Κανενός άλλου Έλληνα πολιτικού η ζωή και η πολιτική δράση δεν ήταν τόσο έντονη και τόσο γεμάτη από αποτυχίες και επιτυχίες όσο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Οργάνωσε την «Επανάσταση της Θερίσου» (που ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο της ένωσης της Ελλάδας με την Κρήτη), έγινε πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας και επτά φορές πρωθυπουργός στην Ελλάδα. Υπήρξε ο απόλυτος πρωταγωνιστής στον διπλασιασμό της Ελλάδας μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Τάχθηκε στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (με τον διπλωματικό θρίαμβο της Συνθήκης των Σεβρών δημιούργησε την Ελλάδα «των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών») αλλά ήταν και ο πρωταγωνιστής στην περίοδο του εθνικού διχασμού που χώρισε την Ελλάδα σε δυο κομμάτια.
Το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας και το «μεθύσι» των προηγούμενων επιτυχιών, τον έριξε στην «παγίδα» που έστησαν οι «φίλοι σύμμαχοι» και τελικά οδήγησε στη Μικρασιατική τραγωδία. Ήταν αυτός, όμως, που με δύο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες του - την υποχρεωτική ανταλλαγή Ελλήνων και Τούρκων και τη Συνθήκη της Λωζάνης, που καθόρισε τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία - άλλαξε τον προσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής και έβαλε τα θεμέλια της ειρηνικής ανάπτυξης.
Οι δυο απόπειρες δολοφονίας
Όπως είναι απόλυτα φυσικό ένας τέτοιος πολιτικός άνδρας εκτός από φανατικούς οπαδούς (όπως για παράδειγμα, με τις μεταρρυθμίσεις του είχε καταφέρει να πάρει με το μέρος του τους αγρότες που είχαν εξεγερθεί νωρίτερα στο Κιλελέρ), είχε και ορκισμένους εχθρούς που δεν αρκούνταν στην πολιτική εξόντωσή του αλλά ήθελαν και τη φυσική!
Πολλές φορές αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Βενιζέλο, οι δυο από αυτές, ωστόσο, ήταν οι σημαντικότερες. Η πρώτη γίνεται στις 30 Ιουλίου του 1920 στο Παρίσι τη στιγμή που ο Βενιζέλος φτάνει στον σιδηροδρομικό σταθμό του Gare de Lyon του Παρισιού με προορισμό την Ελλάδα. Τη στιγμή της επιβίβασης του, εμφανίζονται δυο άγνωστοι και τον πυροβολούν 10 φορές. Ο Βενιζέλος ενστικτωδώς πέφτει στο έδαφος και γλιτώνει με ένα τραύμα στον ώμο. Οι δράστες συλλαμβάνονται και προκύπτει πως πρόκειται για δύο Έλληνες βασιλόφρονες απότακτους αξιωματικούς. Τον υποπλοίαρχο Απόστολο Τσερέπη και τον υπολοχαγό του Μηχανικού, Γεώργιο Κυριάκη.
Η δεύτερη απόπειρα έγινε το βράδυ της 6ης Ιουνίου 1933, ο Ελευθέριος Βενιζέλος μαζί με τη σύζυγό του, γευμάτιζαν στο σπίτι της Πηνελόπης Δέλτα στην Κηφισιά. Παρέμειναν εκεί ως τις 11 το βράδυ, οπότε πήραν το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Στο Μαρούσι ένα όχημα τους έστησε ενέδρα και άνοιξε πυρ κατά του οχήματος που επέβαινε ο Βενιζέλος. Ο οδηγός του οχήματος πάτησε γκάζι και έτσι ξεκίνησε καταδίωξη που κράτησε περίπου μια ώρα. Οι δράστες κυνηγούσαν το όχημα και πυροβολούσαν ασταμάτητα. Κάλυκες βρέθηκαν σε μήκος έξι χιλιομέτρων! Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί ένας από τους προσωπικούς φρουρούς του Βενιζέλου και να τραυματιστεί ελαφρά η σύζυγος του. Για αυτή την απόπειρα συνελήφθησαν 18 άτομα, ανάμεσα στα οποία και υψηλόβαθμοι αστυνομικοί, ενώ στη δίκη προέκυψε πως «άγνωστος χρηματοδότης» είχε δώσει 2 εκατ. δραχμές για τη δολοφονία του Βενιζέλου.
Τελικά, ο Βενιζέλος κατάφερε να επιζήσει από όλες τις επιθέσεις των εχθρών του αλλά όχι και από μια απλή γρίπη η οποία εξελίχθηκε σε κάτι πιο σοβαρό και τελικά του προκάλεσε εγκεφαλική συμφόρηση που επέφερε και τον θάνατό του, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου 1936.
Ο εθνικός διχασμός και το ανάθεμα στον Βενιζέλο
Στο ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα επιχείρησε να μείνει ουδέτερη. Οι Σύμμαχοι της Αντάντ, ωστόσο, θέλουν τη χώρα στο πλευρό τους και πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν καταλαμβάνουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης προκειμένου να έχουν μια βάση για τον στόλο και τον στρατό τους στο Αιγαίο ο εθνικός διχασμός φουντώνει. Ο Βενιζέλος θέλει την Ελλάδα στο πλευρό της Αντάντ, ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θέλει την Ελλάδα ουδέτερη.
Την άνοιξη του 1916 οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία και ο εξοργισμένος Ελευθέριος Βενιζέλος κάνει το κίνημα «Εθνικής Αμύνης», πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη και σχηματίζει φιλική κυβέρνηση προς την «Αντάντ»! Έτσι η Ελλάδα χωρίζεται σε δυο κράτη. Το «κράτος της Θεσσαλονίκης» υπό τον Βενιζέλο και το «κράτος των Αθηνών» υπό τον βασιλιά Κωνσταντίνο.
Οι Γάλλοι βομβαρδίζουν την περιοχή γύρω από τα ανάκτορα στην Αθήνα και ο βασιλιάς εξαναγκάζεται σε φυγή. Ο Βενιζέλος ενώνει (στα… χαρτιά, τουλάχιστον) και πάλι την Ελλάδα η οποία στις 27 Ιουνίου 1917 μπαίνει και επίσημα στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ». Αυτό, ωστόσο, αποτέλεσε και τη θρυαλλίδα εξελίξεων στο εσωτερικό της χώρας. Οι αντιβενιζελικοί εξοργίστηκαν με τη συγκεκριμένη εξέλιξη και κατηγόρησαν την αντίπαλη παράταξη για προδοσία.
«Ο φονεύων βενιζελικόν, δεν φονεύει άνθρωπον» τονίζουν με κάθε ένταση και εξαπολύουν ένα πρωτοφανές κύμα βίας και τρομοκρατίας κατά των βενιζελικών στην Αθήνα στη διάρκεια του οποίου καταγράφονται 35 δολοφονίες, σχεδόν 1.000 φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων του βασιλιά, πάνω από 500 περιπτώσεις λεηλασιών σπιτιών και επιχειρήσεων βενιζελικών και «λουκέτα» σε εφημερίδες που έγραφαν υπέρ του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στη 12η Δεκεμβρίου 1916 και τη μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα η οποία κατέληξε στον Πεδίον του Άρεως και το ανάθεμα στον Βενιζέλο. Πρώτος ξεκίνησε ο μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος. «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδα ανάθεμα έστω» λέει, παίρνει τέσσερις πέτρες τις ρίχνει μέσα σε ένα λάκκο που είχε ανοιχθεί και φωνάζει: «ανάθεμα και τρις ανάθεμα»!
Στη συνέχεια περνάνε από το ίδιο σημείο χιλιάδες εξοργισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι επαναλαμβάνουν την κατάρα του Θεόκλητου και πετάνε τις δικές τους πέτρες. Σε όλη τη διάρκεια του αναθέματος οι καμπάνες των εκκλησιών σε όλη την πρωτεύουσα χτυπάνε. Μέχρι το τέλος της ημέρας έχει δημιουργηθεί ένας μικρός λόφος από πέτρες στην κορυφή του οποίου οι διαδηλωτές έχουν βάλει μια ασπρόμαυρη σημαία που πάνω της έγραφε: «Ανάθεμα και αιωνία κατάρα στον προδότη Βενιζέλο».
Ακολουθήστε το Reader.gr στα Google News για να είστε πάντα ενημερωμένοι για όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
