Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της στην ελληνική τηλεόραση, μίλησε στην εκπομπή «Πλάνα με ουρά» για τη σχέση της με τα ζώα, την υιοθεσία της αδέσποτης στην Κάρπαθο Καλυψώς, την τεράστια οικολογική καταστροφή από τις φωτιές του καλοκαιριού και έδωσε τον δικό της ορισμό για τη φιλοζωία.
Διαβάστε ακόμη: Η Καλυψώ «παρενέβη» στη συνάντηση Σακελλαροπούλου – Μητσοτάκη
«Είναι σαφές πια στη σημερινή εποχή ότι τα ζώα είναι όντα με συναίσθημα και αξίζουν όλη την αγάπη και τον σεβασμό μας. Έχουν πάρα πολλά να μας προσφέρουν· μας αντιγυρίζουν την ελάχιστη φροντίδα που τους παρέχουμε. Η στάση μας απέναντι στα ζώα είναι ένδειξη του πολιτισμού και της ενσυναίσθησης που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε κοινωνία», τόνισε η κυρία Σακελλαροπούλου. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη δημιουργίας ενός ασφαλούς, δίκαιου και βιώσιμου μέλλοντος και εξέφρασε την αισιοδοξία ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι άνθρωποι θα επιστρέψουν στον τόπο τους και θα προσφέρουν την απαραίτητη δυναμική ώθηση στον ελληνικό πρωτογενή τομέα. Η κυρία Σακελλαροπούλου μίλησε και την τετράποδη ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου, την Καλυψώ, την πρώην αδέσποτη γάτα από την Κάρπαθο που πρόσφατα υιοθέτησε.
Για τις φωτιές του καλοκαιριού η κυρία Σακελλαροπούλου είπε πως «μόλις έτυχε να έχω φύγει για λίγες μέρες διακοπών και, φυσικά, δεν μπορούσα να προσφέρω κάτι ουσιαστικό, αλλά ήταν ο ψυχολογικός καθαρά παράγων, να είμαι εδώ. Επιστρέψαμε. Επισκέφτηκα τους εθελοντές τραυματίες, παρακολουθούσα τις εξελίξεις. Θυμάμαι την αγωνία για τα ζώα στη Βαρυμπόμπη, την προσπάθεια, πόσο χαρήκαμε όλοι, ανακουφιστήκαμε που σώθηκαν τα άλογα που είναι εκεί. Αλλά δυστυχώς, μέσα στις εκτάσεις που χάθηκαν, ευτυχώς δεν είχαμε απώλειες ανθρώπινων ζωών, αλλά είχαμε αρκετές απώλειες ζώων. Και φυσικά τεράστια οικολογική καταστροφή. Το περιβάλλον έχει τη δυνατότητα να αναγεννάται αλλά οπωσδήποτε και περιουσίες ανθρώπων, γιατί υπάρχει πάντα και η οικονομική διάσταση. Ελπίζω με τον κατάλληλο σχεδιασμό και την προσπάθεια όλων να υπάρξει η ανάταξη σε αυτή τη μεγάλη βλάβη του περιβάλλοντος».
«Η κλιματική κρίση είναι ήδη εδώ. Δεν μιλάμε πια για κλιματική αλλαγή, όπως διστακτικά γινόταν η συζήτηση εδώ και χρόνια. Είναι κλιματική κρίση, λοιπόν. Η Ευρώπη δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει, εννοώ τα θεσμικά όργανα. Είναι γνωστό ότι υπάρχει το Green Deal και οι στόχοι που έχουν τεθεί, οι ενδιάμεσοι στόχοι για το 2030, για το 2050. Η ανθρωπότητα πρέπει να πάρει τα μέτρα της εγκαίρως. Και είναι κάτι που μας αγγίζει όλους, από τα θεσμικά όργανα σε ανώτατο επίπεδο, μέχρι βέβαια τον τελευταίο απλό πολίτη. Δηλαδή ακριβώς είναι και ένα θέμα ευθύνης του καθενός. Είναι προφανές ότι οι δημόσιες πολιτικές είναι αυτές που καθορίζουν και νομίζω ότι σ’ αυτά τα θέματα πρέπει να υπάρχει πάντα συναίνεση και συνεννόηση, να υπάρχει μια συνέχεια στις δημόσιες πολιτικές, ώστε να ασκούνται έτσι που να προστατεύεται το περιβάλλον, να υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη. Υπάρχει και αναπτυξιακή διάσταση. Η προστασία του περιβάλλοντος πάντοτε είναι προς όφελος και της οικονομίας».
«Γενικά, είμαι άνθρωπος που βλέπει πάντα, προσπαθεί να βλέπει τη θετική πλευρά των πραγμάτων και αυτό θα προσπαθήσω. Αν ακούσουμε τους ειδικούς, τα πράγματα είναι αρκετά απαισιόδοξα. Ήδη λένε ότι και οι στόχοι που έχουν τεθεί και από τη Συμφωνία του Παρισιού, μετά ότι έχουν ξεπεραστεί στην πραγματικότητα. Ότι θα πρέπει ήδη να αναδιατυπωθούν και να είναι πολύ πιο απαιτητικοί. Μακάρι, γιατί καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι ένα θέμα που δεν είναι ενός ανθρώπου απόφαση, ούτε καν μιας χώρας, είναι σε παγκόσμιο επίπεδο να ληφθούν οι αποφάσεις. Είχαμε το πρόβλημα με τη Συμφωνία του Παρισιού, οι μεγαλύτεροι ρυπαντές δεν την είχαν υιοθετήσει. Η Αμερική βγήκε, ευτυχώς με τη νέα διακυβέρνηση επανήλθε. Αλλά το θέμα είναι να τηρούνται στη συνέχεια οι αποφάσεις αυτές, όλοι οι στόχοι που αποφασίζονται σε πολιτικό επίπεδο να τηρούνται και φυσικά να λαμβάνονται και οι ενδιάμεσες αποφάσεις. Οι δημόσιες πολιτικές όπως είπα, κάθε χώρας, να πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Και να ακολουθεί και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, να ακολουθούν οι πολίτες. Είναι απαιτητικό για όλους νομίζω το μέλλον», συμπλήρωσε.
«Μέχρι νομίζω τα μέσα του 20ού αιώνα, αν θυμηθούμε όλοι δηλαδή τους γονείς μας και ιδίως τους παππούδες μας θα έλεγα, ο παππούς μου στη Θράκη, ανακαλώ τώρα στη μνήμη μου τις κινήσεις του στον μπαξέ του, στο μαγαζί που είχε, στο πώς φερόταν στα ζώα, ήταν πραγματικά, είχαν –απλοί άνθρωποι- είχαν απίστευτα οικολογική συνείδηση. Η συμπεριφορά τους απέναντι στο περιβάλλον θα ήταν διδακτική για όλους μας. Νομίζω, όπως το λέτε και εσείς, ότι γύρω στη δεκαετία του ΄50 ίσως, είναι αυτή η διάρρηξη που αναφέρατε. Ίσως η μεγάλη αστικοποίηση, είναι πολιτικοί οι λόγοι, είναι η ιστορική εξέλιξη του κάθε τόπου. Και εκεί πράγματι ενημερώνει η ύπαιθρος, εγκαταλείπονται οι καλλιέργειες σε μεγάλο βαθμό, συγκεντρώνεται ο πληθυσμός στις πόλεις και μετά έχουμε έναν τρόπο να καλλιεργούμε με οικοδομές την ύπαιθρο, που επίσης είναι λάθος, με την εκτός σχεδίου δόμηση. Πράγματι, η συνύπαρξη του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, ακόμα και η αρχιτεκτονική ήταν σε άλλη κλίμακα και σε άλλη ποιότητα παλιότερα. Η σύγχρονη σιγά-σιγά, πέρασε από κρίση μπορώ να πω, και τώρα, νομίζω ότι η σύγχρονη, είτε είναι αρχιτέκτονες, είτε ειδικοί επιστήμονες, είτε είναι γεωργοί, βλέπουμε πια την επιστροφή. Και έχω την αισιοδοξία, έτσι, μακάρι να επιβεβαιωθώ από την πραγματικότητα, ότι οι επόμενες γενιές έχουν πολύ πιο ανεπτυγμένη οικολογική συνείδηση. Αν θέλετε ξεκινούν και από τα σχολειά, γιατί όλο αυτό είναι από το σπίτι μας και από την εκπαίδευση, ό,τι μπορεί να πάρει κανείς. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα», τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Εκεί είναι η αισιοδοξία μου, αυτό που ανέφερα ότι ήδη και τώρα που ταξιδεύω πολύ και συναντώ και νέους ανθρώπους στην επαρχία, υπάρχουν όλες οι μέθοδοι. Υπάρχει η ευφυής γεωργία, υπάρχουν τρόποι να μπορέσει κανείς να βιοπορίζεται με τον σεβασμό στο περιβάλλον, στον τόπο του, στην επαρχία. Δεν μπορεί να μαζευόμαστε όλοι στις πόλεις, ούτε μπορεί να είναι όλοι υπάλληλοι στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Ο πρωτογενής τομέας στην Ελλάδα μπορεί να δώσει πάρα πολλά, γιατί όπως είναι πολύ γνωστό και έχουμε εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον. Η γεωμορφολογία, το κλίμα της Ελλάδας θα μπορούσε να δώσει πάρα πολλά για τον πρωτογενή τομέα και στην ανάπτυξη, στην οικονομία της χώρας αλλά και στη ζωή του καθενός. Ελπίζω ότι θα επανέλθουν οι νέοι εκεί και θα βρούνε λύσεις για το μέλλον, στον τόπο τους ο καθένας. Ξέρω πολλά νέα παιδιά και βλέπω ότι το θέλουν. Γιατί και η χώρα μπορεί να πάει καλύτερα μπροστά, αλλά είναι και κάτι που θα τους δίνει νομίζω, θα τους γεμίζει, θα τους δίνει και χαρά. Είναι κάτι που έχει τη γοητεία του θα έλεγα», σημείωσε η κυρία Σακελλαροπούλου.
Για τις κακοποιήσεις ζώων, η Πρόεδρος της Δημοκρατία είπε: «Νομίζω ότι η ίδια η ζωή διδάσκει και δίνει αυτά τα μαθήματα. Έχουμε δει και περιστατικά κακοποίησης ζώων. Και σ’ αυτό το πεδίο υπάρχει νομοθεσία κι έχει ξεκινήσει αν θέλετε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Αμερική και σε άλλες χώρες. Είναι καθαρά, όπως είπα στην αρχή, ένδειξη πολιτισμού η συμπεριφορά μας προς τα ζώα. Και θα πρέπει να είναι αυστηρά και τα μέτρα που λαμβάνονται, οι κυρώσεις, υπάρχει και πρόσφατη νομοθεσία και στη χώρα μας. Είναι αδιανόητα κάποια περιστατικά που εμφανίζονται στον Τύπο κατά καιρούς. Βλέπουμε όμως ότι καταγγέλλονται πλέον, θέλω να πιστεύω ότι είναι μεμονωμένες συμπεριφορές αυτές οι απαράδεκτες κακοποιητικές συμπεριφορές προς τα ανυπεράσπιστα πλάσματα που είναι τα ζώα, ιδίως αυτά που είναι κοντά μας. Εδώ υπάρχουν κακοποιητικές συμπεριφορές προς άλλους ανθρώπους».
«Τα ζώα είναι ο πρώτος βαθμός του ανυπεράσπιστου, μετά ερχόμαστε στις άλλες ευάλωτες μορφές ας πούμε. Πιο ευάλωτη μπορεί να θεωρείται μια γυναίκα από τον σύντροφο της κ.λπ. Επομένως, εκεί θέλω να πιστεύω ότι όσο γίνεται οι νεότεροι που τα αποδοκιμάζουν απολύτως αυτά και προστατεύουν και τα ζωάκια. Μπορεί παλιά κάποιος στο σπίτι του να είχε στην αυλή του τον γείτονα και να έβλεπε κάτι και να μην ασχολείτο να το καταδικάσει ή να το καταγγείλει. Αυτά τώρα ευτυχώς αλλάζουν. Και πιστεύω ότι θα εγκαταλειφθούν. Από εκεί και πέρα φυσικά, όσο υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν και οι συμπεριφορές που παρεκκλίνουν. Αυτό δεν θα λείψει. Θέλω να πιστεύω όμως ότι όσο γίνεται, ιδίως για τα ζωάκια θα περιορίζεται πολύ», τόνισε.
Η κυρία Σακελλαροπούλου είπε πως η φιλοζωία διδάσκεται: «το παράδειγμα είναι κάτι που βοηθάει, όπως και η εκπαίδευση και ο σεβασμός στο περιβάλλον, είναι κάτι αντίστοιχο. Όπως είπα, είναι το σπίτι, είναι το σχολειό, και από εκεί και πέρα είναι το παράδειγμα. Και κάπου εκεί, λειτουργεί, μπορεί να λειτουργήσει από όλους μας». Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου μίλησε για τη σχέση της με την Καλυψώ που ήταν αδέσποτη στην Κάρπαθο και την γνωριμία τους: «Σχεδόν τυχαία, γιατί πάντα είχα, είχαμε γατιά. Και επειδή όλα τα ζώα, αγαπώ τους σκύλους και με συγκινούν, αλλά φαίνεται είμαι από τους ανθρώπους που με συγκινούν ιδιαίτερα οι γάτες. Και αυτό καμία φορά έχει να κάνει και με την απασχόληση καθενός. Ιδίως στους συγγραφείς, επειδή έχουν αυτή τη ζωή που δεν είναι τόσο εξωστρεφής, δεν έχει τόση κινητικότητα, πάντα τους συντροφεύει μια γάτα. Και εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου, πολλά χρόνια στο δικαστήριο, έτσι, έχω συνδέσει κιόλας με την παρουσία, τότε είχαμε άλλες δύο γάτες στο σπίτι, την παρουσία τους στο γραφείο παράλληλα την ώρα που έγραφα σχέδια αποφάσεων. Όταν λοιπόν ήρθα εδώ, ακριβώς επειδή ο χώρος του Μεγάρου είναι ένας μνημειακός χώρος, θέλει μεγάλη προσοχή, ήμουν πολύ προβληματισμένη και είχα πει στην αρχή ότι δεν θα έχουμε ζωάκι εδώ. Ταξιδέψαμε όμως στην Κάρπαθο τυχαία και γνωρίστηκα με δύο κυρίες που έχουν ένα σωματείο φιλοζωικό της Καρπάθου. Και ήρθαν λοιπόν και εμφανίστηκαν με την Καλυψώ πολύ μικρή, είχε γεννηθεί πριν δύο μέρες, την είχαν βρει, ήταν η μία κυρία με τον σύζυγό της, είχαν βγει βόλτα, περίπατο στο βουνό και άκουσαν το γατάκι να φωνάζει μέσα στα θάμνα και την έσωσαν και την έφεραν να τη δούμε. Έτσι γνωρίσαμε λοιπόν τη μικρή Καλυψώ, αλλά μας μπήκε η ιδέα και υπέκυψα. Και μετά από έναν μήνα, αφού λίγο ξεπετάχθηκε και έκανε τα εμβόλιά της, ήρθε εδώ. Οφείλω να πω ότι ήταν και πολύ σημαντική η παρουσία της συντροφιάς στην πανδημία. Γιατί όσο να είναι, όλοι ζήσαμε περισσότερο μοναχικά αυτή την περίοδο».
Για τον χαρακτήρα της Καλυψώς είπε: «Επειδή είχα χρόνια γάτες, ξέρω ότι έχουν χαρακτήρα και τα γατιά. Και έχουν και κάποιο βαθμό ευφυίας, επικοινωνούν. Η Καλυψώ νομίζω ότι είναι αρκετά έξυπνη στο είδος της. Τώρα που λείπουμε κάποιες μέρες και περιμένει, είναι στο σπίτι, η χαρά που κάνει και τα γουργουρητά όταν μας βλέπει και ο τρόπος που μας ακολουθεί μέσα στο σπίτι, είναι πολύ… είναι συγκινητικό. Εγώ βέβαια το έχω συνηθίσει, δεν μου κάνει εντύπωση. Άνθρωποι που δεν έχουν μάθει από γάτες, εντυπωσιάζονται πόσο επικοινωνούν με τον άνθρωπο. Τα ζώα, όταν τα έχουμε κοντά και ξέρουμε, όλοι όσοι έχουν και αγαπούν ζώα, όποια είναι αυτά, ξέρουμε πολύ καλά ότι έχουν βαθμό που επικοινωνούν με τον άνθρωπο και νιώθουν τα συναισθήματά του». Αναφέρθηκε και στη συμπεριφορά της στους καλεσμένους του Προεδρικού Μεγάρου: «Άλλοτε μπορεί να είναι στη γωνιά της και να κοιμάται και να γίνουν 2-3 συναντήσεις και να μην πάρει είδηση κανείς ότι είναι εκεί η Καλυψώ και άλλοτε έρχεται οπωσδήποτε να μυρίσει, να γνωρίσει, να αποκαταστήσει επαφή με τον επισκέπτη μου. Και η συντριπτική πλειονότητα, μόνο αν έχει κανείς αλλεργία φαντάζομαι, αλλιώς είναι όλοι βέβαια πολύ… Γι’ αυτό βλέπω και μεγάλη βελτίωση στη σχέση μας με τα ζώα. Νομίζω ότι η εποχή μας πια έχει αποκαταστήσει τη σωστή σχέση».
«Γενικότερα ο εθελοντισμός είναι πολύ σημαντικός και στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διαδεδομένος. Τώρα τον βλέπουμε λίγο. Ένα κεφάλαιο είναι το θέμα της δασοπυρόσβεσης που έχουμε δει πολύ έντονα. Οι νεότερες γενιές, θα επανέλθω στους νέους, γιατί πιστεύω και βλέπει κανείς τα παιδιά που μπορεί να έχουν μια κριτική στάση απέναντι στην πολιτική, έχουν κάποια αποστασιοποίηση, μετέχουν στην κοινωνία των πολιτών. Για το περιβάλλον κινητοποιούνται. Για τα δάση. Και στα φιλοζωικά σωματεία, που βέβαια υπάρχουν και άνθρωποι που χάραξαν πορεία σ’ αυτά, και στον καιρό τους, τους αντιμετώπιζαν ως γραφικούς, σήμερα όμως νομίζω ότι αυτό έχει περάσει πια, έτσι, έχει γίνει… έχει πάρει τη θέση που του αξίζει στην κοινωνία. Και είναι πολύ σημαντική η προσφορά τους. Είχα συγκινηθεί πάρα πολύ και το παρακολουθούσα με τη δράση και τότε, στις μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού, που μέσα σε όλα, ο καθένας ακριβώς κοίταγε το σπίτι του και την περιουσία του και την οικογένειά του. Υπήρχαν όμως και άνθρωποι που έπρεπε να φροντίσουν γι’ αυτά τα ζωάκια», σημείωσε η κυρία Σακελλαροπούλου.
Σε ερώτηση για το τι της προσφέρουν τα ζώα, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είπε: «Αν κανείς το έχει συνηθίσει, γίνεται μέρος της ζωής του. Και για μια περίοδο, όταν δεν έχει, είναι κάτι που του λείπει. Δηλαδή, ενώ προσπάθησα να συνηθίσω λίγο χωρίς γατούλα, τώρα ας πούμε η Καλυψώ, έχει καλύψει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας, είναι συντροφικότητα. Και όπως είπα πριν, για πολλούς συγγραφείς κυρίως, που ασχολούνται με γάτες και έχουν γράψει και πολύ ωραία πράγματα, ο Χριστιανόπουλος ας πούμε, που είναι και από τη Θεσσαλονίκη και με συγκινεί ιδιαίτερα, και στο "Θεσσαλονίκην, ου μ’ εθέσπισεν", έχει σελίδες για τις γάτες που είχε στη ζωή του, όπως ξέρουμε όλοι, είχε πάντοτε. Ή ο Νίκος Δήμου, που είναι και αγαπητός φίλος και πραγματικά τα ποιήματά του και ο ίδιος λέει ότι είναι από τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχει γράψει, είναι τα ποιήματά του για τις γάτες. Και νομίζω ο Κοκτώ, είχε πει ότι αγαπώ τις γάτες, γιατί μου αρέσει να μένω στο σπίτι και σιγά-σιγά, γίνονται η ορατή ψυχή του. Και με άγγιξε πάρα πολύ αυτή η φράση. Γιατί πραγματικά, μετά από λίγο καιρό, δένεται κανείς. Το σπίτι του δεν μπορεί να το φανταστεί χωρίς το ζωάκι που έχει διαλέξει ο καθένας, βέβαια εδώ μιλάμε για την Καλυψώ στη συγκεκριμένη περίπτωση».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
