Αν ακούγατε για ένα κομμουνιστικό κράτος που έκλεισε τα σύνορά του για 40 χρόνια, εφάρμοσε ευρεία στρατιωτικοποίηση και έκλεισε τις πόρτες σε ξένες πολυεθνικές, μάλλον το μυαλό σας θα πήγανε στο συγκεντρωτικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας.
Ωστόσο, μία χώρα κυριολεκτικά δίπλα μας παρουσίαζε μία ανάλογη κατάσταση, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80', και δεν είναι άλλη από την Αλβανία υπό τη διακυβέρνηση Χότζα.
Ο Ενβέρ Χότζα, ο επικρατέστερος ηγέτης της Αλβανίας ως ανεξαρτητοποιημένου κράτους, κυβέρνησε με μία «σιδερένια γροθιά» για περίπου 40 χρόνια, καθώς υπέβαλε τη χώρα σε μία σοβιετοποίηση «εξπρές».
Η απόκλιση από τη Γιουγκοσλαβία
Προς τα μέσα της δεκαετίας του 40', ενώ η χώρα είχε αποτινάξει τον οθωμανικό ζυγό και η μοναρχία της, υπό το πρόσωπο του Βασιλιά Ζογ Α' έπνεε τα λοίσθια, ήταν φανερό πως η Αλβανία δεν θα προσχωρούσε στο Γιουγκοσλαβικό μεγαθήριο, λόγω των επεκτατικών βλέψεων για μία «Μεγάλη Αλβανία» που θα προσαρτούσε το Κόσοβο.
Η αντι-φασιστική επιτροπή της Αλβανίας, ιδρυθείσα από τον Χότζα, κατέστη η de facto και de iure Δημοκρατική Κυβέρνηση της χώρας τον Οκτώβριο του 1944. Από το 1945 και μετά, υιοθέτησε μία κυβερνητική στρατηγική σταλινικής έμπνευσης, το γνωστό ασταθές μείγμα κρατικοποίησης, εκδίωξης των φεουδαρχών και κεφαλαιοκρατών, αλλά και απολυταρχικής διαιτησίας.
Μέχρι τις μεταρρυθμίσεις του Χότζα, πάνω από το 50% του αγροτικού κεφαλαίου της Αλβανίας βρισκόταν στα χέρια μεγαλο-γαιοκτημόνων, πράγμα που άλλαξε μέσω της αναδιανομής του πλούτου που ανάγκασε, φυσικά χωρίς καμία αποζημίωση.
Η διακυβέρνηση Χότζα
Παράλληλα όμως, ο Χότζα ασπάστηκε τις πιο ακραίες εκφάνσεις του Σταλινισμού, εξολοθρεύοντας μέσω φυλακίσεων, εκτελέσεων και εξοριών τους πολιτικούς του αντιπάλους, ενώ ακολούθησε ένα προσωποπαγές μοντέλο διακυβέρνησης, συγκεντρώνοντας πολλές εξουσίες στα χέρια του.
Απέκλεισε διά ροπάλου την ξένη επιρροή και προπαγάνδα εντός του κράτους, με χαρακτηριστικό το εμπάργκο σε πολυεθνικές δυτικών συμφερόντων.
Αυτή η κομμουνιστική θεραπεία σοκ είχε όμως και θετικά κοινωνικά αποτελέσματα. Μέσα σε μόλις 4 δεκαετίες, η κυβέρνηση άρχισε να προτρέπει τις καταπιεσμένες γυναίκες, σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμένες από την οικονομική ζωή, να προσέλθουν στην ανειδίκευτη εργασία, καθώς πάρθηκαν επίσης μέτρα για την βελτίωση του εκπαιδευτικού τους επιπέδου.
Η μετατροπή αυτή αποτελεί μέχρι και σήμερα ιστορικό πρότυπο, αφού από το 1938, όταν οι γυναίκες δραστηριοποιούνταν μόνο σε ποσοστό 4% σε τομείς της παραγωγής, το 1970 έφτασε να συμμετέχει το 38% των γυναικών στην εθνική οικονομία.
Ανάλογη άνθιση είδε η βιομηχανική παραγωγή, η υλική αυτάρκεια, η παιδεία και το σύστημα υγείας. Σε μία παγκόσμια πρωτοπορία, η Αλβανία έγινε επίσης το πρώτο κράτος παγκοσμίως με πλήρες σύστημα ηλεκτροδότησης.
Σήμερα η Αλβανία έχει αφήσει πίσω της το κομμουνιστικό της παρελθόν, και σε μεγάλο βαθμό τις εθνικιστικές της αξιώσεις. Ο laissez faire καπιταλισμός έχει ριζώσει για τα καλά στη χώρα, σε ένα οικονομικό τοπίο γνώριμο στα μετα-γιουγκοσλαβικά Βαλκάνια.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
