Η αναφορά σε τηλεοπτικές σειρές μυστηρίου καλύπτει ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα. Σε αυτές ανήκουν τα καθαρόαιμα αστυνομικά μυστήρια τύπου “βρες το δολοφόνο” (τα λεγόμενα “whodunit”), τα ατέλειωτα κυνηγητά serial killers και απαγωγέων, οι συνήθως καταιγιστικές σε πλοκή κι ανατροπές τηλεοπτικές μεταφορές έργων διάσημων συγγραφέων του είδους, όπως ο Χάρλαν Κομπέν (με κορυφαία δείγματα το “Safe” ή το “The stranger” και πλέον πρόσφατο, αλλά μέτριο έως κακό, το “Missing you”).
Υπάρχουν επίσης αμέτρητα σκανδιναβικά μυστήρια, με βασανισμένους αστυνομικούς και ακραία βίαιους δολοφόνους, όπως υπάρχουν και μυστηριώδεις ιστορίες πάθους και μεταφυσικών ανατροπών όπως το “Πίσω από τα μάτια της” (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Σάρα Πίνμπορο). Και βέβαια υπάρχει και το είδος του ψυχολογικού μυστηρίου, στο οποίο διαπρέπει η ισπανική “σχολή”, με δημιουργούς, όπως ο πιστός στις ιστορίες, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, Οριόλ Πάουλο.
Οι σινεφίλ τον γνωρίζουν από ταινίες όπως “Τα μάτια της Τζούλια”, “Το σώμα” και βέβαια “Ο αόρατος επισκέπτης”, η μεγάλη επιτυχία του 2016, που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς (και φέτος ανέβηκε στο θέατρο από τον θίασο της Κάτιας Δανδουλάκη). Η συνεργασία του με το Netflix οδήγησε σε παραγωγές όπως το “Mirage” και το “God’s Crooked Lines” αλλά και στην πρώτη του μίνι σειρά, “The innocent”, που σημείωσε τη δική της επιτυχία στο διεθνές κοινό της πλατφόρμας. Ακόμα καλύτερη, στάθηκε η δεύτερη, το ατμοσφαιρικό “The last night at Tremore beach”, που περιέργως χάθηκε μέσα στον καταιγισμό δράσης και ανατροπών σειρών, που ξεχνάς την αμέσως επόμενη στιγμή, μετά τους τίτλους τέλους.
Μυστήριο, ατμόσφαιρα και δυνατή ιστορία
Η σειρά “Η τελευταία νύχτα στο Τρέμορ μπιτς”, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Μικέλ Σαντιάγο (που έχει εκδοθεί και στα ελληνικά, αλλά αυτή τη στιγμή είναι εξαντλημένο) σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή Οριόλ Πάουλο, δεν ανήκει σε αυτές που δεν θυμάσαι ότι τις είδες. Και σε σύγκριση με το “The innocent” έχει πολλές αρετές, ικανές να γοητεύσουν τους οπαδούς των αυθεντικών ψυχολογικών μυστηρίων, τα οποία δεν έχουν απαραιτήτως καταιγιστική δράση, διαθέτουν όμως μια δυνατή ιστορία.
Κεντρικά στοιχεία της είναι το μαγευτικό σκηνικό ενός κουκλίστικου παραθαλάσσιου θέρετρου (γυρίστηκε στο Πουέρτο Ντε Βέγα, στην Αστούρια στη βόρεια Ισπανία), η σύγκρουση της ειδυλλιακής ατμόσφαιρας με φαντάσματα του παρελθόντος και του μέλλοντος, η ακροβασία με τα όρια της τρέλας και του υπερφυσικού, η αγάπη και ο έρωτας ως ευχή ή καταδίκη.
Η υπόθεση κινείται γύρω από ένα συνθέτη και πιανίστα, ο οποίος ζει απομονωμένος σε ένα μικρό χωριό στη βόρεια Ισπανία, προσπαθώντας να συνέρθει από μια νευρική κατάρρευση και τη διάλυση του γάμου του. Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, τον χτυπάει κεραυνός κι αρχίζει να έχει τρομακτικά οράματα, που δεν ξέρει αν είναι δείγματα κληρονομικής ασθένειας ή ικανότητας να παρακολουθεί το μέλλον.
Ψυχώ ή το φαινόμενο της πεταλούδας
Η σειρά θίγει θέματα αγαπημένα στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, από τη σχιζοφρένεια και τις πολλαπλές προσωπικότητες μέχρι το “φαινόμενο της πεταλούδας”, και την προσπάθεια ενός ανθρώπου να παρέμβει ώστε να αλλάξει το μέλλον του (όπως στην ομώνυμη κλασική ταινία του 2004 με τον Άστον Κούτσερ), αλλά και θέματα που αφορούν και σύγχρονους προβληματισμούς, όπως η βία εναντίον γυναικών ή οι τοξικές σχέσεις μέσα στην οικογένεια.
Έντονο μυστήριο έχει, όπως και love story, πτώματα, καταιγίδες, δολοφόνους κι ανατροπή την ύστατη στιγμή επίσης έχει κι επιπλέον διαθέτει υπέροχη μουσική (από τα μεγάλα ατού της), εξαιρετικές ερμηνείες από όλο το καστ, ατμοσφαιρική κινηματογράφηση κι όμορφη φωτογραφία. Φυσικά υπάρχουν και μειονεκτήματα, με μεγαλύτερο όλων τη διάρκεια.
Εκτυλίσσεται σε οκτώ επεισόδια, τα οποία ξεπερνούν σε διάρκεια τη μία ώρα (με τα δύο τελευταία να φτάνουν τα 80 λεπτά). Κάποια απλώς επαναλαμβάνουν και δίνουν έμφαση σε συναισθήματα που έχουμε ήδη αντιληφθεί. Για παράδειγμα, δεν χρειαζόταν ο πρωταγωνιστής να περάσει δύο επεισόδια, κλαίγοντας ακατάπαυστα για να καταλάβουμε ότι είναι σε απόγνωση -όχι μόνο ως ήρωας πια, αλλά μάλλον και ως ηθοποιός...
Ωστόσο κι αυτός ο αργός ρυθμός, βολεύει για όσους θέλουν να κλείσουν τη μέρα τους με μια σειρά ωραίας αισθητικής και εικόνων, έντονων ερμηνειών και δυνατής ιστορίας, σε διάρκεια μιας μικρής ταινίας. Κι αν το μυστήριο κινείται αργόσυρτα, κανένα θέμα -στην τελική από πότε η απόλαυση συνδέεται με την ταχύτητα;
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
