Έδειχνε ως μια εσωκομματική διαδικασία που θα περνούσε κάτω από τα ραντάρ του (ευρέος τουλάχιστον) λαϊκού ενδιαφέροντος. Ως μια εσωτερική υπόθεση κάποιου μικρού κόμματος, η οποία αγνοείτο περίπου ολοσχερώς από το μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Και, επιπρόσθετα, σχεδόν ευτελιζόταν από τον πληθωρισμό των υποψηφιοτήτων, κάποιων στα όρια της γραφικότητας (ή, τουλάχιστον, κινητροδοτούμενων από το άγχος της πολιτικής επιβίωσης όσων δια της υποψηφιότητας επιδίωκαν μόνον να κατακτήσουν αναγνωρισιμότητα, άρα και εκλογιμότητα).
Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Με το όλο επικοινωνιακό/μιντιακό σύστημα να τοποθετεί την εσωτερική αυτή διαδικασία του κόμματος της ήσσονος αντιπολίτευσης στην «προθήκη». Η εκ των πραγμάτων –και ανεξαρτήτως της προσωπικότητάς του- πολωτική υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού και πρώην ηγέτη της παράταξης, με το βαρύ και συμβολικό όνομα είναι αυτή που πρωτίστως άλλαξε τα δεδομένα.
Τι όμως θετικό και τι αρνητικό εισκομίζει η υποψηφιότητα Παπανδρέου στον πολιτικό του χώρο και ευρύτερα στον δημόσιο βίο της χώρας;
Εν πρώτοις, με τη συσπείρωση του «πατρογονικού» παπανδρεϊκού στοιχείου της παράταξης και με τη συνακόλουθη αντισυσπείρωση όσων απεχθάνονται τόσο το όνομα όσο και το πολιτικό ρεύμα που αυτό συμβολίζει, αλλά και προσεγγίζουν απαξιωτικά την πολιτεία του συγκεκριμένου πρώην πρωθυπουργού (τον οποίον, μάλιστα, πολλοί συχνά λοιδορούν και διακωμωδούν) προεξοφλείται η εκτίναξη του αριθμού όσων θα προσέλθουν στην εσωκομματική κάλπη. Αυτό προφανώς θα προσφέρει πρόσθετη πολιτική νομιμοποίηση στον νέο ηγέτη, γιατί άλλο να αναδεικνύεσαι στην προεδρία ενός κόμματος από 100.000 πολίτες και άλλο από τους υπερδιπλάσιους.
Κατά δεύτερον, εάν η προτίμηση όσων ψηφίσουν στραφεί προς κάποιον εκ των συμβολιζόντων την αλλαγή σελίδας –ουσιαστικά τον Ανδρουλάκη ή τον Λοβέρδο - αυτός θα έχει το πρόσθετο πολιτικό κεφάλαιο, που θα τον καθιστά δύσκολα αμφισβητήσιμο στη συνέχεια, να έχει εκλεγεί νικώντας τον Παπανδρέου και όχι τον Χρηστίδη ή τον Κεγκέρογλου…
Από εκεί και πέρα, όμως, αρχίζουν τα αρνητικά που παράγει η νέα «οψιγενής» υποψηφιότης.
Πρώτον, εκ των πραγμάτων θα δώσει στην εσωκομματική προεκλογική αντιπαράθεση παρελθοντοστραφή προσανατολισμό: Αφαιρώντας από τους άλλους υποψήφιους τη δυνατότητα να κάνουν να ακουστεί η «φιλοσοφία» τους για τον πολιτικό προσανατολισμό, το στίγμα και τις προτεραιότητες που θα πρέπει να αναδείξει το κόμμα στην παρούσα συγκυρία, καθώς επίσης και εν όψει των εθνικών και παγκόσμιων προκλήσεων του ορατού μέλλοντος, θα οδηγήσει νομοτελειακά σε εστίαση επί θεμάτων του χθες, όπως για παράδειγμα το προκηρυχθέν αλλά μη διεξαχθέν δημοψήφισμα, το «λεφτά υπάρχουν», η γνώση από τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας των δεδομένων για τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα, οι γενναιόδωρες παροχές όταν είχε ήδη συμφωνηθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ κοκ…
Δεύτερον, οδηγεί σε ετεροπροσδιορισμό του Κινήματος. Αντί για ανάδειξη του δικού τους πολιτικού προτάγματος, κάποιοι υποψήφιοι θα εστιάζουν στο πόσο αδιαπραγμάτευτος εχθρός είναι η Συντήρηση και άλλοι στο πόσο επικίνδυνος για τη θεσμική ασφάλεια και τη δημοκρατική ομαλότητα είναι ο Σύριζα. Ουσιαστικά η διακύβευση της αντιπαράθεσης θα μετατεθεί στο εάν θα πρέπει να δημιουργηθεί μέτωπο εναντίον του ενός ή του άλλου μεγάλου κόμματος, στην πραγματικότητα δηλαδή στην εσωκομματική κάλπη του ΚΙΝΑΛ θα υπάρξει σε μικρογραφία εκλογική σύγκρουση του φιλοσυριζαϊκού/αντιδεξιού και του αντισυριζαϊκού ρεύματος της κοινωνίας. Όσοι προσέλθουν θα ψηφίσουν κατά βάση αρνητικά και απορριπτικά! (Ενός άλλου πολιτικού χώρου…).
Τέλος η υποψηφιότητα Παπανδρέου –δικαιολογούμενη, ως προς το χρονικό σημείο της υποβολής της, από το επιχείρημα πως «η κυρία Γεννηματά διασφάλιζε, αυτή, την ενότητα του χώρου»- ουσιαστικά εκφράζει στο ανώτατο σημείο την κληρονομική δημοκρατία: Μόνο γόνοι των founding fathers μπορούν να εγγυηθούν τη συνέχεια, επομένως και τη συνοχή του χώρου. Άρα, για να ήταν ανεκτές και «αποδεκτές» υποψηφιότητες μη φέρουσες τα επίθετα του Παπανδρέου ή του Γεννηματά, θα έπρεπε ή ο Παρασκευάς Αυγερινός να έχει στρέψει και αυτός τα παιδιά του στην πολιτική ή ο Άκης Τσοχατζόπουλος να έχει καταλίπει μια άλλου είδους πολιτική υστεροφημία, με περισσότερο θετικό πρόσημο…
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
