Πώς θα σας φαινόταν αν η δουλειά και η προσωπική σας ζωή ήταν δύο ξεχωριστές πραγματικότητες, χωρίς καμία σύνδεση μεταξύ τους, με τον εργαζόμενο εαυτό να μην έχει αναμνήσεις από την έξω ζωή και τον άλλο από όσα συμβαίνουν στη δουλειά; Ακούγεται μάλλον περίπλοκο έως ανατριχιαστικό. Μια βόλτα στα φουτουριστικά ρετρό γραφεία της εταιρίας Lumon, που μας συστήνει το τηλεοπτικό "Severance" (Διαχωρισμός), αρκεί για να πείσει πόσο εξωφρενικά πιο περίπλοκο και ανατριχιαστικό μπορεί να γίνει.
Η τηλεοπτική σειρά του Apple TV, απέκτησε από την αρχή φανατικούς θαυμαστές σχεδόν τρία χρόνια πριν, όταν ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος της, με ένα επεισόδιο, με αριστοτεχνικά κλιμακωμένη, σχεδόν φρενήρη ροή εξελίξεων, που ερχόταν σε απόλυτη κόντρα, με τον αργό, υπνωτιστικό ρυθμό της αρχής.
Η καθυστερημένη επιστροφή της με δεύτερο κύκλο 10 επεισοδίων αναμενόταν με υψηλές προσδοκίες, αλλά και ορισμένες επιφυλάξεις: θα μπορούσε να κρατηθεί στο ίδιο ψηλό επίπεδο, χωρίς περιττά ανοίγματα και ξεχειλώματα της ιστορίας; Θα μπορούσε να αποφύγει το «άλλη μια από τα ίδια», δηλαδή την επανάληψη της ήδη γνωστής συνταγής της πρώτης σεζόν;
Μετά και την προβολή του 7ου επεισοδίου, που αποθεώθηκε από φανς και κριτικούς, κατακτώντας βαθμολογίες που αγγίζουν το άριστα, οι επιφυλάξεις κατέρρευσαν. Και οι προσδοκίες εκτοξεύτηκαν σε νέα ύψη.
Η κάθε λεπτομέρεια έχει τη σημασία της
Το Severance είναι για πολλούς λόγους μια σειρά που σε κρατά απόλυτα προσηλωμένο στην οθόνη. Εν αρχή είναι η ιστορία, που παίζει με το μυαλό των ηρώων και των θεατών, χωρίς να θυμίζει κάτι που κάπου κάποτε έχεις ξαναδεί. Ένας άλλος λόγος, είναι η ατμόσφαιρα που αιχμαλωτίζει, η μινιμαλιστική, ρετρό και ταυτόχρονα φουτουριστική αισθητική προσέγγιση, που είναι εστιασμένη στη συμμετρία.
Κι ακόμα ένας βέβαια είναι οι ερμηνείες, που σε συνδυασμό με τη σκηνοθεσία και τη χρήση των οπτικών εφέ, σε βάζουν μέσα στον κόσμο των ηρώων, σου μεταδίδουν τη σύγχυση, την ένταση, τα όνειρα και την αγωνία τους -γιατί άγνωστο πού, άγνωστο γιατί, κάτι εφιαλτικό καραδοκεί στο βάθος του διαδρόμου, πίσω από κλειστές πόρτες και λαμπερά χαμόγελα.
Κύριο χαρακτηριστικό της σειράς κι ένα από τα βασικά στοιχεία που την κάνουν να ξεχωρίζει είναι ότι κάθε σκηνή έχει την αξία της. Έχει κάτι να σου δείξει ή κάτι να σου κρύψει. Κάτι που δεν θα μείνει να αιωρείται, δεν ήταν μόνο ένα τρικ για να σου εξάψει την περιέργεια, αλλά όπως αργότερα θα καταλάβεις, είχε τη σημασία του,
Το Severance δεν είναι μια σειρά που τη βλέπεις, τσεκάροντας τα mail σου και συνομιλώντας στο messenger. Τελειώνει το επεισόδιο κι αυτόματα το ξαναβάζεις σε replay, που σε οδηγεί σε νέες ανακαλύψεις. Κάθε μικρή λεπτομέρεια λειτουργεί ως κομμάτι ενός σοφά σχεδιασμένου παζλ -κι ας προσευχηθούμε, όπως η Πατρίσια Αρκέτ – Μις Κομπέλ στον Κίερ να συνεχίσει έτσι και να μη γίνει Lost στο τέλος…
Οι ερμηνείες και η παρά λίγο συμμετοχή Ομπάμα
Οι ήρωες του Severance περνούν δύσκολα, όχι όμως απλώς για να μας βάλουν σε αγωνία και να ξυπνήσουν το συναίσθημα. Υπονοείται σαφώς πως υπάρχει λόγος πίσω από κάθε ανεξήγητη καθημερινή εργασία, ανταμοιβή -με βάφλες- ή τιμωρία. Κι εδώ φτάνουμε σε ένα άλλο μεγάλο πόλο έλξης της σειράς, το γεγονός ότι σε σε βάζει σε σκέψεις, σε αναζητήσεις, σε θεωρίες και πιθανές ερμηνείες του τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί γίνονται όλα αυτά. Ένα είναι το μόνο βέβαιο, όπως λέει και ο κεντρικός ήρωας Μαρκ Σ., ο οποίος ζει μόνο μέσα στα γραφεία και στους λευκούς διαδρόμους της εταιρίας Lumon: “Η δουλειά είναι σημαντική και μυστηριώδης”.
Οι ερμηνείες ακολουθούν τη συμμετρική τελειότητα κάθε πτυχής της παραγωγής, ξεκινώντας από τον εξαιρετικό Μαρκ Σ. - Άνταμ Σκοτ (στον κορυφαίο ρόλο της καριέρας του) μέχρι τον χαμογελαστά αμείλικτο κ. Μίλτσικ – Τράμελ Τίλμαν, τον υπέροχο Έρβινγκ - Τζον Τορτούρο και βέβαια τον αξεπέραστο Μπερτ – Κρίστοφερ Γουόκεν.
Συμμετοχή στο καστ θα μπορούσε να έχει και ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπαράκ Ομπάμα. Όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο παραγωγός και σκηνοθέτης της σειράς, Μπεν Στίλερ (ο οποίος κατάφερε να μας αφήσει με το στόμα ανοιχτό, με την επιδεξιότητα του ως σκηνοθέτης), είχε προτείνει στον Ομπάμα να κάνει τη φωνή του αφηγητή στο βίντεο προπαγάνδας της Lumon, που εμφανίζεται στο πρώτο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου.
Ο πρώην πρόεδρος αρνήθηκε ευγενικά λόγω χρόνου, δηλώνοντας παράλληλα φαν της σειράς κι εκφράζοντας ανυπομονησία για τον β’ κύκλο. Αν και δεν φαίνεται στους τίτλους, την αφήγηση τελικά ανέλαβε ο Κίανου Ριβς.
Η δουλειά είναι σημαντική και μυστηριώδης
Η καθυστερημένη επιστροφή της σειράς οφείλεται σε ένα βαθμό και στο γεγονός ότι οι παραγωγοί της έθεσαν υψηλά τον πήχη της ποιότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι σύμφωνα με το Bloomberg, το κόστος του δεύτερου κύκλου εκτοξεύτηκε στα 20 εκατομμύρια δολάρια το επεισόδιο.
Οπτικά, η δεύτερη σεζόν, που ολοκληρώνεται στις 21/3, είναι ακόμα καλύτερη από την πρώτη. Πρωταγωνιστής της το μπλε χρώμα, που βρίσκεται παντού στον κόσμο των “διαχωρισμένων”, στα μπαλόνια, στους τοίχους, στις γραβάτες, στο φόρεμα της Χέλι Ρ. Η απόλυτη συμμετρία κυριαρχεί σε κάθε εικόνα. Η σκηνοθεσία ενώνει το χθες με το σήμερα, τις ιστορίες των “μέσα” με αυτές των “έξω” με μαεστρία. Η εξέλιξη της ροής μοιάζει με χορογραφία σκηνών, σοφά μελετημένη. Η ατμόσφαιρα παραμένει κλειστοφοβική -ακόμα κι όταν οι “μέσα” ταξιδεύουν στον έξω κόσμο- ενώ η μουσική υπογραμμίζει την απειλή, που κρύβουν πίσω τους στενοί διάδρομοι με απρόσωπες λευκές πόρτες.
Τα χρήματα του Apple TV προφανώς έπιασαν τόπο. Όπως η πλατφόρμα ανακοίνωσε, το Severance ξεπέρασε τον Ted Lasso κι έγινε η δημοφιλέστερη σειρά στην ιστορία της, συμβάλλοντας σημαντικά και στην ευρεία αύξηση των συνδρομητών της το πρώτο 20ήμερο του Ιανουαρίου.
Επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα, όμως ο Στίλερ πήρε την πρωτοβουλία κι ενημέρωσε ότι οι θεατές της σειράς δεν θα χρειαστεί να περιμένουν άλλα τρία χρόνια για τον τρίτο κύκλο, καθώς οι σεναριογράφοι έχουν ήδη πιάσει δουλειά -σημαντική και μυστηριώδη, χωρίς αμφιβολία.
Θεωρίες περί του τι ακριβώς κάνουν οι εργαζόμενοι στη Lumon, πάνω από οθόνες γεμάτες αριθμούς, υπάρχουν αναρίθμητες στο Διαδίκτυο. Μέχρι να πάρουμε απαντήσεις, η «βελτίωση δεδομένων» έχει ήδη γίνει παιχνίδι (στη διεύθυνση lumon-industries.com), που δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να πάρει μια γεύση από τη «δουλειά», να φτάσει στον στόχο του 100% και να κερδίσει ένα τραγούδι από τον κύριο Μίλτσικ -βάφλα δεν έχει. Μόνο προσοχή. Είπαμε οι λεπτομέρειες μετράνε, και μια ακόμα λεπτομέρεια είναι ότι από τα πληκτρολόγια της Lumon λείπει ένα πλήκτρο. Το escape.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
