Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και ο 10χρονος Saarthak Johri δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ήταν φοβισμένος. Ήταν περίπου δέκα χρόνια πριν και ο Johri ήταν ένα παιδί που μεγάλωνε στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ. Είχε περάσει την ημέρα χαζεύοντας στο κινητό του τηλέφωνο, απορροφημένος από έναν αστικό μύθο σε κάποιο φόρουμ. Ο Johri ήξερε ότι δεν ήταν αληθινό, δεν μπορούσε να είναι. Και παρόλα αυτά, δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό του.
Είχε βρει κάτι παλιές αναρτήσεις σε φόρουμ, οι οποίες φέρεται να είχαν γραφτεί από έναν φοιτητή. Ο φοιτητής, που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Jadusable, είχε αγοράσει ένα παράξενο αντίτυπο ενός video game για το Nintendo 64 σε ένα παζάρι. Ήταν το The Legend of Zelda: Majora's Mask, ένα από τα πιο σκοτεινά επεισόδια της σειράς Zelda, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από 25 χρόνια, στις 27 Απριλίου 2000.
Το Majora's Mask είναι ένα παιχνίδι γύρω από τον θάνατο, την άρνηση, τον φόβο, τη μετάνοια. Αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά με την κασέτα που βρήκε ο Jadusable. Δεν είχε ετικέτα, μόνο το «Majora» γραμμένο με μαρκαδόρο πάνω στο πλαστικό. Κάτι ήταν λάθος.
Η μουσική που έπαιζε ανάποδα και τα παραμορφωμένα γραφικά
Ο Jadusable έγραψε ότι τα γραφικά του παιχνιδιού ήταν παράξενα και παραμορφωμένα. Η μουσική έπαιζε ανάποδα σε μια ανατριχιαστική επαναλαμβανόμενη λούπα. Το χειρότερο απ' όλα ήταν ότι τον καταδίωκε ένα τρομακτικό άγαλμα του βασικού χαρακτήρα, του Link, με μια πετρωμένη έκφραση τρόμου στο πρόσωπό του.
Εμφανιζόταν ξαφνικά στο παιχνίδι, χωρίς προειδοποίηση – σαν ένα ψηφιακό φάντασμα.
Στο YouTube, ο Jadusable ανέβασε βίντεο που αποδείκνυαν όλα όσα είχε περιγράψει. Αυτή η κασέτα παιχνιδιού, φαινόταν στοιχειωμένη – κατοικημένη από το πνεύμα του προηγούμενου κατόχου της, ενός παιδιού ονόματι Ben, που είχε πνιγεί σε ένα τραγικό ατύχημα.
Καθώς η ιστορία ξεδιπλωνόταν μέσα από περίπου 11.000 λέξεις αναρτήσεων σε φόρουμ, ο Jadusable περιέγραφε μια στοιχειωμένη εμπειρία που σύντομα επεκτάθηκε πέρα από το παιχνίδι σε άλλους τομείς της ζωής του. Τελικά, μετά από μια σειρά όλο και πιο ανατριχιαστικών εμπειριών, οι αναρτήσεις στα φόρουμ σταμάτησαν και ο Jadusable δεν ακούστηκε ποτέ ξανά. Αυτός ο αστικός μύθος εμφανίστηκε στο internet το 2010 και έγινε γνωστός ως "Ben Drowned".
Ben Drowned: Ο θρύλος του στοιχειωμένου Zelda
Ο Ben Drowned συνεχίζει να προκαλεί buzz μέχρι και σήμερα. Αν και λιγότερο γνωστός έξω από τους κύκλους των gamers, η ιστορία και τα συνοδευτικά βίντεο συγκέντρωσαν εκατομμύρια προβολές και ενέπνευσαν άλλες ιστορίες με παρόμοιο μοτίβο.
Αν εστιάσουμε στον πραγματικό πυρήνα αυτού του αστικού μύθου, ο Ben Drowned είναι μια ιστορία για ένα φάντασμα σε μια μηχανή – μια ιστορία που αγγίζει τους βαθύτερους φόβους μας για τις νέες τεχνολογίες.
Αλλά είναι κάτι περισσότερο από έναν πετυχημένο αστικό μύθο. Ο Ben Drowned είναι ένας μύθος που γεννήθηκε από ένα μέσο που διαμόρφωσε μια γενιά. Σε μια εποχή που τα video games θεωρούνταν ακόμα συχνά ως μια ανόητη απασχόληση για παιδιά, ο Ben Drowned ήταν η πρώιμη απόδειξη ότι η σχέση της κοινωνίας με τα video games ξεπερνά τη νοσταλγία της παιδικής ηλικίας, αγγίζοντας τα βαθύτερα συναισθήματα μας – και ίσως ακόμα και τις ψυχές μας.
Όταν ο Johri ανακάλυψε τον Ben Drowned γύρω στο 2015, η ιστορία ήταν ήδη ευρέως αναγνωρισμένη ως μυθοπλασία. Όμως αυτό δεν είχε σημασία. Υπήρχαν φήμες ότι ο Ben, το φάντασμα από την κατεστραμμένη κασέτα του Majora's Mask, είχε “βασανίσει” και άλλους ανθρώπους εκτός από τον Jadusable. Αυτό ήταν που δεν μπορούσε να ξεχάσει ο έφηβος Johri, όσο παράλογο κι αν του φαινόταν. Η ιδέα ότι η κακή παρουσία του Ben μπορεί να βρίσκεται κάπου εκεί έξω. Ότι μπορεί να εξαπλωθεί.
Ο άνθρωπος πίσω από την ιστορία του creepy video game
Ήταν Σεπτέμβριος του 2010, όταν ένας φοιτητής, ο Alex Hall, πάτησε το «δημοσίευση» σε μια ανάρτηση φόρουμ που θα άλλαζε τη ζωή του για πάντα. Ο Hall είχε μόλις ξεκινήσει το δεύτερο έτος του στο πανεπιστήμιο, ωστόσο όνειρό του ήταν να γίνει συγγραφέας.
Την εποχή εκείνη, το περιεχόμενο που λεγόταν "copypastas" είχε γίνει δημοφιλές σε φόρουμ όπως το 4chan και το Something Awful. Ο όρος αναφέρεται στην πρακτική του να κάνεις copy paste κειμένων σε διάφορα forum και όσες ιστορίες ήταν πραγματικά καλές, γίνονταν “viral”. Το Ben Drowned είναι μια από τις καταχωρήσεις που οδήγησαν στο υποείδος των copypastas που ονομάζεται "creepypasta" – ιστορίες τρόμου, των οποίων οι προελεύσεις συχνά είναι ασαφείς καθώς διαδίδονται στο διαδίκτυο, προσθέτοντας έτσι στο μυστήριο.
Ο Slender Man, ένας μύθος που τελικά έγινε ταινία είναι ίσως το πιο διάσημο παράδειγμα. Μέχρι το 2010, τα creepypastas είχαν γίνει εξαιρετικά δημοφιλή. Αλλά λίγες από αυτές τις ιστορίες αφορούσαν τα video games.
Ο Hall αποφάσισε ότι το διαδίκτυο χρειαζόταν κάτι: Μία σε βάθος, video game-themed creepypasta. Σταδιακά, η ιδέα του άρχισε να σχηματίζεται: Μία στοιχειωμένη κασέτα, μία σειρά από αναρτήσεις φόρουμ που μοιάζουν με φάρσες, ένας αφηγητής που στοχοποιείται από το κακό πνεύμα μέσα στο παιχνίδι και βίντεο για να υποστηρίξουν αυτούς τους ισχυρισμούς.
Ο Hall ήξερε πώς να δημιουργεί τέτοια βίντεο χρησιμοποιώντας λογισμικό για να μοντάρει (mod) ένα παιχνίδι. Επέλεξε να χρησιμοποιήσει αυτό το λογισμικό στο Majora's Mask, το αγαπημένο του παιχνίδι εκείνη την εποχή. «Αυτό το παιχνίδι, για μένα, φαινόταν το πιο ζωντανό video game που είχα παίξει ποτέ», λέει στο BBC. Οι χαρακτήρες μιλούν εκτενώς για τη θλίψη τους ή εκφράζουν άρνηση για την επικείμενη καταστροφή τους, ακόμα και ενώ το φεγγάρι, που είναι σε πορεία σύγκρουσης με τον κόσμο, πλησιάζει όλο και περισσότερο από πάνω. «Έχουν ελπίδες και όνειρα», προσθέτει ο Hall.
Η ιδέα μιας στοιχειωμένης κασέτας Nintendo 64 προήλθε εν μέρει από την προσωπική εμπειρία του Hall με την αναζήτηση video games σε παζάρια. Κάποτε, είχε βρει ένα αντίτυπο του Star Wars Episode I: Racer, το οποίο είχε ένα πλήρες save file από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, πράγμα που σήμαινε ότι μπορούσε να παίξει με όλους τους αγώνες χωρίς να χρειάζεται να τους ξεκλειδώσει πρώτα. Αυτό τον οδήγησε στην ιδέα ότι οι παλιές κασέτες παιχνιδιών κρύβουν συχνά εκπλήξεις.
Μετά από μήνες δουλειάς, ο Hall τελικά δημοσίευσε τη δημιουργία του. Λίγες μέρες αργότερα, συνδέθηκε με τo YouTube κανάλι του. Το πρώτο βίντεο που είχε δημοσιεύσει για την ιστορία είχε φτάσει σχεδόν τις 2.000 προβολές. Ο Hall δεν είχε ποτέ ξαναδεί τέτοια ανταπόκριση στο διαδίκτυο και ο αριθμός των προβολών συνέχιζε να ανεβαίνει.
Η ιστορία του Ben Drowned απέκτησε τέτοιες διαστάσεις, που έγινε μέχρι και αντικείμενο ακαδημαϊκών εργασιών. Ένα παράδειγμα είναι ο ερευνητής Alexander Zawacki, λέκτορας ψηφιακών ανθρωπιστικών επιστημών στο University of Göttingen στη Γερμανία. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για ένα κλασικό παράδειγμα μιας τρομακτικής ιστορίας που αξιοποιεί τη νοσταλγία της παιδικής ηλικίας, όπως κάνουν και οι ταινίες τρόμου με κούκλες και κλόουν.
Οι κρίσεις άγχους που προκάλεσε η ιστορία γύρω από το «στοιχειωμένο» Majora's Mask
Το BBC σε αφιέρωμά του στην υπόθεση του Ben Drowned έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή μαρτυριών γύρω από αυτό.
Ο Charlie Duke, φοιτητής στις ΗΠΑ, ήταν περίπου 8 χρονών όταν άκουσε για πρώτη φορά την ιστορία. Βρήκε ένα βίντεο για το Ben Drowned και ήταν αρκετό για να τον ανατριχιάσει ολόκληρος. «Άμεσα έκλεισα το βίντεο», θυμάται. «Έμεινε τόσο κολλημένο στο μυαλό μου, που μου προκάλεσε άγχος για πολύ καιρό». Μάλιστα, ο Charlie διέγραψε την έκδοση του Majora's Mask που είχε στον υπολογιστή του, μόνο για να είναι ασφαλής. Όπως λέει ο ίδιος, η ιστορία του φαντάσματος έπαιξε σημαντικό ρόλο στις κρίσεις άγχους που υπέφερε τα επόμενα χρόνια.
Ο Saarthak Johri είχε επίσης έντονα προβλήματα με την ιστορία. Το τρομακτικό άγαλμα στην ιστορία, το οποίο φαινόταν να αντιπροσωπεύει το φάντασμα του Ben και η ιδέα ότι εκείνος ή τα μέλη της οικογένειάς του θα μπορούσαν να πετρωθούν με παρόμοιο τρόπο «με τρόμαξε τόσο πολύ», λέει.
Ωστόσο, για τον Duke έκλεισε κάπως… θετικά θα λέγαμε η ιστορία. Ο ίδιος πλέον θεωρεί ότι η ιστορία που τότε τον τρομοκράτησε, τον βοήθησε να κατανοήσει και να ελέγξει καλύτερα το άγχος του. «Με επέτρεψε να κοιτάξω τον εαυτό μου με τρόπους που δεν νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι στην ηλικία μου έκαναν», λέει ο Duke. «Δεν ξέρω αν θα ευχαριστούσα το Ben Drowned γι' αυτό, αλλά σίγουρα έπαιξε ρόλο».
Το βέβαιο είναι πως όλοι μας σήμερα, είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος κακόβουλος παράγοντας που προσπαθεί να ελέγξει τον υπολογιστή μας ή να μας βλάψει μέσω των συσκευών μας. Είτε αυτό αφορά μια απάτη μέσω email, bots κοινωνικών μέσων, ransomware ή ανθρώπους που μας στοχοποιούν με παραπληροφόρηση ή κακοποιητικό περιεχόμενο.
Επομένως, η απειλή που παραμονεύει μέσα στην τεχνολογία δεν είναι κάποιος δαίμονας ή κάποιο φάντασμα. Άλλα, ως συνήθως είμαστε και πάλι εμείς.
*Με πληροφορίες από το BBC.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
