Αν κάποιος παρακολουθήσει την Τουρκική εξωτερική πολιτική των τελευταίων εβδομάδων θα διαπιστώσει μια διττή κατεύθυνση: από τη μια υπάρχει η συνήθης τακτική της εσωτερικής προπαγάνδας και της προκλητικής ρητορικής: «Η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και οφείλει να τα προασπίσει απέναντι στην ελληνική απειλή». Τα είπε ο Ακάρ προχθές, τα είπε και ο Ερντογάν στη Μέρκελ. Από την άλλη, υπάρχει η συνειδητοποίηση πως έχει μείνει απομονωμένη σε μια περιοχή που εδώ και ενάμισι χρόνο χτίζονται σημαντικά σχήματα συνεργασίας. Και όσο ο Ερντογάν τσακώνεται με το Ισραήλ, ή στηρίζει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο, καταφέρνει να αποξενωθεί με τον τον Αλ Σίσι που καταστρώνει με την Ελλάδα σχέδια ενεργειακής συνεργασίας. Οπότε προσπαθεί σταδιακά να «μαζέψει» τη ζημιά, στέλνοντας στην Αίγυπτο τον υφυπουργό Εξωτερικών για «πολιτικές διαβουλεύσεις».
Αν κάτι μπορεί να περηφανευτεί η Τουρκική εξωτερική πολιτική τον τελευταίο ενάμισι χρόνο είναι η ιδιαίτερα πετυχημένη τακτική της στο πεδίο της Λιβύης: στέλνοντας χιλιάδες μισθοφόρους και όπλα, κατάφερε να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην απόκρουση των δυνάμεων Χαφτάρ και να κερδίσει την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους των πολιτικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα έχει καταφέρει να δώσει την ευκαιρία σε τουρκικές εταιρείες να θησαυρίσουν παίρνοντας τη μερίδα του λέοντος στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης χώρας. Τα σημαντικά της οφέλη στο πεδίο προσπάθησε να το αξιοποιήσει και διπλωματικά: θέλει πάση θυσία να κρατήσει ζεστό το Τουρκολιβυκό μνημόνιο που παρά το ότι αντίκειται σε όλες τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας, δίνει στην Άγκυρα μεγάλο κομμάτι θαλάσσιας επιρροής στη Μεσόγειο. Για αυτό και τα όσα είπε η υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης στον Τσαβούσογλου προχθές, για αποχώρηση των Τουρκικών δυνάμεων από τη χώρα της, ήταν ακόμη ένα ηχηρό χαστούκι στην Άγκυρα που θεωρεί πως έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τις εξελίξεις στη χώρα.
Το μήνυμα στον Ερντογάν έρχεται πλέον από ΗΠΑ και Ευρώπη και είναι ξεκάθαρο: Η Άγκυρα αντιμετωπίζεται σαν ένας σύμμαχος που κανείς δεν εμπιστεύεται. Οι προβοκάτσιες στην Ανατολική Μεσόγειο, οι τσαμπουκάδες με τη Γαλλία, η προμήθεια του ρωσικού πυραυλικού συστήματος, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η εργαλειοποίηση του προσφυγικού, συνθέτουν το προφίλ ενός ηγέτη με τον οποίο η Δύση δεν θέλει να συμβαδίσει. Το μήνυμα είναι σαφές: είτε αλλάζεις, είτε μας έχεις απέναντι. Κι ακριβώς επειδή το μήνυμα είναι καθαρό από τις ΗΠΑ, βοηθάει και την Ευρώπη να ακολουθήσει.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
