Μενού

Υπάρχει ένα ταχυδρομείο στην Ιαπωνία που ενώνει τους ζωντανούς με τους νεκρούς

Το "Missing Post Office" στην Ιαπωνία
Το "Missing Post Office" στην Ιαπωνία
  • Α-
  • Α+

Τα τελευταία δέκα χρόνια στο νησί Awashima της Ιαπωνίας, ένα μικρό ταχυδρομείο έφτιαξε μια αόρατη γέφυρα φτιαγμένη από γράμματα, μέσα από την οποία οι ζωντανοί γράφουν στους αγαπημένους τους που δεν βρίσκονται πια εν ζωή, όλα εκείνα που δεν πρόλαβαν να τους μεταφέρουν από κοντά.

Ένα νησί που βρίσκεται μόνο του στον Ιαπωνικό χάρτη και μετρά μόλις 150 μόνιμους κάτοικους. Από τα δύο ταχυδρομεία που βρίσκονται σε λειτουργία, μόνο το ένα παραδίδει γράμματα στον κόσμο των θνητών.

Το Missing Post Office στο νησί Awashima
Το Missing Post Office στο νησί Awashima

Είχε παραμείνει κλειστό για σχεδόν τρεις δεκαετίες, σε αντίθεση με το “Missing Post Office”, που είναι πιο ζωντανό από ποτέ. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουν παραδοθεί συνολικά περισσότερα από εξήντα χιλιάδες γράμματα. Επιστολές, κάρτες γενεθλίων και χριστουγεννιάτικες ευχές που ταξιδεύουν από όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας με προορισμό παραλήπτες χωρίς διεύθυνση. 

Γράμματα για εκείνους που έφυγαν χωρίς να προλάβουν να χαιρετήσουν και να χαιρετηθούν, εξομολογήσεις σε νεότερους και μελλοντικούς εαυτούς και, πιο συχνά, γράμματα για όσους δεν μπορούν να γυρίσουν πια πίσω στη ζωή, παρά μόνο ως ανάμνηση.

Ένα ταχυδρομείο που μοιάζει με ασφαλές περιβάλλον για να εκφραστούν όλα αυτά τα ανείπωτα λόγια και τα ανέκφραστα συναισθήματα, από τη θλίψη μέχρι και την ελπίδα και από τη ματαίωση μέχρι τη λαχτάρα.

Μηνύματα που μπορεί να μένουν αναπάντητα, αλλά λειαίνουν τις ρωγμές στον ατελείωτο δρόμο της απώλειας και ενώνουν τον κόσμο των νεκρών με τον κόσμο των ζωντανών.

Το «Χαμένο Ταχυδρομείο» βρίσκεται στο νησί Awashima

Αποτελεί ένα από τα χιλιάδες νησάκια της Θάλασσα Σετό και μέχρι τη δεκαετία του 1990, χιλιάδες ναυτικοί μεγάλων αποστάσεων είχαν περάσει από το λιμάνι του νησιού πριν σαλπάρουν για άλλα, μεγαλύτερα. Το ταχυδρομείο αποτελούσε το μοναδικό μέσο επικοινωνίας των οικογενειών με τους αγαπημένους τους στη θάλασσα. 

Το 1991, το ταχυδρομείο έκλεισε, οι υπηρεσίες μεταφέρθηκαν αλλού και το κτίριο ερήμωσε. Έμεινε εγκαταλελειμμένο για χρόνια, όπως και πολλά άλλα σε απομακρυσμένες περιοχές της Ιαπωνίας που πλήττονται από τη μείωση του πληθυσμού.

22 χρόνια μετά το λουκέτο, η καλλιτέχνιδα Saya Kubota έδωσε πάλι ζωή στο κτίριο μέσα από μια εικαστική έκθεση που διήρκησε ένα μήνα στο πλαίσιο του φεστιβάλ τέχνης Setouchi Triennale. Το πρότζεκτ προσέλκυσε περισσότερους από 31.000 επισκέπτες, ενώ γύρω στα 400 γράμματα παραδόθηκαν σε μόλις ένα μήνα.

Με το πέρας του φεστιβάλ, το κτίριο ήταν προγραμματισμένο να κατεδαφιστεί. Όμως, ο Κατσουχίσα Νακάτα, ο συνταξιούχος ταχυδρόμος και ιδιοκτήτης του κτιρίου, ήθελε να το ζωντανό και προχώρησε σε διαπραγματεύσεις με την Saya για να τον βοηθήσει να ανακαινίσει τον χώρο.

Missing Post Office

Ο Νακάτα γεννήθηκε στο Awashima και έγινε ταχυδρομικός υπάλληλος στα 18 του. Η αχρωματοψία του, δεν του επέτρεπε να γίνει ναυτικός. Εργάστηκε στο ταχυδρομείο για 45 χρόνια, εκ των οποίων τα 17 ως διευθυντής.

Τώρα πια στα 90 του, εξακολουθεί να διαχειρίζεται το «Χαμένο Ταχυδρομείο», το οποίο ανοίγει κάθε Σάββατο. Οι επιστολές παραδίδονται από την ταχυδρομική υπηρεσία και εκείνος διαβάζει κάθε μία από αυτές και τις επεξεργάζεται ως επίσημη αλληλογραφία.

«Αυτό είναι ένα μέρος όπου καταφθάνουν όλα τα συναισθήματα της ζωής των ανθρώπων, στιγμές χαράς και λύπης. Είμαστε εδώ για να τα δεχτούμε και να τα αναγνωρίσουμε», λέει ο Νακάτα στη Washington Post.

Επισκέπτες από όλη την Ιαπωνία ταξιδεύουν ως εδώ για να γράψουν και να διαβάσουν γράμματα, τα οποία φυλάσσονται σε μικρές θήρες και είναι διαθέσιμα προς ανάγνωση για κάθε επισκέπτη. Για αυτούς, το ταχυδρομείο είναι ένας χώρος όπου μπορούν να μοιραστούν συναισθήματα γνωστών και αγνώστων που δεν διαφέρουν καθόλου τελικά. 

Πολλοί Ιάπωνες πιστεύουν ότι οι νεκροί δεν απομακρύνονται ποτέ πραγματικά

Στην Ιαπωνία δεν υπάρχει κυρίαρχη θρησκεία, αλλά υπάρχουν πολιτιστικές και πνευματικές πεποιθήσεις που συνδέονται με τον Βουδισμό και τον Σιντοϊσμό. Οι αντιλήψεις γύρω από τον θάνατο και την ζωή μετά από αυτόν, προέρχονται κυρίως από τη βουδιστική πεποίθηση ότι το πνεύμα παραμένει κοντά, ακόμα και όταν φεύγεις.

Πολλοί Ιάπωνες διατηρούν κάποια μορφή σύνδεσης με τους νεκρούς, όπως οι οικογενειακοί βωμοί όπου ανάβουν θυμίαμα και προσφέρουν φαγητό. Κατά τη διάρκεια του Ομπόν, μιας ετήσιας γιορτής προς τιμήν εκείνων που δε μένουν πια εδώ, οι οικογένειες τρώνε μάζι και περνούν χρόνο με τα πνεύματα των αγαπημένων τους.

Υπάρχουν επίσης όλο και περισσότερα μέρη στην Ιαπωνία που δέχονται γράμματα προς αυτούς που έχουν φύγει. Ένα φαινόμενο που εξελίσσεται καθώς η Ιαπωνία, μία από τις χώρες με τον πιο ταχύ ρυθμό γήρανσης στον κόσμο, έρχεται αντιμέτωπη με το πένθος, σύμφωνα με ειδικούς.

Missing Post Office

Το Χαμένο Ταχυδρομείο λαμβάνει 10 έως 20 γράμματα κάθε μέρα

Κάποιοι γράφουν για τους ίδιους και τα πληγωμένα εγώ τους και άλλοι στους μελλοντικούς τους εαυτούς. Άλλοι γράφουν σε αντικείμενα, όπως ένα παιδί που γράφει για το παλιό αγαπημένο του παιχνίδι ή ένας φωτογράφος που γράφει στη μελλοντική του φωτογραφική μηχανή. Τα περισσότερα είναι ανώνυμα, χωρίς διεύθυνση επιστροφής. Τα περισσότερα απευθύνονται στους νεκρούς.

Ο Νακάτα έχει παρατηρήσει πολλούς που γράφουν επανειλημμένα όλα αυτά τα χρόνια. Δύο ιστορίες όμως έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη του και κρατάει ειδικές θήρες για αυτούς.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα που έστελνε γράμματα στον αρραβωνιαστικό της, έναν καμικάζι πιλότο που σκοτώθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μια γιαγιά που έγραφε δύο φορές τον μήνα για πολλά χρόνια στο νεκρό εγγονό της, τον Γιούτα.

Ο Νακάτα δεν ξέρει γιατί σταμάτησαν ξαφνικά τα γράμματα, αλλά αισθάνεται ανακούφιση γιατί μπορεί να βρήκε τελικά τη γαλήνη της. «Το πένθος δεν μπορεί να συνεχίζεται για πάντα με τον ίδιο τρόπο», λέει στην WP. Ένα Σάββατο πέρυσι, δεκάδες επισκέπτες κάθονταν σιωπηλοί, διαβάζοντας τις επιστολές.

Η 30χρονη Λίνα Γιοκόσε ήρθε με μια φίλη της. Ήθελε εδώ και καιρό να επισκεφθεί το μέρος, από τότε που το είδε σε μια δημοφιλή τηλεοπτική σειρά. Διάβασε αρκετά γράμματα και μετά έκατσε και έγραψε το δικό της, για την φίλη της Σέικα, που είχε σκοτωθεί έξι μήνες νωρίτερα σε ένα ατύχημα. «Θα ήθελα να ήταν εδώ μαζί μας. Θέλω να της πω ότι η μαμά της τα πάει καλά», είπε η Γιοκόσε.

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η Σέικα θα μάθει ότι η μητέρα της τα πάει καλά, αλλά δεν υπάρχει επίσης καμία απόδειξη ότι δεν θα το μάθει. 

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.