Ο αποκλεισμός του Victor Vernicos από τον Β’ ημιτελικό της Eurovision 2023 έφερε την αναμενόμενη γκρίνια, με τα social media να πιάνουν δουλειά, εξαπολύοντας κριτική για την ελληνική συμμετοχή, το τραγούδι, τον τρόπο επιλογής ακόμα και για τον ίδιο τον 16χρονο «son of Eurovision», ο οποίος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, λαμβάνοντας υπόψιν και τον παράγοντα της ηλικίας του.
Το γεγονός ότι «στον Β’ Ημιτελικό της Eurovision 2023 στο Λίβερπουλ, η ελληνική συμμετοχή απέσπασε ένα από τα πιο θερμά χειροκροτήματα από το κοινό του M&S Arena ανάμεσα στους 16 υποψήφιους», όπως αναφέρει η ΕΡΤ στην ανακοίνωσή της, ευρισκόμενη σε θέση άμυνας, δεν λέει κάτι, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια.
Οι έντονες επευφημίες μετά την ολοκλήρωση της προσπάθειάς του πάνω στη σκηνή δεν μπορούν να αποτελούν μέτρο σύγκρισης τόσο με συμμετοχές προηγούμενων ετών όσο και σε σύγκριση με τις υπόλοιπες της βραδιάς. Όπως και ο τελικός, έτσι και οι δύο ημιτελικοί είναι ένα πάρτι για αυτούς που είναι μέσα, οι οποίοι αποθεώνουν κάθε διαγωνιζόμενο. Μια γρήγορη ματιά σε διοργανώσεις του παρελθόντος αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος ότι τραγούδια και καλλιτέχνες που «ξεσήκωσαν το κοινό στον διαγωνισμό της Eurovsion» απλά... πάτωσαν στη συνέχεια, όταν ήρθε η ώρα της βαθμολογίας.
Η ΕΡΤ έσπευσε να υπερασπιστεί τον Βίκτωρα Βερνίκο και να υπεραμυνθεί της επιλογής της, επιστρατεύοντας μέχρι και λόγια του «Greek Freak». Το ότι «κάθε δυσκολία είναι ένα σκαλοπάτι για την επιτυχία» αποτελεί κοινή συνισταμένη του διαχρονικού ζητήματος της αποτυχίας και του τρόπου διαχείρισής της. Το να λες, όμως, παραφρασμένο το αμερικανικό «when the things get tough, the tough get going», που έκανε τραγούδι ο Billie Ocean ή το «how much you can take and keep moving forward» που έγινε βασικό moto στο κινηματογραφικό σύμπαν του Rocky, δεν αποτελεί λύση στο βασικό παράπονο όσων ασκούν κριτική: Τον τρόπο επιλογής του κομματιού και του καλλιτέχνη.
Με τις εθνικές εκλογές σε λιγότερο από 10 ημέρες οι λέξεις «νεποτισμός» και «οικογενειοκρατία» βρίσκονται ψηλά στην ημερήσια πολιτική και κοινωνική ατζέντα, έχοντας βρει, όμως, πεδίο ανάπτυξης λαμπρό στην Eurovision εδώ και μήνες. Ήδη, η επιχειρηματίας Μαρίνα Βερνίκου βγήκε και το ξεκαθάρισε, σχολιάζοντας τον αποκλεισμό του ανιψιού της: «Είναι ένα πολύ αξιόλογο παιδί... Έπαιζε πιάνο από 4 ετών... Δεν ξέρω τι έφταιξε... προφανώς δεν άρεσε πολύ το τραγούδι».
Στη θέση του Βίκτωρα Βερνίκου θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε καλλιτέχνης, τον οποίο θα επέλεγε η ΕΡΤ για να στείλει στον διαγωνισμό της Eurovision, όπως συνέβη και τα προηγούμενα χρόνια που η Ελλάδα είχε μια αξιοπρεπή παρουσία, μπαίνοντας στην πρώτη 10άδα.
Το ερώτημα, όμως, παραμένει: Γιατί το κοινό στην Ελλάδα δεν έχει πλέον πιο ενεργή συμμετοχή στην επιλογή του κομματιού, όπως συνέβαινε σε προηγούμενες δεκαετίες με τη live παρουσίαση των υποψήφιων καλλιτεχνών και των προτεινόμενων τραγουδιών. Το 2001, μετά την τρίτη θέση των Antique με το «Die for you», το κοινό άφησε έξω την Πέγκυ Ζήνα και το «Love is a Wonderful Thing» για να στείλει το «S.A.G.A.P.O» του Ρακιντζή.
Ο αποκλεισμός του Βίκτωρα Βερνίκου στον Β’ ημιτελικό της Eurovision μπορεί να ήταν αναμενόμενος για πολλούς, οι οποίοι χαρακτήρισαν από την αρχή ως «λάθος» τη συγκεκριμένη επιλογή, όμως -όπως και στον αθλητισμό ή άλλους τομείς της καθημερινότητας- η αποτυχία είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και εδώ τίθεται το δεύτερο ερώτημα, το οποίο αφορά τις προσδοκίες σε φαντασιακό επίπεδο και τις πραγματικές δυνατότητες που έχει η Ελλάδα στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού.
Η δεκαετία των 00’s με την πρωτιά της Παπαρίζου, την 3η θέση του Sakis και της Καλομοίρας και την 7η του Σαρμπέλ έβαλαν πολύ ψηλά τον πήχη. Πέρυσι η Αμάντα Γεωργιάδη με το «Die Together» ήρθε 8η. Δύο χρόνια νωρίτερα η Stefania με το «Supergirl» κατέκτησε την 10η θέση, βάζοντας τέλος σε μια πενταετία «κακών» εμφανίσεων, όπου η Ελλάδα είτε δεν προκρινόταν στον τελικό ή βρισκόταν κάπου ανάμεσα στην 19η και την 21η θέση. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν κάθε χρόνο να πηγαίνει καλά και να μπαίνει στην πρώτη 10άδα.
Το ζητούμενο, όμως, είναι να στέλνει μια «καλή» συμμετοχή. Και καθώς το αν κάτι είναι «καλό», «κακό», «σωστό», «λάθος», «επιτυχημένο», «αποτυχημένο» δεν αποδεικνύεται στην πράξη πριν πει το τραγούδι της, το κοινό στην Ελλάδα θέλει να έχει πιο ενεργή συμμετοχή και όχι στάση θεατή σε καταστάσεις που θυμίζουν απευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων back to 80’s & 90’s.
Σε μια εποχή όπου υπάρχει απαίτηση για διαφάνεια και συμπερίληψη, δεν μπορεί να υπάρχει μια «Επιτροπή Κοινού» που προκύπτει με κλήρωση και αποφασίζει μαζί με την 7μελή Επιτροπή της ΕΡΤ για το υποψήφιο κομμάτι. Το κοινό θέλει να έχει «λόγο» -το ίδιο και οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που «κόπηκαν» για να πάει στη θέση τους ο «son of Eurovision». Γι' αυτό και η συζήτηση για το εξώδικο που έστειλε η διαγωνιζόμενη Μελίσσα Μαντζούκη στην ΕΡΤ έγινε ξανά επίκαιρη.
«Μιλάμε για σκάνδαλο»
Σύμφωνα με δηλώσεις του Σπύρου Κορωνάκη, συντάκτη eurovisionfun.com, στο «Πρωινό» του Γιώργου Λιάγκα, η επιτροπή του κοινού είχε επιλέξει για την Eurovision άλλο τραγούδι με τεράστια διαφορά από το δεύτερο.
«Με τεράστια διαφορά στην επιτροπή κοινού είχαν ψηφίσει άλλο τραγούδι της Μελίσσας. Η επιτροπή της ΕΡΤ η οποία απαρτίζεται από μέλη της αποφάσισε να στείλουν άλλο τραγούδι. Οπότε εκείνοι αποφάσισαν ποιο τραγούδι ήθελαν να προωθήσουν. Να μας δώσουν εξηγήσεις. Στην επιτροπή της ΕΡΤ απαρτίζεται από μέλη της ΕΡΤ, σε καμία άλλη χώρα δεν γίνεται αυτό. Αρα μιλάμε για σκάνδαλο».
Αυτό είναι το τραγούδι της Melissa Mantzoukis που ψήφισε πρώτο και με διαφορά για να πάει στη Eurovision η επιτροπή του κοινού.
Όπως επίσης, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι απαιτείται αλλαγή πλεύσης και στο περιεχόμενο του εκάστοτε τραγουδιού, με ανάδειξη πρωτότυπων στοιχείων και όχι «φθηνών» αντιγραφών από προηγούμενους διαγωνισμούς της Eurovision. Χρειάζονται πολλά περισσότερα από το να βάζεις τον διευθυντή Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κωνσταντίνο Ρήγο να επιμεληθεί τη σκηνική παρουσία, αφήνοντας πρακτικά μόνο του τον Βίκτωρα Βερνίκο πάνω στη σκηνή του Β’ Ημιτελικού της Eurovision.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
