Όλοι αναρωτιούνται τι στην ευχή συνέβη στην Πάμελα Άντερσον. Την ανθρώπινη Barbie με το πλούσιο μπούστο και τη λαγνεία των ‘00s που όλοι αγαπούσαν να υποτιμούν, όπως συμβαίνει συνήθως με τις γυναίκες που ικανοποιούν το male gaze χωρίς αντιστάσεις.
Η Πάμελα Άντερσον πέρασε τη δεκαετία του 1990 τρέχοντας σε slow motion. Και το κατάφερε μόνο με ένα κόκκινο μαγιό και μια αξιοθαύμαστη αφοσίωση στο αχρείαστο μελόδραμα. Με μαλλιά που της έδωσαν οριακά πνευματικά δικαιώματα σε μια συγκεκριμένη απόχρωση του ξανθού και ένα συγκεκριμένο στυλ φράντζας, η Πάμελα Άντερσον έγινε η πιο διάσημη ναυαγοσωστρια στον κόσμο. Ήταν μια αίσθηση, ένα θέαμα, μια κινούμενη ηλίαση που καραδοκούσε. Αλλά δεν νοιαζόταν κανείς, μιας και ήταν ένα χάρμα.
Με την προσωπική της ζωή να αποτελεί αξιοσημείωτα κίτρινο topic, με το breakdown πάντα να μοιάζει με κίνδυνο, τοξικές σχέσεις και μια καριέρα που δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης, τη δεκαετία του 2020 συνέβη κάτι πραγματικά εκπληκτικό: Η Πάμελα Άντερσον, κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, αποφάσισε να γίνει απλώς άνθρωπος. Ούτε sex symbol, ούτε ίνδαλμα του όχι και τόσο αβίαστου ερωτισμού.
Διαβάστε Επίσης: No Mercy: To ακραία μισογυνικό videogame και η κατακραυγή στα social media
Η τέχνη του ξαφνικού βάθους
Το rebranding της Άντερσον δεν ήταν απλώς μια κίνηση καριέρας, ήταν ένα υπαρξιακό plot twist. Έφυγαν όλα τα layers του bronzer, οι στρώσεις της μάσκαρα, οι βαριές μπούκλες που αψηφούσαν τη φυσική. Αντί αυτού, έκανε εμφανίσεις χωρίς μακιγιάζ, χωρίς φίλτρα και προς απόλυτο σοκ πολλών, διαβάζοντας βιβλία που δεν περιείχαν λέξεις όπως «καυτή» και άλλες τέτοιες κλισεδούρες των αβάσταχτα ελαφρών ‘90s.
Η Barbie του Μαλιμπού είχε ξαφνικά ανακοινώσει πως θα έκανε διδακτορικό στην Υπαρξιακή Φιλοσοφία. Μπουμ.
Κυκλοφόρησε ακόμη και ένα ντοκιμαντέρ, το «Pamela, A Love Story», στο οποίο αφηγείται τη ζωή της σαν να μην ήταν δική της. Σαν να είχε συμβεί σε κάποια άλλη. Ήταν μια προσπάθεια να διεκδικήσει τη δική της ιστορία, να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι κάτω από τις ατάκες της ποπ κουλτούρας, το έντονο makeup και τις όποιες παρεμβάσεις, ζούσε ένας εξωφρενικά κανονικός άνθρωπος.
Οι θεατές δεν συγκινήθηκαν απλώς, αλλά αρκετοί από αυτούς αναρωτήθηκαν γιατί είχαν περάσει τη ζωή τους πιστεύοντας πως η Πάμελα σίγουρα περνάει τη δική της σε κάποια αισθησιακή πόζα πάνω σε μια ξαπλώστρα σε κάποια παραλία της δυτικής ακτής, πασαλειμένη με baby oil.
Μετά ήρθε το Μπρόντγουεϊ. Η Πάμελα Άντερσον ανέλαβε τον απαιτητικό ρόλο της Ρόξι Χαρτ στο Σικάγο. Οι κριτικοί προετοιμάστηκαν για την καταστροφή. Αντ’ αυτού, έσκισε. Το κοινό ενθουσιάστηκε. Αποδείχθηκε ότι η γυναίκα που έκανε το τρέξιμο στην άμμο να μοιάζει το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, είχε επίσης την ικανότητα να απομνημονεύει ατάκες και να αποδίδει μια μελωδία με στόμφο και χάρισμα.
Το κοινωνικό meltdown της Πάμελα
Το rebranding της Άντερσον δεν ήταν απλώς προσωπικό. Ήταν οριακά αποκαλυπτικό για την ποπ κουλτούρα.
Αν μπορούσε η Πάμελα Άντερσον να απελευθερωθεί από τα δεσμά της τυποποίησης, τότε τι άλλο θα ήταν πιθανό; Να δούμε τις Καρντάσιανς να αναπτύσσουν ενδιαφέρον για τη μοριακή φυσική; Τι φάση; Οι άνθρωποι της τηλεόρασης είναι αληθινοί, ελαττωματικοί, τρισδιάστατοι; Μπορούν στα αλήθεια να εξελιχθούν; Δεν μένουν στάσιμοι; Δεν μάχονται με όποιο κόστος να διατηρηθούν στις μνήμες μας απαράλλαχτοι;
Για χρόνια οι γυναίκες αντιμετωπιζόμασταν ως προϊόντα μιας χρήσης στην ποπ κουλτούρα. Μπορούσαμε να είμαστε μόνο νέες και αδιανόητα γοητευτικές ή σοφές και ταπεινές, με μηδενικές σεξουαλικές εμπειρίες, αλλά πολλές ακαδημαϊκές γνώσεις και σαρκαστικό χιούμορ. Ποτέ και τα δυο ταυτόχρονα.
Η Πάμελα αποφάσισε να παρακάμψει αυτή την ανοησία. Ούτε προσκολλήθηκε απεγνωσμένα στο παρελθόν της, ούτε προσπάθησε να μεταμορφωθεί σε χαζοχαρούμενη γκουρού που δίνει συμβουλές για το πώς να ανοίξουμε το τρίτο μας μάτι ή να έρθουμε πιο κοντά με τη Μητέρα Γη κάνοντας διαλογισμό και καίγοντας φασκόμηλα.
Τώρα πρωταγωνιστεί στην ταινία The Last Showgirl, μια ανεξάρτητη ταινία που ακολουθεί την τύχη ενός μεσήλικου showgirl του Λας Βέγκας που παλεύει με τη συνειδητοποίηση ότι ο χώρος στον οποίο εμφανίζεται πρόκειται να κλείσει. Οι κριτικοί επαινούν ήδη την ερμηνεία της, η οποία αναδεικνύει την υποκριτική της ευελιξία.
Μετά αναμένουμε να τη δούμε να δίνει σάρκα και οστά σε σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου, όπως περήφανα δήλωσε στο δικά της λίγα λεπτά στη ντουλάπα του Criterion, guest το οποίο σόκαρε όσους έχουν κρατήσει το «στερεότυπο Άντερσον» αρνούμενοι να αποδεχτούν τη νέα δημόσια εικόνα της.
Μέρος της μεταμόρφωσής της θα μπορούσε, φυσικά, να αποδοθεί στην αλλαγή της κοινωνίας γενικώς. Το male gaze των ‘90s που κυριαρχούσε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση υπάρχει σήμερα παράλληλα με άλλες προοπτικές, ενώ οι πιο αισθησιακές ταινίες των δυο τελευταίων χρόνων είναι σκηνοθετημένες από γυναίκες και εισάγουν το female gaze στην εξίσωση.
Τι σημαίνει το παράδειγμα της Πάμελα Άντερσον για όλους εμάς;
Αν πρέπει οπωσδήποτε κάτι να μας διδάξει το rebranding της Άντερσον, είναι ένα κρίσιμο μάθημα ζωής: το να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου δεν σημαίνει και το να διαγράφεις το παρελθόν σου. Δεν πάει χέρι-χέρι με τις ενοχές η αλλαγή. Ούτε με αυτό το αμήχανο συναίσθημα του να μην ξέρεις πού «να τοποθετήσεις» τον παλιό σου εαυτό για να βρει χώρο ο καινούργιος.
Περισσότερο έχει να κάνει με το να το αγκαλιάσεις και να ξαναγράψεις τις υποσημειώσεις σου πάνω σε ό,τι έχεις ζήσει. Δεν αλλάζει το παρελθόν, αλλάζει η προοπτικής σου πάνω σε αυτό. Πρόκειται για την απόδειξη ότι δεν είσαι ένα γερασμένο απομεινάρι μιας περασμένης εποχής, αλλά ένα άτομο με τόλμη να συνεχίζει να εξελίσσεται, αποδεχόμενο τις επιλογές που έκανε όταν τις έκανε. Αναπολογητικά και όχι με ιδιαίτερη σκέψη.
Ο κόσμος, ιδίως όσοι ήταν έφηβοι στα ‘90s, θα θυμούνται πάντα την Πάμελα Άντερσον ως εκείνη την εντυπωσιακή, υπερσεξουαλική (ή υπερσεξουαλικοποιημένη;) ναυαγοσώστρια του Baywatch. Ωραία. Αλλά τώρα θα τη θυμούνται και ως κάτι άλλο: Mια γυναίκα που αρνήθηκε να μείνει στο κουτί που την τοποθέτησαν, αφού πρώτα το φιλοτέχνησαν για την ίδια. Και σε έναν κόσμο που επιμένει να βάζει τους ανθρώπους σε τακτοποιημένες κατηγορίες, υπάρχει κάτι ήσυχα επαναστατικά σε αυτό.
Σε πενηνταράκια: Αισθάνεσαι παγιδευμένος στη βολική βιτρίνα σου; Σε μια ξεπερασμένη εκδοχή του εαυτού σου; Κάνε την ανατροπή. Βγάλε τις βλεφαρίδες. Μη χρησιμοποιήσεις foundation. Φόρα τα λάθος παπούτσια. Εμφανίσου εκτός θέματος με bob κούρεμα στο Met Gala ξέρω ‘γω. Και αν όλα αποτύχουν, απλώς προσποιήσου πως ξέρεις τι κάνεις. Ούτως ή άλλως οι άνθρωποι θα πιστέψουν πως όντως ξέρεις.
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
