Στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος βρίσκεται τα τελευταία 24ωρα η Συρία, καθώς διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι η αλλαγή σελίδας στο πολιτικό τοπίο της χώρας θα πυροδοτήσει ντόμινο εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή.
«Τι σημαίνει η κατάληψη της Συρίας από τους αντάρτες για τους μεγάλους παίκτες της περιοχής, την Τουρκία, το Ιράν και τη Ρωσία», είναι ο τίτλος του άρθρου που δημοσίευσε η Νατάσα Λίντστεντ στο The Conversation.
Η καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Έσεξ επιχείρησε να αποτυπώσει τον αντίκτυπο στην περιοχή, μετά την αποχώρηση του Μπασάρ αλ Άσαντ και την αλλαγή καθεστώτος.
Η Συρία είναι πλέον χωρισμένη σε περιοχές που ελέγχονται από ένοπλες φατρίες που απολαμβάνουν την υποστήριξη διαφορετικού βαθμού από τη Ρωσία, το Ιράν, την Τουρκία, τις ΗΠΑ, τα κράτη του Κόλπου και το Ισραήλ, σημειώνεται στο συγκεκριμένο άρθρο.
Η Λίντστεντ εκτιμά ότι θα υπάρχει συνεχής υποστήριξη για καθεμία από αυτές τις ένοπλες φατρίες από τις μεγάλες δυνάμεις, που θα συνεχίσουν «να αγωνίζονται για να διασφαλίσουν τη διατήρηση των περιφερειακών συμφερόντων τους».
Οι στόχοι της Τουρκίας
Η Τουρκία έχει υποδεχθεί περισσότερους Σύρους πρόσφυγες από οποιαδήποτε άλλη χώρα και εκτιμάται ότι θα επιτρέψει στους εκτοπισμένους να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Αλλά το κύριο ενδιαφέρον της Άγκυρας στη Συρία είναι να ανατρέψει τις κουρδικές δυνάμεις στο βορρά όπου δρα το κόμμα Δημοκρατική Ένωση (PYD), παρακλάδι του απαγορευμένου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK).
Η Τουρκία θα θέλει επιδιώξει επίσης, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, να διασφαλίσει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση της Συρία θα είναι φιλική προς την Άγκυρα και όχι το Ιράν.
Ήττα για Ιράν και Ρωσία
Για το Ιράν, από την άλλη, η ανατροπή του Άσαντ είναι τεράστια απώλεια, καθώς έχει χαθεί μια «χερσαία γέφυρα» προς την ανατολική Μεσόγειο, μια σημαντική βάση για τη Χεζμπολάχ και μια διαδρομή μέσω της οποίας τα όπλα θα μπορούσαν να φτάσουν στον Λίβανο.
Η απώλεια του στρατηγικού βάθους του Ιράν στη Συρία θα αποδυναμώσει την ικανότητά του να υποστηρίζει τη Χεζμπολάχ σε μια εποχή που έχει υποστεί απώλειες από τη σύγκρουσή του με το Ισραήλ, εκτιμά η Λίντστεντ.
Η απώλεια είναι εξίσου μεγάλη και για τη Ρωσία.
Η Μόσχα υποστήριξε τον Άσαντ με χιλιάδες ρωσικά στρατεύματα το 2015 και ενεπλέκη σε βάναυσες αεροπορικές επιδρομές εναντίον ομάδων ανταρτών της Συρίας, αλλά και πολιτικών υποδομών.
Αλλά η Ρωσία ήταν πολύ αποσπασμένη και επιβαρυμένη από τον πόλεμό της στην Ουκρανία για να διατηρήσει το επίπεδο υποστήριξης που θα χρειαζόταν ο Άσαντ. Ως εκ τούτου, η επιχείρηση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή κατέληξε σε θεαματική αποτυχία, σημειώνει το The Conversation.
«Η Ρωσία και το Ιράν δεν είναι πλέον οι βασικοί παίκτες στη Συρία», σημειώνει η Λίντστεντ.
Συρία: Η προϋπόθεση για σταθερότητα
«Αν οι ομάδες ανταρτών στη Συρία δεν καταφέρουν να οικοδομήσουν μια μεταβατική κυβέρνηση ενότητας και σταθερότητας, άλλοι παράγοντες θα κινηθούν γρήγορα για να καλύψουν το κενό», πρόσθεσε στη συνέχεια.
«Θα είναι κρίσιμο οι Σύροι –τόσο αυτοί που επέστρεψαν όσο και εκείνοι που δεν έφυγαν ποτέ– να ξαναχτίσουν το νέο τους συριακό κράτος με τους δικούς τους όρους, σημειώνει η καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Έσεξ.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
