Σε ένα σημείο της φωτογράφισης, γέλασε μετά από μία οδηγία της Τζίνας. Του φαινόταν πολύ παράξενο ότι δεν ήταν εκείνος πίσω από τον φακό. Του φαινόταν ακόμα πιο παράξενο ότι οι οδηγίες αυτές μπορεί να μοιάζουν πολύ απλές πίσω από τον φακό αλλά πολύ πιο δύσκολες όταν είσαι εκείνος που ποζάρει.
Ο Πέτρος Νικολίνταης είναι σκηνοθέτης και μόλις 27 ετών. Παρόλα αυτά έχει ήδη φτιάξει όνομα στον χώρο του. Πρώτα ως φωτογράφος μόδας και αργότερα ως σκηνοθέτης σε διαφημιστικά σποτ και (κυρίως) σε video clips.
Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή τη δημοσίευση του video clip του κομματιού “Η πόλη μας” που έβγαλε ο Ricta και στο οποίο συμμετέχει ο ΛΕΞ.
Από τα γκράφιτι στη σκηνοθεσία
«Είμαι γέννημα-θρέμμα Αθηναίος. Μεγάλωσα στην Ηλιούπολη. Δεν είχα από μικρός τη φλασιά να γίνω σκηνοθέτης. Ξεκίνησα ως παιδάκι να ζωγραφίζω και αργότερα μου άρεσε να κάνω γκράφιτι. Η σκηνοθεσία μου βγήκε αργότερα, επειδή πολύ απλά είχα πάρει μία κάμερα GoPro και ουσιαστικά τραβούσα σε βίντεο αυτά που έβαφα. Έτσι έμαθα μοντάζ, edit κτλ».
«Τα βίντεο δεν τα δημοσίευα πουθενά, τα τράβαγα για να τα δείχνω στους φίλους μου. Σταδιακά κατάλαβα ότι αυτό μου ταίριαζε».
«Στα 17 και ενώ δούλευα ήδη ως φωτογράφος - κυρίως σε live - συνάντησα έναν άνθρωπο που έχει κάνει ιστορικά clips, τον Γιώργο Λαμπρινίδη. Εκείνος με έβαλε στη φάση γιατί του άρεσαν τα πράγματα που έκανα».
«Στα 18 μου έφυγα για την Αγγλία όπου πήγα για να σπουδάσω κινηματογράφο. Εκεί, παράλληλα με τις σπουδές μου, είχα την ευκαιρία να δουλέψω για αρκετά χρόνια ως φωτογράφος και σκηνοθέτης. Στη μόδα αλλά και ως σκηνοθέτης».
«Όσον αφορά τη δουλειά, η μόδα μού έδωσε το συνήθειο να ψάχνω πολύ κάδρο, το φως. Μου έδωσε και μία ελευθερία να πειραματιστώ. Σε αντίθεση με τα διαφημιστικά που υπάρχει ένα συγκεκριμένο brief και μία σειρά ανθρώπων που ελέγχουν αυτό που κάνεις, στη μόδα είσαι πιο ελεύθερος».
«Το πρώτο μου βίντεο κλιπ ήταν με τον Mad Clip, τότε βέβαια δεν ήταν ακόμα ο Mad Clip που ξέρουμε. Toν πέτυχα στα πρώτα του βήματα, το 2017, στο δεύτερο ουσιαστικά clip που έκανε».
Σκηνοθετώντας τον Ricta και τον ΛΕΞ
«Όλο το video clip είναι γυρισμένο στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτό που με ρωτάς… Πιστεύω ότι η Θεσσαλονίκη έχει περισσότερα κάδρα. Τουλάχιστον στο κέντρο της, είναι πιο καλά δομημένη από την Αθήνα. Απλά είναι πιο μικρή, οπότε αν δεις τα συγκεκριμένα spots 2-3 φορές, μετά δεν μπορείς να τα ξαναδείς».
«Όχι ότι δεν έχει αρχίσει να κουράζει και το κέντρο της Αθήνας ως κάδρο. Μιλάμε μεταξύ μας σκηνοθέτες και φωτογράφοι ψάχνοντας spots για να κάνουμε κάτι καινούργιο και ιδιαίτερο. Στην Ελλάδα ούτως ή άλλως, δύσκολα θα μπορέσεις να στήσεις ένα πλατό κτλ. Το κέντρο δεν μπορεί να σου προσφέρει αυτή την πρωτοτυπία. Απλά είναι κάπως safe».
«Νομίζω ότι στρεφόμαστε πια προς τα προάστια και τις περιοχές έξω από την Αθήνα. Υπάρχουν διάφορα μέρη λίγο έξω από το κέντρο που τα βλέπεις και εντυπωσιάζεσαι».
Σαν να βλέπεις τη Θεσσαλονίκη ως τρίτος
«Με τον RICTA έχουμε μία καλή σχέση, είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και τον συμπάθησα πολύ. Με το που βγήκε από τη φυλακή με πήρανε από την εταιρεία και μου ζήτησαν να κάνουμε ένα project μαζί του».
«Είχα κάποιες ιδέες και μετά ανεβήκαμε με την Crystal View, μία εταιρεία παραγωγής με την οποία συνεργάζομαι, και άρχισε να στήνεται το γύρισμα».
«Τo location είναι λίγο έξω από το λιμάνι, όπως μπαίνεις στη Θεσσαλονίκη από Αθήνα. Το βρήκαμε τελείως τυχαία στο ρεπεράζ. Για την ακρίβεια, το βρήκε ο διευθυντής φωτογραφίας, ο Άγγελος Απέργης στο Google Maps. To είδαμε και μας άρεσε πολύ. Έκατσε και η βροχή που ταίριαζε σε αυτό που θέλαμε».
«Θέλαμε το κομμάτι να δείχνει τη Θεσσαλονίκη αλλά με έναν συγκεκριμένο τρόπο, σαν POV. Άσε στην άκρη το intro και το outro που είναι κάτι που πάει στο κομμάτι οπτικά, όλο το υπόλοιπο ήθελα να είναι το πώς θα έβλεπε κάποιος ξένος την πόλη αν τη γύρναγε με ένα αμάξι, ένα βράδυ που θα βολτάρει με τους φίλους του».
«Αν το παρατηρήσεις, η κάμερα δεν κουνιέται ποτέ από το αμάξι παρά μόνο στα ασπρόμαυρα πλάνα. Όλο του υπόλοιπο είναι ένα POV στατικό που απλά μετακινείται η κάμερα γύρω-γύρω σαν να είναι ένας παρατηρητής που κοιτάει το nightlife της Θεσσαλονίκης με τον RICTA και τον φίλο του μαζί».
«Τη Θεσσαλονίκη την έχεις δει πολλές φορές. Ίδιο κάδρο, ίδια πλάνα. Ήθελα κάτι ξεχωριστό».
«Ας πούμε τον Λευκό Πύργο τον βλέπεις από κάτω, ηλιόλουστο. Εμείς τον θέλαμε βράδυ, έξω τελείως, στον δρόμο. Να είναι ένα μέρος του background και όχι η κεντρική εικόνα. Είναι στην άκρη του πλάνου. Ήθελα λίγο να είναι ένα background που το καταλαβαίνεις, σου δίνει το πλαίσιο αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του clip».
Ο ΛΕΞ, ο Νέγρος του Μοριά και ο Ricta
«Toν ΛΕΞ τον ξέρω από πιο παλιά. Δεν έχουμε ξαναδουλέψει σε clip αλλα του έχω τραβήξει κάποια live. Έχει τύχει να συζητήσουμε. Είναι ένας πολύ καλός τύπος. Άνετος, χαλαρός. Και αυτός και ο RICTA μού άφησαν χώρο να κάνω τη δουλειά μου. Δεν θα έρθει να σου πει “όχι, δεν μου αρέσει”».
« Όπως κάνουν κάνω εγώ τη μουσική, έτσι και αυτοί καταλαβαίνουν ότι αν κάτι έχει πίεση, δεν θα λειτουργήσει. Τους παρουσίασα κάτι και οι δύο τους με άφησαν πολύ ελεύθερο».
«Συνεργάστηκα και με τον Νέγρο του Μοριά. Αυτό που κάνει είναι πολύ ιδιαίτερο και πολύ δικό του. Το γράφει και το σκέφτεται και λογικό είναι. Το βίντεο κλιπ που κάναμε με τον Νέγρο του Μοριά ήταν ουσιασικά ένα σαλόνι της Ελλάδας όπου τα βλέπεις όλα. Αυτά που σκέφτεται ο Κέβιν είναι φανταστικά και τελείως μοναδικά».
«Πού θα ξαναδείς Σπαρτιάτη να κάθεται και να τρώει σουβλάκια και να βλέπει μπάλα; Πού θα ξαναδεις έναν Αφροελληνα τσολιά; Δεν είναι εύκολο. Το έχει και τρομερά o Κέβιν με το performance».
H τέχνη του clip σήμερα
«Ο κόσμος κουράστηκε γιατί κάθε εβδομάδα έβγαιναν 5 βίντεο κλιπ οπότε ήταν λογικό να υπάρξει μία παύση την οποία βρίσκω και λίγο αναζωογονητική με την έννοια του ότι, φέτος, με το που ξανανέβηκαν τα βίντεο κλιπ, οι καλλιτέχνες το είδαν διαφορετικά. Όχι δηλαδή ως κάτι που πρέπει να γίνει σαν αγγαρεία αλλά ως κάτι που τους εκφράζει».
«Σκέψου το “This Is America” του Childish Gambino. Όταν είχε βγει το κομμάτι αυτό, παραμίλαγε όλος ο πλανήτης. Αυτό είναι ένα καλό δείγμα της δύναμης που μπορεί να έχει ένα clip».
«Έχω προλάβει τα μεγάλα video clip των 90s, ναι. Το video clip είναι πολύ πιο ελεύθερο πια. Τότε τα έκαναν γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να βγει η μούρη τους και να συνδυαστεί ένα κομμάτι με μία εικόνα. Τώρα, είναι περισσότερο αισθητική επιλογή. Δεν είναι μόνο να συνδεθεί η μουσική μου με ένα πρόσωπο, είναι το statement: Ποιος είμαι γενικά ως καλλιτέχνης και τι πρεσβεύω».
«Υπήρχαν πάντως ακόμα και τότε πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες - ο Λάνθιμος το έβλεπες ότι είχε όραμα από τότε- οπότε αυτό σου δίνει ένα κίνητρο. Το έκανε αυτός το 2000, δεν θα το κάνω εγώ 25 χρόνια μετά, με την τεχνολογία που τα κάνει όλα πιο εύκολα;».
«Έχω λατρέψει κάποια από τα clips της Little Simz που έχουν τρομερή αισθητική. Βλέπω πολλά clips από Βαλκάνια ή Ρωσία, τα οποία είναι πολύ μπροστά. Τρελαίνομαι επίσης για το clip του Kendrick Lamar στο “Count Me Out”».
Πρέπει να ακούς μουσική για να κάνεις ένα καλό κλιπ;
«Δεν ξέρω αν έχει σημασία να ακούς τη μουσική που θα σκηνοθετήσεις. Έχεις όμως σημασία γενικά να ακούς μουσική. Εγώ σκέψου μεγάλωσα ακούγοντας Slipknot και Megadeth. Άκουγα ραπ αλλά όχι τόσο, όσο σήμερα».
«Όσο πιο πολλή μουσική ακούς, τόσο πιο μεγάλη έμπνευση θα πάρεις. Μπορεί να δω ένα video clip μίας indie μπάντας και να πάρω μία έμπνευση για ραπ. Καλό είναι να καταλαβαίνεις τι θέλει να κάνει ο άλλος μέσα από τη μουσική του, το universe που έχει χτίσει».
«Μου αρέσει πολύ να είμαι στο παρόν. Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου. Μου αρέσει να τρέχω, να κάνω συνέχεια κάτι. Θέλω πολύ να κάνω και μία ταινία δική μου».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
