταν να λαμβάνει και αντισυλληπτικό χάπι, ως μέρος της θεραπείας, αν και δεν είχε σχέσεις με άντρες. Η νεαρή κοπέλα απορούσε.
(σημείωση: ο ξακουστός δρομέας Μπεν Τζόνσον, λάμβανε 1.000 γραμμάρια από την ίδια αγωγή).
Οι ψίθυροι είχαν γίνει φωνές, όταν κυκλοφόρησε μια αναφορά του Λοθάρ Λιντζ, υπεύθυνου ντόπινγκ των εργαστηρίων της Λειψίας, η οποία περιλάμβανε μια αυστηρότατη οδηγία: δεν έπρεπε να λαμβάνουν πάνω από 1.000 γραμμάρια αναβολικών φαρμάκων αθλητές των οποίων τα σώματα δεν είχαν πλήρως σχηματιστεί.
Η Χάϊντι ένιωθε ενοχές, αμηχανία, φόβο για τις αλλαγές που συνέβαιναν στο σώμα και στο ψυχισμό της. Ξαφνική τριχοφυΐα, περίεργες εξάψεις κάθε φορά που την πλησίαζε μια όμορφη κοπέλα, ενώ το σώμα της γινόταν πιο «βαρύ», πιο ανδρικό.
Το 1987 έμεινε εκτός μεταλλίων στο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στην Ινδιανάπολη και έκτοτε, οι πόνοι στα γόνατα της, την έφεραν στο κατώφλι των χειρουργείων. Έπαιρνε πέντε τουριναμπόλ την ημέρα και ένιωθε ένα μόνιμο βάρος, τόσο στο σώμα όσο και στη ψυχή της. Το 1991, μόλις στα 26 της, εγκατέλειψε τον επαγγελματικό αθλητισμό και προετοιμάστηκε για τη νέα της μάχη, να ανακαλύψει το μέσα της, τον εαυτό της.
Ερεύνησε για χρόνια το ζήτημα του ντόπινγκ, τα «πλάνα κατάκτησης μεταλλίων» με σύμμαχο τη μητέρα της. Όταν διαπίστωσε πως υπήρξε πειραματόζωο του πρωταθλητισμoύ, «η ορμονική Χάϊντι», όπως αναγραφόταν σε βιβλίο για τις θεραπείες αναβολικών, έπεσε σε κατάθλιψη. Το 1997, αποφάσισε να ολοκληρώσει αυτό που οι προπονητές της είχαν αφήσει στη μέση. Έκανε εγχείριση αλλαγής φύλου. Πήρε το όνομα Αντρεάς.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Αντρέας κατέθεσε στη δίκη των Μάνφρεντ Χόπνερ - Μάνφρεντ Έβαλντ, των ανθρώπων που οργάνωσαν το αναπτυξιακό πρόγραμμα αθλητισμού στην Ανατολική Γερμανία. Ο πρώην υπουργός και ο πρώην αθλίατρος κατηγορήθηκαν για συνεργία στη σωματική βλάβη αθλητών μέσω της χορήγησης αναβολικών. Παράλληλα, προσπαθούσε να προσαρμοστεί, να ζήσει στο νέο της σώμα και να το κάνει να χωρέσει την βασανισμένη ψυχή της.
Έλεγε για τη συναναστροφή της με γυναίκες, «πετάω στον έβδομο ουρανό, επιτέλους δεν είμαι αναγκασμένος να κρύβομαι».
Το 2005 γνώρισε την Ούτε Κράουζε, παλαίμαχο κολυμβήτρια. Ο έρωτας τους ήταν αμοιβαίος, όπως ήταν αμοιβαίος και ο πόνος. Η Ούτε είχε υποφέρει επίσης, από την καταναγκαστική χρήση αναβολικών. Πονάνε μαζί, στα γόνατα, στους μοιρούς, στο μέσα τους, μέχρι σήμερα.
Ακολουθήστε το Reader στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις και τα νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
