«Υπάρχουν 7,888 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, άρα και 7,888 δισεκατομμύρια ορισμοί της ευτυχίας. Για μας ευτυχία είναι να ανοίγεις ένα bar με τους φίλους σου. Ή να μπαίνεις σε ένα και να τους βρίσκεις όλους εκεί» αναφέρεται στην περιγραφή του Felicita, από το σχετικό δελτίο Τύπου που έγραψε ο συνδημιουργός του, Αλέξανδρος Καμπέρης.
Όταν βρέθηκα για πρώτη φορά στο Felicita, δεν άργησα να επιβεβαιώσω κάτι πολύ εντυπωσιακό. Δεν έγραφε τις γνωστές «φουσκωμένες» υπερβολές που συναντάμε στα δελτία Τύπου. Ο Αλέξανδρος είχε δίκιο.
Πότε και πώς δημιουργήθηκε το Felicita, αναρωτήθηκα μπαίνοντας σε έναν καλαίσθητο βιομηχανικής αισθητικής χώρο στον Βοτανικό, όπου το πρώτο πράγμα που νιώθεις μπαίνοντας είναι μια - πρωτόγνωρη για την Αθήνα του υπερτουρισμού - ηρεμία. Σαν ξαφνικά η αίσθηση του χρόνου να αμβλύνεται, έστω για να είναι λίγο πιο επιεικής με όλους μας.
Αλέξανδρος Καμπέρης: «Το όνειρο γεννήθηκε το 2017 σε ένα ταξίδι στην Ιταλία. Εκεί ο Κωνσταντίνος (Μπόλας) και ο Αλέξανδρος (Καμπέρης) είχαν πρώτη φορά την ιδέα, όταν μαζί με φίλους βρέθηκαν να τραγουδούν ξανά και ξανά τον ύμνο του Al Bano και της Romina Power, διασχίζοντας λιβάδια στην Τοσκάνη και καταλήγοντας σε ημιυπόγεια aperitivo bar στα στενά της Φλωρεντίας και της Σιένα. Έκτοτε μεσολάβησαν πολλά, έξι χρόνια αργότερα όμως, με την προσθήκη του Γιώργου Μαθιουδάκη, το όνειρο έμελλε να πραγματοποιηθεί».
«Όλα ξεκίνησαν στην Ιταλία, όμως το Felicita φτιάχτηκε για να είναι μια γιορτή που θα μπορούσες να συναντήσεις σε κάθε πόλη της Μεσογείου, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πίσω αυλή. Μια γιορτή με φίλους - και ξένους που γίνονται φίλοι - με το φαγητό να μοιράζεται, με ζεστά πιάτα, με αλλαντικά και τυριά, με μοναδικά aperitivo και επιλεγμένα κρασιά να ρέουν άφθονα, με γέλια, αγκαλιές και κουβέντες για ώρες. Ένα μέρος που ακόμα κι αν μπαίνεις πρώτη φορά, νιώθεις ότι έχεις ξανάρθει – και θες να βρεθείς ξανά και ξανά».
Ο Κωνσταντίνος Μπόλας, ο συνδημιουργός του μπαρ, είναι ένας από τα 5-10 ανθρώπους της Αθήνας που μας έμαθαν την καλή, εναλλακτική ποπ μουσική, μέσα από τα πάρτι στα οποία ήταν - και συνεχίζει να είναι - dj. Τον αναγνωρίζουν όλοι πίσω από τις μπάρες, τώρα μπορούν να μιλήσουν στον Dj χωρίς να φοβούνται ότι μπορεί να τους αγριοκοιτάξει, προετοιμάζοντας την επόμενη αλλαγή κομματιού.
Ίσως ένα δικό του mix να κρύβει κάποια από τις late night αναμνήσεις τους. Είναι σαφές πως και σε αυτό το εγχείρημα του υπάρχει αξιοπρόσεκτη μουσική, προσεκτικά επιλεγμένη για να κάνει εμένα και την κοπέλα μου να πατήσουμε παύση στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και να θυμηθούμε τα indie rock playlists, με τον Bon Iver, τους TV On The Radio και τους Last Shadow Puppets και «τι είναι αυτό που παίζει; Καινούριο λογικά είναι...» να αναρωτιόμαστε μέχρι να παραγγείλουμε.
Διάλειμμα, έρχεται το μενού, η στιγμή δηλαδή που χανόμαστε και θέλουμε να τα πάρουμε όλα. Aperitivo, πλατώ τυριών, βενετσιάνικες μπρουσκέτες και όχι μόνο. Τι είναι aperitivo τελικά;
Α.Κ. / Κ.Μ.: «Σε μετάφραση από τα λατινικά είναι ένα «ανοιχτήρι», όχι από τα κλασικά: ένα ανοιχτήρι όρεξης. Κι αυτό προτίθεται να κάνει το Felicita με τα δικά του aperitivo.
Ο bar manager, Μάριος Ηλιόπουλος (Six Dogs, Architects of Time) φτιάχνει μια πλούσια λίστα με ονόματα επηρεασμένα από ταινίες που γυρίστηκαν στα στούντιο της Cinecitta. Η προετοιμασία όλη χειροποίητη στην κουζίνα μας - δεν υπάρχουν έτοιμα σιρόπια ή μαρμελάδες εδώ. Aperitivo με αλκοόλ, αλλά και χωρίς, απλά αλλά και περίπλοκα, οκτώ διαφορετικά negroni (!), αλλά και κλασικά κοκτέιλ with our twist».
«Aperitivo χωρίς φαγητό να το συνοδεύει δεν γίνεται. Εδώ εμφανίζεται ο ταλαντούχος Νίκος Ντιναπόγιας (Materia Prima, The Clumsies, Black Duck). Βασιζόμενος στη φιλοσοφία του no waste και της εποχικότητας των υλικών, ετοιμάζει βενετσιάνικες μπρουσκέτες, τα λεγόμενα Cicchetti, κροκέτες πανσέτας, χειροποίητα νιόκι γλυκοπατάτας, πολπέτες gazpacho και πολλά άλλα, σε έναν κατάλογο που σε δελεάζει να τον δοκιμάσεις αυτούσιο. Εννοείται πως δεν λείπουν τα πλατώ με επιλεγμένα τυριά και αλλαντικά που αλλάζουν διαρκώς».
Παραγγείλαμε σχεδόν το 1/5 του καταλόγου (και προφανώς, θέλαμε τουλάχιστον το 1/2 αυτού), συναντήσαμε γνωστές, αγαπημένες φυσιογνωμίες της πόλης, ενώ ο Μάριος κρατούσε «ζεστή» την μπάρα πιάνοντας κάτι πιο ευχάριστο και ανθρώπινο από το small talk με εμάς και όλους όσους κάθονταν εκεί. Έφτασε η ώρα που έπρεπε να φύγουμε, και να αποχωριστούμε αυτό το γλυκό «χαμογελέξ» που είχε ψεκαστεί στην ατμόσφαιρα.
«Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκαμε στην Αθήνα και νιώθαμε άνετα, χωρίς σνομπ συμπεριφορές γύρω μας, χωρίς υπερ-ακριβά ποτά και φαγητά, χωρίς «πλημμύρα» άπειρων θαμώνων» ρωτάω την Μ και κανείς από τους δύο μας δεν μπορεί να βρει αμέσως την απάντηση. Πώς το κατάφερε το Felicita να μας κάνει να χαλαρώσουμε, σε μια πόλη που δεν χαλαρώνει ποτέ; Δεν έχω ιδέα. Κρατάω όμως μια ανάρτηση του Αλέξανδρου στο Facebook, που δείχνει ότι πίσω από αυτό το νέο μπαρ της Αθήνας, υπάρχει μπόλικη αγάπη.
Felicita - Aperitivo & Wine Bar: Μεγάλου Βασιλείου 40, Αθήνα.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
