Συλλογές διηγημάτων, μυθιστορήματα που σε κρατάνε ήδη από την περίληψη και ιστορίες που αναβλύζουν μέσα από τις σελίδες. Συγκεντρώνουμε τις νέες κυκλοφορίες των βιβλίων που μας κέρδισαν και μας κάνουν να ανυπομονούμε να αποδράσουμε μαζί τους.
«Φως τον Αύγουστο», William Faulkner (εκδ. Gutenberg)
Τα φαντάσματα του παρελθόντος στοιχειώνουν τους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος, ήρωες τραγικούς, τσακισμένους από τη μοίρα τους. Το έργο θεωρείται ένα από τα "νότια γκόθικ" αριστουργήματα: O συγγραφέας διερευνά ζητήματα φύλου, ταξικών διαφορών, ρατσισμού, ενώ με απαράμιλλη τόλμη εμβαθύνει στη φύση του κακού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Στο ΚΤΕΛ, την παραλία, το πλοίο: 7 συγγραφείς μάς μιλούν για τα βιβλία των καλοκαιριών τους
«Ζωντανά Πλάσματα», Μουνίρ Ατσέμι, εκδόσεις Αντίποδες
Τέσσερις νεαροί Ισπανοί ξεκινούν ένα καλοκαίρι για τη νότια Γαλλία, για να δουλέψουν σεζόν στον τρύγο. Όμως η πραγματικότητα τους επιφυλάσσει κάτι πολύ πιο παράξενο: αντί για τα αμπέλια, βρίσκονται να δουλεύουν σε εκτροφεία πουλερικών και σε γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, σε ένα σύμπαν που δοκιμάζει τις αντοχές τους, τις μεταξύ τους σχέσεις, την αντίληψη για τον κόσμο.
Αναδεικνύοντας τις επιρροές του Μπόρχες και του Μπολάνιο, ο Ατσέμι γράφει ένα μυθιστόρημα που διερευνά με χιούμορ τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, ανάμεσα στην αυτογνωσία και τη φιλία, στην ταυτότητα και την εργασία, με την πίστη ότι η αφήγηση μιας ιστορίας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, εκείνο που κάνουμε ενστικτωδώς όσο καταρρέει ό,τι βρίσκεται γύρω μας.
«Ήρθα Εδώ και μας Θυμήθηκα: Μία Ιστορία για τον Τουρισμό, την Εργασία και την Τάξη», Άννα Πατσέκο, εκδόσεις Carnivora
Η Άννα Πατσέκο διεισδύει σε ξενοδοχεία πολυτελείας, αποκαλύπτει τις σκοτεινές συνέπειες της αδηφάγας τουριστικής βιομηχανίας (εργασιακές συγκρούσεις, κοινωνικές εντάσεις, ενοίκια στα ύψη) και μας στέλνει ένα σουβενίρ που κυμαίνεται μεταξύ ανθρωπολογικής έρευνας πεδίου, χρονικού και δοκιμίου: τη δική της απάντηση στο μοντέλο της τουριστικής πόλης, αυτής της ουτοπίας της κοινωνίας των πολυεθνικών.
Το «Ήρθα Εδώ και μας Θυμήθηκα: Μία Ιστορία για τον Τουρισμό, την Εργασία και την Τάξη» αποτελεί μια διορατική ακτινογραφία των εργασιακών δυναμικών στον τομέα του τουρισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Νίκος Παναγιωτόπουλος: Το μετέωρο και το αμφίσημο», Γιάννης Σολδάτος, εκδόσεις Αιγόκερως
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι το πιο μετέωρο, αμφίσημο, ευφυές και, προπάντων, μη σοβαροφανές κεφάλαιο του κινηματογράφου μας. Προσποιήθηκε πως έκανε κινηματογράφο για να μην καταλάβουν οι άλλοι πως έκανε κινηματογράφο στ' αλήθεια.
Μπλόφαρε, έστω κι αν συχνά έπεφτε ο ίδιος θύμα της μπλόφας του· κράτησε μια σπάνια ηθική και αισθητική στάση: Mπλόφαρε, αλλά δεν κορόιδευε. Δεν αποπειράθηκε να τον συλλάβει η καλλιτεχνική αγορανομία για απάτη και πλαστογραφία· μόνο τον εαυτό του πλαστογράφησε και αυτό ως άθλημα ευγενές.
«Bar Italia, Δύο ταξίδια», Κάσαρης Ζώης, Μπαλαμπανίδης Γιάννης, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ
Δύο φίλοι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζουν πλέον στην Αθήνα, ταξιδεύουν, ξέχωρα μεταξύ τους, στην Ιταλία. Από τη νεότητά τους ακόμη, διαφωνούν για το ποιο είναι το αληθινό μεσογειακό ταίρι του τόπου καταγωγής τους. Ο ένας το αναζητά στον Βορρά (Ανκόνα, Μπολόνια, Τεργέστη, Βενετία, Μιλάνο) και ο άλλος στον Νότο (Νάπολι). Ο ένας αποτίει φόρο τιμής στον Ρήγα Φεραίο, ο άλλος στον Ντιέγκο Μαραντόνα. Καταγράφουν διαφορετικές εκδοχές της ομορφιάς, της εκλέπτυνσης και του χάους.
Στο τέλος, ξανασυναντιούνται για να τα βάλουν όλα σε μια σειρά και να τα διηγηθούν ο ένας στον άλλο, σε ένα μπαρ στην άκρη του κόσμου -δηλαδή στην Αθήνα- το οποίο λέγεται «Italia», σαν την ωραιότερη, όπως ισχυρίζονται, χώρα του κόσμου.
To Bar Italia είναι οι αφηγήσεις αυτών των δύο ταξιδιών. Κάτι ανάμεσα σε ταξιδιωτική ανάμνηση, δοκίμιο και λογοτεχνία, τα κείμενα αυτά μιλούν, βέβαια, για την Ιταλία. Την ίδια στιγμή, όμως, η Ιταλία είναι η αφορμή για να μιλήσουν για την ιστορία, την πολιτική, την αγάπη και τη φιλία, την περιπλάνηση και το ξόδεμα (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Το γάβγισμα», Μαρία Παπαγεωργίου, εκδόσεις Πατάκης
Το γάβγισμα είναι ο απόηχος των σκέψεών της Μαρίας Παπαγεωργίουπου, της σημαντικής εκπροσώπου της σύγχρονης ελληνικής σκηνής, που δεν κατέγραψε ποτέ σε τραγούδι. Ενδόμυχες σκέψεις ή αφηγήσεις άλλων πάνω σε ένα λεπτό σκοινί, όπου το πραγματικό συναντά τη μυθοπλασία και η εικόνα το κείμενο. Ή μήπως το ανάποδο; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
