Μενού

O Δημήτρης Μπάσης έγινε τραγουδιστής χάρη σε έναν ψάλτη στο Χερσό του Κιλκίς

dimitris-mpasis
Φωτ.: Πάνος Γιαννακόπουλος
  • Α-
  • Α+

Πολύ νωρίς στην καριέρα του, ο Δημήτρης Μπάσης είδε όλα τα φώτα της δημοσιότητας να τον χτυπάνε κατάματα. Δεν ήταν μόνο ότι ήδη είχε συνεργαστεί με τον Σταμάτη Κραουνάκη, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Χρήστο Νικολόπουλο. Είναι που είχε χαρίσει τη φωνή του στο soundtrack ενός από τα πιο πετυχημένα σίριαλ της τηλεοπτικής ιστορίας.

Παρόλα αυτά, τα φώτα δεν τον τύφλωσαν. Στην κουβέντα μού είπε ξανά και ξανά ότι αυτό δεν ήταν τόσο ένα αποτέλεσμα της δικής του ταπεινότητας αλλά κυρίως των σπουδαίων καλλιτεχνών που του τη μετέδωσαν. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που παραμένει στον χώρο εδώ και πολύ καιρό, υπερκαλύπτοντας προφανώς τον άνθρωπο που είπε κάποτε μία επιτυχία.

Την Τετάρτη 18 Ιουνίου, στο Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά, μαζί με τον Στέφανο Κορκολή, τη Σοφία Μανουσάκη και την Ορχήστρα Μίμης Πλέσσας, ο Δημήτρης Μπάσης θα ερμηνεύσει τα τραγούδια ενός μόνο από τα πολύ μεγάλα ονόματα με τα οποία έχει συνεργαστεί για καλό σκοπό.

Το MDA Ελλάς, Σωματείο για τη φροντίδα των ατόμων με Νευρομυϊκές Παθήσεις παρουσιάζει το μουσικό αφιέρωμα «Ο Αιώνας του Μίμη Πλέσσα» σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Λουκίλας Καρρέρ Πλέσσα και τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για την επέκταση του προγράμματος “Υποστήριξη Kατ’ Oίκον” των Mελών του MDA Ελλάς με Πλάγια Μυατροφική Σκλήρυνση, (ALS).

Σταθμός πρώτος: Γερμανία

«Οι γονείς μου ήταν μετανάστες στη Γερμανία. Εκεί γεννήθηκα και εγώ και συγκεκριμένα στη Στουτγκάρδη. Οι Έλληνες μετανάστες εκεί άκουγαν πολλή μουσική. Ειδικά Καζαντζίδη και τα τραγούδια της ξενιτιάς. Η μουσική ήταν ένας τρόπος να ταξιδεύουν νοερά στην πατρίδα και να ονειρεύονται τη μουσική τους.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μουσική κυριαρχούσε και ειδικά τα λαϊκά τραγούδια του Καζαντζίδη. Αυτό το θυμάμαι πολύ έντονα ως παιδί. 

Θυμάμαι πολλά τραγούδια αλλά αυτό που μένει είναι "Το Ψωμί της Ξενιτιάς". Είναι αυτό που θυμάμαι ως παιδάκι να ακούγεται στις συναθροίσεις που έκαναν οι γονείς μου με φίλους τους κάθε Σαββατοκύριακο. Οι συναθροίσεις αυτές πάντα κατέληγαν με συγκίνηση και κλάμα. Εγώ ως παιδί δεν μπορούσα βέβαια να καταλάβω γιατί κλαίνε. Ρώταγα τι συνέβαινε και μου έλεγα “τίποτα, τίποτα”. Γνώρισα, λοιπόν, πολύ νωρίς τη μουσική ως μέσο έκφρασης συναισθημάτων».

mpasis
Φωτ.: Πάνος Γιαννακόπουλος

Σταθμός δεύτερος: Χέρσο, Κιλκίς

«Ξεκίνησα ως παιδάκι, σε ηλικία 7 ετών να πηγαίνω στην εκκλησία, να κρατώ τα εξαπτέρυγα… Μου άρεσε αυτή η διαδικασία. Μέσα στην εκκλησία είναι ουσιαστικά που ανακάλυψα τη μαγεία της μουσικής.

Έτυχε στο χωριό μου, στο Χέρσο του Κιλκίς, να υπάρχει εκείνη την εποχή ένας πολύ καλός ψάλτης, ο οποίος πραγματικά με εντυπωσίαζε.

Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας εμένα το βλέμμα μου και η προσοχή μου έπεφτε στον ψάλτη. Κάποια στιγμή, εκείνος το κατάλαβε και κάποια στιγμή με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε αντί να κρατάω το εξαπτέρυγο να είμαι μαζί με τους ψάλτες.

Ίσως ήταν και γονιδιακό γιατί ο παππούς μου ήταν μουσικός με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.

Ως μικρό παιδί είχα βέβαια και άλλα ενδιαφέρονται. Έπαιζα μπάλα ας πούμε με τους φίλους μου. Σταδιακά όμως η αγάπη μου για τη μουσική με αποτράβηξε από όλα τα υπόλοιπα. Άρχισα να ασχολούμαι με τη βυζαντινή μουσική και αυτό ήταν εφαλτήριο για να ασχοληθώ με το τραγούδι».

Σταθμός τρίτος: Θεσσαλονίκη

«Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν στο Κιλκίς, σε ένα από τα δύο μαγαζιά μπουζουκιών στην πόλη. Εγώ τότε δούλευα ως σερβιτόρος. Λίγο πριν κλείσει το μαγαζί, έπαιρνα το μικρόφωνο με το οποίο έκαναν ανακοινώσεις και τραγουδούσα. Μου έλεγαν όσοι με άκουγαν ότι τα έλεγα καλά. Αυτό έφτασε στα αυτιά του τοπικού επιχειρηματία και μου ζήτησε να πάω σε μία πρόβα να με δει. Πήγε, με άκουσε ο μαέστρος του μαγαζιού και όλα ξεκίνησαν.

Η εξέλιξη ήρθε γρήγορα. Μετά από λίγο καιρό πήγα στη Θεσσαλονίκη και άρχισα να τραγουδάω σε μία μπουάτ. Εκεί με άκουσε ο Σταμάτης Κραουνάκης και με πήρε στην Αθήνα.

Όταν πήγα στη Θεσσαλονίκη, ειδικά εκείνη την εποχή η πόλη ήταν ένα φυτώριο ταλέντων και καινούργιων φωνών. Ο Κραουνάκης ήταν και λίγο κυνηγός ταλέντων εκείνη την περίοδο. Όταν έμαθε ότι ένας πιτσιρικάς έχει ωραία φωνή, ήρθε και με άκουσε. Του άρεσα και είπαμε να ξαναεπικοινωνήσουμε».

mpasis
Φωτ.: Πάνος Γιαννακόπουλος

Σταθμός τέταρτος: Στην Αθήνα με οτοστόπ

«Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν κινητά και εγώ στο σπίτι δεν είχα σταθερό, οπότε του έδωσα το τηλέφωνο του πατρικού μου. Με παίρνει, λοιπόν, μετά από αρκετούς μήνες η μάνα μου να μου πει ότι “με έψαχνε ένας Κακαουνάκης”. Ευτυχώς κατάλαβα ότι εννοούσε Κραουνάκης.

Όταν με βρήκε τελικά, μου είπε να κατέβω Αθήνα για να με δει η Πρωτοψάλτη. Ήταν πολύ ξαφνικό όλο αυτό αλλά ήταν μία ευκαιρία που δεν έπρεπε να την αφήσω. Εκείνη την εποχή ήταν η ΔΕΘ, οπότε ήταν πολύ δύσκολο να βρω ΚΤΕΛ ή τρένο για να κατέβω. Ήταν όλα κλεισμένα. Λεφτά για αεροπλάνο δεν υπήρχαν.

Η μόνη λύση για να κατέβω ήταν να κάνω οτοστόπ. Τότε υπήρχαν μόνο 4 διόδια για το Αθήνα-Θεσσαλονίκη, το θυμάμαι χαρακτηριστικά. Ουσιαστικά ανέβηκα σε νταλίκες που με δέχονταν ευχάριστα γιατί οι άνθρωποι ήθελαν και παρέα. Ο τελευταίος με άφησε κάπου στη Φιλαδέλφεια. Πήρα ένα ταξί και πήγα στο στούντιο.

Είπα το “Μόνο μία φορά” του Κραουνάκη και το “Απορώ” του Πάριου. Τα είχε ακούσει ο Κραουνάκης στο μαγαζί και ήθελε να πω αυτό. Μετά μου είχαν ζητήσει να κάνω και έναν αμανέ. Το γεγονός ότι μπήκα σε αυτή την παρέα ήταν πολύ σημαντικό για εμένα, γιατί απέκτησα γνώσεις για το τι σημαίνει καλό ελληνικό τραγούδι σε μία ηλικία που έψαχνα να βρω το βήμα μου και έβλεπα με τα μάτια των γύρω μου.

Όταν με βρήκε τελικά, μου είπε να κατέβω Αθήνα για να με δει η Πρωτοψάλτη. Ήταν πολύ ξαφνικό όλο αυτό αλλά ήταν μία ευκαιρία που δεν έπρεπε να την αφήσω. Εκείνη την εποχή ήταν η ΔΕΘ, οπότε ήταν πολύ δύσκολο να βρω ΚΤΕΛ ή τρένο για να κατέβω. Ήταν όλα κλεισμένα. Λεφτά για αεροπλάνο δεν υπήρχαν».

Σταθμός πέμπτος: Ψίθυροι Καρδιάς

«Οι “Ψίθυροι Καρδιάς” με βοήθησαν να με μάθει ο κόσμος πάρα πολύ γρήγορα, να αγαπήσει εκτός από τη σειρά και το τραγούδι. Μπήκα όμως σε μία διαδικασία να διαχειριστώ αυτή την τεράστια επιτυχία. Θεωρώ με τη συμβολή του Νικολόπουλου κατάφερα να μείνω στο έδαφος. Το πιο δύσκολο είναι να διαχειριστείς μία μεγάλη επιτυχία παρά μία αποτυχία. Η δεύτερη είναι μέρος του παιχνιδιού. 

Kάπου εκεί λοιπόν ξεκίνησε το άγχος, το οποίο ήρθε και από τον Νικολόπουλο που μου είπε ότι “τώρα πρέπει να δείξεις ότι δεν είσαι τραγουδιστής μίας επιτυχίας”. Υπήρχε μία επιτυχία, ναι. Έπρεπε όμως να υπάρξει και συνέχεια. Γύρω μου πλέον όλοι περίμεναν πάρα πολλά. Το θέμα είναι να καταλάβεις κάτι που δεν μπορείς να το πιάσεις στην αρχή, όταν είσαι νέος: Η πορεία σου στον χώρο είναι μαραθώνιος και σε αυτό πρέπει να στοχεύεις. 

Κανείς δεν περίμενε ότι θα έχει τέτοια επιτυχία το τραγούδι. Ξέραμε ότι έχουμε καταθέσει μία πολύ καλή μουσική και πιστεύαμε ότι θα πήγαινε καλά. Ποτέ όμως δεν είχαμε σκεφτεί ότι θα έφτανε στα σημεία που έφτασε. Βέβαια ο Χρήστος, που είναι ένας άνθρωπος με φοβερή εμπειρία και διαίσθηση, μου έλεγε “μπασάκι, αυτό θα είναι το ΛΟΤΤΟ σου”. Ακόμα και έτσι, νόμιζα ότι το έλεγε για πλάκα».

Σταθμός έκτος: Μίκης Θεοδωράκης

«Σημαντικός σταθμός στην καριέρα μου ήταν και η συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη. Γνωρίστηκα μαζί του το 1999, μετά το πρώτο άλμπουμ μου και φυσικά την επιτυχία που είχαν οι Ψίθυροι Καρδιάς. 

Ο Μίκης με άκουσε σε μία συναυλία που είχε γίνει προς τιμήν του στη Σάμο. Ήρθε στα παρασκήνια για να μας συγχαρεί. Μου είπε και εμένα προσωπικά ότι του άρεσε η φωνή μου και ότι με σκεφτόταν για να πω το τραγούδι “Του Νεκρού Αδερφού”. Επρόκειτο για ένα από τα σημαντικότερα έργα του Μίκη, που μιλάει για τον Εμφύλιο, και όταν βγήκε είχε λογοκριθεί σε δύο-τρία τραγούδια. Ήταν, λοιπόν, απωθημένο του να ξαναβγεί ολόκληρο.

Αυτό ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμένα. Ακολούθησε και άλλος ένας δίσκος με ερωτικά τραγούδια. Πορεύομαι ακόμα και σήμερα με τις μουσικές του».

Σταθμός έβδομος: Δημήτρης Μητροπάνος

«Ο Δημήτρης Μητροπάνος ήταν ένας τραγουδιστής που με αγάπησε, με αγκάλιασε. Ήταν ο πιο γενναιόδωρος άνθρωπος με τον οποίον έχω συνεργαστεί. Πήρα πάρα πολλά από αυτόν. Πράγματικα, τον μνημονεύω ακόμα και σήμερα στις συναυλίες μου και αυτό θα το κάνω πάντα σε όλες τις συναυλίες μου.

Με έβλεπε ως τον μικρό της παρέας και με πείραζε συνέχεια. Είχαμε κάνει και μία συνεργασία με εκείνον και τον σπουδαίο Πασχάλη Τερζή. Πήγαινα πολύ νωρίς στο μαγαζί για να πάω στο καμαρίνι του για να τα πούμε. Μιλάγαμε πολύ για ποδόσφαιρο. Εγώ ΠΑΟΚ, εκείνος Ολυμπιακός. Είχαμε μικρές κόντρες.

Όταν τον έβλεπες στην κάμερα φαινόταν πολύ λιγομίλητος και σοβαρός. Στους δικούς του ανθρώπους όμως ξεκλείδωνε. Είχε τρομερό χιούμορ που του άρεσε πολύ να σε πειράζει αλλά και να τον πειράζεις».

Επίλογος

«Ο άνθρωπος εκτός χώρου που θα σου πω ότι με βοήθησε περισσότερο είναι ο ψάλτης στο χωριό μου. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας γνώστης της βυζαντινής μουσικής, με εμπιστεύτηκε, με ανέβασε στο ψαλτήρι, μου έμαθε τις νότες και μου έδωσε το ερέθισμα να ασχοληθώ με τη μουσική. Θα τον θυμάμαι πάντα γιατί αν δεν ερχόταν να μου πει να ανέβω μαζί του στο ψαλτήρι, σήμερα δεν θα κάναμε αυτή την κουβέντα»

*****

Ραντεβού την Τετάρτη 18 Ιουνίου στις 21.00 στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά

για να στηρίξουμε όλοι μαζί το MDA Ελλάς !

Ορχήστρα Μίμης Πλέσσας:

Γιώργος Παχής (μπουζούκι – υπεύθυνος ορχήστρας)
Χρήστος Βιδινιώτης (μπουζούκι- ενορχηστρώσεις)
Θωμάς Κοντογιώργης (πιάνο)
Δημοσθένης Πολυμέρης (ακορντεόν)
Δημήτρης Χουντής (σοπράνο σαξόφωνο)
Νίκος Καρατζάς (κρουστά)
Χρήστος Περτσινίδης (κιθάρα)
Γιάννης Πλαγιανάκος (κοντραμπάσο)
Γιάννης Καλκάνης (τύμπανα)


Ήχος: Γιώργος Καρυώτης, Γιώργος Αλειφέρης

Φώτα: Νίκος Συρίγος

Συμπαραγωγή:

Τεχνότροπον – Artway Cultural Productions & 360 Entertainment

Google News

Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.